Merhaba kızlar,
Hayattan o kadar çok yoruldum ki , içimi buraya dökmek istedim.
Ben doğduğumda yanımda babam yokmuş. Babam bizi bırakıp gitmiş. Uzun zaman görmemiş bile beni. Beni anneannem ve dedem büyüttü. Annem çalışıyordu bana bakmak için.
Daha sonra annem 2. evliliğini yaptı. Evlendiği adamı o kadar çok sevdim ki benim için baba gibi oldu. Babamdan görmediğim şefkatı, iyiliği ondan gördüm.
2001 yılında annem ve yeni eşi evlendi.
O zamanlar babamı hiç. hatırlamıyorum. Arada sırada beni alır yazlığa babanemlerin yanına bırakırdı o kadar. Fazla bi muhabbetimiz hiç olmadı. Bana karşı ne maddi ne manevi hiç bir desteği de olmadı. Ne gördüysem babalıkla alakalı annemin yeni eşinden gördüm.
Annemle, yeni eşi evlendiğinde 7 yaşındaydım. İlk zamanlar çok anlaşamıyorduk kendisiyle itiraf etmek gerekirse.
Küçüklük aklı tabi, o zamanlardan beri tek hatırladığım annemin içtiği bira kutularını dolapların arkasından toplamak, buzdolabı arkalarından çıkarmak, tuvaletteki klozetin arkaasında bulmak, çamaşır makinasının içinde bile bulduğum oldu.
Bir kez annem alkollüyken kaza yaptık. Hastaneye bile kaldırıldım. Arabayı maalesef o kullanıyordu.
Şuan 21 yaşındayım. Annem ve yeni eşi ayrıldı. Çünkü eşi artık dayanamadı. Her gün gelen sarhoş bir kadın.
Anneannem 2011 de vefat etti. Annem olarak gördüğüm kadının gidişiyle daha da yalnızlaştım.
Şuan o kadar yalnızım ki hayatta.
Annemle aslında aramız çok iyi. Ama sanki ikinci bir kişiliği var. Ve o kişilik bazen ortaya çıkıyor ve hemen içkiye sarılıyor.
Ben artık dayanamıyorum buna. Ölmek istiyorum bazen. Küçükken hep bıçağı elime alırdım annemle eşi kavga ederken. Bileğimde tutardım bıçağı. Ama yapamazdım.
Artık tabii ki öyle birşeye kalkışmıyorum. Küçüklük aklımla kaldıramayacağım şeyler yaşadım. Burnumun içindeki bütün damarlar çatladı annemin dayaklarından.
Bunları okuyunca belki annesine karşı ne kadar serttir, sevmiyordur falan gibi düşünebilirsiniz.
Ama o tam tersine, onu herşeyden çok seviyorum.
O benim herşeyim.
Ona yardım etmek istiyorum. Tek başına çocuk okutmaya çalışıyor. hayatta tek başına oda. benden başka kimsesi yok.
Ne yapabilirim. Ne olur yardım edin.
Bugün mesela işe gitmemiş, sabah saat 12 de aradım, sarhoştu. Konuşamıyordu bile.
Çok üzülüyorum, ağlıyorum. Alt üst oldum artık.
Hayattan o kadar çok yoruldum ki , içimi buraya dökmek istedim.
Ben doğduğumda yanımda babam yokmuş. Babam bizi bırakıp gitmiş. Uzun zaman görmemiş bile beni. Beni anneannem ve dedem büyüttü. Annem çalışıyordu bana bakmak için.
Daha sonra annem 2. evliliğini yaptı. Evlendiği adamı o kadar çok sevdim ki benim için baba gibi oldu. Babamdan görmediğim şefkatı, iyiliği ondan gördüm.
2001 yılında annem ve yeni eşi evlendi.
O zamanlar babamı hiç. hatırlamıyorum. Arada sırada beni alır yazlığa babanemlerin yanına bırakırdı o kadar. Fazla bi muhabbetimiz hiç olmadı. Bana karşı ne maddi ne manevi hiç bir desteği de olmadı. Ne gördüysem babalıkla alakalı annemin yeni eşinden gördüm.
Annemle, yeni eşi evlendiğinde 7 yaşındaydım. İlk zamanlar çok anlaşamıyorduk kendisiyle itiraf etmek gerekirse.
Küçüklük aklı tabi, o zamanlardan beri tek hatırladığım annemin içtiği bira kutularını dolapların arkasından toplamak, buzdolabı arkalarından çıkarmak, tuvaletteki klozetin arkaasında bulmak, çamaşır makinasının içinde bile bulduğum oldu.
Bir kez annem alkollüyken kaza yaptık. Hastaneye bile kaldırıldım. Arabayı maalesef o kullanıyordu.
Şuan 21 yaşındayım. Annem ve yeni eşi ayrıldı. Çünkü eşi artık dayanamadı. Her gün gelen sarhoş bir kadın.
Anneannem 2011 de vefat etti. Annem olarak gördüğüm kadının gidişiyle daha da yalnızlaştım.
Şuan o kadar yalnızım ki hayatta.
Annemle aslında aramız çok iyi. Ama sanki ikinci bir kişiliği var. Ve o kişilik bazen ortaya çıkıyor ve hemen içkiye sarılıyor.
Ben artık dayanamıyorum buna. Ölmek istiyorum bazen. Küçükken hep bıçağı elime alırdım annemle eşi kavga ederken. Bileğimde tutardım bıçağı. Ama yapamazdım.
Artık tabii ki öyle birşeye kalkışmıyorum. Küçüklük aklımla kaldıramayacağım şeyler yaşadım. Burnumun içindeki bütün damarlar çatladı annemin dayaklarından.
Bunları okuyunca belki annesine karşı ne kadar serttir, sevmiyordur falan gibi düşünebilirsiniz.
Ama o tam tersine, onu herşeyden çok seviyorum.
O benim herşeyim.
Ona yardım etmek istiyorum. Tek başına çocuk okutmaya çalışıyor. hayatta tek başına oda. benden başka kimsesi yok.
Ne yapabilirim. Ne olur yardım edin.
Bugün mesela işe gitmemiş, sabah saat 12 de aradım, sarhoştu. Konuşamıyordu bile.
Çok üzülüyorum, ağlıyorum. Alt üst oldum artık.
