Merhaba ben alopesi hastasıyım.Bu hastalığın hayatıma etkileri çok oldu.Kimseye içimi dökemedim. Buraya yazmak istedim.İnsan tanımadığı kimselere daha rahat döküyor bence içini eksiksiz her detayıyla.Belki çok uzun olduğu için okumaz geçerseniz belkide aynı dertten muzdaripsiniz bu dünyada tek ben yokmuşum dersiniz.Evet areata erkek tipi saç dökülmesi hastalığım var.5 yaşında başladı benim bu hastalıkla imtihanım.Annemin anlattığına ve fotoğraflarda gördüğüm kadarıyla biliyorum 5 yaşına kadar çok güzel saçlarım varmış.Bukle bukle açık kumral.Annem şelale gibi dökülürdü derdi.Neyse... İlk dökülme başladığında 5 yaşındaydım.Çok detaylı hatırlamıyorum tabi ne kadar döküldü ne durumdaydı bilmiyorum tek hatırladığım bir hastaneye gittğimiz oyun alanında oynamıştım ben parka geldik sanıyodum.Babam beni alıp doktorun yanına gittiğmizde çok ağlamıştım.Annem,n bir köşede sessizce ağladığını,babamın beni tutarkenki gözlerindeki acıyı hatırlıyorum.Başıma defalarca iğne vurduklarını çok canımın acıyıp çırpındığımı hatırlıyorum.Bu hatırladıklarımdan sonrası koca bir boşluk.Saçlarım çıkmıştı ama ne zaman bilmiyorum.Aradan 4 sene geçti 9 yaşımda hastalık tekrar nüksetti.Üst kısımdan boxuk para kadar bir açıklıkla başladı.Başlarda okula giderken bandanalarla kapatıyordum.Sonra iyice yayıldı kapatamaz hale geldim.Okula gitmek istemiyordum bazı çocuklar çok acımasız oluyordu dalga geçiyolardı.Nasıl üzülürdüm küçücük halimle ne göz yaşları dökerdim...Ailem az doktorları gezdirmedi kimden ne duysa bir umut götürüyorlardı bende hep umutluydum ama yok yok yokkkk çok inatçı bir hastalıktı.Hatta asit bile sürdürmüştük başıma güya çıkartıyor diye nasıl canım yanmıştı acıdan delirmiştim kafam kabarmıştı yara bere içinde sonra doktora göründük demezmi saç köklerini taamen yakmışşsınız yine bir yıkım olmuştu o kadar acıyı çektiğimle kalmamış birde kökleride kaybetmiştim.Okula gitmek istemediğim için ısrar ediyodum çok zor durumda kalıyodum perukta taksanız kafanızdan çekip alıp dalga geçecekler doluydu.Bir tanıdığın vesilesiyle ailem yatılı kuran kursuna göndermeye karar verdi.En azından orada başım kapalı olacak ve başka seçeneğim yok diye kabul ettim.Bu arada henüz 10 yaşındaydım.Kursta ailemden ayrı kaldığım için sabahlara kadar ağlardım.17 yaşıma kadar kurskaldım.Oradada az şeyler yaşamadım saç problemim yüzünden.Herkes geceleri saçını açıp saç muhabbeti yaptığında lavobaya kaçardım banada sormasınlar diye.Herkes rahat rahaat uykurken ben bonemi iyice sıkar örtümü iğneler öyle yatardım açılıpta kimse görmesin diye.İğnenin batışına kaç kere uyandım kaç kere kalkar kontrol ederdim başımda mı örtü diye.Haftalarca kursta sıkı bir boneyle dururdum.Kötü bir piskolojiyle kimsenin görmediği yerlerde ağlayarak...Bigün biri duyacağım şekilde dalga geçmişti bu durumumla.Sanki benim elimdeymiş gibi sanki ben bu hastalığı isteyerek taşıyormuşum gibi..