Kendimi aileme yük gibi hissediyorum

Ailem küçüklüğümden beri neye heves etsem veya tam başarıcak gibi olsam hevesimi kırdılar başarısız olucaksın, yeterli değilsin gibi psikolojik baskıda bulundular. 20 yaşındayım ne okuyorum ne çalışıyorum çekice sap bile olamadım. Güzel bir sıralama yapıp başka şehre üniversiteye gittim yurtta zorluk yaşadım, bölümümün bana hitap etmediğini farkedip aile evine döndüm. Kat ve kat daha fazla bana psikolojik baskıda bulundular, sen zaten saftın orada yapamazdın zaten sen kırılgansın bizim de hiç içimize sinmemişti zaten seçtiğin bölüm vs vs. Sonrasında öyle bir bunalıma girdim ki hiçbir şey yapamayacağımı düşünüp bana ilk el uzatan erkeğe kaçtım. Neyse ki aile evine beni geri bıraktı kedi yavrusu gibi :-) Eve ilk döndüğümde yaşadıklarımı atlatayım diye baskı yapmamışlardı ama 1 aydır yine çok fazla üstüme gelmeye başladılar. Ne yapacağım bilmiyorum tek bildiğim bir erkeğe ümit bağlamamam gerektiği. Üniversite oku demeyin ne mental olarak ne de maddi olarak yetemem. Babam giderleri karşılayabilse bile (şüpheli) yükmüşüm gibi para yollarken bin tane laf söyler. Canıma k8ymayı düşündüm daha kötüsü Istanbul'a gidip manken veya karşılamacı olarak çalışıp beni fizigim veya güzelliğim için kullanmalarına başkalarına izin vermeyi... Ara sıra böyle korkunç düşünceler geliyor mentalim cidden iyi durumda değil. Ailem beni hep onların istediği gibi olursam sevgi kırıntısı gösterdiler o yüzden karşı cinsten gelen en ufak ilgide güvenip bağlandım. Artık kendime çeki düzen vermeye karar verdim, veremezsem baraj kenarında bulurlar zaten bedenimi. Bana yardım eli uzatan olmadı o yüzden buraya yazdım nasıl ilerlemem gerektiği hakkında fikir verirseniz çok güzel olur. Kamu spotu: çocuğunuza destek olun yoksa benim gibi olur
Bir şeyler için çaba gostermen lazım ailen seni yük gibi görüyor olsa bile yine de seni seviyorlardir. İyi bir iş bulup çalış kasiyerlik gibi ama tabii çalışırken zorlanacaksin herkes zorlanıyor merak etme. Kendi paranı kazanıp da istediğini alıp istediğin yere gitmeye başlayınca daha mutlu bir insan olabilirsin ama ilk zorlukta da pes edemezsin çaba göstermen lazım
 
Bir şeyler için çaba gostermen lazım ailen seni yük gibi görüyor olsa bile yine de seni seviyorlardir. İyi bir iş bulup çalış kasiyerlik gibi ama tabii çalışırken zorlanacaksin herkes zorlanıyor merak etme. Kendi paranı kazanıp da istediğini alıp istediğin yere gitmeye başlayınca daha mutlu bir insan olabilirsin ama ilk zorlukta da pes edemezsin çaba göstermen lazım
Tesekkur ederim haklisiniz bu sefer pes etme lüksüm yok :)
 
