Sevgili konu sahibi
Yazilarinizdan anlasildigi üzere, eşinizi çok seviyorsunuz ve çok iyi bir insan olduğunuzdan zerre şüphem yok inanın.
Ama herşeyin fazlası zarardır.
Siz, evliliğinizin ilk yıllarına ithafen eşinize her ne kadar toz kondurmasanızda, aslında hem kendinisinin hemde ailesinin, size kötülük ettiğini göremiyorsunuz.
Siz çok anaç bir kadınsınız, bu belli.
36 yaşında tanıdığınız olan, alkol bağımlısı bir erkeğe, 23 yaşında pırıl pırıl bir genç kızla evlenmesi için aracı olurmusunuz? Bence olmazsınız. Kıza üzülüp, git kendi akranın olan, hayatı daha tertemiz genç bir delikanlı bul dersiniz. Size yapılan hainliği göremeyecek kadar iyi kalplisiniz.
Eşinizin çocukluğunda yaşadığı travmatik olaya çok üzüldüm. Ama bunları sizle evlenmeden anlatmalıydı, bu olayı unutmak için alkol alıyorum, ben bir enkazım demeliydi. Demedi. Psikoloğa görünüp tedavi olmak yerine, sizinle evlendi. Bence merhamet ettiğiniz eşiniz, size o kadar da merhametli davranmamış ne yazık ki.
Birde şunu söylemek istiyorum, herkes kendi hayatından sorumludur. Siz kimsenin yükünü sırtlamak için gelmediniz bu dünyaya, sizinde bir muradınız var. Yaşınız çok genç, ne zaman yaşamaya başlayacaksınız? Biraz da kendinize merhamet etseniz? Yazık değil mi size?
Hastalıkta sağlıkta eşler birbirlerine destek olmalıdır kabul, ama adam umursamıyor bile, ve bu bir hastalık değil seçimdir.
Ayrıca hepatit B cinsel yolla bulaşan bir hastalıktır, korunmak için aşı yaptırdınız mı?
Sizi kırmak değil asla amacım, ama bence siz eşinize aşık değilsiniz. O olduğunu düşündüğünüz/zannettiğiniz kişiye aşıksınız.
Çok genç yaşta kendinizden yaşça büyük biriyle evlenerek, onun normlarını norm edinmişsiniz. Standartları sanki o belirlemiş, sizde uyum sağlamışsınız gibi geliyor bana.
Beni lütfen yanlış anlamayın, ama bu tip hastalar, asıl etraflarında ki insanları hasta ederler, bir psikoloğa görünmenizi şiddetle tavsiye ediyorum. Sağlıklı bir kadın, bu derece kendinden vazgeçemez. Geçmemeli.
Birazda kendinize merhamet edin lütfen.