• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Aldatılmak/hamileyken

Eşinizin ne mal olduğu ortada kusura bakmayın, kalitesiz bir insanı affetmek çok mantıklı ve sağlıklı bir hareket değil.
 
Aldatmanın açıklanabilecek hiçbir yanı yok zaten derken bu cümlelerle hayatımın şokunu yaşadım. İsteyen istediğini yaşar. Kadının nasıl yaşamak istediği onu ne ilgilendirir. Onun mu üzerine vazife. Elbette ki yakalanmamış olsaydı konu çok daha farklı yerlere gitmiş olacaktı. Ben onu aradığımda evde değildi. Giderim diye panik ve telaşla ağlayarak eve geldi. Bir sürü şey söyledi beni ikna edebilmek için. Neticede söylediği şeylerin anlamsızlığını kendisi de kabul etti. Gitmemden beni kaybetmekten çok korktuğu için (burası önemli ) ! Aklına gelen her şeyi söylemiş. En sonunda kendi egosuna yenik düştüğünü ilgi görünce böyle bir yanılgıya düştüğünü itiraf etti. Neyse. Aradığım şey zaten aşağılanmış olan benliğimi daha da aşağılatmak, daha da küçük düşmek değildi. Herkes evliliğimin şahane bir şekilde devam ettiğini midesiz davrandığımı söylemiş. Evet arkadaşlar midesizim. Herşeyi sildim. Hayatımı normal bir şekilde devam ettirdim. Buraya sadece ilgi çekmek için yazdım. Bi siz akıllı bi siz güçlü bi

Kocandır yapar lafı duymak isteseydim duyabileceğim kişilere sorardım. Arkadaşlar benim kadına söyleyecek lafım yok. Kadın böyle bi ilişki arıyorsa da kocam ona karşılık vermemeliydi. Ancak o zaman adam gibi bir duruş sergileyebilirdi. Yapabileceği maksimum namus bekçiliği şudur; kendi kızlarını bedenlerine saygılı ama aynı zamanda kendi tercihlerini yapabilecek bireyler olarak yetiştirmek, kötü tecrübeler edinirlerse de bir baba olarak onlara destek olmak. Kimsenin kimsenin bekçiliğine ihtiyacı yok. Bunlar eşimin yakalanınca "kendini aklamak " için uydurduğu aklınca :) suçunu hafifletecek bahaneler. İster ağlasın ister parçalansın bunlar önemli değil gözümde. Sadece bu yenilgiyi kabullenmek, insanlara bakın ben yenildim, size laf ettim ama yenildim demek zoruma gidiyor. Kızlarıma sizin babanız böyle karaktersizdi bu yüzden boşadım diyecek olmak içimi acıtıyor. 1 yıl oluyor olay yaşanalı. Belirttiğim gibi doğuma 2 gün kala olayı yaşadım. Haliyle üzerinde durmam gereken konu bebeğimin bakımıydı. Ayrıc büyük çocuğum da üzerinde durmam gereken bir süreçteydi. Açıkçası psikolojik anlamda yıpransam da bu konuyu egale etmek durumunda kaldım. Önceliğim aciliyeti olan konular oldu. Lohusalık süreci ve sonraki süreçlerde kendimde bunun baş etme ve ya başkaldırma gücü bulamadım. Ama artık bir karar vermem gerekiyor. Bu kararı alırken benzer durumu yaşamış olanlar terapi gördüler mi. Terapinin kararlarında bir etkisi oldu mu. Yaşamlarında bir etkisi oldu mu ? Terapi nasıl ilerliyor. Terapide aldatma sebebi olarak en çok hangi sebep ortaya çıkıyor. Çünkü içimde kocaman bir neden sorusu var.

Konu sahibi ortamdaki en masum kisiler o 2 cocuk bir de sen.

Eşin kendince bi milyon tane haklilik gerekcesi bulmustur, bulmaya da devam edecektir. Bu gerekcelerden hicbiri senin en hassas doneminde aldatildigin gercegini değiştirmeyecek. Neden aldattigini öğrenme istegin cok insani, ama inan ogrendiginde sadece hayal kirikligin buyuyecek.