Ailem küçüklüğümden beri neye heves etsem veya tam başarıcak gibi olsam hevesimi kırdılar başarısız olucaksın, yeterli değilsin gibi psikolojik baskıda bulundular. 20 yaşındayım ne okuyorum ne çalışıyorum çekice sap bile olamadım. Güzel bir sıralama yapıp başka şehre üniversiteye gittim yurtta zorluk yaşadım, bölümümün bana hitap etmediğini farkedip aile evine döndüm. Kat ve kat daha fazla bana psikolojik baskıda bulundular, sen zaten saftın orada yapamazdın zaten sen kırılgansın bizim de hiç içimize sinmemişti zaten seçtiğin bölüm vs vs. Sonrasında öyle bir bunalıma girdim ki hiçbir şey yapamayacağımı düşünüp bana ilk el uzatan erkeğe kaçtım. Neyse ki aile evine beni geri bıraktı kedi yavrusu gibi :-) Eve ilk döndüğümde yaşadıklarımı atlatayım diye baskı yapmamışlardı ama 1 aydır yine çok fazla üstüme gelmeye başladılar. Ne yapacağım bilmiyorum tek bildiğim bir erkeğe ümit bağlamamam gerektiği. Üniversite oku demeyin ne mental olarak ne de maddi olarak yetemem. Babam giderleri karşılayabilse bile (şüpheli) yükmüşüm gibi para yollarken bin tane laf söyler. Canıma k8ymayı düşündüm daha kötüsü Istanbul'a gidip manken veya karşılamacı olarak çalışıp beni fizigim veya güzelliğim için kullanmalarına başkalarına izin vermeyi... Ara sıra böyle korkunç düşünceler geliyor mentalim cidden iyi durumda değil. Ailem beni hep onların istediği gibi olursam sevgi kırıntısı gösterdiler o yüzden karşı cinsten gelen en ufak ilgide güvenip bağlandım. Artık kendime çeki düzen vermeye karar verdim, veremezsem baraj kenarında bulurlar zaten bedenimi. Bana yardım eli uzatan olmadı o yüzden buraya yazdım nasıl ilerlemem gerektiği hakkında fikir verirseniz çok güzel olur. Kamu spotu: çocuğunuza destek olun yoksa benim gibi olur
Çok iyi burslar veren okullar da var. Okumak istemediğine kesin kes emin misin? Tekrar okumak istersen ailen ne tepki verir. Okulu resmi olarak bırakmadıysan dönmeyi düşünebilirsin.
Ailenle oturmak seni yoruyorsa belediyenin kurslarına başlayabilirsin. Kozmetik/güzellik/tırnak sektörü bu aralar para getiriyormuş, makyaj kursuna başlayabilirsin. Yüzünü göstermediğin makyaj hesabı açarsın sosyal medyada. Belediyelerin Bilgisayar Operatörlüğü gibi kursları var, bizim nesil için çok önemli. Bir kuaföre de çırak olarak girebilirsin. Böyle yapıp, kendi yerini açan ablalar da var. Çevremde de gördüm, tabii bizim nesil için çok daha emek harcamak lazım. Çıraklık yaparken dışarıdan okuyup, kpss'ye de girebilirsin ya da kendi şehrinde bir bölümü okuyabilirsin. Şehrinin kütüphanesine uğrayıp haftada bir kitap alıver.
Biliyorum, tavsiyelerim yorgun bir insanın hoşuna gitmeyebilir fakat evde oturdukça ailenle daha çok için daralıyor canım.
Devlet psikoloğu da olsa yine de bir kerelik psikoloğa uğrayıp üniversite meseleni danışmanı öneririm. Aslında lisenin rehberlik hocasına da bir uğrayabilirsin. Güvendiğin bir hocan varsa okulu ziyaret edince bu konuyu konuşabilirsin de.
Yol daha uzun üniversitede büyük o kadar kişi var ki.
Çocuk seni geri bıraktığı için o kadar şanslısın ki.. Allah sana hata da yapsan tekrar tekrar yol gösteriyor canım. Lütfen kendine odaklan. Hayat her türlü devam ediyor, bir gün bir an korkunç gelebilir ama fani dünya, zaman akıp gidiyor, o anda kalmıyorsun.
 
Gecmis gecmiste kaldi artik önüme bakiyorum, gecmisi anmanin anlami yok. işe girecegim 2. Maasimi aldigimda ayri eve cikacagim yasadigim sehirde kiralar 5-10k arasi kuru ekmek yerim ama kimseyi tatmin etmeye ugrasmam bu saatten sonra.
Canım devletin yurdunda kalamamışsın daha. Sence de tek başına eve çıkmadan önce birazcık istikrarını kendine göstermen gerekmez mi? Daha önce işten çıkmışsın birkaç kez. Önce bir süre istikrarı sağlasan. Kira parası vereceğine psikoloğa gidersin mis gibi. Ailenle vakit geçirmek istememeni anlıyorum, fakat kütüphaneye gidersin falan filan. Hemen ayrı eve geçmek iyi bir seçenek gibi gelmiyor.
Tek başına eve çıkacak kadar özgür hissediyorsan, okuyacak kadar da özgürsündür. Ailenin zaten söylenmemesini bekleme. Öyle çok az var. Söylenmelerine rağmen sana zararları dokunmuyorsa, seni evlendirmeye falan çalışmayan bir aile ise evinde kal. Okulunu MYP ile şehrine al. Okulu resmi olarak bıraktıysan yks'ye girip kendi şehrini yaz ve oku.
Şehrin ucuzmuş, ve sen iyi bir şehir iyi bir bölüm kazandığını söylemiştin, demek ki biraz çalışmayla kendi şehrini kazanabilirsin. Daha vaktin bol.
 
