- 12 Aralık 2009
- 3.061
- 5.085
- 358
- 40
- Konu Sahibi Yalnizbiranne
-
- #81
hobi mi diyor? böyle bir hobiyi ilk kez duyuyorum! bu resmen psikolojik rahatsizlik. tedavi sart.
Annemi de daha aramam kolay kolay, hele evine gelmeyi hiç düşünmüyorum o kadar söylememe rağmen bu halimde bırakıp gidip çöpleri kurcaladı sinirlerimi bozdu son günlerim de berbat oldu
Kadin yarin doguruyo bir de kucuk cocuk var korona zamani lohusa haliyle nereye goturecek annesiniSadece kendinizi dusunuyorsunuz gibi geldi bana. O evde yasayan 10 yasinda kardesiniz var yazik degil mi ona????
Burada onlarca kisi annenizin tedaviye ihtiyaci var dedi ama ustunde durmadiniz. Neden annenizi tedavi olmaya ikna etmiyorsunuz? Alip bir uzmana gotursenize.
Beklediginiz destegi goremeyince "annemi bir daha aramam, evine de gelmem" oh bitti. Kardesinize ne olacak?
Evet malesef devir sadece kendini dusunenlerin devri..
Yanlis anlamayin durumunuza cidden uzulsem de su mesajdaki yaklasiminizi da dogru bulmadim. Tedavi ile kurtulacak, duzene girecek 2 insan hayati soz konusuyken terketmek, sirt cevirmek ne derece dogru?
Diger kardesinizle birlik olup annenizi tedavi ettirin ki cocuklarinizin ananneleri ile guzel anilari olsun. Kardesiniz iyi bir ortamda yetissin.
Kadin yarin doguruyo bir de kucuk cocuk var korona zamani lohusa haliyle nereye goturecek annesini
Memleketini tahmin ettim nedenseBu arada annemin hurda toplamaya ihtiyacı yok, hobi diyor. Gidip bildiğiniz çöpün içini kurcalayıp seçiyor. Kendi oturduğumuz bu ev hariç 2 tane içinde kiracı olan kendine ait evi var. Babamdan emekli maaşı var. Birikimi var, fazla gideri yok 10 yaşında kardeşimle yaşıyor biz ondan 1 lira bile maddi talepte bulunmuyoruz diğer kardeşimle. Annem kafa dağıtıyorum diyor. Ben geldiğimden beri elli sefer kızdım evn hali bana eziyet veriyor, küçük kızım durmuyor, dur onla ilgilen dedim dinlemedi her gün gitti toplamaya haftada 2 gün de pazarlara gidip tavuklarına yeşillik filan topladı gece 10 11 lere kadar. Düşünüyorum içinden çıkamıyorum
Allah yardımcınız olsun. İşte kimi hayırlı evlat olamıyor kimi de hayırlı ebeveyn.Evet gerçekten çok yazık babam da öldü bi tek annem var başında ama ne kadar başında... Gece 4 e 5 e kadar uyumuyor, uyanması da çok geç. Öğleden sonra akşama doğru bir şey yerse yiyor o da sağlıklı yiyecekler değil. Bizde oldum olası ne yemek ne uyku düzeni, ne ev düzeni, ne insanca bi yaşam oldu. Babam alkolik, eziyet eden biriydi hatta müge anlı da iki kişi çıktı ayrı zamanlarda aynı babam gibi ailesine eziyet eden içki içen. Onlar öldürülmüştü. Şükür ne babam bize veya anneme bi şey yaptı ne biz ona öyle öldü gitti. Hiç üzülmedim keşke demedim. Annem de şimdi böyle dar ediyor hayatı bize. O çocuk her türlü tehlikeye açık. Kötü arkadaşlar edinse annem engel olabilecek biri değil biz de çok başıboş büyüdük her yola gidebilirdik istesek. Ama büyük kardeşim de ben de kötü arkadaş edinmedik. Şimdi ufak kardeşimin dersleri de berbat, okumaz da belli. Ne olacak hali bilmiyorum ben kendime, kendi çocuklarıma yetebilecek miyim bilmiyorum. Başlıkta dediğim gibi Allah aklımı korusun..
