Allah için, Nolur Bunu Okuyun, Hiç İyi Değilim.

wampie

Guru
Kayıtlı Üye
13 Mart 2013
154
46
Çok zor günler yaşıyorum. İçimi dökebileceğim hiç bir kimsem yok.
Ben yıllarca çok yüksek ilaç dozları ile psikiyatri tedavisi gördüm. Sorunum kronik depresyondu. Artık doz aşımı ilaçlar alıyordum, işe yaramıyordu. Bu ilaçlarla ve polikistik over sendromu sebebiyle 15 kg aldım. Sigaraya başladım, doğum kontrol hapı kullandım, sonra öğrendim ki yüzümdeki lekeler ve kilo almalarım DKH yüzünden. Sigara ile beraber de damar tıkıyormuş. Doğum kontrol hapını bıraktım sigarayı bırakamadım...
Neyse, kilolarım yüzünden polikistik over ilerledi, doğum kontrol hapını bırakınca da ve 6 ay adet olmadım.
Umursamıyordum. Eşimle de korunmuyorduk... Sonra psikolojik durumum bambaşka bi yola saptı, düşünmeden alkol almalar, düşünmeden hareket etmeler....
Düşünün eşimle aram bozulmuş, karşısında 15 kg almış, sürekli ağlayan, içen, iş bulamayan, kendini eve kapatmış, evini de bok götüren rezil bir insan var. Ona sorsan kabul etmez, karımı seviyorum der. Ama ben anlıyordum tavırlarından.Derken bir gün dedim ki " Sen bu değilsin...Kendine gel!"
Çok yüksek doz kullandığım ilaçları aniden kestim. Dedim ki "Bana zaman ver, baş dönmelerim vs. olacak kendime geleyim." Tamam dedi zaten artık pek umursamıyordu.
2 hafta berbat bir şekilde zombi gibi dolaşarak evden çıkmayıp ilaçları biraz attım bünyemden. Dayandım.
Sonra kendime planlar yaptım. KPSS'ye çalıştım düzenli olarak. Amaç edindim.
Spora başladım 2 ayda tam 12 kg verdim.
Beslenmemi düzelttim, şekeri ekmeği kestim.
Şaşırtıcı bir şekilde adetim düzene girdi ve DR artık kistlerin çok önemli olmadığını söyledi. İlaç bile yazmadı.
Eşimle aram müthiş bir şekilde düzeldi. Beni iyi görmek ona daha iyi geldi. üzerime düşüyor, sürprizler yapıyor, herkese gururla anlatıyordu.
Artık güçlüyüm, derken HAMİLE KALDIĞIMI öğrendim....Benim için bir şoktu. Çünkü beklemiyordum ve daha vereceğim 8 kg falan vardı. Eşimle de açık konuşayım, cinsel anlamda çok iyi bir döneme girmiştik.
Ben yeni yeni emeklemeye başlarken ve hala iş ararken( eşimin maaşı çok az ) bu bebeğe nasıl bakarım diye çok ağladım en başta, kendime güvenmiyordum. çünkü çok içine kapanık korkak biriyim ki yıllarca bu yüzden tedavi gördüm. Tam iyileşmiş ve güçlü bir insan olmaya yakındım, bunu öğrendim...
Sonra bunu bir hediye olarak gördüm. Kendimi topladım, kabullendim. Çok istedim, konuştum onunla, kalp atışını gördüm ultrasonda...
Derken 8 haftalıkken kalbi yavaşladı...kanamalarım oldu.
hastanede yattım serumlar, iğneler...her yerim delik deşik.
Bebeğim iyi oldu..taburcu oldum...1 hafta sonra kontrolümüz vardı...Ama öğrendim ki taburcu olunca ertesi gün kalbi durmuş, o kadar kan sulandırıcı iğneye ve progestana rağmen.
Yıkıldım...Çok evhamlıydım evhamlarım tavan yaptı...ya bebeğe bi şey olursa diye korkardım. oldu. sonra kürtaj ile alacağız dendi...Ya kürtaj sorunlu olursa dedim...o da sorunlu oldu yani kan pıhtıları kaldı içerde 15. güne rağmen düşmedi...
Metiler verdiler düştü pıhtılar...
şimdi 45. günümdeyim...ve hala kanamalarım var... Doktor doktor gezdim. Hepsi ultrasona bakıp Rahim normal, polikistik over görünüyor, kistler var. Onun dışında iyisin bekle geçer diyorlar...Hormonla mı ilgili bilmiyorum tahlil yapmıyorlar....Beta HCG sıfırlandı.
Tekrar 5 kg aldım...sağlıksız hazır yiyecekler aburcubur....Sigarayı hamile olduğumu öğrendiğim dakika bırakmışttım ona da tekrar başladım...
pıhtı sorunum var diye hormon ilacı da verilmiyor....ilaçsız 45 gün kanayarak bu rezil dönemimin, bu aciz dönemimin bitmesini bekliyorum.
ÇOK KORKUYORUM....ESKİ HALİM GERİ DÖNDÜ...EVİ YİNE BOK GÖTÜRÜYOR. SADECE UYUYORUM. KİLOLARIM GERİ GELİYOR...
SAÇLARIM AVUÇ AVUÇ DÖKÜLÜYOR. YAVRUMU KAYBETTİM. KANAMALARIM GEÇMİYOR. ÇOK ÇARESİZİM...KİMSE ANLAMIYOR.

