- 21 Nisan 2018
- 8.117
- 30.156
- 36
-
- Konu Sahibi gunebakancicegi
- #41
İyi de bu resmen şerefsizlik. Sen bir kadın olarak bunu nasıl kabul edersin. Yaşadığı ilişkiler hakkında böyle şeyler konuşacak kafada bir adam(?) seni nasıl mutlu edebilir?
İyi de bu resmen şerefsizlik. Sen bir kadın olarak bunu nasıl kabul edersin. Yaşadığı ilişkiler hakkında böyle şeyler konuşacak kafada bir adam(?) seni nasıl mutlu edebilir?Evet bir de 2 kız kardeşi var da onlar evli benimle ilgili bir çirkeflikleri olmadı. Büyük ablası "sakın bu kızı öncekiler gibi sanma ya ayrıl ya da ciddiysen evlen" demiş. Küçük kardeşi de siz anlaşıyorsanız bize laf düşmez demiş
Oha, deminki yorumumu unut. Kac kurtar kendini, resmen damizlik secmisler seni.sevgilim gezmiş tozmuş, şimdi de duruldu ve evlilik istiyor lafı çevirmenin anlamı yok direkt böyle anlatayım. Önceki kadınlar statülü ama yaş olarak büyük -bir de çok özür dileyerek ve hemcinsleri olarak için böyke bir ayrıntıyı vermekten utanç duysam da kv adayının zihin yapısını göstermek için belirtmek zorundayım- bakire olmadıkları için gelin gözüyle bakmıyormuş. Rezil bir durum ama üstü kapalı anlatımdsn anladığım tamamen bu
Ben yazacaklarımı fazlasıyla yazdım, karar senin.Mesleği konusunda bize düşmez ne isterse onu yapar demiş. Çocuk için de 40'ı geçmeden baba olmak istiyorum ama onun da fikri önemli daha küçük çünkü bu karı koca bizim aramızda anacım, merak etme torunun olacak illa bir gün demiş.
Bunu bana anlatmadı. Bahsettiğim hesapta yazmış ben oradan öğrendim. Bir kız var ciddi düşünüyorum zaten ablama dediğimde de böyle böyle dedi diye. O hesabı günlük gibi kullanıyor. Ben çoğu şeyi oradsn öğrendim yoksa bana üstü kapalı konuşurİyi de bu resmen şerefsizlik. Sen bir kadın olarak bunu nasıl kabul edersin. Yaşadığı ilişkiler hakkında böyle şeyler konuşacak kafada bir adam(?) seni nasıl mutlu edebilir?
Adam annesine anlatıyormuş.Bir de ailesi senin hakkında bu ayrıntıları neden biliyor. Yok bakire olmanı yok hiç sevgilin olmamış olmasını falan. Bu bile başlı başına saçmalık.
evlenirsek varlık içinde bir yaşam sürdüreceğim belki ben de makam mevki sahibi biri olacağım
İşte bunları anlatması saçma değil mi? Bu konular evlenecek iki kişi arasındadır aileye neAdam annesine anlatıyormuş.
Paragraf paragraf uzatmana gerek yoktu aslında. Olmaz bu iş. Aranızda kuşak var, ailenden kaçıcaksın diye damızlık muamelesi yapan aileye kapatıcaksın kendini yangından kaçarken doluya tutulacaksın. Yaşın da çok küçük. O yaşta o konumda zenginlikte evlenemediğine göre o adamda var zaten bi falso.Merhaba hanımlar, öncelikle çevremde kimseye anlatamadığım ve kafamın gerçekten çok karışık olduğu bir dönemdeyim. Bu yüzden bütün yapıcı eleştirilerinize, vereceğiniz akla açığım. Bunu baştan belirtiyor ve linçlemeden yahut yargılamadan önce empati yapmanızı rica ediyorum...
