Et sen güzel dualar et, kulun tanımadığı kula ettiği dua merhamettendir, elbet bulur yerini.Ya guldüm ama love sultan senin üslubunu seviyom ona bakdogru diosun valla ne acı bi gerçek ay noluyo size diyesim geldi vallaha ikisine de ne zor hele babalara daha zor dusunsene hayatin geçmiş boyle birisiyle yeminlen cennetlikler baban anneni tek gondersin umreye en uzunundan valla şu an dua ediyom tanimam etmem ama belki kabul olur çunku neden olmasınki senin cumleler hatirladin mi
Gel kardeş sen de gel, seninki abla en azından anneden bir tık daha uzak, inşallah görşmemeyi başarırsın. Ben kurtulamıyorum çünkü.Simdi ablaml ilgili konu acmaya gelmistim. Soyle bi bakinayim once dedim ve sizi gordum. Konu acmama gerek kalmdi. Simdi yorummlari okuyacagim. Aynisi bende abla versouonu ile var. Ve uzun zaman sonra ilk kez gorustuk. Ve dunyayi dar etti bana. Bende gorusmeyi dusunmuyorum.
Benimki üste çıkmak için kavgaya mı geldin diye giriyor söze, ve konuya daha hızlı dalmış oluyor maalesefAyy buluşuyosunuz ya hani o baslamadan siz başlayin yuksek perdeden girin hemde neye ugradigini saşirsintesbihte hata olmaz deli deliyi gorunce tokmagini mi saklardı vardi oyle bi söz .. hem eglenceli olur stres atarsiniz
Careler caresiz diosun yaniEt sen güzel dualar et, kulun tanımadığı kula ettiği dua merhamettendir, elbet bulur yerini.
Gel kardeş sen de gel, seninki abla en azından anneden bir tık daha uzak, inşallah görşmemeyi başarırsın. Ben kurtulamıyorum çünkü.
Benimki üste çıkmak için kavgaya mı geldin diye giriyor söze, ve konuya daha hızlı dalmış oluyor maalesef
O kadar çok psikoloji kitabı okudum ki hepsini biliyor ve uyguluyorum ama aile olunca uzaklaşma yeteri kadar olamıyor maalesef.merhaba, öncelikle -çocukluğunuza- o kadar uzuldum ki.
cocuklar bize Allahin bir emaneti. Siddet, asagilama ne demek ya.
Benzerini yasayan bir arkadasim var.
kizcagiz bu travmaları psikolog-psikiyatrist eşliğinde cozdu. annesinin psikiyatrik tanisini biliyor artık.
annesi asla kabul etmiyor, orası ayrı.
psikologun arkadaşıma tavsiyeleri su sekildeydi
- hayatta en güvenmen gereken kisiye onun hataları yüzünden güvenmiyorsun, sorun sende degil demis.
- ona asla mantıklı açıklamalar yapma, anlamaz demis. ve asla degismez.
- mesafeli ol, kendi hayatina bak,minimum görüşme yap. vicdan azabı çekmeni gerektirecek bi durum yok. ruh sagligini korumak zorundasın demis.
- arkadaşıma nasil anne olunmamalı cok iyi biliyorsun, senden harika anne olur demiş..
Loveın dili gerçekten çok kıvrak, her yazdığını ben de keyifle okuyorum.Valla zemheriden bekliyodum branş turkçe ya sen hizli ciktinkiz konuyu sabote ediom ama avukat beyler nasillar ayni gaz devam mi
cocuklariniz şanslı, belki de bunları yaşamasanız cocuk yetiştirmede bu denli özenli olmayabilirdiniz. olaya öyle bakin ..O kadar çok psikoloji kitabı okudum ki hepsini biliyor ve uyguluyorum ama aile olunca uzaklaşma yeteri kadar olamıyor maalesef.
Çocuklarıma iyi bir anne olmaya çalışıyırum çok şükür. Anneme benzemediğime eminim, onun gibi olmamak için gerçekten çok çaba sarfediyorum.
Loveın dili gerçekten çok kıvrak, her yazdığını ben de keyifle okuyorum.
Sadece dilimiO kadar çok psikoloji kitabı okudum ki hepsini biliyor ve uyguluyorum ama aile olunca uzaklaşma yeteri kadar olamıyor maalesef.