Gebelik riskiniz ne bilmiyorum ama bende 30 haftadan sonra surekli kasılmaların oluyordu esim vardiyalı olduğu halde evimde olmayı tercih ettim doğumuma annem gelemedi evde tek basina iki çocuğa baktım o kadar titiz iseniz evinize dönün en azından psikolojiniz rahat olur anladgm kadaryla eşinizde anlayışlı şimdiye kadar size yerleşemeyen kaynana yine yerleşemez sorunlarınızla tek başınıza baş etmeye çalışıp evinizde kalinYaşadığım hayat bana o kadar zor geliyor ki bir gün akli dengem tamamen bozulacak diye endişe ediyorum. İlk doğumumda normal doğum yapmayı çok çok istediğim halde bebeğim karnımda ters olduğu için sezeryan olmak zorunda kaldım. Aylarca keşke dedim, hep içimde kaldı. 2.ye hiç hazır değildim korunuyorduk, 1 kez dahi korunmasız olmadı ama yine hamile kaldım. Eşimle özellikle annesinden bunaldığım için çok kavgalar, sorunlar yaşadık. Annesi kadar itici, insanı rahatsız eden bi kaynana daha yoktur heralde. Günde on sefer eşimi arar. Önceden beni arardı artık açmaya açmaya oğlunu arıyor. Ben istediği gibi konuşurken oğluyla bazen haftada 1 bile konuşmazdı, sonradan ben bıkıp kendimi çektikçe onu sabah kalkar kalkmaz aramaya başladı. Gün içinde defalarca arar saat başı, bazen saat geçmeden bile arar, evdeki her durumu sorar. Kaçta uyudunuz, uyandınız, çocuğu aç bırakmayın, o saatte yemeyin, o saatte uyumayın, marketten ne aldınız, bana turşu al gel, bana meyve suyu al gel her gün eşimi çağırdı korona zamanı basit şeyler yüzünden. Evden her gün dışarı çıkan bekar bir kaynım var bir de. Sürekli bizimle yaşamak için bahaneler üretti. Yok kaynım makarnayı niye o tencerede yaptın demiş, yok niye bakkala gittin ekmek almadın demiş. Bunlara ağlayıp eşimi arayıp beni burdan kurtar yanına al diyordu sürekli.aynı evde asla çekilecek insan değil aşırı derecede pis. Yaptığım yemeklere resmen elini sokuyor makarnayı salatayı parmaklarıyla alıp yiyor, gözüm gördüğü halde söylediğim zaman yemedim diyor. Yaptığı yemek zaten yenecek gibi değil yemeğe oturmadan pişirirken kaşık kaşık yer. Sarma saracak olsak bir kaşık ağzına koyar bir kaşık yaprağın içine koyar, sardıklarımızın yarısını daha ocağa koymadan yer. Hiç bir dakika ama bir dakika bile susmaz ard arda yüzlerce soru sorar onun sorularından başım dönüyor, beynimin yandığını hissederim. Yanından ayrılınca kendime gelmem 1 gündem fazla sürer. Çok şükür köye gitti ama sürekli aradı. Şimdi doğuma annemin yanına geldim doğum için. Kayınvalidem böyle anormalken, annemin yanında nefes alırım sanarken annem beni çok şaşırttı. Ben evlenince kendine yeni huy edinmişti, hurda toplayıp satmaya başlamıştı. Şimdi geldiğimde gördüm ki iş o kadar çığırından çıkmış ki evde iş yapmayı tamamen bırakmış. Eskiden zaten yapmıyordu, babam sağken çalışmaz eve bakmazdı. Annem ev işine giderek bize baktı. Ozaman çalışıyor diye yapmadığını düşünür, evin işleriyle baş etmeye çalışırdım yıllarca. Şimdi sabahtan gidip çöpleri karıştırıyor, eve sürekli saçma sapan eşyalar getiriyor. Tavukları da var, onların pisliği ve hurda dolu evin önleri. Milletin attığı anlamsız gereksiz tonla eşya hem evin önünde hem içeride yığılı. Ev çöp ev, hayat çekilmez bi duruma gelmiş annemin evinde. Ben burdayken gitmez sandım ama gün içinde 2 3 sefer her biri en az 2 saat sürecek şekilde gitti. Hamileliğim ağır geçiyor, kendi evimde çok özenli, titiz biriyim, hep sinir içinde geçti burda günlerim. Yarın hastaneye gidiyorum, bu psikolojiyle doğuma gireceğim. Sezeryan olmayı da hiç istemezdim. Hayat bana o kadar zor ki hiç keyif almıyorum. Evime dönsem bir gün kaynanam benimle yaşayacak korkusu, zaten sürekli gelip 5 dakikalık yerde yatılı kaldı, onun verdiği sinir. Burda böyle rezil bi hayat.. Hep başkalarının hayatına bakıp kendi hayatımdan isyan edecek duruma geliyorum. Siz benim yerime olsanız ne düşünürsünüz kendinizi bu olumsuz düşüncelerden kurtarmak için?? Hakkınızı helal edin gözlerinizi baya yordum çok uzun oldu