22 yaşındayım hukuk fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Ailemin maddi durumu o kadar iyi değil. Babam bir kurumda şoför. Annem ev hanımı. Kendi evimiz arabamız var ama onlar da biz çok küçükken yapılmış şeyler, onun dışında evin geçiminine anca yetiyor babamın maaşı. Bir erkek kardeşim var o da yatılı okuyor fen lisesinde. Daha çok ona desteği oluyor ailemin. Ben burslarla, çalışarak falan eğitimimi tamamladım. Bir dershanede ortaokul öğrencilerine etüt veriyordum türkçe ve tarih derslerinde. Ödevlerine yardımcı olmak gibi düşünün. Bu şekilde aileme yük olmadan hatta bazen destek olarak eğitimimin sonuna yaklaşıyorum.
Şimdi bunlar biraz hakkımda fikir sahibi olmanız için verdiğim detaylardı. Konuya girecek olursam yaklaşık 1 yıldır süren bir ilişkim var. Erkek arkadaşım hâkim. Bir ağır ceza mahkemesinde başkan. 36 yaşında. Biraz bahsedecek olursam karadenizli çok zengin bir ailenin çocuklarından biri. Varlıklı ve güçlü bir aile ama bir o kadar da muhafazakar bir aile. (Şehir adı ve fazla detay veremiyorum ifşa olmaması açısından)
Aramızda çok fazla yaş farkı var biliyorum. Bunu başta önemsemedim çünkü erkek arkadaşım uzun boylu, fit, mavi gözlü sarışın yaşına göre yakışıklı bir adam. Hayatındaki en genç kadın benim. Kız kardeşi bile 26 yaşında yani benden büyük. Benden öncekiler genelde yaşıtları ya da birkaç yaş küçükler olmuş.
Ben onun yanında epey genç dursam da beğeniyorum onu da fiziksel olarak. Velhasıl evlenmek istiyor. Annesine durumu anlatmış sanırım. Kadın benimle tanışmak istemiş. Biraz farklı kafa yapısına sahip bir kadın. Onun için ne kadar genç o kadar çocuk doğurma ihtimali ve saflık demek. Az çok öyle sezdim sevgilimin anlatışından vs. Bu işe memnun olmuş yani. Genç kız, okul da bitiyor staj falan yapmasın bir yerde. Gider isteriz nişanı yaparız. Hâkimliğe çalışsın o da senin gibi hâkim olur demiş.
Şimdi ilişkimize değinecek olursam biz iyi anlaşırız ama bu bir yılda kavgalarımız da oldu. Bana asla hakaret vs kötü bir davranışı olmadı ama ben sesini yükselttiğinde ondan çekiniyorum biraz. Sanki ailede baba azarladığında susup sessizleşen bir kız çocuğu gibi. Benim hayatımda ondan önce biri olmadı ama onun yaşanmışlıklarını bir şekilde öğrenmem canımı sıktı çoğu kez. Hâkimler, avukatlar, doktorlar. Aşk hikayeleri vs. Nasıl öğrendin derseniz erkek arkadaşımın telefonunu karıştırdığımda bir platformda hesabı olduğunu gördüm. 10 yıldır yazıyor. Günlerce okudum yıllar boyu yazdıklarını. Bu ilişkileri kendi üstü kapalı bahsetmişti ama orada çok daha derin olduğunu gördüm. Benim hakkımda da çok güzel şeyler yazmış ama işin özü ona belli etmesem de ben bu yaşanmışlıkları, birçok kadını hazmedemedim. Bu olay ilişkiyi ilk kez sorgulamama neden oldu ama bir şekilde huzurlu giden şeyi bozma deyip hislerimi susturdum.
Bana aşık ve sadık olduğu için geçmişe o kadar takılmıyorum diye kandırdım kendimi. Ama artık çok yoruldum bu yüzden dürüst olmak istiyorum. O evlilik konusunu açınca ben aslında başından beri onunla hiç evlilik düşünmediğimi ve ondan çocuk sahibi olmak istemediğimi gördüm. Yani mutluyuz ama hep böyle gitsin kafasındaydım. Ciddileştirme düşüncesi bana tuhaf hissettirdi. Bir oyun yaşıyormuşum da gerçeğe dönüşecekmiş gibi. Belki yargılayacaksınız belki eleştireceksiniz ama yalan söylemek istemiyorum. Fark ettim ki ona aşık değilim, hayranım sadece. Ve bu hayranlığım da sahip olduğu makam, güç, zenginlikten kaynaklı. Sadece bunlar da değil. Beni koruyup kollaması, düşünmesi, ilgisi, sevgisi... Bu adamın sahip olduğu maddi manevi her şey içimdeki duygusal boşluğu ve değersizlik hissini dolduruyordu sanki.
