Hanımlar merhaba. Öncelikle umarım herkes iyidir. Direkt başlamak istiyorum biraz uzun olabilir kusura bakmayın. Eşim esnaf, 9 yıldır da beraberiz. 1 Senelik evliyiz ve ben 6 aylık hamileyim. Beraber çalıştığımız bir mobilya üretim firmamız var. Babası bu dükkanı kurmuş ve bu zamana getirmiş. Şimdi genel olarak her şeyiyle bizim ilgilenmemizi istiyor kendisi sadece gelip, geziniyor. Ufak tefek işlere bakıyor. Firma için 2 ayrı hesap var biri eşime biri kp ait. Evlenmeden önce düğün hediyesi olarak bir ev alacaklarını söyledi kp. 2 adet ev aldı birini bize hediye etti ve içini istediğimiz gibi tasarladık. Bizim evlenmemize 1 sene kala ikisini de sattı ve parasıyla araba aldı. ( Daha önce eşimin arabasını satıp kendine sıfır araba almıştı). Alınan arabayı da eşim kullanmaya başladı. Bir nevi takas yapıldı.
Düğünümüze birkaç ay kala eşimin kullandığı arabayı satıp vip tarzı bir araç aldı kendisine. Sıfır aldığı araç da garajda yattı hep. Bu sırada ben aldığı hediyeyi niye sattı vs diye asla lafını etmedim. Bozuldum orası ayrı ama sonuçta benim paramla alınmadı. Sadece hediyeyi bana sormadan satması canımı sıktı. Gerçi eşeklik eşimde, hayır da diyebilirdi. Evlendikten sonra işler iyice büyüdü. Eşimin aracını satıp aldığı sıfır arabayı satmak istediğini, gelecek olan parayla da ev almamızı söyledi. Tapuya kadar gidildi ve sorun çıktı. Alamadık. Üzerine para koyup daha lüks bir araç aldık. Mevcut araç sayımız iş arabasıyla beraber yine üç oldu.
Aldığımız lüks aracı da ilk başta kendi evinin garajında tutmaya devam etti. En sonunda canıma tak dedi ve zaten senin arabanı satıp almıştı üzerine biz para koyduk ne diye kullanmıyoruz dedim. Uzun süredir araç bizim kullanımımızda. Tam bu sırada ev sahibimiz kiramıza %95 zam yaptı. %50 olarak anlaşmıştık ama kira günü gelince caydı. Bilin bakalım ne eksik elimizde. Kira sözleşmesi. Benim asalak kocam eve girerken kira sözleşmesi yapmamış, tanıdık diye. Ben de o gün kızdım, ya sözleşme yap ya da yeter bir ev alalım dedim. Eşim de kızmış olacak ki bir anda ev alalım lafı yapmaya başladı.
Ben bir heves ev bakmaya başladım tabi. Araca karşılık ev alabiliyorduk. Bir sürü ev buldum, ertelemeye başladı konuyu. Bu sırada firma için yeni sanayi makineleri aldık. Niye almıyoruz dediğim zaman nakit lazım dedi dün. Sabah işe gelirken neye nakit lazım da ev almıyoruz hayırdır dedim. Yeni bir makine alacağını, arabanın parasından sadece elimize 300 bin kadar kalacağını söyledi. Benim fitiller attı hal itibariyle. Bi enayi biz miyiz her haltı satıyoruz bu firma için. Evimiz yok, çocuk doğacak bir dikili taşımız yok dedim. Ticaret için ev de satılır, araba da satılır niye öyle diyorsun dedi.
İster istemez ben de sinirleniyorum tabi. Her seferinde bir şeyi satılıp elinde bir şey kalmayan biz olduk. Bu enayiliği artık bana fenalık geçirtiyor. Kayınpederin ne arabası ne de evi satıldı. Her şey eşimden bekleniyor. Onların oturdukları ev benim eşimin üzerine bir de.
