Ailemin Yönetme Arzusu

hanmadi .!.:

Oyyy okudun mu nasıl hoşuma gitti iyi geldi bunu okumak şuan :)

Genişletmek için tıkla...

tugba97 .!.:

22 yaşına gireceğim benimde ailem seninki gibi. Ona rağmen yurtdışına çıktım.Bu gece daha 1 saat önce eve geldim.Bunu biraz da ben başardım.Sosyal aktivitelere katıldım,sayısız kursa gittim,çalıştım.Şuan da özel ders veriyorum çalışan öğrencilerim olduğu için akşam 9 dan sonrada ders veriyorum bu yüzden eve geç saatte geliyorum.Ekstra kursa gidiyorum.
Sürekli kendimi geliştireceğim şeyler katıyorum üstüne.Dinlemediğin zaman , hayatın için bir şeyler inşa ettiğin zaman artık karışmayı bırakıp sadece neredesin dikkatli ol kısmına geçiliyor.Bunu inşa etmek kolay olmadı,sürdürmesi de kolay değil ama başarabilirsin.
Benden sana tavsiye , akşam kursuna git . Dil olabilir ya da başka bir şey.Akşam kursla eve geç gelmeyi alıştırdığın zaman sonra kurs çıkışı arkadaşlarla oturma vs derken 11 e kadar uzatırsın girişi.Sonrası arap söküğü gibi gelir zaten.

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Önerirsin de okumaz mıyım :)
Çok güzel ve ilham verici bir kitaptı pdf olarak buldum okudum :)

Sanırım ana fikir alıntıladığım bölümde mevcut birazcık . Oturdu kafama bir şeyler :)

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Yani onlara göre iyiym evet ama benden daha iyi olanlar da var

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Bugün kimseye sormadan sinemaya gideceğim . Merak ederlerse mesaj atarım

Genişletmek için tıkla...

tintinn .!.:

Öyle yapma. Sinemaya git, film başlamadan anne ben bilmem nerdeki sinemadayım merak etmeyin yaz.
Böylelikle onların merak edip senin peşine düşmelerini engellersin. Sen haber verdiğin halde merak ettik falan derlerse söyledim nerede olduğumu neden merak ettiniz ki deyip odana geçer kulaklarını kapatırsın. Bol bol konuşacaklar çünkü.
Bir kaç örnek, biz kimiz ki zaten izin alınsın. Bu saatte ne filmi acaba. Kimle gittiğin belli değil. Eve bu saatte mi gelinir. Baban çalışsın dursun sen sinemalarda gez vs

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Herkese iyi haftasonları hanımlar

Şu sıralar burada açtığım konulardan da belli olduğu üzere muzdarip olduğum mevzular yalnızlık ve kendine güvensizlik üstüne bir de karamsarlık .
Kendim hakkında biraz bilgi vereyim

- 22 yaşındayım (Ne çok erken ne çok geç bir yaş )

- Mimarlık okuyorum (Yoğun zor bir bölüm )

- Ailemle yaşıyorum (Her an her istediğini yapamama hesap verme hali "şu saatte gelirim , şuraya gidiyorum , şu kişiyleyim vs. )

- 0 sevgili , flört ilerletememe durumu mevcut ( Tecrübesizlik )

- Öğrencilikten kaynaklı parasızlık ( Her istediğini yapamama istenilen faaliyetlere katılamama )

- İçe kapanıklık

-Sosyal bir canlı olamama durumu ( Okul -ev okul - ev)

gibi gibi ...

Elimdeki bu donelere ek olarak şunları söylemek istiyorum ;

Ailem bir ilişki konusunda beni hep verdikleri telkinlerle engellediler . Mesela babam sürekli der ki okul bitmeden olmaz , kendi ayakların üzerinde dur önce , kafanı bununla meşgul etme her şeyin bir vakti var vs vs .
Yani eğer ona karşı gelirsem kötü bir şeyler yaşanmaz ama içimde hep bir vicdan azabı oluşturdu . Sanki sevgilim olursa babama ihanet etmiş , okulum eğitimim için verdiği emekleri boşa çıkaracakmış gibi hissettirdi bana . O yüzden yapayalnızım .