Ailem çok kopuk bir aile. 22 yaşındayım herhalde en son çocukluğumda sofraya hep beraber oturduk. Bir aile fotoğrafımız dahi yok. Babam ilgisiz biri, hukuk okuduğumu bile bilmiyor. Öğretmen olacağım zannediyor. Ne kadar saçma bir şey değil mi? Ama öyle çünkü bilse okula devam etmeme izin vermez. Annemle onu boşayıp evi arabayı elinden alacağımı düşünür. (Annemi dövmesine ben büyüdükten sonra izin vermeyip onunla restleştiğim için bana kinli)
Anneme gelirsek o da çok muhafazakar. Baskıcı, despot biri. Küçükken hıncını hep benden çıkardı. Hiçbir zaman sarıldığımızı hatırlamıyorum. Kendimi önemli hissetmedim hiç ailede. Bana sürekli üstümde yüksün sen olmasaydın boşanacaktım deyip durdu yıllarca. Paraya çok değer verir. Babamı daha fazla getir deyip baskılar. Belki de bu yüzden ona zengin bir hayat verebilirsem beni sever diye düşündüm içten içe. Nihayet ona yaranabilirim, takdirini alabilirim. Fakat sevgilim olmasına bile karşıyken sevgilimin 36 yaşında olduğunu nasıl söyleyeceğim hiç bilmiyorum. Hâkim olması ya da zengin bir ailenin oğlu olması umurunda bile olmaz bu konuda katı, kesinlikle reddeder. Fakat beni de sevip saymıyor ki. Okul bitsin kendi evine geç arabanı al işini kur diyor. Avukatların mevcut durumda çalışma koşulları çok kötü. Stajyerlikte asgari ücret bile zor bulunuyor. Ruhsat alındıktan sonra kendi ofisimi açacak durumum yok şu an. Açsam da aylarca iş gelmeyebilir, bağlı çalışsam zaten asgari ücret belki biraz fazlası. Annem bunu anlamıyor benden beklentileri çok yüksek.
Hâkim savcılık ise sınavı geçmekten çok mülakatı geçmeye bağlı bir iş. Fakülteye girdiğimden beri esas hayalim bu. Ama yıllarca birinci olsa bile referansı olmadığı yahut yeterli kalmadığı için geçemeyen insanlar var.
Bu da beni düşündürüyor.
Toparlayacak olursam, evlenirsek varlık içinde bir yaşam sürdüreceğim belki ben de makam mevki sahibi biri olacağım. Muhtemelen çocuğumuz da olacak ama evliliğimizin uzun yıllar süreceğini hiç sanmıyorum. Çünkü aramızdaki yaş farkı bazen kendini hissettiriyor. Benim alındığım şeyler ona saçma gelebiliyor. Onun hayat tarzı da bana sıkıcı gelebiliyor. Belki 5 6 yıllık bir evlilik olur bu. Ötesini göremiyorum. Yanılıyor da olabilirim tabii bilmiyorum.
Çocuk olsa onun açısından nasıl olur hayat onu da bilmiyorum. 25’lerinde bir anne ve 40’ında bir babayla büyümek sorun olur mu yoksa olmaz mı bu konuda da fikrinize ihtiyacım var…
Reddedersem açık konuşayım belki bir daha böyle bir fırsat geçmeyecek elime. Her şeye 0’dan başlayacağım. Zorlanacağım ve halimi vaktimi toplamam belki yıllar alacak. Bu 1 yılda çok üst tabakada bir yaşam standardım oldu.
Varlığın yüzünü bir kere çokça gördükten sonra mütevazı bir yaşama geri dönmek nasıl olur bilmiyorum. Esasen bunları yazarken anlamadığım bir utanç ve mahcubiyet içindeyim. Kimseye ilişkimi bile anlatamıyorum aileme nasıl söyleyeceğim diye kara kara düşünüyorum. Çünkü insanların hakkımda ne düşüneceğini biliyorum. Böyle mutlu muyum değil miyim bilmiyorum. Bu düşünceler evlilik teklifinden önce yoktu. Son zamanlarda var.
