Hiç iyi değilim,sanki sonum geldi

gunces .!.:

Sen en son A Aysenimi den yorum istiyordum. Ne oldu yorumlamadi mi?

Genişletmek için tıkla...

Aysenimi .!.:

Niye ki

Genişletmek için tıkla...

perizat1 .!.:

Selamlar herkese daha önceden düğünden bir gün önce ayrıldık diye konu açmıştım. Kına gecesi ile düğün arası ayrıldık.3 senedir beraberdik.Neyse üzerinden 3 hafta geçti bu durumun ben kendimi hala çok kötü hissediyorum.kendisine konuşmak yüzleşmek hesap sormak gibi amaçlarla bir kaç defa ulaşmaya çalıştım her yerden engelliyim farklı numaralardan aradım sesimi duyar duymaz yüzüme kapatıp numarayı engelliyor, en son bi uygulamadan hakaret vari mesajlar yazdım sonra da numarasını sildim bi daha da yazmadım.şimdi sorun şu ki ben çok yara aldım. Ona çok aşıktım ve hayatımın merkezi durumundaydı gidince dumura uğradım bütün gün yataktayım hiçbir şey yapmak istemiyorum elim kolum kalkmıyor bu konudan başka hiçbir şey düşünemiyorum insanlarla olmak konuşmak falan zülum gibi geliyor.işten izin aldım bir süreliğine ailemin yanına geldim onlar da halime çok üzülüyor. Yaşadığım bu değersizlik hissi bir daha kimse beni sevmez bende kimseyi sevemem çocuğum olmaz acaba o ne yapıyor şuan hissi beni ele geçirdi sanki. İlişki içerisindeyken de depresyona meyilli bir insandım zaten şimdi bütünüyle girdim.psikiyatriste gittim ilaç başladı ağlama nöbetlerim falan biraz azaldı ama hala dünyanın en mutsuz insanıyım. Benim sorunum kendimle sanırım kendime değer vermiyorum.bomboş bir hayatım var hiçbir amacım yok hiçbir şeye hevesim isteğim heyecanım yok.sabahları uyanmak zülum gibi çünkü uyanacam bir şekilde günü bitirmeye çalışıcam acı çekicem. Gece olunca oh be diyorum yatıp uyucaz. Sosyal çevrem de öyle aman aman yok kafamı dağıtayım eğleneyim de yapamıyorum. Gün içinde hiçbir şey yapmadan oturuyorum resmen hemde hiçbir şey.bir duşu bile kendimi zorlaya zorlaya alıyorum.mesleğimle ilgili bir şeyler okuyayım diyorum o da olmuyo yapmak istemiyorum sarmıyor.kitap desen 2 sayfa okuyup bırakıyorum. Resmen sürüngen gibi bir insan oldum asalak gibiyim aynı gelecekten çok umutsuzum hiçbir zaman kendine yeten bir insan olamayacağım. Verimsizim, kimse tarafından merak edilmiyorum,sevilmiyorum,amacım yok,kendime iyi gelmiyorum.son zamanlarda hayatımı sonlandırma düşüncesi bile var kafamda.bu arada iyi bir gelirim ve güzelliğim var insanlardan hep övgü alırım,nişan bozulma işine de çoğu kişi başta ailem çok iyi oldu şeklinde yorum yaptı.
Bu duyguların sonu var mı sizce ?

Genişletmek için tıkla...

derin sularda .!.:

Eski konuda o kadar anlattık, dil döktük size.
Halâ aynı yerdesiniz.
Kendi başınıza aşamıyorsanız psikolojik destek alın lütfen.
Hiç sağlıklı düşünemiyorsunuz maalesef.

Genişletmek için tıkla...

Mamsell .!.:

Bence her ayrılık bir deneyim bundan sonra birlikte olacağın insanı hayatının merkezine koymamayı öğretti sana her zaman kendini sevmenin ne kadar değerli olduğunu öğretti hayatta hiç kimseye fazla bağlanmaman gerektiğini ve her zaman önceliğinin kendin olması gerektiğini öğretti yani senin bunları anlayabilmen için belkide bu deneyimden geçmen gerekiyordu sen alman gereken dersleri al ve yoluna devam et. Kendim de böyle bir ayrılık acısı yaşadım nasıl düzelicem ne yapıcam mahvoldum ben diyordum ama her acımdan ders çıkarmayı öğrendim ve bazen diyorum iyiki olmuş hayatımın dönüm noktasıymış...

