Aynı evdeyiz.Ama benim ne annem var ne babam,ailem gibi hissetmediğimi daha önceden de söyledim.Seneler önce öyle ruh sağlığım bozulmuştu ki 48 kiloya düştüm,saçlarımı tıraş ettim her yere siyah perde taktım telefonumu sattım 1 hafta yemek yemedim,ölüydüm sanki.Ve ip almaya çıktım.2 parça ip aldım,pencereye monta edilmiş perdenin demirine bağladım.Beni buradan yok etmek istedim.Düşünemiyordum.Boynum morarmış halde oradan indim,ölmekten vazgeçtiğimde akşama ağlaya ağlaya ben ölmek istedim dedim.Salondalardı.Herkes oradaydı.Artık kardeş olarak nitelendirmediğim babamın büyük kızı dersim var dedi çıktı,annem işim var seninle mi uğraşıcam dedi çıktı.Hala gözlerimi buğulandıran, yüreğimi ilmek ilmek yapan bir andır.Ve babam bağırdı ölünce ne olacak Allah'a ne diyeceksin diye.Yazarken yutkunmama sebebiyet veren bu olayı içimde kaç gece yaşadım.Tekrar tekrar,sesler zihnimde yankılandı.