- Yine aynı şekilde mesela babama bir soru sordum , akşam dışarı çıkmama izin vermiyorsunuz ; ya benim ileride çalışacağım iş geç saatlere kadar sürmek zorunda kalırsa ne yapacağım işten mi çıkacağım dedim tepkiyle karışık . Verdiği cevap " evet başka bir iş bakarız " ...

- Mesela beni çok sıktıklarından bahsettim . Dedim ki " arkadaşım Fransaya gitti ta nereye dil öğrenmeye . Siz beni çok sevdiğinizi iddia ettiğiniz için hep korumaya saklamaya çalışıyorsunuz onun babası onu daha mı az seviyor ? "
Bana verdiği cevap şöyle ki ; herkes imkanı dahilinde
gönderir . Biz seni sevdiğimiz için koruyoruz , sen sevildiğinin bile farkında değilsin . Ben geceleri herkes bu çatının altında olmadan rahat uyku uyuyamam . "

Kızlar aşırı şefkat , aşırı koruma zehirlenmesi geçiriyorum .

Onun beni sevmesini istiyorum beni hep güzel kızım diye sever ama ben ölüyorum .

Dışarıdaki hayatı bilmiyorum . Biriyle karşı karşıya gelince iki kelimeden öteye geçmiyor sohbetimiz . Sohbet yeteneğim yok .

Sinema, tiyatro konser sergi vs gitmiyorum . Artık içimden gelmiyor. Çünkü sürekli aileme ben şurdayım burdayım demek istemiyorum .

Ben artık çocuk değilim lütfen beni biraz rahat bırakın dediğimde sen bizim hep çocuğumuz olacaksın , ben seni her yaşında koruyacağım dedikçe içime öküz oturuyor .

Allah başımdan eksik etmesin onları çok seviyorum ama ben çok bunaldım, kendime güvenim kalmadı .

Yaşıtlarım sevgilileriyle sahilde bisiklet sürerken, adalara gidip piknik yaparken , sinema da sarılıp film izlerken , gittikleri tiyatrodan çıkıp kahve eşliğinde oyunu konuşurken bu yaşadığım hayat çok zoruma gidiyor .

Kendimden nefret eder hale geldim . Eksik yarım biriymişim gibi kin doluyum kendime .

Gelecekteki halimi kafamda şöyle tasvir ediyorum lanet olsun ki ; 45 yaşında , çökmüş , tv başında annesi babasıyla oturup haber izleyen ailesiyle yaşayan bir yalnız kadın ...

Ben ne yapmalıyım ? Ailemi seviyorum ama onların bu fazla düşkünlüğü beni öldürüyor .

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Herkese iyi haftasonları hanımlar

Şu sıralar burada açtığım konulardan da belli olduğu üzere muzdarip olduğum mevzular yalnızlık ve kendine güvensizlik üstüne bir de karamsarlık .
Kendim hakkında biraz bilgi vereyim

- 22 yaşındayım (Ne çok erken ne çok geç bir yaş )

- Mimarlık okuyorum (Yoğun zor bir bölüm )

- Ailemle yaşıyorum (Her an her istediğini yapamama hesap verme hali "şu saatte gelirim , şuraya gidiyorum , şu kişiyleyim vs. )

- 0 sevgili , flört ilerletememe durumu mevcut ( Tecrübesizlik )

- Öğrencilikten kaynaklı parasızlık ( Her istediğini yapamama istenilen faaliyetlere katılamama )

- İçe kapanıklık

-Sosyal bir canlı olamama durumu ( Okul -ev okul - ev)

gibi gibi ...