Ailem küçüklüğümden beri neye heves etsem veya tam başarıcak gibi olsam hevesimi kırdılar başarısız olucaksın, yeterli değilsin gibi psikolojik baskıda bulundular. 20 yaşındayım ne okuyorum ne çalışıyorum çekice sap bile olamadım. Güzel bir sıralama yapıp başka şehre üniversiteye gittim yurtta zorluk yaşadım, bölümümün bana hitap etmediğini farkedip aile evine döndüm. Kat ve kat daha fazla bana psikolojik baskıda bulundular, sen zaten saftın orada yapamazdın zaten sen kırılgansın bizim de hiç içimize sinmemişti zaten seçtiğin bölüm vs vs. Sonrasında öyle bir bunalıma girdim ki hiçbir şey yapamayacağımı düşünüp bana ilk el uzatan erkeğe kaçtım. Neyse ki aile evine beni geri bıraktı kedi yavrusu gibi :-) Eve ilk döndüğümde yaşadıklarımı atlatayım diye baskı yapmamışlardı ama 1 aydır yine çok fazla üstüme gelmeye başladılar. Ne yapacağım bilmiyorum tek bildiğim bir erkeğe ümit bağlamamam gerektiği. Üniversite oku demeyin ne mental olarak ne de maddi olarak yetemem. Babam giderleri karşılayabilse bile (şüpheli) yükmüşüm gibi para yollarken bin tane laf söyler. Canıma k8ymayı düşündüm daha kötüsü Istanbul'a gidip manken veya karşılamacı olarak çalışıp beni fizigim veya güzelliğim için kullanmalarına başkalarına izin vermeyi... Ara sıra böyle korkunç düşünceler geliyor mentalim cidden iyi durumda değil. Ailem beni hep onların istediği gibi olursam sevgi kırıntısı gösterdiler o yüzden karşı cinsten gelen en ufak ilgide güvenip bağlandım. Artık kendime çeki düzen vermeye karar verdim, veremezsem baraj kenarında bulurlar zaten bedenimi. Bana yardım eli uzatan olmadı o yüzden buraya yazdım nasıl ilerlemem gerektiği hakkında fikir verirseniz çok güzel olur. Kamu spotu: çocuğunuza destek olun yoksa benim gibi olur
Kiminle kaçtın. Ailesi nasıl bıraktı. Çocukla ayrıldın mı? Kötü mü davrandı. Ablan olarak söylüyorum. Önce işini bulunan canım ablacım. Ekonomın ıyı olursa kımseyede ıhtıyacın olmaz. Evet kadınlar olarak erkek gıbı calısıyoruz. Erkekler bence şu anda bızden pasıf bıle kalıolar. Bızı onlar böyle yaptı. Ben çevremde hanımı calısmayıp hanımına para veren adam gormedım. Benım annemde dahil buna. O yüzden sen annenı babanı yada elın erkegını boşver. Hangı bölümü okuodun. Güzelce bır bölüm oku kemdını gelıstırmeye çabala. İlla atanmak zorunda deılsın tabıkı ilk oncelık atanmak olsun. Ama olmuyorsa da özellerde calıs. Maddı gücün cogaldıkca sen de ıyı hıssedeceksın
 
Ailem küçüklüğümden beri neye heves etsem veya tam başarıcak gibi olsam hevesimi kırdılar başarısız olucaksın, yeterli değilsin gibi psikolojik baskıda bulundular. 20 yaşındayım ne okuyorum ne çalışıyorum çekice sap bile olamadım. Güzel bir sıralama yapıp başka şehre üniversiteye gittim yurtta zorluk yaşadım, bölümümün bana hitap etmediğini farkedip aile evine döndüm. Kat ve kat daha fazla bana psikolojik baskıda bulundular, sen zaten saftın orada yapamazdın zaten sen kırılgansın bizim de hiç içimize sinmemişti zaten seçtiğin bölüm vs vs. Sonrasında öyle bir bunalıma girdim ki hiçbir şey yapamayacağımı düşünüp bana ilk el uzatan erkeğe kaçtım. Neyse ki aile evine beni geri bıraktı kedi yavrusu gibi :-) Eve ilk döndüğümde yaşadıklarımı atlatayım diye baskı yapmamışlardı ama 1 aydır yine çok fazla üstüme gelmeye başladılar. Ne yapacağım bilmiyorum tek bildiğim bir erkeğe ümit bağlamamam gerektiği. Üniversite oku demeyin ne mental olarak ne de maddi olarak yetemem. Babam giderleri karşılayabilse bile (şüpheli) yükmüşüm gibi para yollarken bin tane laf söyler. Canıma k8ymayı düşündüm daha kötüsü Istanbul'a gidip manken veya karşılamacı olarak çalışıp beni fizigim veya güzelliğim için kullanmalarına başkalarına izin vermeyi... Ara sıra böyle korkunç düşünceler geliyor mentalim cidden iyi durumda değil. Ailem beni hep onların istediği gibi olursam sevgi kırıntısı gösterdiler o yüzden karşı cinsten gelen en ufak ilgide güvenip bağlandım. Artık kendime çeki düzen vermeye karar verdim, veremezsem baraj kenarında bulurlar zaten bedenimi. Bana yardım eli uzatan olmadı o yüzden buraya yazdım nasıl ilerlemem gerektiği hakkında fikir verirseniz çok güzel olur. Kamu spotu: çocuğunuza destek olun yoksa benim gibi olur
Bu arada dip not. 34 yaşındayım. Boşandım. Aılemle yaşıyorum. Maddı durumumda var. Ama hala aılem soylenıyor. Yanı söylenmeyen aıle yok
 