Erkek arkadaşımın ailesi yaşıma takılmadı. Bilakis genç olmam ve hayatımda birinin olmamış olması, bir yaşanmışlığımın bulunmaması, nispeten muhafazakar bir ailede büyümem onları memnun etmiş. Ben de hukuk okuduğum için de denk sayılırsınız demiş annesi.
Bugün yine tartıştık ailene ne zaman söyleyeceksin vs diye. Annemle şu sıralar limoniyiz beni sofraya dahi çağırmıyor evde konuşmuyor. Doğru karar vermek istiyorum. Ne önerirsiniz sizce ayrılmak mı mantıklı yoksa devam etmek mi? Şu an görünürde bir sorunumuz yok ikimizin arasında. Onu seviyorum ve saygı duyuyorum ama evliliğin aşktan ziyade sevgi, hayranlık ve mantık temelleri üzerine kurulu olması ileride pişmanlık yaratır mı bunu merak ediyorum. Kısacası benden daha deneyimli ve tecrübelisiniz. Yerimde olsanız ne yapardınız? Uzun oldu ama okuduysanız çok teşekkür ederim…
Sen çok kafanı duvara vurursun evlenirsen bu nasıl bir mantık bu nasıl kafa.hayatında biri var mı diye sorduğunda anlatıyormuş biraz. Kadın da hep burun kıvırıyormuş, beğendiği ilk kişi ben olmuşum. Bir de erkek arkadaşım takılna kafasında yaşamış uzun yıllar. Bekarlığın tadını epey çıkarmış yani.
Valla ben de bunu yazacaktım güç yaninizdayken hoş birsey ama karşınıza geçince bu adam nasıl isterse öyle olmak zorunda hersey. Evet ülkenin durumu herkesi önce maddi rahatlığa yöneltiyor ama hersey maddiyat değil bence.bir kez geliyoruz hayata onu da sırf güçlü diye bir adamın ve ailesinin hizmetine sunmak bana göre değil.Bu adamdan boşansan boşanamazsın. Çocugunu vermez seni akıl hastanesine bile attılır. Yaş farkınız çok çok fazla. Siz daha öğrencisiniz gözünüz açılmamış bişey görmemişsiniz. Bı mesleğinize başlayın biraz eliniz para görsün vs sonra evlilik düşünün. Ama bu adamla değil. Bana baya
Annesine söylemesi yetmez miBunu bana anlatmadı. Bahsettiğim hesapta yazmış ben oradan öğrendim. Bir kız var ciddi düşünüyorum zaten ablama dediğimde de böyle böyle dedi diye. O hesabı günlük gibi kullanıyor. Ben çoğu şeyi oradsn öğrendim yoksa bana üstü kapalı konuşur
Saçma az olur, şerefsizlik bence.İşte bunları anlatması saçma değil mi? Bu konular evlenecek iki kişi arasındadır aileye ne
Öyle bi anlattınız ki bir anda içime kara bulutlar doluştu ve korktumBu adamdan boşansan boşanamazsın. Çocugunu vermez seni akıl hastanesine bile attılır. Yaş farkınız çok çok fazla. Siz daha öğrencisiniz gözünüz açılmamış bişey görmemişsiniz. Bı mesleğinize başlayın biraz eliniz para görsün vs sonra evlilik düşünün. Ama bu adamla değil. Bana baya
Kandır kendiniBunu bana anlatmadı. Bahsettiğim hesapta yazmış ben oradan öğrendim. Bir kız var ciddi düşünüyorum zaten ablama dediğimde de böyle böyle dedi diye. O hesabı günlük gibi kullanıyor. Ben çoğu şeyi oradsn öğrendim yoksa bana üstü kapalı konuşur
Merhaba hanımlar, öncelikle çevremde kimseye anlatamadığım ve kafamın gerçekten çok karışık olduğu bir dönemdeyim. Bu yüzden bütün yapıcı eleştirilerinize, vereceğiniz akla açığım. Bunu baştan belirtiyor ve linçlemeden yahut yargılamadan önce empati yapmanızı rica ediyorum...