Çocuklarıma iyi bir anne olmaya çalışıyırum çok şükür. Anneme benzemediğime eminim, onun gibi olmamak için gerçekten çok çaba sarfediyorum.
Loveın dili gerçekten çok kıvrak, her yazdığını ben de keyifle okuyorum.
Evet bu konuda haklısınız, evliliğimde de anneliğimde de yaşadıklarımdan çok büyük dersler çıkararak ilerliyorum.cocuklariniz şanslı, belki de bunları yaşamasanız cocuk yetiştirmede bu denli özenli olmayabilirdiniz. olaya öyle bakin ..
olumsuz yasanan seyler farkında olmadan yaşantıda olumlu özellikler doğuruyor.Evet bu konuda haklısınız, evliliğimde de anneliğimde de yaşadıklarımdan çok büyük dersler çıkararak ilerliyorum.
Haklısın demem yetse keşke, haklısın dediğimizde onu destekleyen hareketler yapmamızı bekleyerek daha da cesur hamleler yapıyor. Daha fazla Başımız ağrıyor sonra. İki ucu pis değnek gibiBu tarz insanlar eleştiriye katlanamıyor. Her öneriyi de eleştiri kabul edip ona da tahammül edemiyorlar. Siz böyle yapma etme dedikçe daha da hırçınlaşacaktır. Benim de yakınımda böyle biri var. Aaa çok haklısın deyince sakinlesiyor sadece. Başka yolu yok. Boşuna yorulmayın
Çok zormuş. Allah sabır versin. Aile sonuçta, atsan atılmazHaklısın demem yetse keşke, haklısın dediğimizde onu destekleyen hareketler yapmamızı bekleyerek daha da cesur hamleler yapıyor. Daha fazla Başımız ağrıyor sonra. İki ucu pis değnek gibi
Çok üzüldüm Rabbim hidayet versin annenize. Merhamet ve sevgi dolsun kalbi inşallahMerhaba hanımlar
Bu gün bir iç döküş yapasım var, yorum yapmasanız ya da okumasanız da olur. Zaten amacım yardım almak değil. Uzun uzun yazıp çığlık atma isteğimi gidermek tek amacım.
Derdim annem.
40ıma yaklaşmış kocaman bir yetişkinim ama içimde biriken eksikliği bir türlü tolere edemedim. Huysuz bir anneye sahibim. Çocukken gördüğüm şiddetin haddi hesabı yok, bize özel “dayak sopası” vardı diyeyim gerisini siz hayal edin, ayrıntı vermeme gerek kalmasın. Aklım erdikten sonra övgü duyduğum neredeyse yok gibi, sarılma sırt sıvazlama gibi davranışları neredeyse hiç hatırlamıyorum. Hep tahammülsüz, hep bir aşağılama halinde, biz fazlalıkmışız gibi bir tavır. Sadece üniversite dönemimde aramız çok iyiydi, o da uzakta olduğum ve sadece telefonda görüştüğümüz için öyleydi. Yaz tatillerinde yanına gittiğimde 3 gün güzel geçerse 4. gün mutlaka kavga çıkaracak bir şey bulurdu ve ben dönem başında okula neredeyse uçarak giderdim. Resmen hayata geri dönerdim. Bu davranışlar bana özel de değildi. Babam ve kardeşime olan tavrı da hep aynıydı.
Çığlık kıyamet kavgalar ederdik çünkü hep saldıracak bir şeyi vardı. Alttan aldığımız dönemler olmadı mı? Fazlasıyla oldu. Hepimizin ayrı ayrı onu hoş tutmaya çalıştığımız dönemler oldu ama bu onu mutlu etmek şöyle dursun daha da saldırgan bir hal almasından başka bir işe yaramadı. Hep daha fazlasını istedi, hep daha çok bağırdı, daha fazla aşağıladı.
