1,5 yıllık evliyiz. eşim istanbul'da calısırken tanıstık. ailesi farklı bi şehirde. ailesi eşime evlenmeden önce evlenmiyorsun bi türlü diye çok baskı yapmıs. beni onlarla tanıstırdıgındaysa babası ilk basta sevindi, annesi de memleketlerinden değilim diye surat surat üstüne. nişan olacağı zaman yüzükleri eşim alacaktı. bu yuzden bile kv eşimle kavga etti. bohça yapılacaktı, biz ailelerindeki herkese bohçalar hazırladık, süsledik püsledik kurdelaladık. eşim ve ailesiyse alınanları poşet içinde getirmiş, bide alenen iki havlu bi hırkayı bohçaya sarmalayıp getirmişler. nişan zamanı ben takı olarak set istedim diye ''istanbul'lu kızlara güven olmaz, evlenip altınları alıp kaçacak'' lafı bile edilmiş. biraz cahil insanlar açıkcası.
evlendik, balayından sonra evimize giderken babasını da getirdk bi işi vardı sonrasında 2 gün de bizde kaldı. ama gelirken arabada yer yoktu zaten düğün ve balayı dönüşü. ben 8 saatlik yolu arabanın arkasında kucagımda eşyalarla geldim. biraz surat yaptım acıkcası daha 1 haftalık gelinim ne işi var. arkadasları da gidiyordu aynı yere onların arabasıyla gitmedi bizimle geldi eşimin ısrarıyla. kv mde yolluk falan yapmıştı. yol boyunca onlardan canım çekmedi yemedim kayınpederim onları bile söyledi neredeyse 1 sene sonra bize geldiklerinde resmen nefret kusmaya gelmişler. bize geldiklerinde de eşimle her konuşmamıza, eşime söylediğim her lafa karıştılar. devamlı ''aman oğluşum benim, aman sen alttan al o ne yaparsa, onun işi strestli'' diye öğütler verip durdular. ben çalışmıyorum, eşim memur. memleketlerinde benim çalışmadıgımı söyleyememişler. madem çalışmayan alacaktı ne lazımdı gitti ist'dan gelin aldınız, diyecekmiş herkes diye. benim için de kpssye hazırlanıyor demişler. benim oğlumu çok isteyenler oldu ama seni seçti ne yapalım artık dedi kv. altınlardan konu açtı, benim ailem az altın takmış, yok ben alyansımı kendim almamışım. annem ve babam ayrı benim. ailem için düzensizsiniz siz bile dediler. bin kere herkesin içinde 10 sene önce boşanan annemin babamın hesabını sordular, niye ayrıldılar diye bbamın yeni eşine bile sordular. babamın evine gittiler, çöplük gibi yerde oturuyor baban dedi kv. patavatsız yani.kayınpeder ise biraz daha samimi ve aklı basında görünüyordu fakat kvmin hiç bir lafına engel olmuyordu. ben kendimi savundugumda ''karsımda ötme'' dediler. eşim benim ailemi aramaz sormaz ben söylemedikçe. ama kendi ailesini 10 günde bir aramama rağmen ne ona ne ailesine yetiyor. hep daha fazlasını istiyorlar ben de artık hiç aramıyorum 1 aydır.. bana bagırıp çağırdı en son kp çünkü telefonda.
eşimin tayini cıktı baska şehre tasındık. hemen gelicez dediler. ev yerleştirmek için yardıma gelselerdi madem çok özledilerse. ne düğün zmanı ev yerleştirmeye geldiler, ne taşındıgımda yerleştirmek için yardım edelim mi die sordular. ben de eşime yine huzur kaçırmaya geleceklerse gelmesinler, kontrol etmeye geliyorlar işte dedim. 3 ay izne çıkacaktı eşim hava değişimiyle. 1 ay ailesinin yanında kalmayı teklif etti kabul etmedim. huzursuzum çünkü her hareketim kontrol altında zerre rahat edemiyorum. biraz ailene karşı arkamda dur diyorum. sen suçlusun diyor eşim. ailesi geldiinde bir ara tvde dizi izliyordum. amaan bir laf cıkardılar ben onlara surat asmışım tv ye dalmışım bilmemne kavga çıkarıp eşimi doldurdular.
eşimle bir akşam kavga etmiştik sabah işe giderken yolcu etmedim çünkü odamda ağlıyordum. kp ''ben ona gösteririm koca nası ugurlanırmıs'' demiş ve bana da söyledi bunu yüzüme.. kısacası en son karar aldık ve ben aileme karşı senin yannda olamam sen arayı bulacaksın, dedi eşim. ben çok yoruldum tek basıma. bu insanlara bir torun vermek bile istemiyrm. beni gönderdi evden, sen git ayrılalım diye. topladım 2 valiz. şimdi annemin evindeyim. ben giderken ağladı, seviyorum ama olmuyor diye. siz olsanız ne yapardınız kızlar?? ben ona aileni at demiorum, hatta söyledim de anne baba bulunmaz birdaha sadece biraz yanımda ol, bazı laflara engel ol bıktım die. hiçbişey yapmıyor. gerçekten eşin ailesi çok önemliymiş. bana bir akıl verin. sizin böyle kp ve kv niz olsa ne yapardnz? psikolojim bozuldu acaba bende mi bişey var diye düşünmeye başladım. güleryüzlü davranıyorum elimden geldiğince hizmetimi ediyorum.. sonuç yine yaranamamak..