EVHAMLARIM TAVAN YAPTI. çok mantıksız ama kanser olduğumu düşünüyorum. rahmimin yapıştığını düşünüyorum. çocuğum olmayacak, hep işsiz ve böyle kalacağım gibi hissediyorum. işe yaramaz, çirkin, kilolu....

Elimi neye atsam kuruyor....neyi aklımdan ya böyle kötü olursa diye düşünsem , oluyor...

RUHUM ÖLÜYOR...
tam senelerdir uyuduğum ama ilaçlarla uyuştuğum için farkında olmadığım depresyonun berbat çamurundan arınmıştım...başarmıştım...ama bu laneti yaşamam gerekiyormuş. MEĞER UMUTSUZLUK, hastalık VE GÜÇSÜZLÜK KADERİMMİŞ...
kendime kızıyorum kanser olanlar var dermansız dertleri olanlar var diyorum. Vicdan azabı çekiyorum bu yüzden....
elimde olmayan evham ve korkularıma kızıyorum...
Ben yine yorgunum her gün yeyip içip uyuyup hiç bi şeyle ilgilenmiyorum. Nolur kızmayın. Elimde değil...Dürüst olmaya çalıştım....Elimde değil. Bıktım...İnanın çaresizlikten intiharı düşünüyorum ama asla yapmam.
 
Kaderimmiş deyip çekilemezsiniz hayat bir savaş hepimiz türlü zorluklardan geçiyoruz. İsteyince nasıl toparlayıp eşinizle iyi olup bir de hamile kalmışsınız. Önceden olduysa yine olur "Yapmak zor yıkmak kolaydır" o yıkıma gitmeyin tekrar lütfen...
 
Belkide bu tam guclenmeden once son dususunuzdur ? Bukez ayaga kalkinca eminim cok guclu olarak kalkicaksiniz ... hayat bikez daha denemeye deymezmi ? Eger kendinizi toparlamak icin ugrasmazsaniz cok sey kayip ediceksiniz ...ama toparlarsaniz sizi cok guzel senelerin beklediginden eminim. Bunu hem kendiniz icin hemde sabirli esiniz icin yapmalisiniz.
 
inanın elimde olmuyor. Bedenim yorgun. Aslında kanamalarım dursa daha iyi olurum. kanamalar en çok WC de arttığı için bebeğimin kalbinin yavaşladığı gün olan gibi olduğundan, her gördüğümde o anı tekrar yaşıyor gibiyim. Kanamalar geçse bir umudum olurdu. 45 gün dile kolay
 
bu yorumunuzu okuduğumda gözlerim doldu... çok sağol arkadaşım. ne güzel yazmışsın. inşallah dediğin gibi olur. keşke nerden başlayacağımı bilsem. şu an tek odak noktam DR normal dese de niye böyle kanamalar oluyor bitmiyor, her gün araştırıyorum takıntı oldu. keşke umudum olsa, bunun gerçekten normal olduğuna ben de inansam ama hayat boyu sürecek gibi hissediyorum.
 
