- 17 Ağustos 2011
- 22.604
- 141.963
Benim annem de hayatıma her saniye müdahale etmeyi seven bir kadın. Sırf bana ulaşamayınca aramasin diye 8 yıldır hiçbir arkadaşımın adını bile soylemiyorum :)
Bir yere mi cikiyorum? Arkadaşla çıkıyorum
Bu kadar basit
Türkiye'de aileler resmen asalak gibi çocuk yetiştiriyorlar. Sıfır deneyim kazanma, sıfır kendi başına idare etme becerisi. İstiyorlar ki her sorunda ağlayıp onlardan yardım isteyelim.
Bu yüzden kendi başına hastaneye gidemeyen, kendi kararlarını veremeyen, hep başkalarına yük olan, ilişkilerine bağımlı , itaatkar , büyüyememiş yetişkinler yetiştiriyorlar. Sadece sağına soluna bakman, ya da KKya bakman bile bu fikri destekler. Bir sürü koca var, annesinin ağzına bakan. Bir sürü kadın var sevgilisinden emir alan. Mutsuz da olsa o evi terk edecek cesareti olmayan...
Böyle biri olmak istemiyorsan mücadele etmen gerekir. Türkiye'de çoğu kadın maalesef özgürlüğünü savaşa savaşa alır.
Ben de öyle yaptım - ki çok özgür değilim maalesef. Yine de pek çok kadından daha şanslı durumdayım .
Mesela tatile gitmeme,hele tek başıma tatile gitmeme izin vermiyorlardı.
Ben de izin almiyordum. Surat asmalar,kavgalar... Bir süre sonra 'ne halin varsa gör' moduna geliyorlar.
Ya da ilk yurtdışına cikisimda. Neredeyse bir ay sürecek bir tura yazildim. Taksit taksit öderken belki 4. Belki 5. Taksitte aileme söyledim. O saatten sonra ne diyebilirler ki?
Sonraki cikisimda da beni bedavaya gönderecek bir kuruluş buldum ve herşey hazır olup vize alma zamanı söyledim .
Onların hayalindeki çocuk değilim belki ama kendi hayalimdeki hayata yakın yasiyorum. Bu da beni mutlu ediyor
Çocuk doğurmak büyük bir piyango. Sen ne kadar harika yetistirirsen yetiştir o arkadaşlarından etkilenip otçu hapci olabilir, serserinin təkindən etkilenip evden kaçabilir, şarkıcı olacam ben diye saçma sapan hayatlar içine girebilir, sinirli gergin bir insan olup bir ömür aynı evde dünyayı dar edebilir, girişimci olup iş kuracağım diye seni defalarca dolandirabilir...
Binlerce ihtimal var çocuğunun olacağı. Bunlarin yanında özgür bir hayat yaşamak istemek çok da kötü görünmüyor.
Bu risklere hazır olmayan, proje çocuk yetiştirmek isteyen de hiç hamile bile kalmasın bence :) doğuran da ne çıkarsa çıksın onu doğurduğu için mutlu olsun .
Bir yere mi cikiyorum? Arkadaşla çıkıyorum
Bu kadar basit
Türkiye'de aileler resmen asalak gibi çocuk yetiştiriyorlar. Sıfır deneyim kazanma, sıfır kendi başına idare etme becerisi. İstiyorlar ki her sorunda ağlayıp onlardan yardım isteyelim.
Bu yüzden kendi başına hastaneye gidemeyen, kendi kararlarını veremeyen, hep başkalarına yük olan, ilişkilerine bağımlı , itaatkar , büyüyememiş yetişkinler yetiştiriyorlar. Sadece sağına soluna bakman, ya da KKya bakman bile bu fikri destekler. Bir sürü koca var, annesinin ağzına bakan. Bir sürü kadın var sevgilisinden emir alan. Mutsuz da olsa o evi terk edecek cesareti olmayan...
Böyle biri olmak istemiyorsan mücadele etmen gerekir. Türkiye'de çoğu kadın maalesef özgürlüğünü savaşa savaşa alır.
Ben de öyle yaptım - ki çok özgür değilim maalesef. Yine de pek çok kadından daha şanslı durumdayım .
Mesela tatile gitmeme,hele tek başıma tatile gitmeme izin vermiyorlardı.
Ben de izin almiyordum. Surat asmalar,kavgalar... Bir süre sonra 'ne halin varsa gör' moduna geliyorlar.
Ya da ilk yurtdışına cikisimda. Neredeyse bir ay sürecek bir tura yazildim. Taksit taksit öderken belki 4. Belki 5. Taksitte aileme söyledim. O saatten sonra ne diyebilirler ki?
Sonraki cikisimda da beni bedavaya gönderecek bir kuruluş buldum ve herşey hazır olup vize alma zamanı söyledim .
Onların hayalindeki çocuk değilim belki ama kendi hayalimdeki hayata yakın yasiyorum. Bu da beni mutlu ediyor
Çocuk doğurmak büyük bir piyango. Sen ne kadar harika yetistirirsen yetiştir o arkadaşlarından etkilenip otçu hapci olabilir, serserinin təkindən etkilenip evden kaçabilir, şarkıcı olacam ben diye saçma sapan hayatlar içine girebilir, sinirli gergin bir insan olup bir ömür aynı evde dünyayı dar edebilir, girişimci olup iş kuracağım diye seni defalarca dolandirabilir...
Binlerce ihtimal var çocuğunun olacağı. Bunlarin yanında özgür bir hayat yaşamak istemek çok da kötü görünmüyor.
Bu risklere hazır olmayan, proje çocuk yetiştirmek isteyen de hiç hamile bile kalmasın bence :) doğuran da ne çıkarsa çıksın onu doğurduğu için mutlu olsun .
25 yaşındayım. Dün annemin güvendiği bir erkek arkadaşımın da olduğu bir grupla dışarı çıktık. Gece 2ydi döndüğümde. Nerede olduğumu biliyordu, beni eve kimin bırakacağını da biliyordu, sorun yapmadı. 3 sene önce hayal bile edemezdim bunları iyi ilerleme kaydetmişim. 