Çok üzülmüştüm içimi parçalamıştı yine bir köşede sessice ağlamştım.Ama asla ilenmedim Allah m düşmanıma bile verme bu hastalığı derdim her zaman.Kanser hastaları tedavi sürecinde nasıl üzür demi saçları dökülüyr diye en çok ta bu etkiler bayanları heh işte o duyguyu defalarca yaşıyordum ve hiç bir caresini bulamıyordum.17 Yaşında kursu bitirip çıktıktan sonra piskolojık olarak çöküşteydim hala bir düzelme yoktu kullandığım hormon yüklemeleri yüzümü vucudumu mahfetmişti.1 sene sonra bi arakadaşım benmle dalga geçen kişide beyin timörü çıktığını ve bütün saçlarının döküldüğünü söyledi.Çok üzüldüm kimsenin yaşamasını istemem çünkü ama asla kınamayacaksın Allah o kırgınlığın hesabını er geç soruyor onu anladım.Saçım benim eğitim hayatımıda etkilediğinden 17 yaşında orta okulu açıktan okumaya başladım.Temel olmadığın evde tek başına zor oluyo ama yinede pes etmedim.Kimseyle görüşmek istemiyodum.Arkadaşlarıma gitmek istem,yodum çünkü içeride herkes saçını açıyor ben açmayımca soruyolardı nasıl kötü oluyodum anlatamam.Bu durumdan dolayı insanda ciddi özgüven sorunu oluyor.Tonla kullanılan ilaçlar alınamayn sonuçlar.Beni kkimse böyle sevmez diye düşünürdüm kim kabul ederdiki saçı olmayan birini.Ama ALLAH 18 yaşında beni her halimle kabul eden canından çok seven birini çıkardı karşıma.20 yaşında nişanlandık ve ben rastgele bir doktor buldum netten ona gittim bu süreçte tekrar deneyecektim tedaviyi.Doktorum yine başımdan iğnevurmalı yöntem uyguladı ilaç kullanmaktan bitik bir halde olduğum için ilaç vermedi sadecd iğne tedavisi.Bana 3 hafta içinde çıkacak ded, tabi ben asla inanmadım.VEE gerçekten 3 hadta içinde bazı bölgelerde çıktı sonra çıkmayan yerlere tekrsr tekrar enjekte yapıldı onlarda çıktı.Doktorum saç tellerimin yeniden güçlendiğini asite rağmen mucizze olduğunu söylemişti.Tedaviye yanıt verdiğimi söyledi.Size mutluluğumu anlatamam dünyalar benim olmuştu.1 sene sonra gür ve dalgalı güzel saçlarıma kavuşmuştum üstümden kocaman bir yük kalkmıştı.Özgüvenim gelmişti devamlı gezmek istiyoudum devamlı herkese göstermek.22 yaşında evlendim liseyi okudum aynı zamanda aşırı ilaç kullandığımdan dolayı hamile kalamamktan korkuyodum ama çok şükür sorunsuz hamile kaldım ve hamileyken tekrar başladı dökülmeler. Mutluluğum sadece 3 yıl sürmüştü.Hamile olduğum için doktorumada gidemiyodum.Dünyalar tatlısı oğlum olduğunda herşeyi unuttum o bozuk piskolojıden eser kalmamıştı.EMzirme sürecinde tamamen döküldü 2 yıl emzirdim asa tedavim için kesmem dedim oğlum için değerdi zaten onu görmek beni mutlu ediyor eşim asla sorun etmiyordu.Çok biryerde gitmiyordum sorup hstrlatmamaları için birde yine iğne vrulurum çıkar rahatlığıda vardı.Şuan 25 yaşındayım 2 sene bu ocak ayında bitti ve doktorumun artık saç tedavısıne bakmadığını ögrendim.Eski hastası olduğum için beni son kez kabul etti ve saç köklerimin iyice canlandığını söyledi ki bazi bölgelerden kendi kendine çıkmaya başlamıştı zaten son aşılamamıda oldum doktorum bidaha aşılama yapmayacağını söylediği için biraz buruldum ama artık iyileştiğime inanıyıorum.Şuan çıkan minik saçlarımı büyütmeye uğraşıyorum kalan bir kaç açıklığada sürmelık bir ilaç kullanıyorum öncesine göre çok çabuk snuç veriyor her ilaç binlerce şükür.İşte böyle artık çok daha iyiyim ama bunları anlatmak dahda iyi geldi benm derdimle dertdaş olanlae yazabilir tanışmak isterim çünkü beni bir tek bu hastalığı yaşayan anlar..Allah hastalığı olan herkese şifalar versin.