Her seye ragmen hayat yasamaya deger
Ne kadar kolay bir sekilde hamile kalmissiniz. Ne kadar sanslisiniz. Burada yillarca ugrasip hamile kalamayip ama yilmadan bikmadan usanmadan hayata tutunan insanlar var. Kanamalariniz dr kontrolunde oldugu surece normaldir zaten dr.lar bir sorun olsaydi sizi hastahanede yatirirlardi. Yasiniz oyle kucuk degil sanirim. Lutfen kendiniz esiniz icin ayakta dimdik durmaya devam edin
 

Eger sana biraz olsun destek olduysa yazdigim ne mutlu bana :) doktor normal dediyse baska birseye odaklanmaya calis. Mesela is aramalarina devam edebilirsin, dil kurslarina gidebilirsin (eger meslegin icinde gerekliyse cok guzel olur) hicbirsey gelmiyorsa icinden kitap oku derim ... zaten en zoru baslamak, bi basladiktan sonra devami gelir :) ama baslamak icin o ilk adimi atmalisin bi sekilde. Elin ayagin tutuyor, kocan belliki seni seviyor, calisabilicek bir insansin .. daha ne olsunki hayata geri donmek icin
 
Evet beklemiyorken hamile kaldım ve kaybettim. Artık bir daha hamile olursam ,hep ya bir daha durursa kalbi, ya bi şey olursa diyeceğim biliyorum. Panik atak geçiriyordum zaman zaman, korktuğum da başıma geldi. Bilmiyorum benim için hediye miydi, sınav mıydı...Yine de şükürler olsun ama içim hep buruk.
Yaşım 27 . Doktorların gözden kaçırdığı şeyler yüzünden yakın zamanda babannemi de kaybettim. İnanın çok saçma evhamlarım biliyorum ama o küçük karamsar ihtimaller var ya, işte benim sorunum onlara takılmak....Herkesin lekelenme oluyor bitiyor benim hala sürüyor, üstelik bu abartıyorsun öyle düşünme dediğim her şey de gerçek oldu. Yani evhamlarım hep beslendi...hep gerçek oldu. İşte bu yüzden korkuyorum .
 
iş aramaya devam ediyorum dediğiniz gibi, ama bulamıyorum tecrübe istiyorlar. kitap okurken de aklım hep sorun üretiyor. Ben artık nasıl baş ederim bilmiyorum. Tek desteğim kocamın beni sevdiğini hissetmem. Ama onu da bıktırdığımı biliyorum. Ben kendimle naparım artık bilmiyorum ama tek bildiğim akışına bırakırsam çok kötü sonuçları oluyor....
 
Öyle ağır ilaçları kendi kendine bırakman çok ama çok yanlış. Öncelikle bir dr a gidip ilaçların sana iyi gelmediğini ağır geldiğini ve değiştirmesini istemeliydin.
Zamanla da bırakmak istediğini söylemelisin zaten drun buna göre tedavi uygulayacaktır. Bıraktıktan sonra daha büyük sorunlar yaşayabilirsin.
Bu bahsettiğin kanser korkusu paikolojik sorunların yüzünden. Çocuk düşürmek herkesin başına gelebilen birşey bitek senin başına gelen birşey değil.
Sana tavsiyem tekrar bir dra git ve tedavini yarıda bırakma..
 
bu durumlari herkes yasiyor kucuk evhamlar basimiza gelebiliyor evet ama bu dunyanin sonu degil
 
Şimdi BettyRuble , C CmreKck ve Beth18 arkadaşlarımın yorumları sayesinde uyuşukluğumu zorlayarak evi temizlemekle başlıyorum.Evimi çok ihmal ettim.Ve biliyorum bu da utanılması gereken bir şey. Ama kabullendim ve değiştirmek istiyorum. Bari buradan başlayayım dedim.