Çok teşekkür ederim evet dün doğumum oldu. İlki bebeğim ters diye sezeryan olmuştu, şimdi de sezeryan oldum mecburen. İlkine göre çok güzel geçti belden uyuşturmalı yaptılar, öteki genel anesteziydi, bu kez çok çok iyi oldu ilkine göre.Devlet hastanesinde oldum bu kez. İzmir de olanlara şiddetle tavsiye ederim.Konu sahibi, nasilsin? Bugün dogumun vardi merak ettim seni, insAllah hersey yolundadir
Normal doğum sonrası toparlanmak daha kolay eğer sizin normal olduysa iki çocuğa yetecek gücü kendinizde bulmuşsunuzdur belki. Ben de diğer meselelerde kimseden beklenti içinde olmadan, her işimi kendim yapmaya çalışan biriyim ama bu kez yeni doğan bebeğime bile bakarken zorlanırım diye annemin yanına geldim. Keşke ne o beni böyle zor durumda bıraksaydı ne ben onun kalbini kırsaydımGebelik riskiniz ne bilmiyorum ama bende 30 haftadan sonra surekli kasılmaların oluyordu esim vardiyalı olduğu halde evimde olmayı tercih ettim doğumuma annem gelemedi evde tek basina iki çocuğa baktım o kadar titiz iseniz evinize dönün en azından psikolojiniz rahat olur anladgm kadaryla eşinizde anlayışlı şimdiye kadar size yerleşemeyen kaynana yine yerleşemez sorunlarınızla tek başınıza baş etmeye çalışıp evinizde kalin
Neresi? Merak ediyorumMemleketini tahmin ettim nedense
Tamamen koparmak mı? Kardeşimi düşünmemek mi? Kalbimi mi açıp baktınız? Annemle defalarca kez konuştum kardeşim için bir yoldan anlatamadığımı farklı yolla anlatmaya çalıştım. Allah biliyor ne kadar acıyorum,normal insanlar gibi yemek, uyku düzeni yok, düzgün yetiştiren bi annem yok. Her gün aklıma geliyor. büyüyünce o evden uzaklaşır kötü arkadaşlar edinir diye endişeleniyorum. Bazı insanlar vardır çok sabit fikirlidir dünya birleşse aynı şeyi söylese kendi bildiğini okur annem de öyle. Ben değil bir sürü kişi kardeşim hakkında annemi uyardı ilgilensin diye kızdılar. Hayatımın en zor dönemi oldu küçük bebekle kısa aralıklı bilmeden olan bi gebelik dönemi. Bu dönemde ilk defa annemden torunuyla ilgilenmesini, evini çöp ev halinden çıkartıp yaşanacak yer yapmasını gidip hurda toplamamasını istedim kötü bir şey istemedim. İlk geldiğim günden beri söyledim nerdeyse 20 günü geçti geleli her gün, doğumdan 1 önceki gün bile gitti.geceye kadar evde yoktu bir gün demedi bebek yemek yedi mi hastaneye götüreceğin eksiğin var mı hastaneye geldim bir sürü ihtiyacım çıktı, kardeşim ve arkadaşım gidip aldı. Bir sürü sıkıntının içinde, göz göre göre annem inatla rahatsızlığımı ciddiye almıyor siz hala beni eleştirecek bir şey buluyorsunuz. enteresansınız gerçektenBir daha kolay kolay aramam, evine gitmeyecegim diyor farkinda misiniz? Yani tamamen iliskilerini kopartmayi dusunuyor.
Suan degil ama daha sonra tedavi ettirebilir annesini.. O su kisacik surede dayanamamis evin haline peki 10 yasindaki kardesi ne yapsin? Hic kardesini dusunmuyor yani olacak sey degil. Cok uzuldum cidden ozellikle de o cocuga..