Uzerinden 1 yil gecmis ve evleri ayirmissin aradaki mesajlardan anladigim kadariyla ama resmiyette hala evlisin, kendince hakli gerekcelerin vardir buna eminim. Bosanmak istemiyor da olabilirsin. Belki gercekten esin ikrah etmistir, islah olmustur ama senin gonlun ona bir daha güvenebilecek mi sence?

Senin en ihtiyac duydugun donemde, bu hale getiren adama bir daha guvenebilecek misin? Evlatlarina iyi bir baba olmasi, duzgun bir ornek olması icin illa ayni cati altinda olmaniza gerek yok, evet cok zor bu sekilde ayri evlerde cocuklarin dengesi bozulmustur eminim.

Ama yarin birgun (anladigim 2 kizin var) kizlarina aldatilmayi affetmis olmayi ogretmek istedigine emin misin?

Onlar baba kiz, birgun babalarinin yaptigi seye ragmen birbirlerini yine severler. Ama sen "aldatmayi" o kucuklerin gozunde normallestirmek istedigine emin misin?

Dusunecek cok seyin var...


Baskalarinin fikirlerini onemseme...
 
Çift terapisi veren psikologlar bireysel tedavi de veriyor. Bence siz önce bireysel başlayın sonra psikolog önerirse çift terapisine geçin. Belki siz bireysel terapiden sonra bu evliliğini kesip atmak isteyeceksiniz yeni kararlar alacaksınız bunu bilemeyiz.

Tam çocuk doğmadan 2 gün önce çok kötü bir şey öğrenip sonra doğum koşturmacası, lohusa vs.bir sürü şey yaşamışsınız. Bi kendinizle ilgilenip kendinize kulak vermeniz gerek.

En üzücüsü de zaten sizi aptal yerine koyarcasına söylediği yalanlar. Üzerinden 1 yıl geçmesine rağmen gelip konu açmışsınız demek ki acı içindesiniz. Umarım eşiniz daha büyük acılar çekiyordur :sinirli:

Şu an birlikte mi yaşıyorsunuz? Aranız nasıl? Siz sorun çözülmüş gibi davranıp içten içe mi acı çekiyorsunuz yoksa konu hep gündeme geliyor mu? Sırf meraktan soruyorum bunları bu arada 🥺
 
Kadin yememis, bir yildir da ici icini kemiriyor ki buraya yazmis. Yemis olsa bir yil sonra konu acmazdi degil mi?

Bu kadar da acimasiz olunmaz ki!

Nefret etseniz de mantiginiz ayni. O saate orada ne isi varmis diyenler de kurbani saf buluyor. Ayri bir yaniniz yok.
Ben aldatilip affedenlere tahammul edemiyorum sanırım
 
