- Konu Sahibi lDesertRosel
-
- #1
Merhabalar;
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
5 yıldır süren bir ilişkim vardı. İlk sevgilimdi, bende onun ilk ciddi ilişkisiydim. Benden önce lisede çocukça birkaç şey yaşamıştı sadece. İnternetten tanışmıştık birbirimizi çok sevmiştik. İkimiz de farklı şehirlerdeydik. Ben o dönem üniversite sınavlarına hazırlanıyordum. Birbirimize kavuşmak için bir şansımız vardı. Ama o askere gidip bir an önce aradan çıkarıp geleceğimiz için bir şeyler yapmak istediği söyledi ben de kabul ettim o askere gitti. Askere gitmeden önce birkaç kez yüz yüze görüşme imkanımız olmuştu. Ben ise onun yaşadığı şehirdeki bir üniversiteyi kazandım ve orada okula başladım. Bir süre geçtikten sonra o izne geldi ve çok güzel zamanlar geçirdik. Geri gitti ve ben birinci sınıfın sonunda askerliğini bitirip geldi. Sonra iş telaşı gelecek düşüncesi falan başladı. Aklımızda hep evlilik düşüncesi vardı sadece zaman geçsin diye bekliyorduk.Gayet güzel devam ediyorduk. Benim ailemde olan maddi sıkıntılardan dolayı ailem benim okuduğum şehire taşındı ve orada yaşamaya başladık o kadar mutluyduk ki artık tamamen aynı şehirdeydik. Hemen hemen hiç kavga etmezdik. Ufak tefek tartışmalar olurdu o beni kıramazdı bana dayanamazdı hemen yumuşardı bende ona kıyamazdım. Bu şekilde 4 sene geçmişti ben üniversite 3. sınıftaydım o da uzman çavuşluk için başvurmuştu ve kabul edilmişti çok üzülmüştüm çünkü yine ayrı şehirlerde olmak zorunda kalacaktık. Olsun dedim geleceğimiz için dedim. O işe girdikten sonra annemde öğrendi ilişkimizi ben onun ailesini zaten ilk zamandan beri tanıyordum ben onları seviyordum onlarda beni seviyordu. Annemde sevgilimi sevmişti her şey güzeldi. 4 5 ayda bir görüşebiliyorduk ama 1 aylık oluyordu izni 1 ay boyunca vakit geçiriyorduk. İşe başladığı tam bir sene oldu ve 10 gün önce beni terk etti. Niye bilmiyorum. 2 ay önce izne gelmişti. Her şey çok güzeldi. Bana hep "Rabbim senden başkasını nasip etmesin bana", "Yaptıklarımızı telafi edeceğim, benim için yaptığın fedakarlıkları hakedeceğim hep."derdi. Ama beni durup dururken bıraktı. Hemde ayrılmadan bir gün önce ufak bir tartışma sonucu ben ona "benim değerimi beni kaybedince mi anlayacaksın" demiştim. O da bana ben sensiz nefes alamam. Senin aşkın olmadan yapamam seni hep seveceğim demişti. Aklım almıyor niye böyle oldu son 1 aydır işleri çok yoğundu. Doğru düzgün dinlenemiyor eve bile gidemiyordu. Başı ağrıyordu sürekli. doktor baş ağrısı için antidepresan ilacı vermişti sonradan fark edip içmemişti. Bende anlayışlı olmaya çalışıyordum ama bazen kadınlık güdülerime yenik düşüp benimle ilgilensen olmaz mı biraz işin yoğun biliyorum ama bana gergin davranma diyordum. O kadar, onu bunalttım mı bilmiyorum. Bir günde ne oldu her dakikam bu soru ile geçiyor. Bana sadece mesaj yazdı. Kafam artık ilişki kaldırmıyor diye bende sinirlendim biraz aradım açmadı mesaj yazdım. Sonra peşinden herkes kendi yoluna Allah yolumuzu açık etsin diye mesaj yazdı deli oldum kendimden geçtim resmen mesaj yazdım bunaldıysa sonra konuşalım hatam olduysa affet diye tabiri caizse bir zamandan sonra yalvardım çünkü çaresizdim. Aramalarımı açmıyor mesaj yazmıyor.Ayrıldıktan 2 gün sonra bana lütfen beni arama mesajda atma ikimize de işkence etme yazmış. Son mesajı o oldu. Annesiyle konuştum bana da bir şey demiyor kızım diyor. Sadece şöyle demiş. Biz evleneceğiz ben uzaktayım ailesini bırakıp gelecek ailesi yalnız kalacak. Bana inandırıcı gelmiyor pek. Başkası olduğunu da düşünmüyorum. Çünkü 5 yıllık ilişkimizde 1 gün bile beni şüpheye düşürmedi hovarda bir insan değildir. Kendimi çok kötü hissediyorum her yerde onunla anımız var. Dayanamıyorum çaresizim. Bir haftadır da aramıyorum mesaj yazmıyorum bir umut bekliyorum.Allah onu bana yazdıysa eninde sonunda olur diye rahatlatmaya çalışıyorum kendimi, birilerinden fikir almaya ihtiyacım var ne yapmalıyım. Başına bu şekilde şeyler gelmiş arkadaşlar varsa fikirlerinizi bekliyorum. Nasıl hareket etmeliyim. Birbirimize çok uzağız kalkıp yanına gidemiyorum da malesef çok kötüyüm yardım edin ne olur.
Son düzenleyen: Moderatör: