aldatılma travmasından nasıl kurtulabilirim

bu dusuncelerden kolay kolay yanliz siz degil hicbir kadin kurtulamaz.........ona her dokunusunuzda,her bakisinizda hep o birileri aklinizi kemirir durur.............bence yabi uzmandan destek alin.............yada ayrilin ,,baska caresi yok gibime geliyo..hem tahsillisinizde var(diceksinizki, maddiyatmidir onemli olan)tabiki degil ama yeri cok buyuk......mutluluklar dilerim:teselli:

unutmakmı ? unutamazsın :1no2: hiç bir kadında unutmaz bunu çünkü herhangi bir olay değil bu

ağır bir travma yaşadığın her daim aklını kemirecek başka kadınlar başka tenler başka aşklar

offfffff ne desem bilmemki buna ne denir nasıl teselli edilir ölüm olsa unutulur fakat aldatılmak ölümden beter unulmaz

ben olsaydım diye söylemek isterim sana ben olsaydım o adamın yüzüne tükürürdüm ve kapıyı çarpar giderdim bukadar

ama sen çocukların için onunla yaşayacaksan onu hiç takma desem boş takacaksın çünkü ekmeğini o getiriyor

ablamda çok aldatıldı çocuğum var işim yok dedi katlandı unutmadı ama unutur gibi yaptı ama sonunda adam başka bir kadınla evlendi ablam 3 yıl geri dönecek pişman olacak diye bekledi ama o adam dönmedi ve..........şimdi ablam iş buldu çalışıyor kızı okuyor ve çok mutlu

değmez arkadaşım böyle bir erkek iin yıpranmana değmez akıl sağlığını bozma imkanın varsa ayrıl yoksa da ayrıl allah senin rızkını kestiyse zaten canını alır onun için hiç kaygılanma yiyecek ekmeğin vardır mutlak biryerlerde ablamdan biliyorum

Tek tek okudum yazdıklarınızı, teşekkür ederim

Ayrılma konusunda çocuklarımın psikolojisi hayattaki başarıları benim için çok önemli, evde kavga kıyamet yok olduğunda bile haberleri olmamasına çalıştım. Onları parçalanmış bir ilişkide büyütmek zoruma gidiyor, belki birini babaya verecekler ve ben o an ölürüm galiba

Ayrılmak gurur onur ve bu travmanın bende yaşattığı olumsuzluklar açısından tam çözüm değil bence

Bir arkadaşımın yazdığı canımı acıttı, kocasız kalmamak için demiş yazının içinde; kocasız kalmamak değil bazı bedeller ödeyerek 14 sene beraber olduğun insanı silip atmak kolay olmaz bence

Bir düşünün, hiç mi güzel anınız yok

Hamileyken karnımdaki kulakları ( tekme atıyor bak) diye

Bİr çocuğum ağlarken ötekine eşimin bakması gece boyunca ve sabah işe gitmesi

Bir keresinde oğlana uyusun diye rakı içirmesi( ben çok yoruluyormuşum diye)

Ayak numaranızı bilip ince ayağınıza göre terlik yaptırması

Taaa İstanbul'a 16 sene önce bir kucak çicek gönderip doğum gününüzü kutlaması ( ozaman çok zordu bu olay)

Yeni yeni yüzükler çıkmışken, nikah yüzüğümüzü kendi paramızla aldık deyip modaya uymadan hala o dandik yüzüğü takması ( ve bana söylediğine göre asla parmağından bir saniye çıkartmamış)

Bir gün sen geç içeri arkadaşım gelecek çıkma diyerek mutfağa kocaman bir son moda cam masa monte ettirmesi

Çocuklarımızı omuzunda büyütmesi ( sen dokuz ay taşıdın birazda ben taşıyayım diyerek)

Ne zaman yorgun olsam boşver yeriz dışardan demesi

Gece 12 de bile canım yaşpasta istediğinde gidip bulması (hamile bile değildim)

Sabah işe bile kalkması zorken benim sevdiğim kelle paçayı sabah ezanında gidip sıcak sıcak alması

O kadar parasızlık içindeyken bile rahat edeyim iki çocukla diye beni uçakla anneme göndermesi

Sıcak havalarda bile birbirimize sarılıp uyumamız

Ölmek istediğim tek yer senin boynunun sıcaklığıdır demem

Hiç mi birşey paylaşmıyoruz biz eşlerimizle soruyorum size????