22 yaşındayım hukuk fakültesi son sınıf öğrencisiyim. Ailemin maddi durumu o kadar iyi değil. Babam bir kurumda şoför. Annem ev hanımı. Kendi evimiz arabamız var ama onlar da biz çok küçükken yapılmış şeyler, onun dışında evin geçiminine anca yetiyor babamın maaşı. Bir erkek kardeşim var o da yatılı okuyor fen lisesinde. Daha çok ona desteği oluyor ailemin. Ben burslarla, çalışarak falan eğitimimi tamamladım. Bir dershanede ortaokul öğrencilerine etüt veriyordum türkçe ve tarih derslerinde. Ödevlerine yardımcı olmak gibi düşünün. Bu şekilde aileme yük olmadan hatta bazen destek olarak eğitimimin sonuna yaklaşıyorum.
Şimdi bunlar biraz hakkımda fikir sahibi olmanız için verdiğim detaylardı. Konuya girecek olursam yaklaşık 1 yıldır süren bir ilişkim var. Erkek arkadaşım hâkim. Bir ağır ceza mahkemesinde başkan. 36 yaşında. Biraz bahsedecek olursam karadenizli çok zengin bir ailenin çocuklarından biri. Varlıklı ve güçlü bir aile ama bir o kadar da muhafazakar bir aile. (Şehir adı ve fazla detay veremiyorum ifşa olmaması açısından)
Aramızda çok fazla yaş farkı var biliyorum. Bunu başta önemsemedim çünkü erkek arkadaşım uzun boylu, fit, mavi gözlü sarışın yaşına göre yakışıklı bir adam. Hayatındaki en genç kadın benim. Kız kardeşi bile 26 yaşında yani benden büyük. Benden öncekiler genelde yaşıtları ya da birkaç yaş küçükler olmuş.
Ben onun yanında epey genç dursam da beğeniyorum onu da fiziksel olarak. Velhasıl evlenmek istiyor. Annesine durumu anlatmış sanırım. Kadın benimle tanışmak istemiş. Biraz farklı kafa yapısına sahip bir kadın. Onun için ne kadar genç o kadar çocuk doğurma ihtimali ve saflık demek. Az çok öyle sezdim sevgilimin anlatışından vs. Bu işe memnun olmuş yani. Genç kız, okul da bitiyor staj falan yapmasın bir yerde. Gider isteriz nişanı yaparız. Hâkimliğe çalışsın o da senin gibi hâkim olur demiş.
Şimdi ilişkimize değinecek olursam biz iyi anlaşırız ama bu bir yılda kavgalarımız da oldu. Bana asla hakaret vs kötü bir davranışı olmadı ama ben sesini yükselttiğinde ondan çekiniyorum biraz. Sanki ailede baba azarladığında susup sessizleşen bir kız çocuğu gibi. Benim hayatımda ondan önce biri olmadı ama onun yaşanmışlıklarını bir şekilde öğrenmem canımı sıktı çoğu kez. Hâkimler, avukatlar, doktorlar. Aşk hikayeleri vs. Nasıl öğrendin derseniz erkek arkadaşımın telefonunu karıştırdığımda bir platformda hesabı olduğunu gördüm. 10 yıldır yazıyor. Günlerce okudum yıllar boyu yazdıklarını. Bu ilişkileri kendi üstü kapalı bahsetmişti ama orada çok daha derin olduğunu gördüm. Benim hakkımda da çok güzel şeyler yazmış ama işin özü ona belli etmesem de ben bu yaşanmışlıkları, birçok kadını hazmedemedim. Bu olay ilişkiyi ilk kez sorgulamama neden oldu ama bir şekilde huzurlu giden şeyi bozma deyip hislerimi susturdum.