evlendik, balayından sonra evimize giderken babasını da getirdk bi işi vardı sonrasında 2 gün de bizde kaldı. ama gelirken arabada yer yoktu zaten düğün ve balayı dönüşü. ben 8 saatlik yolu arabanın arkasında kucagımda eşyalarla geldim. biraz surat yaptım acıkcası daha 1 haftalık gelinim ne işi var. arkadasları da gidiyordu aynı yere onların arabasıyla gitmedi bizimle geldi eşimin ısrarıyla. kv mde yolluk falan yapmıştı. yol boyunca onlardan canım çekmedi yemedim kayınpederim onları bile söyledi neredeyse 1 sene sonra bize geldiklerinde resmen nefret kusmaya gelmişler. bize geldiklerinde de eşimle her konuşmamıza, eşime söylediğim her lafa karıştılar. devamlı ''aman oğluşum benim, aman sen alttan al o ne yaparsa, onun işi strestli'' diye öğütler verip durdular. ben çalışmıyorum, eşim memur. memleketlerinde benim çalışmadıgımı söyleyememişler. madem çalışmayan alacaktı ne lazımdı gitti ist'dan gelin aldınız, diyecekmiş herkes diye. benim için de kpssye hazırlanıyor demişler. benim oğlumu çok isteyenler oldu ama seni seçti ne yapalım artık dedi kv. altınlardan konu açtı, benim ailem az altın takmış, yok ben alyansımı kendim almamışım. annem ve babam ayrı benim. ailem için düzensizsiniz siz bile dediler. bin kere herkesin içinde 10 sene önce boşanan annemin babamın hesabını sordular, niye ayrıldılar diye bbamın yeni eşine bile sordular. babamın evine gittiler, çöplük gibi yerde oturuyor baban dedi kv. patavatsız yani.kayınpeder ise biraz daha samimi ve aklı basında görünüyordu fakat kvmin hiç bir lafına engel olmuyordu. ben kendimi savundugumda ''karsımda ötme'' dediler. eşim benim ailemi aramaz sormaz ben söylemedikçe. ama kendi ailesini 10 günde bir aramama rağmen ne ona ne ailesine yetiyor. hep daha fazlasını istiyorlar ben de artık hiç aramıyorum 1 aydır.. bana bagırıp çağırdı en son kp çünkü telefonda.
eşimin tayini cıktı baska şehre tasındık. hemen gelicez dediler. ev yerleştirmek için yardıma gelselerdi madem çok özledilerse. ne düğün zmanı ev yerleştirmeye geldiler, ne taşındıgımda yerleştirmek için yardım edelim mi die sordular. ben de eşime yine huzur kaçırmaya geleceklerse gelmesinler, kontrol etmeye geliyorlar işte dedim. 3 ay izne çıkacaktı eşim hava değişimiyle. 1 ay ailesinin yanında kalmayı teklif etti kabul etmedim. huzursuzum çünkü her hareketim kontrol altında zerre rahat edemiyorum. biraz ailene karşı arkamda dur diyorum. sen suçlusun diyor eşim. ailesi geldiinde bir ara tvde dizi izliyordum. amaan bir laf cıkardılar ben onlara surat asmışım tv ye dalmışım bilmemne kavga çıkarıp eşimi doldurdular.
eşimle bir akşam kavga etmiştik sabah işe giderken yolcu etmedim çünkü odamda ağlıyordum. kp ''ben ona gösteririm koca nası ugurlanırmıs'' demiş ve bana da söyledi bunu yüzüme.. kısacası en son karar aldık ve ben aileme karşı senin yannda olamam sen arayı bulacaksın, dedi eşim. ben çok yoruldum tek basıma. bu insanlara bir torun vermek bile istemiyrm. beni gönderdi evden, sen git ayrılalım diye. topladım 2 valiz. şimdi annemin evindeyim. ben giderken ağladı, seviyorum ama olmuyor diye. siz olsanız ne yapardınız kızlar?? ben ona aileni at demiorum, hatta söyledim de anne baba bulunmaz birdaha sadece biraz yanımda ol, bazı laflara engel ol bıktım die. hiçbişey yapmıyor. gerçekten eşin ailesi çok önemliymiş. bana bir akıl verin. sizin böyle kp ve kv niz olsa ne yapardnz? psikolojim bozuldu acaba bende mi bişey var diye düşünmeye başladım. güleryüzlü davranıyorum elimden geldiğince hizmetimi ediyorum.. sonuç yine yaranamamak..
Son düzenleme:
çok üzülmüştüm canım seviyor medem bekle sakın ileri adım atma sessiz ol bekle güçlü dur sana kestirip atmanı söleyemem sende seviyorsun galiba ayrıca arayı onun bulması gerek senin değil
hakkınızda en hayırlısı neyse o olsun.