Sadece yıl, ay, gün saat, dakika saniye değil bence bu geçenler
Bunların hepsi paylaşım, hayata tutunmanın beraberce yapılması. Tamam kocamada kızdım o kadınlara da kızdım ama benim yaşanmışlıklarımın yanında onların yaşadığı üç beş ay hava civa kalır

Neden ayrılmak bu kadar basit olsun ki?

Pskiyatra git diyen arkadaşlarım, bence kafamı kesip atmam lazım unutabilmem için

Eşime olan aşkımı öldürenler utansın ( başta eşim olmak üzere)



Şimdi kendime yaptığım bir iyiliği anlatayım size, birgün arkadaşıma giderken dolmuş geldi, aman otobüsü kaçırdım dur karşıdan araba geliyor sağa kaç falan diye düşündüğümün farkına vardım ve bu düşüncelerin içinde yaşadığım acı yoktu

Kendi kendime dedimki, adam olman için başka şeylere yönelmelisin
Ve önce kursa ardından okula yazıldım
37 yaşındayım , bu sene eğer ek kontenjandan faydalanırsam Üniversiteye gideceğim,
Ve yapmak istediğim mesleği çok seviyorum

Ders çalışırken ve arkadaşlarımın arasında mutluyum, yeniden küçük bir kız oldum. BU bana ruhum açısından iyi geliyor

Kendime iyi bakmaya çalışıyorum, birgün ölücem mezarımda bir karış ot bitse, ben ona çok aşıkken beni aldatan kocamın bana yaptıklarını yaşattığı acıyı unutmayacağım

Sadece normal yaşamım içinde hatırlamak tekrar tekrar ikrar etmek istemiyorum.

Size söz veriyorum Ramazana girdiğimiz günde eşimin hayatına evliyken girmeye cürret eden aşağılık kadınları ve o anlarda hiçbirşeyi gözü görmeyen kafasız kocamı affedeceğim

Galiba bunu yaparsam biraz rahatlayacağım gibi

Ay ne çok yazdım özür yaa pardon sevgiler hepinize

Hatta ikinci kadın olup canımızı incitenlere bile sevgiler, iyi ki varsınız sizlerle birlikte olan kocalarımız ev aile çocuk kıymetini eşlerinin ne kadar fedakar olduğunu anlıyor sayenizde

Anlayamayanda zaten sizi de aldatıyor buna emin olun

ee hayat sizin hayatınız.ben affedeceğim diyorsanız ve eşinizle beraber olmak istiyorsanız bizler bşişey diyemeyiz tabii ki..umarım eşiniz sizin kıymetinizi anlamıştır ancak maalesef erkekeler iş cinsellik olunca duyguları ile değil organları ile hareket ediyorlar...

keşke uzun uzadıye yzdığınız şeyleri yapıcağına sizi aldatmasaymışş....

madem ayrılmadınız unutun gitsin bu depresyon sizi öyle biyere sürüklerki o gözünüzden sakındığınız evlatlarınızı annesiz bırakırsınız ve her fırsatta bi kadına koşan kocanızıda özgür bırakır o çocukları üvey anneye teslim edersiniz...

eğer unutamıyorsan arkadaşımm ayrılmayı mantıklı bi şekilde düşün ayrılsanda çocukların mutlu olabilir mademm eşin çouklarına bu kadar düşkün onları görmeye devam eder.birlikte yine zaman geçirirsiniz ben siz bu haldeyken eşinizi ve çocuklarınızı mutlu edebildiğinizi düşünmüyorumm..
lütfen psikiyattr olayını düşünün ciddi ciddi yazık hayatınıza geri kalanı kurtarabilirsinizz..a.s.

Ramazan geldi ve size bir söz vermiştim artık affedeceğim kötüleri diye

oturup kendi kendime hiç düşünüp yargılamadım uzun süredir, oruç başladığından beri kendimle maneviyatımla ilgilenir oldum
PC başına oturunca da bu siteye giriyorum, hiç o ismleri didiklememeye çalışıyorum

Dilini tut diyen arkadaşım haklısın, dilimi tutmalı hatırlatmamalıyım ama bunu çok zor başarıyorum inan