Normalde tabi ki çekirdek aileyiz ama haliyle bir geniş aileye de sahibiz 3 halam iki amcam var. Zamanında tatsızlıklar yaşanmış, mal paylaşımları, tarla alıp vermeler, bilezikler, haklar. Herkes her şeyi unutmuş gül gibi geçinip giderken benim annem hala bütün sülaleye kin kusuyor. Kendi nefreti yetmezmiş gibi bizim de aynı kini devam ettirmemizi bekliyor ve bunu yapmadığımız için ekstra saldırıyor. Babam unutmuş gitmiş annem hala 1980lerde yaşanmış olayları döndürüp döndürüp anlatıyor, beddualar ediyor ve bu yüzlerce hatta binlerce defa tekrarlanıyor.
İki kardeşiz zaten, ikimiz de evliyiz. Benim eşim başka bir şehirden ama kardeşimin eşi komşu köyden ve evlendiklerinden beri kızın ailesi ne yaptıysa yaranamadı. İyi de yapsalar arkalarından konuşuyor, kötü de yapsalar arkalarından konuşuyor. Sürekli aşağılama halinde, sürekli oğlunun olmayan parasını yediklerini iddia ediyor. Öyle değildir şöyledir demek gafletinde bulunduğumuzda daha da zıvanadan çıkıyor. Aynı şeyleri defalarca ama defalarca anlatıp bizim onu desteklememizi bekliyor. (Benimkileri düğünden sonra neredeyse hiç görmediği için ben bu durumdan muafım çok şükür. ) Gelini ve damadına yaptığı eziyetin haddi hesabı yok. Allahtan ikisi de çok iyi insanlar da bizi terk edip gitmiyorlar. Kardeşim aynı bahçede yaşamalarına rağmen iletişimi minimuma indirdi. Babam yıllar önce kardeşimin hayvanlarına bakmak bahanesiyle köy dışındaki ahırın yanındaki kulübeye yerleşti çünkü evde tuvalete girmesi karnının acıkması bile kavga sebebi oluyor. Ben artık telefon bile etmiyorum, gidersem görüyorum. Ama gittiğimiz zamanlar biriktirdiklerini kusuyor. Yine huzur vermiyor. Çocuklarım ve yeğenlerim görüşsün diye gitmek zorunda kalıyorum ama ayaklarım hep geri geri gidiyor.
Düğünler bayramlar ayrı bir kabus, kavgasız kıyametsiz geçmiş bir bayram sabahımız yok gibi. Mutlaka laf sokacak bir konu bulup kavga çıkarıyor. Duymazdan gelsek bile söylenmeye devam edip kahvaltıyı herkese zehir ediyor. Çocuklar küçükken bir şekilde idare ediyorduk ama artık hepsinin aklı erdiğinden her kavga onların ağlamalarıyla sonuçlanıyor. Düğünler ayrı facia bizim düğünlerimizde yaptıklarından geçiyorum yakın akraba düğünlerinde bile bizimle kavga edip millete rezillik seyrettirmeden bitirmiyor. Söyleniyor söyleniyor kesinlikle susmuyor.
Kavgadan kaçma şansımızsa neredeyse hiç yok. Her söylediğini sakin cevaplarla ekarte etsek bile daldan dala atlayıp bitmez tükenmez saldırılarıyla cinnet geçirtene kadar uğraşıyor. Biz cinnet geçirip bağırmaya başlayınca da bir rahatlıyor inanamazsınız. Sanki az önce deli gibi söylenen o değil, melek oluyor, oradan buradan olağan konulardan konuşmaya başlayıp mutlu mutlu sohbet ediyor. Biz yaşadığımız sinir kriziyle bakakalıyoruz. Öyle tehlikeli ki bir defa eşimden sakladığım bir durumu (eşimin ailesiyle ilgili) “eşine söylerim bak” diye tehdit etti beni. Hay allah belamı vereydi de dertleşmeyeydim dedim. O gün bu gündür özel en ufak bir şey anlatmıyorum.
Evlatlık vazifesidir evini derleyip toplayalım diyoruz. Temizliğini yaparken yine binlerce kez dinlediğimiz eski nefretleri ve dünür aileyi kötülemeler, bizi suçlamalar hiç kesilmiyor. Sabredip işi bitiriyoruz, sonrasında “yapmasaydın” cümlesi tokat gibi çarpıyor yüzümüze, eksiğini alıyoruz “kullan” diyoruz “almasaydınız” diyor.