Merhaba hanımlar. Bu konuyu açacağım hiç aklıma gelmezdi. Geçen yıl doğumuma tam 2 gün kala bir sebeple eşimin bilgisayarını açtım. Whatsapp webe bağlanmam gerekiyordu. Açık görünce hiç yapmam normalde ama biraz bakındım. Ve olanlar oldu. Yazışmalarda duşa giriyorum sen de gelsene, buluşursl öpüşür müyüz gibi bir takım şeyler gördüm. Kadınla konuştum. Önce tamamen inkar etti. Konuşmaları gördüğümü söyleyince sadece konuştuklarını söyledi. Asla görüşmediklerini söyledi. Hatta " 10 yıldır burada oturuyorum. İsterseniz gelin görüşelim süreci anlatayım. Size yemin ederim ki düşündüğünüz gibi bir yakınlaşma asla olmadı " gibi oldukça cesur konuştu. Eşim ayaklarıma kapandı yalvardı ağladı. Doğuma kadar hiç yanımdan ayrılmadı. Benimse yapabildiğim tek şey ağlamaktı. Neden ben, kızım ve karnımdaki doğmamış çocuğum bunu yaşadık diye. Doğumda da doğum esnası dahil her an yanımdaydı. Zaten hep öyledir eşim. Her konuda destek olur yardım eder sever. Ben hep böyle bir eşe sahip olduğum için çok şanslı sayarım kendimi. Şöyle bir açıklama yaptı " ara sıra iş yerine gelip giden eşimin de diğer iş arkadaşlarının da dikkatini çekem bir kadınmış. Güzel alımlı olduğu için değil davranışları sebebiyle. Eşim de kadının ne mal olduğunu ortaya çıkarmak için "müsait " davranmış. Kendine aşık etmek ve yüzüstü bırakmak istemiş. Evli kadınların böyle tavırlar sergilemeleri çok kanına dokunuyormuş. Egosuna yenilmiş. Doğmamış bebeğimiz:) annesi babası dahil kıymet verdiği herşey üzerine yeminler etti. Eşimi çok seviyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum. Ama aldatılmayıntecrübe etmiş olduğuma inanamıyorum. Sürekli kafamda sorular var. Uzun bir süre aklıma takılan herşeyi sordum. Bazen bana baktığını farkedip ona döndüğümde ağladığını görüyordum. Vicdan azabı çektiğini, benim affetmiş olmamın onu daha çok mahçup ettiğini söylüyor. Bir gün ben yapamıyorum derim diye çok korktuğunu söylüyor. 1 yıldır hiç bir şey görmedim. Ama içimdeki kırgınlık da geçmiyor. Nasıl olur nasıl baş edilir bu durumla bilmiyorum. Bir gün tekrar yaşarım diye çok korkuyorum
Ben olsam affedemezdim.Cocuklari dusunmussunuz.İnsallah bu saatten sonra eski alışkanlıklarını yapmaz.
 
Ben ayrılmamanızı anlarım, Türkiyede bir çok kadın bu hayata mahkum ama böylesinine çürük bir adamı sevmenizi anlayamıyorum üzgünüm. Buna hakkım yok biliyorum ama o ne biçim bir gerekçe. Yani yetişkin bir insanın kuracağı cümleler asla değil. "Hamileydin benimle ilgilenmiyordun, nefsime yenildim, sevmedim " gerekçesi bile daha şereflice olurdu. Kadının evli olduğunu da sonradan farkettim. Kocası öğrenip güzel bir dayak atsa keşke. Şöyle ağzı burnu yer değiştirse de egosu yerine otursa. Çok sinir oldum çok. Sizi ne kadar saf görüyor ki, bu cümleleri söyleyebiliyor. İnanamadım. Bir de sevmeye devam ediyorsunuz çok ilginç. Affetmişsiniz geçmişi bırakın önünüze bakın ama böyle adamları da sevmeyin, ilgili, beni de çok sever demeyin ya.
 
Ben olsam affedemezdim.Cocuklari dusunmussunuz.İnsallah bu saatten sonra eski alışkanlıklarını yapmaz.
Yahu sen affederdin. Surda daha evlenmedigin adamdan, kv terörü vs vs ayrıldığın nisanlini delice takıntı yaptın. Senin 2 çocuk olacak koşa koşa affederdin.
 
Ben ayrılmamanızı anlarım, Türkiyede bir çok kadın bu hayata mahkum ama böylesinine çürük bir adamı sevmenizi anlayamıyorum üzgünüm. Buna hakkım yok biliyorum ama o ne biçim bir gerekçe. Yani yetişkin bir insanın kuracağı cümleler asla değil. "Hamileydin benimle ilgilenmiyordun, nefsime yenildim, sevmedim " gerekçesi bile daha şereflice olurdu. Kadının evli olduğunu da sonradan farkettim. Kocası öğrenip güzel bir dayak atsa keşke. Şöyle ağzı burnu yer değiştirse de egosu yerine otursa. Çok sinir oldum çok. Sizi ne kadar saf görüyor ki, bu cümleleri söyleyebiliyor. İnanamadım. Bir de sevmeye devam ediyorsunuz çok ilginç. Affetmişsiniz geçmişi bırakın önünüze bakın ama böyle adamları da sevmeyin, ilgili, beni de çok sever demeyin ya.
Saf görmekte haksız mı ki? Sacma sapan bahanelerle inandirmis konu sahibini.
 