Ben cok sukur ki suana kadar altdatilmadim umarim hic yasmamda kimsede yasamasin insallah boyle birseyi.Yasadiginiz olayi ,yazdiklarinizi okudum kendinizce haklisinizda sonucta yasadiginiz yillar ve anladigim kadariyla esinize duydugunuz buyuk sevginiz var.bi yaniniz onu severken diger yaninizda yaptiklarini dúsunup nefret ediyosunuz ama cocuk yada yillari bahane ederekte ayrilmiyosunuz sanirim onu bunu kabul etmeyi goze alicak kadar seviyorsunuz ama yani zamanda yasadiklarinizi unutmayi,silmeyi basaramiyorsunuzda.Yazdiklarimi sakin yanlis anlamayin inanin sizi takdir ediyorum aslinda cok guclu bir kadinsiniz.Bakin bende cok kiskanc biriyim,tahmin bile edemezsiniz.Esimin eski kiz arkadaslarini bilmek bile beni delirticek duruma getirirdi.hele bi tanesi vardi ki sarkicilik yapiyodu sonralari klip bile cekti dusunebiliyomusunuz tv yi actigimda onu gordugum ani,eminim beni cok iyi anliyorsunuz.Bende sizin gibi hem kizar esime bir suru sey sayardim ki gecmiste yasadigi seyler icin hemde hep arastirirdim.Biraz hafif bi kizdi.(Anlayan anlar)Kabul edememe ragmen hemde beklerdim klibi ciksin diye yada netten arastirirdim,boylece karsilastirmada yapiyosunuz neyi guzel neyi degil,ben nasilim o nasil,esim bunun neyini begendi falan diye.Paranoyak oluyosunuz iyice.ben bunun icin psikolaga bile gittim ve bana sunu onerdi acin klibi esinizle izleyin.yani ustune gidin hassas noktanizin.Yada sizi rahatsiz eden seyleriyle dalga gecmeye calisin.Inanin basaricaksiniz,ben basardim simdi esime onun sarkisini bile soyleyip guluyoruz ikimiz.Haaaa bu arada artik klibi falanda donmuyo malesef:roflol:

sevgili dudi, bunuda düşündüm. Oturup eşimle o kadınları konuşmayı, ama eşim önceleri kafandan uyduruyorsun yok böyle birşey deyip benden özür bile dilemedi

Konuşmaya kalktıkça şiddet gördüm, susmam için kafam kırıldı kaç kere

Aslında ben derdimi biliyorum hiç içimdeki acıyı eşimle paylaşamadım, çünkü devamlı susturuldum
Konuşursam hakaret bile etmiyordum ama hep şiddet görüyordum, yazıklar olsun

Tek dileğim mutluluk yüzü görmesinler bütün kötü ne yaptığınız bilmez kadınlar

ece peril.. daha önce yazdıklarımı yapamadım.değmiyceğini karşımdaki insana baktıkça anladım.onu hayatımdan çıkarıyorum artık.destekleriniz için teşekkürler...hayat bundan sonra tek kişilik benim için...

gumushumm .!.:

ece peril.. bu travma cinayetle sonuçlanıcak benim için...Bugün sonkez konuşmaya gidiyorum... Herkes için bu bir son olucak....Yaşadıklarımı sindiremiyorum ve sindiremiycem...Herşey tek bi kurşunun elinde...Hoşçakalın....

Genişletmek için tıkla...

Ay canım ne yapıyorsun hiçbirşey için deymez bence.Yaşadıkların çok zor olmalı ama hayatını karartmaya deymezzzz.
Umarım tekrar bu mesajı okursun....ve hemen bir psikolojik destek için uzmanlara başvurmanı tavsiye ediyorum.Cinayet ve intihar sağlıklı insanların düşünebileceği birşey değil....
Allah yardımcın olsun....

İnsanın ici ezildi mi öfkesinden deliye dondu mu neler neler dusunebiliyor.Hapisanelerin kadın koğuşlarında hep bu nedenle yatıyor kadınlar.Mantıklı dusunemez hale gelmişsin.Sana yapılanları içine sindiremiyorsun ama boşver ne hali varsa görsün.Kafanı bir yastıga göm ve avazın cıktıgı bagır.Gercekten cok iyi geliyor.Hapisaneye girmekten iyidir.

nerden nasıl başlayım bilmiyorum sana ne demeliyim diye düşünüyorum kardeşim gözüyle bakıp sana fikir vericem kendimi yerine koymuyorum belki fikirlerim ağır düşer diye.söz konusu kardeşim olunca evliliğini psikolojisini çocuklarını düşünürüm tabii ki.öncelikle ilk değilmiş yaşadığın ilkini unutamamışsındır muhtemelen ve arkasından içindeki acı daha dururken tekrar aynı şeyi yaşaman oldukça üzücü olmuştur.canım önce düşün kendi kendine ben bunları hakediyormuyum ne yapıyorum ne mecburiyetim varki bu sıkıntıları çekmeye diyerek kendine sor bakalım cevapların ne olucak?bir arkadaşının gelip sana böyle aynen senin yaşadıklarını yaşadığını anlattığını düşün ona ne dersin?bu dünyaya bir kere geliyorsun çocuklarınla eğlenip oynayıp yiyip içip eşinle hoş vakit geçirmek varken nelerle uğraşıp yok yere canını sıkıyorsun ve gençliğini yitiriyorsun.azıcık bile olsa kendine güvenin varsa ayaklarının üzerinde durabileceğini düşünüyorsan biraz kendini düşün.sende bir annenin evladısın.çocuklarımı düşündüm ayrılmadım diyorsun ama bence sen eşini hala seviyorsun onsuz olmaktan korkuyorsun eşinden soğumuş olsan yanlızca çocukların için o evde oturuyor olsan inanıyorumki eşinin çevirdiği işlerin peşinde olmazdın.çocuklarını gerçekten düşünüyorsan onları kavga tartışma şüphe dolu bir ev hayatı içinde büyütme derim.senin unutamadıklarını zamanla belki unutursun ama çocukların inanki büyüdüklerinde sana hatırlatıcaklar.ne kadar küçük olurlarsa olsunlar şu an hepsi o minicik beyinlerinde kalıyor.çok geçmiş olsun diyorum sana.allah yardımcın olsun.

Öyle ağır bir travmadırki,asla unutmanıza imkan yok.
Unutamazsınız ama zamanla ağırlığı hafifleyebilir.
Affedebilirsiniz ama unutamazsınız.
Eğer eşinizle yaşamaya devam edecekseniz,unutmuş gibi yapmalısınız ,sürekli konusunu açmamalısınız.Aksi halde hayat kesinlikle çekilmez olur.
Bunları yaşamak çok güç ,sizi çok iyi anlıyorum.
Ama ayrılmayı düşünmüyorsanız başka yolu yok.

Biz kadınların açmazı bu maalesef, çocuklar adına hayatımızı heba ediyoruz...

Oysa bakın, Hz. Muhammed ne güzel söylemiş: "Ey insanlar insanın ağız tadını bozan ölümü aklınızdan çıkarmayınız..."


O halde önce kendimiz olmalıyız... Kendi gururumuzdan ve hayatımızdan sorumlu olmalıyız, üzüntünüzü paylaşıyorum ancak bir densizin tercihleri kendimize küsmemize neden olmamalı canım...


Umut'a, iman'a ve sevgiye sarılalım...

Canim esin hala seninle evli ve beraber yasamaya devam etmiyomusunuz yani o senide istiyo anladigim kadariyla.eger evli kalmaya niyetliyse bu konulari asmak zorundasiniz bi sekilde.Bende senin yasadiklarinin benzerlerini yasadim,ne zaman konusmaya kalksam siddet olmasa bile inanilmaz sinirlenir deli gibi bagirirdi,baktim ki olmuyor yazmayi denedim butun hissettiklerimi kagida döktüm bulabilecegi bir yere birakarak ciktim evden,hem boylece ona cevap hakkida vermemis oluyosun,vuramaz bagiramaz.Belki konusma firsatiniz olana kadarda siniri yatismis olur.Yazdiklarinizdan anladigim kadariyla kültürlü ve psikolojiden azda olsa anlayabilecek bi bayansiniz,konusurken onu suclayarak degilde ne bileyim biraz daha espri yapmaya calisarak yani bu konuda rahat oldugunuzu göstererek konussaniz.Yada onun hassas noktalarini zamanlarini yakalayarak mesela beraber olmadan hemen once...ama ilk once sizin karar vermeniz lazim diye dusunuyorum siz ne yapabilirseniz iciniz rahatlar,azda olsa icim sogudu diyebilirsiniz?Esinizle konusmak size yasadiklarinizi unutturacakmi?Yada esinizle konusmak istedikleriniz bu yasadiklarinizi birazda olsa unutmak icinmi yoksa yaralarinizi dahada desmek icinmi?

canım benım ALLAHyardımcınız olsun ...buyuk konusmayım ama senın yaptını asla yapamam cok guclusun cooooooookkkkkkk