Genişletmek için tıkla...

perizat1 .!.:

Selamlar herkese daha önceden düğünden bir gün önce ayrıldık diye konu açmıştım. Kına gecesi ile düğün arası ayrıldık.3 senedir beraberdik.Neyse üzerinden 3 hafta geçti bu durumun ben kendimi hala çok kötü hissediyorum.kendisine konuşmak yüzleşmek hesap sormak gibi amaçlarla bir kaç defa ulaşmaya çalıştım her yerden engelliyim farklı numaralardan aradım sesimi duyar duymaz yüzüme kapatıp numarayı engelliyor, en son bi uygulamadan hakaret vari mesajlar yazdım sonra da numarasını sildim bi daha da yazmadım.şimdi sorun şu ki ben çok yara aldım. Ona çok aşıktım ve hayatımın merkezi durumundaydı gidince dumura uğradım bütün gün yataktayım hiçbir şey yapmak istemiyorum elim kolum kalkmıyor bu konudan başka hiçbir şey düşünemiyorum insanlarla olmak konuşmak falan zülum gibi geliyor.işten izin aldım bir süreliğine ailemin yanına geldim onlar da halime çok üzülüyor. Yaşadığım bu değersizlik hissi bir daha kimse beni sevmez bende kimseyi sevemem çocuğum olmaz acaba o ne yapıyor şuan hissi beni ele geçirdi sanki. İlişki içerisindeyken de depresyona meyilli bir insandım zaten şimdi bütünüyle girdim.psikiyatriste gittim ilaç başladı ağlama nöbetlerim falan biraz azaldı ama hala dünyanın en mutsuz insanıyım. Benim sorunum kendimle sanırım kendime değer vermiyorum.bomboş bir hayatım var hiçbir amacım yok hiçbir şeye hevesim isteğim heyecanım yok.sabahları uyanmak zülum gibi çünkü uyanacam bir şekilde günü bitirmeye çalışıcam acı çekicem. Gece olunca oh be diyorum yatıp uyucaz. Sosyal çevrem de öyle aman aman yok kafamı dağıtayım eğleneyim de yapamıyorum. Gün içinde hiçbir şey yapmadan oturuyorum resmen hemde hiçbir şey.bir duşu bile kendimi zorlaya zorlaya alıyorum.mesleğimle ilgili bir şeyler okuyayım diyorum o da olmuyo yapmak istemiyorum sarmıyor.kitap desen 2 sayfa okuyup bırakıyorum. Resmen sürüngen gibi bir insan oldum asalak gibiyim aynı gelecekten çok umutsuzum hiçbir zaman kendine yeten bir insan olamayacağım. Verimsizim, kimse tarafından merak edilmiyorum,sevilmiyorum,amacım yok,kendime iyi gelmiyorum.son zamanlarda hayatımı sonlandırma düşüncesi bile var kafamda.bu arada iyi bir gelirim ve güzelliğim var insanlardan hep övgü alırım,nişan bozulma işine de çoğu kişi başta ailem çok iyi oldu şeklinde yorum yaptı.
Bu duyguların sonu var mı sizce ?

Genişletmek için tıkla...

Cileklivanilinn .!.:

Bazı insanlar için deneyim olmuyor maalesef. Kendini değersiz hisseden, depresifliğe meyilli kişiler her ayrılıkta ilk ayrılık gibi yıkılıyorlar. Bunun ilacı hayatı anlamlı şeylerle doldurmak. O yüzden ilişki yapınca arkadaşlarına sırt dönen, eski alışkanlıklarını boşlayan kişilere çok kızarım. Bende de vardı bu ilişkiye çok odaklanma olayı ama hayatımı hep olumsuz etkiledi. Çünkü o ilişki bitince kişiliğiniz, hayatınız da bitmiş gibi oluyor. Çareyi başka ilişkide arıyorlar bu sefer. O da bitince hoop sar başa, aynı döngü. Sevdiğin iş, sağlam dostluklar ve en az bir hobi şart bence. Konu sahibi demiş ki aman aman arkadaşım yok. Sebebi de bu bence. İlişki olunca diğer alanlar boşlanıyor insanlarla iletişimi sıkı tutmak lazım.

Genişletmek için tıkla...

pelolin .!.:

Niye arıyorsunuz ki, neyini yüzleşeceksiniz bitmiş gitmiş.
Sürekli negatif ve olumsuz konuşmayın, böyle çevrenizde de insan kalmaz.
Kimse sürekli mutsuz birinin yanında durmak istemez.
Ben enerjimi emen insanlardan nefret ederim mesela..
Bir diyeceğim de hayat; sizin, başkası tarafından sevilmeniz üzerine kurulu değil. Bunun üzerine bir çalışma yapın..
Her sabah kalkın ve şunu deyin "oh be bugün de sağlıkla uyandım ve çok iyiyim"

Genişletmek için tıkla...

perizat1 .!.:

Ayrılık ailemin yanında gerçekleştiği için konuşmak istiyorum sadece neden böyle bir şey yaptı bunu planladı mı böyle olsun mu istiyordu neden son gün neden böyle bir şey yaşattı.o nasıl bunları merak ediyorum yüzleşmek istiyorum yani

Genişletmek için tıkla...