Sonra adamın ne mal olduğu ortaya çıkmış yanlışlıkla. Mazeretin böylesini de ilk duyuyorum.
 
Merhaba hanımlar. Bu konuyu açacağım hiç aklıma gelmezdi. Geçen yıl doğumuma tam 2 gün kala bir sebeple eşimin bilgisayarını açtım. Whatsapp webe bağlanmam gerekiyordu. Açık görünce hiç yapmam normalde ama biraz bakındım. Ve olanlar oldu. Yazışmalarda duşa giriyorum sen de gelsene, buluşursl öpüşür müyüz gibi bir takım şeyler gördüm. Kadınla konuştum. Önce tamamen inkar etti. Konuşmaları gördüğümü söyleyince sadece konuştuklarını söyledi. Asla görüşmediklerini söyledi. Hatta " 10 yıldır burada oturuyorum. İsterseniz gelin görüşelim süreci anlatayım. Size yemin ederim ki düşündüğünüz gibi bir yakınlaşma asla olmadı " gibi oldukça cesur konuştu. Eşim ayaklarıma kapandı yalvardı ağladı. Doğuma kadar hiç yanımdan ayrılmadı. Benimse yapabildiğim tek şey ağlamaktı. Neden ben, kızım ve karnımdaki doğmamış çocuğum bunu yaşadık diye. Doğumda da doğum esnası dahil her an yanımdaydı. Zaten hep öyledir eşim. Her konuda destek olur yardım eder sever. Ben hep böyle bir eşe sahip olduğum için çok şanslı sayarım kendimi. Şöyle bir açıklama yaptı " ara sıra iş yerine gelip giden eşimin de diğer iş arkadaşlarının da dikkatini çekem bir kadınmış. Güzel alımlı olduğu için değil davranışları sebebiyle. Eşim de kadının ne mal olduğunu ortaya çıkarmak için "müsait " davranmış. Kendine aşık etmek ve yüzüstü bırakmak istemiş. Evli kadınların böyle tavırlar sergilemeleri çok kanına dokunuyormuş. Egosuna yenilmiş. Doğmamış bebeğimiz:) annesi babası dahil kıymet verdiği herşey üzerine yeminler etti. Eşimi çok seviyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum. Ama aldatılmayıntecrübe etmiş olduğuma inanamıyorum. Sürekli kafamda sorular var. Uzun bir süre aklıma takılan herşeyi sordum. Bazen bana baktığını farkedip ona döndüğümde ağladığını görüyordum. Vicdan azabı çektiğini, benim affetmiş olmamın onu daha çok mahçup ettiğini söylüyor. Bir gün ben yapamıyorum derim diye çok korktuğunu söylüyor. 1 yıldır hiç bir şey görmedim. Ama içimdeki kırgınlık da geçmiyor. Nasıl olur nasıl baş edilir bu durumla bilmiyorum. Bir gün tekrar yaşarım diye çok korkuyorum
Affetmişsiniz, hakkınız, bize laf düşmez şu an bunun tartışmasını yapmak. Ama şunu diyeyim ki eşinizin berbat bir zihniyeti var. Ona ne elalemin evli kadınlarının nasıl davrandığı, zoruna gidiyormuş bi de ya hey Allah'ım. 🤣 Eşiniz neden herkesin kocası gibi davranıyor, neden elin kadınlarının davranışları onu bu kadar ilgilendiriyor asıl onu sormanız lazım kendisine.
 
Ne açması bence takıntı yaptı. Söyledim ama yine söylüyorum psikiyatrik tedavi alması lazım. Yediremiyor bitmesini.
Annesini ve kardeşini kaybetmiş. Babası biraz zor bir adam bunun üstüne kötü bir evlilik yaptı. Kanser nasıl normal bir hastalıksa psikolojik hastalıklarda normal. Fakat nurankanın üstüne çok gidildi. Ben de başta kızıyordum fakat konuları görünce anladım.
 
Back