İnanın size belki küçük bi şey gibi geliyor ama şu aralar böyle şeylere o kaadar ihtiyacım var ki. Çok sağolun...Gerçekten.
 
lğtfen evrene negatif enerji gönderme ,
birkez başarmış çokta guzel ayağa kalkmışsın yeniden yeniden yaspabilirsin hem bu sefer daha güçlü bir şekilde yapacaksın , çünkü nasıl mutlu oldugunu sende gördün ,
lütfen kendını bırakma ve bir liste yap nerden başlamak istiyorsun sırasıyla yap , bende 2 kez kürtaj oldum biri kalbi durdu biri boş gebelıktı , üzüldüm ama kendımı bırakmadım bunu veren rabbim birdaha verirdiye devam ediyorum ,

silkelen kendıne gel ve ilk kuaförden başla sonra devamı gelir , kanamanda kendiliğinden kesilir bak göreceksin
 
Durmaksızın bir sonraki aşamayı zorlayarak, çok zorlanarak aşmıştım o kötü günlerimi de...Size keyfi gibi göründü belki
Yıllardır DR tedavisi görüyorum beni iyi yapmadılar... lise 1den 26 yaşıma kadar... Tek etkili tedavi spora ve diyete başlamamla gerçekleşti. İlaçlar bana kilo ve cahil cesareti getirdi...bazen ilaçlıyken yaptığım küçük şeylerden dahi şu an utanıyorum örneğin evin halini umursamadan bilgisayar başından kalkmamak...ve buna rağmen uyuşuk gibi memnun kalmak. En güzel karar ilaçları kesmemle olmuştu. o güçlenmem ve hamile kalabilmem dahi PKOlu olduğum için ilaçları bırakıp sağlıklı olmamla mümkün oldu...
 
kuaföre gitmeyi çok isterdim ama saçlarım avuç avuç dökülüyor. Taramaya bile korkuyorum. Liste yapma fikri çok mantıklı. Daha önceki toparlanmamda ilk yaptığım şey bir listeydi...sonra diyeti, yaptığım sporu, kilolara kadar hep yazdım. günlük rapor gibi yazıyordum. Sırf onu eksik yazmayim diye harekete geçtiğim olmuştu. Bunu hatırlattığınız için teşekkür ederim. Ama maalesef saçlarım avuç avuç dökülüyor.
 

Bana keyfi filan geldiğini nereden çıkartıyorsunuz?
Ben gayet düzgün bir dille yazdığımı düşünüyorum. Bir probleminizin olduğu hala ortada. Alınacak hiç birşey yok yazdığımda.
 
Bana keyfi filan geldiğini nereden çıkartıyorsunuz?
Ben gayet düzgün bir dille yazdığımı düşünüyorum. Bir probleminizin olduğu hala ortada. Alınacak hiç birşey yok yazdığımda.
Belki dedim zaten...Evet problemim zaten var ben de onu diyorum. Alınganlığım da çok fazla. Lütfen dikkate almayın. Ama siz de alınmışsınız. İnanın dikkate alınabilecek bir insan değilim şu an. Zaten özgüvenim de yerle bir. kırdıysam özür dilerim
 

Hayır alınmadım ben sadece tepkinize şaşırdım. O yüzden diyorum ki daha sonra daha ciddi sorunlar yaşarsınız. Kendi kardeşimden biliyorum çok ağır psikolojik ilaçlar kullandı ve birden bıraktı. Sonraki durumundan bahsetmiyim korkunçtu.
Tekrar gidin bir dra ve size bir tedavi versin yaşadıklarınız ağır gelmiş besbelli. Ama şöyle bir durum da var herkesin başına gelen birşey bu. Düşük yapmak sizin bir sorununuz olduğu anlamına gelmez bebek sağlıksız olduğundan dolayı düştü.
Sağlıksız benek de tutunamaz..
üzmeyin kendinizi ve lütfen kontrollerinizi aksatmayın daha kötü olmadan..
kilo probleminizi de belirtin kilo aldırmayacak ilaçlar da var. Hepimizin sorunları var benim de psikolojik desteğe ihtiyacım olduğu zamanlar oldu. Ve halinizi biraz da olsa anlıyorum.
 

sağlık olsun dökülsün yeniden çıkar takma kafana ,
 
Bir uzman destegi almalisin canim.
Unutma olumden baska herseye care var bu hayatta.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…