Annemi kimse hiç bir fikrinden vazgeçiremiyor. 1 tane erkek kardeşi var onun bile hiç bir dediğini ciddiye almıyor. Babam hayattayken anneme çok kızardı, çıldırırdı sinirinden. Şimdi bazı şeyleri anlıyorum. Tedavi desem dalga geçer benimle çünkü ölüm kalım meselesi olmadıkça hastaneye gitmez, tedavilik bir durumu olduğunu da kabul etmez. Her şeyi gözü görüyor aklı alıyor bütün komşular, dayım, büyük kardeşim hepimiz konuşup anlatıyoruz gene evi o halde bırakıp kardeşimi saatlerce yalnız bırakıp gidiyor. Kardeşim doğduktan sonra evlenene kadar çoğu zaman ben baktım ne zor durumlara düştüm çocuğu avutamıyordum herkes bana ve kardeşime acıyıp anneme kızıyordu.polislik sınavına hazırlanmak istedim evde olacak gibi değildi gittim arkadaşımda kaldım, o zaman bile bebeğe bakmaya, ev işine gitmeye çağırdı bazen her gün üst üste. 2 ay çalışma açlıktan ölmezsin dedim sürekli iş ayarladı kendine, ben de zor durumda kalmasın diye o öğrenci evinden işe gittim onla. Daha neler neler yaşadım yani çok uzun anlatması, ben de bu yaşımda çok ama çok yoruldum, yaşama sevincim, hiç bir şeye hevesim yok nerdeyse. Babam, annem, kayınvalidem her biri ayrı yıprattı duygularımıKayınvalide seni çıldırtsa 3 gün dursun 5 gün dursun sonra eşin yollasın evine.
O evde ASLA doğum yapma, hemen kendi evine dön.
Anneni de acilen psikologa yollayın bence. Siz evlendikten sonra hurda işine başlamış yalnızlık bağlantılı olabilir, ekonomisi iyi olan kimse bu honiyi yapmaz. Anneniz istifçi olmuş, bu Bi hastalık.
Sabır versin Allah, kaynana out anne out.
Canim benim ya allah kolaylik versin sana. Yavrularinla guzel bir omur dilerim. Bosver simdi dusunup uzme yipratma kendini. Su akar yolunu bulur. Yipranmissin cok bundan sonra tamir et kendini. Cocuklarinin basinda dimdik durAn
Annemi kimse hiç bir fikrinden vazgeçiremiyor. 1 tane erkek kardeşi var onun bile hiç bir dediğini ciddiye almıyor. Babam hayattayken anneme çok kızardı, çıldırırdı sinirinden. Şimdi bazı şeyleri anlıyorum. Tedavi desem dalga geçer benimle çünkü ölüm kalım meselesi olmadıkça hastaneye gitmez, tedavilik bir durumu olduğunu da kabul etmez. Her şeyi gözü görüyor aklı alıyor bütün komşular, dayım, büyük kardeşim hepimiz konuşup anlatıyoruz gene evi o halde bırakıp kardeşimi saatlerce yalnız bırakıp gidiyor. Kardeşim doğduktan sonra evlenene kadar çoğu zaman ben baktım ne zor durumlara düştüm çocuğu avutamıyordum herkes bana ve kardeşime acıyıp anneme kızıyordu.polislik sınavına hazırlanmak istedim evde olacak gibi değildi gittim arkadaşımda kaldım, o zaman bile bebeğe bakmaya, ev işine gitmeye çağırdı bazen her gün üst üste. 2 ay çalışma açlıktan ölmezsin dedim sürekli iş ayarladı kendine, ben de zor durumda kalmasın diye o öğrenci evinden işe gittim onla. Daha neler neler yaşadım yani çok uzun anlatması, ben de bu yaşımda çok ama çok yoruldum, yaşama sevincim, hiç bir şeye hevesim yok nerdeyse. Babam, annem, kayınvalidem her biri ayrı yıprattı duygularımı
Allah razı olsun güzel tesellin içinCanim benim ya allah kolaylik versin sana. Yavrularinla guzel bir omur dilerim. Bosver simdi dusunup uzme yipratma kendini. Su akar yolunu bulur. Yipranmissin cok bundan sonra tamir et kendini. Cocuklarinin basinda dimdik dur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?