Elimdeki bu donelere ek olarak şunları söylemek istiyorum ;

Ailem bir ilişki konusunda beni hep verdikleri telkinlerle engellediler . Mesela babam sürekli der ki okul bitmeden olmaz , kendi ayakların üzerinde dur önce , kafanı bununla meşgul etme her şeyin bir vakti var vs vs .
Yani eğer ona karşı gelirsem kötü bir şeyler yaşanmaz ama içimde hep bir vicdan azabı oluşturdu . Sanki sevgilim olursa babama ihanet etmiş , okulum eğitimim için verdiği emekleri boşa çıkaracakmış gibi hissettirdi bana . O yüzden yapayalnızım .

- Yine aynı şekilde mesela babama bir soru sordum , akşam dışarı çıkmama izin vermiyorsunuz ; ya benim ileride çalışacağım iş geç saatlere kadar sürmek zorunda kalırsa ne yapacağım işten mi çıkacağım dedim tepkiyle karışık . Verdiği cevap " evet başka bir iş bakarız " ...

- Mesela beni çok sıktıklarından bahsettim . Dedim ki " arkadaşım Fransaya gitti ta nereye dil öğrenmeye . Siz beni çok sevdiğinizi iddia ettiğiniz için hep korumaya saklamaya çalışıyorsunuz onun babası onu daha mı az seviyor ? "
Bana verdiği cevap şöyle ki ; herkes imkanı dahilinde
gönderir . Biz seni sevdiğimiz için koruyoruz , sen sevildiğinin bile farkında değilsin . Ben geceleri herkes bu çatının altında olmadan rahat uyku uyuyamam . "

Kızlar aşırı şefkat , aşırı koruma zehirlenmesi geçiriyorum .

Onun beni sevmesini istiyorum beni hep güzel kızım diye sever ama ben ölüyorum .

Dışarıdaki hayatı bilmiyorum . Biriyle karşı karşıya gelince iki kelimeden öteye geçmiyor sohbetimiz . Sohbet yeteneğim yok .

Sinema, tiyatro konser sergi vs gitmiyorum . Artık içimden gelmiyor. Çünkü sürekli aileme ben şurdayım burdayım demek istemiyorum .

Ben artık çocuk değilim lütfen beni biraz rahat bırakın dediğimde sen bizim hep çocuğumuz olacaksın , ben seni her yaşında koruyacağım dedikçe içime öküz oturuyor .

Allah başımdan eksik etmesin onları çok seviyorum ama ben çok bunaldım, kendime güvenim kalmadı .

Yaşıtlarım sevgilileriyle sahilde bisiklet sürerken, adalara gidip piknik yaparken , sinema da sarılıp film izlerken , gittikleri tiyatrodan çıkıp kahve eşliğinde oyunu konuşurken bu yaşadığım hayat çok zoruma gidiyor .

Kendimden nefret eder hale geldim . Eksik yarım biriymişim gibi kin doluyum kendime .

Gelecekteki halimi kafamda şöyle tasvir ediyorum lanet olsun ki ; 45 yaşında , çökmüş , tv başında annesi babasıyla oturup haber izleyen ailesiyle yaşayan bir yalnız kadın ...

Ben ne yapmalıyım ? Ailemi seviyorum ama onların bu fazla düşkünlüğü beni öldürüyor .

Genişletmek için tıkla...

Ender insan .!.:

Bende ailende fazla bir korumacılık göremedim normal standartlarda bir aile... Bu devirde olması gereken de bu sen fazla abartıyorsun..Kendi asosyalliğin için suçlu arama

Genişletmek için tıkla...

8993 .!.:

Son cümleleri naparsam yapayım kuracaklarına eminim . Sürekli bir vicdan azabı içinde olmamı istiyorlar .

Genişletmek için tıkla...

tintinn .!.:

Boşver. Vicdan azabı da duyma. Sen sinemaya gittin, ne var bunda? Milyonlarca insan film izliyor dünyada. Utanılacak bir şey yok. Aileni dolandırdın, eviniz arabanız gitti gibi bir durum yok vicdan azabı çekecek

Genişletmek için tıkla...

hanmadi .!.:

Ne yaptın gittin mi sinemaya merak ettim 8993

Genişletmek için tıkla...