- 28 Nisan 2017
- 618
- 2.229
-
- Konu Sahibi Belgisizamir
- #41
Eşim alkolik değilGeçenlerde çok çok benzer bir konuya yorum yapmıştım, belki de aynı kişisiniz bilmiyorum. Baya da eksilenmiştim. Olsun. O konuya yazdığım yorumu buraya da bırakıyorum.
____________________
Sizi tanımıyorum. Anneliğinizle ilgili de yorum yapmadım farkındaysanız.
Ebeveynlerin görevlerinden biri de çocuğa mutlu, huzurlu bir aile ortamı sağlamaktır. Siz didişirken bebeğinizin bunu hissetmediğini mi sanıyorsunuz? Sizin ruh halinizden etkilenmediğini mi düşünüyorsunuz gerçekten? Büyüdüğünde anne babasının birbirini sevmediğini anlamayacağını ve bununla ilgili kendini sorumlu tutmayacağını mı sanıyorsunuz? Her çocuk mutlu ve birlikte bir anne baba görmek ister ve bunu hak eder. Ayrılıklar boşanmalar tabii ki olur, hayaller kurarak evlendiğimiz kişi beklentilerimizi karşılamayabilir veya bizi mutlu etmeyebilir. Ama siz baştan bile bile lades demişsiniz.
Annelik içgüdünüzü tatmin etmek için berbat bir evlilik yapacağınıza çocuk esirgeme kurumundan bir bebek evlat edinseydiniz keşke. Hem oralardaki nice çocuktan biri anne sevgisine kavuşurdu hem de ayrı yaşayan alkolik bir babanın ağırlığını hissetmezdi.
Belki aşılabilir ama eşim kendini kısıtlanmış hissedecek o böyle mutlu. Ama ben değilim.Bosanmayi düsünmeden önce, önce bir problemleri gercekten cözmeye calisin. Ortada asilabilmeyecek bir problem görmedim
Neden yazik olsun sorunuzun cevabını ve sizin çocuk sahibi olma konusundaki bencilliğinizi şu cümleleriniz anlatıyor:Eşim elbette istiyordu çocuğuma neden yazık olsun yahu
boşanma girişimlerimiz çok oldu ama ben iflah olmaz çocuk sevgim nedeniyle tasarlayarak planlayarak çoktan hamile kalmış bebeğimi kucağıma almıştım.
çalıştığı gün çocuğumuzu hiç göremez.
oğlumla 1-2 saat kadar sever oynar ya da dolaştırıp eve bırakır sonra kahveye gider gece en erken 1'de döner.
Haftada 1-2 defa benim planlamalırımla dışarı çıkarız ama pek keyif almaz
oğlum "baba bu akşam gitmesen evde kalsan'' diyip babasına özlemini bildirir
Ama asıl problem çocuğumuzun ihtiyaçlarına kayıtsız kalması
3 gün boyunca çocuğu ne aradı ne sordu. Yavrum sonunda arayınca beni neden hiç aramadın diye sitem etti de çocuğa sen arasaydın diye trip attı.
Bir oyuncak istedi gelmeden de hatırlattım ama almamış çocuğun burukluğunu düşünün ben sonra aldım ama yerini tutar mı
Çocuğu kurslara ben yazdırırım, okul taksitlerinden haberi olmaz, kıyafet ihtiyacı ayakkabı gereksinimi hep benden sorulur tiyatroya sinemaya ben götürürüm bisikletini kaykayını bile ben alıp sürmeyi bilmememe rağmen ben öğretiyorum youtubetan baka baka.
İnanın oğlumla çok eğleniyoruz huzurluyuz. bu yorumlar beni şaşırttı sanki boynu bükük yetimden bahsediliyor.bence cocuk evdeki gerginligi anliyordur illa ki. bir de kafasinda, anne babanin, ya da kadin erkegin birbirine olan iliskisini oyle kodluyor. tabi anne babasi anlasamayan her cocuk kotu seyler yasayacak diye bir sey yok ama yine de cocuk icin uzuldum.
O üyeye konu sahibi kadar tepki verilmemişti.Geçenlerde çok çok benzer bir konuya yorum yapmıştım, belki de aynı kişisiniz bilmiyorum. Baya da eksilenmiştim. Olsun. O konuya yazdığım yorumu buraya da bırakıyorum.
____________________
Sizi tanımıyorum. Anneliğinizle ilgili de yorum yapmadım farkındaysanız.