Bana aşık ve sadık olduğu için geçmişe o kadar takılmıyorum diye kandırdım kendimi. Ama artık çok yoruldum bu yüzden dürüst olmak istiyorum. O evlilik konusunu açınca ben aslında başından beri onunla hiç evlilik düşünmediğimi ve ondan çocuk sahibi olmak istemediğimi gördüm. Yani mutluyuz ama hep böyle gitsin kafasındaydım. Ciddileştirme düşüncesi bana tuhaf hissettirdi. Bir oyun yaşıyormuşum da gerçeğe dönüşecekmiş gibi. Belki yargılayacaksınız belki eleştireceksiniz ama yalan söylemek istemiyorum. Fark ettim ki ona aşık değilim, hayranım sadece. Ve bu hayranlığım da sahip olduğu makam, güç, zenginlikten kaynaklı. Sadece bunlar da değil. Beni koruyup kollaması, düşünmesi, ilgisi, sevgisi... Bu adamın sahip olduğu maddi manevi her şey içimdeki duygusal boşluğu ve değersizlik hissini dolduruyordu sanki.
Ailem çok kopuk bir aile. 22 yaşındayım herhalde en son çocukluğumda sofraya hep beraber oturduk. Bir aile fotoğrafımız dahi yok. Babam ilgisiz biri, hukuk okuduğumu bile bilmiyor. Öğretmen olacağım zannediyor. Ne kadar saçma bir şey değil mi? Ama öyle çünkü bilse okula devam etmeme izin vermez. Annemle onu boşayıp evi arabayı elinden alacağımı düşünür. (Annemi dövmesine ben büyüdükten sonra izin vermeyip onunla restleştiğim için bana kinli)
Anneme gelirsek o da çok muhafazakar. Baskıcı, despot biri. Küçükken hıncını hep benden çıkardı. Hiçbir zaman sarıldığımızı hatırlamıyorum. Kendimi önemli hissetmedim hiç ailede. Bana sürekli üstümde yüksün sen olmasaydın boşanacaktım deyip durdu yıllarca. Paraya çok değer verir. Babamı daha fazla getir deyip baskılar. Belki de bu yüzden ona zengin bir hayat verebilirsem beni sever diye düşündüm içten içe. Nihayet ona yaranabilirim, takdirini alabilirim. Fakat sevgilim olmasına bile karşıyken sevgilimin 36 yaşında olduğunu nasıl söyleyeceğim hiç bilmiyorum. Hâkim olması ya da zengin bir ailenin oğlu olması umurunda bile olmaz bu konuda katı, kesinlikle reddeder. Fakat beni de sevip saymıyor ki. Okul bitsin kendi evine geç arabanı al işini kur diyor. Avukatların mevcut durumda çalışma koşulları çok kötü. Stajyerlikte asgari ücret bile zor bulunuyor. Ruhsat alındıktan sonra kendi ofisimi açacak durumum yok şu an. Açsam da aylarca iş gelmeyebilir, bağlı çalışsam zaten asgari ücret belki biraz fazlası. Annem bunu anlamıyor benden beklentileri çok yüksek.
Hâkim savcılık ise sınavı geçmekten çok mülakatı geçmeye bağlı bir iş. Fakülteye girdiğimden beri esas hayalim bu. Ama yıllarca birinci olsa bile referansı olmadığı yahut yeterli kalmadığı için geçemeyen insanlar var.
Bu da beni düşündürüyor.
Toparlayacak olursam, evlenirsek varlık içinde bir yaşam sürdüreceğim belki ben de makam mevki sahibi biri olacağım. Muhtemelen çocuğumuz da olacak ama evliliğimizin uzun yıllar süreceğini hiç sanmıyorum. Çünkü aramızdaki yaş farkı bazen kendini hissettiriyor. Benim alındığım şeyler ona saçma gelebiliyor. Onun hayat tarzı da bana sıkıcı gelebiliyor. Belki 5 6 yıllık bir evlilik olur bu. Ötesini göremiyorum. Yanılıyor da olabilirim tabii bilmiyorum.
Çocuk olsa onun açısından nasıl olur hayat onu da bilmiyorum. 25’lerinde bir anne ve 40’ında bir babayla büyümek sorun olur mu yoksa olmaz mı bu konuda da fikrinize ihtiyacım var…
Reddedersem açık konuşayım belki bir daha böyle bir fırsat geçmeyecek elime. Her şeye 0’dan başlayacağım. Zorlanacağım ve halimi vaktimi toplamam belki yıllar alacak. Bu 1 yılda çok üst tabakada bir yaşam standardım oldu.
Varlığın yüzünü bir kere çokça gördükten sonra mütevazı bir yaşama geri dönmek nasıl olur bilmiyorum. Esasen bunları yazarken anlamadığım bir utanç ve mahcubiyet içindeyim. Kimseye ilişkimi bile anlatamıyorum aileme nasıl söyleyeceğim diye kara kara düşünüyorum. Çünkü insanların hakkımda ne düşüneceğini biliyorum. Böyle mutlu muyum değil miyim bilmiyorum. Bu düşünceler evlilik teklifinden önce yoktu. Son zamanlarda var.
Erkek arkadaşımın ailesi yaşıma takılmadı. Bilakis genç olmam ve hayatımda birinin olmamış olması, bir yaşanmışlığımın bulunmaması, nispeten muhafazakar bir ailede büyümem onları memnun etmiş. Ben de hukuk okuduğum için de denk sayılırsınız demiş annesi.
Bugün yine tartıştık ailene ne zaman söyleyeceksin vs diye. Annemle şu sıralar limoniyiz beni sofraya dahi çağırmıyor evde konuşmuyor. Doğru karar vermek istiyorum. Ne önerirsiniz sizce ayrılmak mı mantıklı yoksa devam etmek mi? Şu an görünürde bir sorunumuz yok ikimizin arasında. Onu seviyorum ve saygı duyuyorum ama evliliğin aşktan ziyade sevgi, hayranlık ve mantık temelleri üzerine kurulu olması ileride pişmanlık yaratır mı bunu merak ediyorum. Kısacası benden daha deneyimli ve tecrübelisiniz. Yerimde olsanız ne yapardınız? Uzun oldu ama okuduysanız çok teşekkür ederim…
Kadın çalışmama karşı değil. Hukukçu olmam onun için bir artı. Aklınca gelinim boş değil kafasında. Şimdilik bana çok ılımlı pırlanta gözüyle bakıyor, oğlunu sıkıştırıyor tanıştır isteyelim diye. Kendi kendine bilezikler bohçalar düzmeye başlamış. Ortada bir şey yok mehir olarak arsa mı verelim ev mi araba mı falan diye düşünüyor. Yani hiç sormuyor çocuklar siz ne düşünüyorsunuz diye. Bir de tek oğlu olduğundan torun için deliriyor. Ben daha cicibebe yiyorum film izlerken. Nasıl anne olayım da çocuğumu emzireyim falanAnladığım kadarıyla kv adayı gelecek 10 senenin planını tek başına yaparken sevgili kişisi tek bir söz edemiyor, itiraz edemiyor.
Kızcağız 2 seneye 1 çocuk doğurup duracak, bu sırada mesleğin m sini bile yapamayacak. Kızımız " ama siz mesleğimi yapabileceğimi söylemiştiniz" dese analı oğullu " o zaman öyle dedik, şimdi böyle diyoruz" der.
Ailenin eli kolu uzundur mutlaka. Konu sahibi, gizlice bir yere başvursa hemen haberleri olur.
Şimdi ailenin durumu pek iyi değil . Adamın ailesi zengin diye bu durum seni tatmin etmiş. Zenginliğe özlemin var ben öyle hissettim. Ama hukuk öğrencisi olarak böyle bir isteğin varsa eğer öncelikle yanlış düşüncedesin bunu bilmeni isterim. Senin daha yüksek hayallerin olmalı. Çünkü yaşın daha 22. Bir adamin mesleğine ya da aile zenginliğine sığınacak kadar kendini dibe çekmen hayatının hatası olur.karadenizli çok zengin bir ailenin çocuklarından biri. Varlıklı ve güçlü bir aile
36 yaşındaki bir adamın hayatına takdir edersin ki bir çok kişi girip çıkmıştır. Bunu sorgulaman çok yanlış. Hislerini susturman çok daha yanlış. Hislerini bile söylemeyeceksen o zaman neden bir ilişkinin içindesin? Kendi kandırmış oluyorsun.Benim hakkımda da çok güzel şeyler yazmış ama işin özü ona belli etmesem de ben bu yaşanmışlıkları, birçok kadını hazmedemedim. Bu olay ilişkiyi ilk kez sorgulamama neden oldu ama bir şekilde huzurlu giden şeyi bozma deyip hislerimi susturdum.
Üstteki yorumumu onaylamışsın.Fark ettim ki ona aşık değilim, hayranım sadece. Ve bu hayranlığım da sahip olduğu makam, güç, zenginlikten kaynaklı.
Anne baba sorunlu. Sırf annene yaranmak için kendi hayatını baltalıyorsun. Bu şekilde de asla mutlu olamazsın. Anne baba olsa bile olsa sonuçta insan önce kendine değer vermeli. Sen kendine değer vermiyorsun. Birilerine yaranmak ya da birileri tarafından sevilmek istiyorsun. Ne sevgilin seni mutlu edebilir ne de ailene yaranmak. Önce sen ne istiyorsun? Buna karar vermelisin. Ancak böyle doğru yolu bulabilirsin.Anneme gelirsek o da çok muhafazakar. Baskıcı, despot biri. Küçükken hıncını hep benden çıkardı. Hiçbir zaman sarıldığımızı hatırlamıyorum. Kendimi önemli hissetmedim hiç ailede. Bana sürekli üstümde yüksün sen olmasaydın boşanacaktım deyip durdu yıllarca. Paraya çok değer verir. Babamı daha fazla getir deyip baskılar. Belki de bu yüzden ona zengin bir hayat verebilirsem beni sever diye düşündüm içten içe. Nihayet ona yaranabilirim, takdirini alabilirim.
Eğer gerçekten uyumlu olsa idiniz bu yaşa bu kadar takılmazdın. Sen ihtiyac sahibi biri olmasan ya da mesleki yönden kendini tamamlamış biri olsaydın yaş vs. Umursamazdın. Adamın sadece maddi gücü ve mesleği sana cazip geliyor. Ama bu evliliğin devam etmesi için bir gerekçe değil. Bile bile ateşe yürüyüp sonra ah vah etmek de kişinin kendisine ihaneti olur. Kendine ihanet etme. Mesleğinin günümüz koşullarında dezavantajı var evet ama sen daha çok gençsin. Önünde uzun yıllar var. Bu uzun yıllar içerisinde kendini geliştirmeye bak. Kendini bir adamın vicdanına ve ailenin tutumuna bırakma.25’lerinde bir anne ve 40’ında bir babayla büyümek sorun olur mu yoksa olmaz mı bu konuda da fikrinize ihtiyacım var…
Bence ayrıl. Belli ki adam da senin içinde bulunduğun buhranın farkında değil. Yüzüne güldüğün için her şey yolunda zannediyor. Evlendikten sonra gerçekler açığa çıkarsa elin oğlu seni bez parçası gibi kenara fırlatıp atabilir. Şu an bu düşüncelerle zaten adamın hakkına girmiş oluyorsunuz. Adamın annesine gelince klasik anne düşüncesi. Böyle düşünmesinde bir beis yok. Herkes ister genç birini. Ama o da tek düze düşünüyor. Bence adamın ailesi de realist değil. Tek bir pencereden bakıyorlar. Baştan aşağı sakat bir ilişki.Ne önerirsiniz sizce ayrılmak mı mantıklı yoksa devam etmek mi?
Zihniyetten midem bulandı.sevgilim gezmiş tozmuş, şimdi de duruldu ve evlilik istiyor lafı çevirmenin anlamı yok direkt böyle anlatayım. Önceki kadınlar statülü ama yaş olarak büyük -bir de çok özür dileyerek ve hemcinsleri olarak için böyke bir ayrıntıyı vermekten utanç duysam da kv adayının zihin yapısını göstermek için belirtmek zorundayım- bakire olmadıkları için gelin gözüyle bakmıyormuş. Rezil bir durum ama üstü kapalı anlatımdsn anladığım tamamen bu