Bunlar sadece anlatabildiklerim, çoğunuz sonuna kadar okuyamayacaksınız zaten biliyorum. Kusuruma bakmayın ama inanın bitmedi.
Mesafe koy diyeceksiniz, koydum ama inanın yetmiyor. Aramıyorum huzurum kaçmasın diye ama çocuklarım kuzenlerini özlediğinden gitmek zorunda kalıyorum sık olmasa da, her gidişim ayrı bir tranva, karı koca ömrümüzden 10 yıl kaybetmiş dönüyoruz evimize.
Sizlerden ufak bir ricam var. Yukarı yazdıklarımı değerlendirin ve annemin özelliklerinden birini bile taşıyorsanız lütfen bir an önce tedavi olmaya başlayın. Evlatlarınızın huzuru, yaşlılığınızın selameti için yapın bunu. Evlatlarınız ayakları geri geri giderek çalmasın kapınızı, inanın evlat için çok acı verici. Bir gün hak vaki olup annem bu dünyadan gittiğinde ben çok ağlayacağım. Ama onu kaybettiğim için değil, huzuruna sığınabileceğim bir anneye hiç sahip olamadığım için.
Hepinize sevgiler saygılar, iyi akşamlar.
Anne kısmında mı evlat kısmında mı, anne kısmındaysa lütfen yardım alın değişmeye çalışın.geleceğimi görüyorum
babanız ayrıldı mı inşallah ayrılmıştırEvde yalnız yaşıyor, yorulabileceği hiçbir şeyi yok, hepimizi kaçırdı zaten, kim rahatsız edecek ki onu
Bazı insanlar acılardan, kaostan, nefretten, kinden besleniyor.Merhaba hanımlar
Bu gün bir iç döküş yapasım var, yorum yapmasanız ya da okumasanız da olur. Zaten amacım yardım almak değil. Uzun uzun yazıp çığlık atma isteğimi gidermek tek amacım.
Derdim annem.
40ıma yaklaşmış kocaman bir yetişkinim ama içimde biriken eksikliği bir türlü tolere edemedim. Huysuz bir anneye sahibim. Çocukken gördüğüm şiddetin haddi hesabı yok, bize özel “dayak sopası” vardı diyeyim gerisini siz hayal edin, ayrıntı vermeme gerek kalmasın. Aklım erdikten sonra övgü duyduğum neredeyse yok gibi, sarılma sırt sıvazlama gibi davranışları neredeyse hiç hatırlamıyorum. Hep tahammülsüz, hep bir aşağılama halinde, biz fazlalıkmışız gibi bir tavır. Sadece üniversite dönemimde aramız çok iyiydi, o da uzakta olduğum ve sadece telefonda görüştüğümüz için öyleydi. Yaz tatillerinde yanına gittiğimde 3 gün güzel geçerse 4. gün mutlaka kavga çıkaracak bir şey bulurdu ve ben dönem başında okula neredeyse uçarak giderdim. Resmen hayata geri dönerdim. Bu davranışlar bana özel de değildi. Babam ve kardeşime olan tavrı da hep aynıydı.
Çığlık kıyamet kavgalar ederdik çünkü hep saldıracak bir şeyi vardı. Alttan aldığımız dönemler olmadı mı? Fazlasıyla oldu. Hepimizin ayrı ayrı onu hoş tutmaya çalıştığımız dönemler oldu ama bu onu mutlu etmek şöyle dursun daha da saldırgan bir hal almasından başka bir işe yaramadı. Hep daha fazlasını istedi, hep daha çok bağırdı, daha fazla aşağıladı.
Normalde tabi ki çekirdek aileyiz ama haliyle bir geniş aileye de sahibiz 3 halam iki amcam var. Zamanında tatsızlıklar yaşanmış, mal paylaşımları, tarla alıp vermeler, bilezikler, haklar. Herkes her şeyi unutmuş gül gibi geçinip giderken benim annem hala bütün sülaleye kin kusuyor. Kendi nefreti yetmezmiş gibi bizim de aynı kini devam ettirmemizi bekliyor ve bunu yapmadığımız için ekstra saldırıyor. Babam unutmuş gitmiş annem hala 1980lerde yaşanmış olayları döndürüp döndürüp anlatıyor, beddualar ediyor ve bu yüzlerce hatta binlerce defa tekrarlanıyor.