Gelecek yorumların farkındayım. Eşimin bu enayiliğine nasıl bir yol izlemeliyim. Söylendikçe inada bindirebilen bir tip. Bunların dışında zaten bir sorunumuz yok. Olursa halledebiliyoruz. Elimde birikim olarak kendi biriktirdiğim ve ziynet eşyalarım dışında hiçbir şey yok. Yakında bindiğim arabam da olmayacak.
Bunları yazarken fesatlık düşünmedim hiç. Sonuç olarak bana hediye olarak ev almak zorunda değildi kp. Benim kızdığım kendi aldığımız arabanın satılacak olması. Fikirlerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Teşekkürler şimdiden.
Düğünümüze birkaç ay kala eşimin kullandığı arabayı satıp vip tarzı bir araç aldı kendisine. Sıfır aldığı araç da garajda yattı hep. Bu sırada ben aldığı hediyeyi niye sattı vs diye asla lafını etmedim. Bozuldum orası ayrı ama sonuçta benim paramla alınmadı. Sadece hediyeyi bana sormadan satması canımı sıktı. Gerçi eşeklik eşimde, hayır da diyebilirdi. Evlendikten sonra işler iyice büyüdü. Eşimin aracını satıp aldığı sıfır arabayı satmak istediğini, gelecek olan parayla da ev almamızı söyledi. Tapuya kadar gidildi ve sorun çıktı. Alamadık. Üzerine para koyup daha lüks bir araç aldık. Mevcut araç sayımız iş arabasıyla beraber yine üç oldu.
Aldığımız lüks aracı da ilk başta kendi evinin garajında tutmaya devam etti. En sonunda canıma tak dedi ve zaten senin arabanı satıp almıştı üzerine biz para koyduk ne diye kullanmıyoruz dedim. Uzun süredir araç bizim kullanımımızda. Tam bu sırada ev sahibimiz kiramıza %95 zam yaptı. %50 olarak anlaşmıştık ama kira günü gelince caydı. Bilin bakalım ne eksik elimizde. Kira sözleşmesi. Benim asalak kocam eve girerken kira sözleşmesi yapmamış, tanıdık diye. Ben de o gün kızdım, ya sözleşme yap ya da yeter bir ev alalım dedim. Eşim de kızmış olacak ki bir anda ev alalım lafı yapmaya başladı.
Ben bir heves ev bakmaya başladım tabi. Araca karşılık ev alabiliyorduk. Bir sürü ev buldum, ertelemeye başladı konuyu. Bu sırada firma için yeni sanayi makineleri aldık. Niye almıyoruz dediğim zaman nakit lazım dedi dün. Sabah işe gelirken neye nakit lazım da ev almıyoruz hayırdır dedim. Yeni bir makine alacağını, arabanın parasından sadece elimize 300 bin kadar kalacağını söyledi. Benim fitiller attı hal itibariyle. Bi enayi biz miyiz her haltı satıyoruz bu firma için. Evimiz yok, çocuk doğacak bir dikili taşımız yok dedim. Ticaret için ev de satılır, araba da satılır niye öyle diyorsun dedi.
İster istemez ben de sinirleniyorum tabi. Her seferinde bir şeyi satılıp elinde bir şey kalmayan biz olduk. Bu enayiliği artık bana fenalık geçirtiyor. Kayınpederin ne arabası ne de evi satıldı. Her şey eşimden bekleniyor. Onların oturdukları ev benim eşimin üzerine bir de.
Gelecek yorumların farkındayım. Eşimin bu enayiliğine nasıl bir yol izlemeliyim. Söylendikçe inada bindirebilen bir tip. Bunların dışında zaten bir sorunumuz yok. Olursa halledebiliyoruz. Elimde birikim olarak kendi biriktirdiğim ve ziynet eşyalarım dışında hiçbir şey yok. Yakında bindiğim arabam da olmayacak.
Bunları yazarken fesatlık düşünmedim hiç. Sonuç olarak bana hediye olarak ev almak zorunda değildi kp. Benim kızdığım kendi aldığımız arabanın satılacak olması. Fikirlerinizi ve yorumlarınızı bekliyorum. Teşekkürler şimdiden.
