arkadaşlarım dedikleriniz yaptım.bu bir ay içerisinde aramadım sormadım.merak ettim ama kendimi çok zor tuttum yine de aramadım.gitti memleketine.anasına,o çok sevdiği ablalarına.rahat bıraktım,boğmadım sıkmadım.istediği olsun,huzurlu olsun dedim.beni istemediğini görmektense,aramak daha az acı verir diye düşündüm.ve öyle de oldu.kendi ailemin yanınna gittim.kafamı dinledim,kendimi toparladım.düştüğüm durumu düşündükçe kendimden utandım.bu ben miyim,bu bizmiyiz diye çok göz yaşı döktüm.ama cevap evet bu bizdik,bu oydu.bu canavar benim ahaytımı feda ettiğim adamdı.senağlama sonra o beni aramaya başladı.beni iyice acıttı.düğünde taktığı altınları laf etmeye başladı,dönüşte kendi paranı kendin ver dedi,okuyorsun harcını kendin yatır ve bunları bana benim maddi gelirim olmadığını bile bile söyledi.öyle içim acıdı ki kızlar anlatamam.senağlamaher şeye tamam dedim.altınlar benim dedim ama yol paramı ve harcımı kendim ödeyeceğimi söyledim.sustum,ağlamadım,bağırmadım.soğudum ve biten sevgimin arkasından mahsun mahsun baktım sadece.durum artık ciddi bi hal aldı benim için.üzülmüyorum,ağlamıyorum.ama hiç kimseye de güvenmiyorum.farkına vardı bunu,gitmeyeceğimden şüphe etmeye başladı.ben gitmeyim diye beni günlerce ağlattığı annesinden telefon açtı bana.bensiz olamıyormuş.beni çok özlemiş.defalarca aradı beni.beni artık sevmiyor musun dedi.pişman oldum dedi.hi,ç bi şey söylemedim.ama gözümün önünde -aşkım nolur bana sarıl deyip ağlarken beni tekmeleriyle itip senden iğreniyorum -dediği sahne geçiyordu.senağlamasenağlamane kadar acıydı.ne kadar canım yanmıştı.allah ım ne kadar çok sevmişim meğerse.ama artık bomboşum bacılarım.sanki yıllardır dayak yemişim de artık iyileşmeye bırakılmışım gibi.o bensiz olamazmış ,çok geç değil mi:a015: