Merhaba, canımı sıkan bir konu var. Hem fikir almak hem de içimi dökmek için yazıyorum. Ben evliyim. Çalışıyorum. Türkiye standartlarında ortalama gelire sahibim. Devlet okullarında okudum. Bir şekilde ailemin desteği ile işe girdim. Aynı kurumda 10 yıldır çalışıyorum. Bir tane de kardeşim var. O da devlette okudu. Ama yıllarca bana göre daha fazla imkana sahip oldu. Özel yurtlarda kaldı mesela. Ben 5 kuruş istememek için üniversite okurken de çalıştım. O hep bişeylerden memnun olmadı. Keyfi olarak 2 kez yurt dışına tatile bile çıktı okurken. Masraflar hep ailem tarafından karşılandı. Şimdi ikimiz de evliyiz. Ben çok şükür çalışarak eşimle biriktirerek ev araba yaptık. Kredi çektik. Kimse bize 50 tl bile vermedi .biz de istemedik. Ama kardeşim 3 kez iş değiştirdi. Kendi işimi kuracağım adı altında 200 bin tl civarı parayı batırdı. Bu giden paranın içinde kendi düğün takılarının yanında ciddi miktarda ailemden gelen para da var. Şuan kardeşim çalışmıyor. Yaklaşık 6 aydır ailem para gönderiyor. Sadece eşinin çalıştığı ile geçinemiyorlar. Kendisinin sürekli bir bahanesi var. Çok yorulduğunu falan söylüyor psikolojik olarak. Yaşı da şuan 28. Yine iş kuracağım diyor ve biliyorum o para da çöp olacak.
Ailemi asla ikna edemiyorum. Giden meblağlarla ev alınırdı. Yani ev alsınlar bari. Ailem o kadar para akıtacaksa bir ev alsın kendi üzerlerine, bunlarda orda otursunlar. Aileme söylediğimde” ee sen kazanıyorsun, o ne yapsın? , çocuğu ortada mı bırakalım “ falan diyorlar. Girdiği işlerde çalışmayıp beğenmeyen ve bırakan o… girdiği işler de hep kurumsal düzgün yerlerdi. Hep bir hayal peşinde koşuyor. Olmayınca ceremesi tüm aileye kesiliyor.oğlum var. Şu ana kadar doğum günleri hariç bir şey almadılar torunlarına bile. Üvey miyim diye düşünüyorum!en son tartıştım.” Böyle bir seçeneğimin olduğunu bilseydim ben de yıllarca kendimi zora koşmazdım. Çalışmazdım. Canım isterse çalışırdım. Siz de bana para gönderirdiniz. Gezer yer içerdim. Sabah 6 da iş için kalkmazdım mesela. Bende sabah keyif kahvaltımı yapardım. Faturalarımı öderdiniz “ dedim babamla konuşurken. Zoruna gitti yada işine gelmedi. Kapadı telefonu..
3 kuruş 5 kuruş hesabı yapmıyorum. Mirasına da lanet gelsin onu da istemiyorum kimseden ama böyle adaletsizce, haksızlığa uğramak zoruma gidiyor. Ben her iş için yıllarca süründüm. Kendim her şeyimi yaptım evimi aldım ettim diye, kıskanç durumuna düşüyorum. Ben suçlu oluyorum. Evet eşek gibi çalışıp, birikim yapmak, lüksten feragat edip ev almak benim seçimimdi. Her sene baba parasıyla tatiller yapıp, hala onunla geçinen şımarık çocuk olmak kardeşimin seçimiydi. Yazık zavallı kardeşim çok kıskanmışım gerçekten. Adaletsizliği kıskanmış olabilirim evet…
Maalesef yalnız değilsin, boşandım ve eşim evi kızımla bize bırakmadığı için ayrı eve çıkmak zorunda kaldım.
Bu zaman zarfında kredi çektim bir sürü borçlandım, ben çok fazla ailem yardım etsin modunda değilimdir. Ailemde kimse öyle değil aslında ama, annem evlendiğinden beri babamın evinde oturup kızını özel okula gönderen abim için üzülüyor, ah diyormuş oğlum x nasıl ödeyecek o okul paralarını!
Ben ise kirada oturup, kredi öderken, kızım boşanmadan etkilendiği için istediğim gibi bir iş bulamadığımdan üç aydır çalışmıyor olmama rağmen geçen ondan bana maddi yardımda bulunmalarını ( ilk kez ) istediğim zaman annem, babamın birikmiş parası olduğunu bildiğim halde babama bile sormadan " babanın parası yok, git kredi çek" dedi.
Ve ben de hep kıskanç olmakla suçlanıyorum, çünkü şu zor zamanlarımda annemden bir kaç ay da olsa kızımla ilgilenmesi için yanıma gelmesini rica ettim, tavuklarım kedim var onları bırakamam dedi!
Tavuğu kedisi bile benden kıymetlidir annemin.
Önceden abime çok kızıyordum, hiçbir yardım talebime ki maddi zaten yokta manevi, mesela arayıp eski eşimle biraz konuşsa da beni bu kadar ezmese, sahip çıksa diye düşündüğümde " benim kendi sorunlarım var, bir de seninle uğraşamam " deyip telefonu yüzüme kapamıştı.
Sizin de yapacağınız birşey yok, kardeşinizin sorunu. Siz kendinizi kurtartmışsınız, doğru olanı yapıyorsunuz ailenize sırtınızı dayamadan.
Ama evleri malı mülkü satıp kardeşinize - sizin ve cocuğunuzdun da hakkı var çünkü- buna müsade etmeyin bir şekilde müdahale edin.
Nasıl olur bilmiyorum çünkü şu anda anne babanız hayatta olduğu için sizin hiç bir müdahale hakkınız yok. tıpkı benim durumum gibi.