Ebeveynlerin görevlerinden biri de çocuğa mutlu, huzurlu bir aile ortamı sağlamaktır. Siz didişirken bebeğinizin bunu hissetmediğini mi sanıyorsunuz? Sizin ruh halinizden etkilenmediğini mi düşünüyorsunuz gerçekten? Büyüdüğünde anne babasının birbirini sevmediğini anlamayacağını ve bununla ilgili kendini sorumlu tutmayacağını mı sanıyorsunuz? Her çocuk mutlu ve birlikte bir anne baba görmek ister ve bunu hak eder. Ayrılıklar boşanmalar tabii ki olur, hayaller kurarak evlendiğimiz kişi beklentilerimizi karşılamayabilir veya bizi mutlu etmeyebilir. Ama siz baştan bile bile lades demişsiniz.
Annelik içgüdünüzü tatmin etmek için berbat bir evlilik yapacağınıza çocuk esirgeme kurumundan bir bebek evlat edinseydiniz keşke. Hem oralardaki nice çocuktan biri anne sevgisine kavuşurdu hem de ayrı yaşayan alkolik bir babanın ağırlığını hissetmezdi.
Bu alıntılar hep babalıkla alakalıNeden yazik olsun sorunuzun cevabını ve sizin çocuk sahibi olma konusundaki bencilliğinizi şu cümleleriniz anlatıyor:
Bu adamı, iflah olmaz çocuk sevginizle tasarlayarak ve planlayarak baba yapan sizsiniz işte. Babalikla alakalı diyerek sorumluluğunuzu atmaya çalışıyorsunuz ama baştan söylediniz.Bu alıntılar hep babalıkla alakalı
Baba Vanga olsaydım belki daha farklı bir tutum sergilerdim
O kadar kendinden emin bir yorum yapmışsınız ki sanki evliliğimizin başından beri bizimlesiniz.Bu adamı, iflah olmaz çocuk sevginizle tasarlayarak ve planlayarak baba yapan sizsiniz işte. Babalikla alakalı diyerek sorumluluğunuzu atmaya çalışıyorsunuz ama baştan söylediniz.
Hiçbirimiz baba vanga degiliz. Geleceği görmek icin kahin olmaya da gerek yok. Bazi gerçekler gün gibi ortada.
Çok yanlış bir düşünce .Babanın yeri ayrı annenin yeri ayrıdır.Babasi olmasa bir yere kadar tamam diyelim fakat olan babanın ilgisizliği olmayan babadan daha kötüdür.Oğlumun tek problemi babasıyla kısıtlı vakit geçirmesi onu da ben eksik bırakmıyorum mutlaka tamamlıyorum. Oldukça mutlu bir çocuktur. İyi ki var.
HemfikirimÇok yanl
Çok yanlış bir düşünce .Babanın yeri ayrı annenin yeri ayrıdır.Babasi olmasa bir yere kadar tamam diyelim fakat olan babanın ilgisizliği olmayan babadan daha kötüdür.
Belki aşılabilir ama eşim kendini kısıtlanmış hissedecek o böyle mutlu. Ama ben değilim.
Ne yaşadığımı henüz burada hiç yazmadim. Mükemmel bir eşim var da demedim. Belki şaşıracaksınız ama çocukluğumdan beri anne olma hayalim var. Bebek kiyafetleri biriktiriyorum 20 yaşından beri. Ama şimdi korunuyorum. Bu kadar istediğim halde korunuyorum. Bebeğim olsa eşim ilgisiz bir baba mi olacak, hayir. Ama başka sorunlar var. Ben bunlari bile bile anne olmaya zorlamiyorum kendimi. Çünkü benim mutlu olmadigim bir evlilikte çocuğum da mutlu olmayacak. Tasarlamiyorum, planlamiyorum bu yüzden. Sizi anlamama sebebim de bu.O kadar kendinden emin bir yorum yapmışsınız ki sanki evliliğimizin başından beri bizimlesiniz.
Eşimle birbirimizi çok sevdik çocuğumuzun olmasını da çok istedik her evliliğin başında pürüzler çıkar birçoğumuz bekarlığa eski günlerin rahatlığına özlem duymuşuzdur. Sanki günde üç posta dayak atan küfürbaz keş biriyle evlenip çocuk yapmışım gibi yorumlar geliyor şaşırıyorum. Bu kadar mükemmel eşlere sahipsiniz her biriniz harika ev ortamı sağlıyorsunuz da dışarıdaki duygusal yoksunluğa sahip çocuklar kimin acaba? Kesin benimdir.
Eşimle kavga etmeyiz ses yükselmez problem fazla yaşanmaz sadece paylaşımımız çok az ki bu da çocuktan sonra attı. Yoksa harala gürele arasında kalan bir çocuk değil çok da sağlıklı büyütüyorum. Acınacak halde değil yani.
Boşanma benim için çok mantıklı bir seçenek bugün konuyu eşime açacaktım ama arkadaşıyla randevusu varmış akşama konuşacağız bakalım