- Konu Sahibi lDesertRosel
-
- #1
Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
Çok ağırıma gidiyor ben hep onun yanında oldum zor zamanlarında hep ben destek oldum bir kere ona şikayet etmedim.Sadece bu işi istemediğimi söylüyordum sürekli, hep beklemek istemiyorum yalnız kalmak istemiyorum diyordum. O da kabul etmişti memurluğa geçecekti. Ona annesinin ona verdiği değerden fazla değer verdim ben, annesinin düşünmediği kadar düşündüm onu. Psikolojisi mi bozuldu bilmiyorum. Her gün içim içimi yiyor bugün tam iki hafta oldu. Benden haber almadan 1 saat bile durmazdı.
Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
eğer söylediği gibiyse doğru söylemiş. uzak olmuyor ya çok zor. herşey sorun. yalnız oluyorsun yemek kültürü farklı daha sayamadğım birçok şey.
Kendisi oralı değil görevi gereği orada şuan, bir daha ki atamasında nereye gidecek bilmiyoruz. Öyleyse hiçbir devlet memuru evlenmesin o zaman yani, kimse yanına alıpta götürmüyor ki annesini babasını
ben böyle bi evlilik yaptım ama pişmanım . sadece bunu söylüyorum. herkes kendi memleketinden evlensin bence. yaralıyım bu konuda . bizde memuruz ama kendi memleketime gidemiyorum . çok düşkün ailesine
Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
Onun annesi bizimle yaşayacaktı, babası yok. Zaten memuriyet onun kararıydı her şeyin farkındaydı. Bana demişti ilk başlarken benimle nereye olursa gelir misin diye gelirim demiştim. Bir gün de mi dank etti aklına bana bir açıklama yapmadan bir de. Yalnızlıktan dolayı ara ara bir bunalım haline giriyordu. Belki öyle olmuştur yine diyorum. Allah'a dua ediyorum. Tek yardım edebilecek olan o sonuçta.
Çok zor farkındayım ama aramayı bırakın. Bu dönemde psikolojik destek de iyi gelir. Ben de erkek arkadaşımla yıllardır beraberim, böyle şeyler yaşadık biz de ama ilişkinin ilk başlarıydı. Bu kadar oturmuş bir ilişkide tuhaf bir durum. Belki başka problemleri vardır. Ama siz o yokmuş gibi yaşamaya alışın. Geri dönerse de bi düşünün derim. Bu tip dengesizlikler çok yorar insanı
Canım geçmiş olsun. bu çocuk başkasını bulmuş bence. geri dönecek diye bekleme hatta bu dakikadan sonra geri dönse bile sen kabul etme. nedir bu ya 5 yılı bir çırpıda silip atmış. eli ekmek tutunca havalara girmiş. böyle adamdan hayır gelmez zaten. sakın sen arayıp da kendini küçültme. kendine yeni bir yol çiz... anılar acı veriyor diyorsun. emin ol gün gelecek acıtmayacak artık seni...Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
uzak olmak kolay değil tabiki ama benim arkadaşımın eşi de uzman çavuş,eşi gelemese de arkadaşım kendisi ailesini çocuklarıyla beraber ziyaret ediyor özledikçe. Bana bu gerekçe bahane gibi geldi...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?