Ya ne kadar acımasız yorumlar var, gerçekten şokla okuyorum. Bırakmasaydın diyenlere soruyorum, gerçekten siz çocuğunuzu kendi babanızın yanına bile bırakmaz mısınız belki istismara uğrar diye... Yada erkek kardeşinizin elini tutup parka götürmesine izin vermez misiniz?
İnsan sürekli şüpheyle nasıl yaşar? Benim de iki tane yeğenim var, biri kız biri erkek.
Babam odasında uzanmış TV izlerken gidip battayenin altına girip beraber TV izlemek istediklerini çoğu kez gördüm. Aaa hemen çık oradan mı demeliydik? Ablam çalıştığı için, yeğenim annemle babamın yanında büyüdü. Ozaman ablam bırakmamalı, hatta çalışmamalı mıydı? Tamam kötü zihniyetli insanlar var ama hayatımızdaki birinci derece yakınlarımıza karşı da sürekli böyle olamayız.
Herşeye ve herkese bu yönden bakarsak akıl sağlımızı kaybederiz.Çocuğumuzu yanımızdan ayırmamak gerekir. Hatta kreşe, okula bile gönderemeyiz. Çünkü farklı ortam, farklı erkek ve kadın personeller var.
Yapma potansiyeli olan okul da tanımaz, ev de...
Kadını suçlamayı bırakın çocuğu niye dedesine bıraktın diye
Henüz elinde kanıt olmadan birşey yapamıyor. Yetkili merciiler zaten gereken yönlendirmeyi yapar.
Hepimizin ortak isteği şu olmalı,
inşallah istismar yoktur varsa da hem çocuğun psikolojisinin düzelmesi hem de istismar edenin biran önce tespit edilip cezasını alması için dualarda, iyi dileklerde bulunmak...