Canım devletin yurdunda kalamamışsın daha. Sence de tek başına eve çıkmadan önce birazcık istikrarını kendine göstermen gerekmez mi? Daha önce işten çıkmışsın birkaç kez. Önce bir süre istikrarı sağlasan. Kira parası vereceğine psikoloğa gidersin mis gibi. Ailenle vakit geçirmek istememeni anlıyorum, fakat kütüphaneye gidersin falan filan. Hemen ayrı eve geçmek iyi bir seçenek gibi gelmiyor.
Tek başına eve çıkacak kadar özgür hissediyorsan, okuyacak kadar da özgürsündür. Ailenin zaten söylenmemesini bekleme. Öyle çok az var. Söylenmelerine rağmen sana zararları dokunmuyorsa, seni evlendirmeye falan çalışmayan bir aile ise evinde kal. Okulunu MYP ile şehrine al. Okulu resmi olarak bıraktıysan yks'ye girip kendi şehrini yaz ve oku.
Şehrin ucuzmuş, ve sen iyi bir şehir iyi bir bölüm kazandığını söylemiştin, demek ki biraz çalışmayla kendi şehrini kazanabilirsin. Daha vaktin bol.
Çok teşekkür ederim uğraşıp uzun uzun açıklamışsınız 🥰 yazdığınız her cümleyi detaylıca gözden gecirip mantik tartimda tarticam, ayri evde yasama konusunda haklisiniz aslinda sadece evden uzaklasmak istiyorum suanlik kiraya 10k ayirmak pek mantikli bir secim olmaz benim icin. Okulu resmi olarak birakmistim ama tekrar yksye girip kazanmam imkansiz degil ingilizceyi unutmam mumkun degil sadece tekrar tyt calisip guzel bir puan tutturabilirim tekrar ydtden. Yazdiklariniz cok guzel ilham oldu benim icin onemi cok buyuk 🥰🙏
 
Hepimiz her konuda zorluk yaşıyoruz keşke üniversiteyi bırakmasahdınız ayrıca aileniz sizi tekrar kabul ettiyse haklarını yemeyin. Evlilik bir Kurtuluş değildi ölmekte bir Kurtuluş değil inanın.. Çalışın çabalayın elinizden geleni yapın Allah yardım ediyor zaten bir şekilde
 
Çok teşekkür ederim uğraşıp uzun uzun açıklamışsınız 🥰 yazdığınız her cümleyi detaylıca gözden gecirip mantik tartimda tarticam, ayri evde yasama konusunda haklisiniz aslinda sadece evden uzaklasmak istiyorum suanlik kiraya 10k ayirmak pek mantikli bir secim olmaz benim icin. Okulu resmi olarak birakmistim ama tekrar yksye girip kazanmam imkansiz degil ingilizceyi unutmam mumkun degil sadece tekrar tyt calisip guzel bir puan tutturabilirim tekrar ydtden. Yazdiklariniz cok guzel ilham oldu benim icin onemi cok buyuk 🥰🙏
Yardımcı olduysam ne mutlu bana. Anladığıma göre dilcisiniz. Eskiden dilci arkadaşım da tyt matematik çalışarak fark atmıştı, Türkçesi de iyidi, kitapseverlikten kaynaklı. Bence diğer dilcilere fark atılabilecek bir diğer nokta da fen, çünkü sevmiyorlar feni genelde. Ydt'yi de tekrar ettiniz mi tamamdır bu iş, deneme çözersiniz. Ogm materyalde ücretsiz kaynak olmalı diye hatırlıyorum. Neredeyse 7 ayınız var, bol bol zaman, hayli hayli kazanırsınız. Yeter ki ertelemeden başlayın ve devam edin. Zaten bir kere kazanmışsınız, biliyorsunuz süreçleri. Başarırsınız. Allah yardımcınız olsun <3
 
X