İki kardeşiz zaten, ikimiz de evliyiz. Benim eşim başka bir şehirden ama kardeşimin eşi komşu köyden ve evlendiklerinden beri kızın ailesi ne yaptıysa yaranamadı. İyi de yapsalar arkalarından konuşuyor, kötü de yapsalar arkalarından konuşuyor. Sürekli aşağılama halinde, sürekli oğlunun olmayan parasını yediklerini iddia ediyor. Öyle değildir şöyledir demek gafletinde bulunduğumuzda daha da zıvanadan çıkıyor. Aynı şeyleri defalarca ama defalarca anlatıp bizim onu desteklememizi bekliyor. (Benimkileri düğünden sonra neredeyse hiç görmediği için ben bu durumdan muafım çok şükür. ) Gelini ve damadına yaptığı eziyetin haddi hesabı yok. Allahtan ikisi de çok iyi insanlar da bizi terk edip gitmiyorlar. Kardeşim aynı bahçede yaşamalarına rağmen iletişimi minimuma indirdi. Babam yıllar önce kardeşimin hayvanlarına bakmak bahanesiyle köy dışındaki ahırın yanındaki kulübeye yerleşti çünkü evde tuvalete girmesi karnının acıkması bile kavga sebebi oluyor. Ben artık telefon bile etmiyorum, gidersem görüyorum. Ama gittiğimiz zamanlar biriktirdiklerini kusuyor. Yine huzur vermiyor. Çocuklarım ve yeğenlerim görüşsün diye gitmek zorunda kalıyorum ama ayaklarım hep geri geri gidiyor.
Düğünler bayramlar ayrı bir kabus, kavgasız kıyametsiz geçmiş bir bayram sabahımız yok gibi. Mutlaka laf sokacak bir konu bulup kavga çıkarıyor. Duymazdan gelsek bile söylenmeye devam edip kahvaltıyı herkese zehir ediyor. Çocuklar küçükken bir şekilde idare ediyorduk ama artık hepsinin aklı erdiğinden her kavga onların ağlamalarıyla sonuçlanıyor. Düğünler ayrı facia bizim düğünlerimizde yaptıklarından geçiyorum yakın akraba düğünlerinde bile bizimle kavga edip millete rezillik seyrettirmeden bitirmiyor. Söyleniyor söyleniyor kesinlikle susmuyor.
Kavgadan kaçma şansımızsa neredeyse hiç yok. Her söylediğini sakin cevaplarla ekarte etsek bile daldan dala atlayıp bitmez tükenmez saldırılarıyla cinnet geçirtene kadar uğraşıyor. Biz cinnet geçirip bağırmaya başlayınca da bir rahatlıyor inanamazsınız. Sanki az önce deli gibi söylenen o değil, melek oluyor, oradan buradan olağan konulardan konuşmaya başlayıp mutlu mutlu sohbet ediyor. Biz yaşadığımız sinir kriziyle bakakalıyoruz. Öyle tehlikeli ki bir defa eşimden sakladığım bir durumu (eşimin ailesiyle ilgili) “eşine söylerim bak” diye tehdit etti beni. Hay allah belamı vereydi de dertleşmeyeydim dedim. O gün bu gündür özel en ufak bir şey anlatmıyorum.
Evlatlık vazifesidir evini derleyip toplayalım diyoruz. Temizliğini yaparken yine binlerce kez dinlediğimiz eski nefretleri ve dünür aileyi kötülemeler, bizi suçlamalar hiç kesilmiyor. Sabredip işi bitiriyoruz, sonrasında “yapmasaydın” cümlesi tokat gibi çarpıyor yüzümüze, eksiğini alıyoruz “kullan” diyoruz “almasaydınız” diyor.
Bunlar sadece anlatabildiklerim, çoğunuz sonuna kadar okuyamayacaksınız zaten biliyorum. Kusuruma bakmayın ama inanın bitmedi.
Mesafe koy diyeceksiniz, koydum ama inanın yetmiyor. Aramıyorum huzurum kaçmasın diye ama çocuklarım kuzenlerini özlediğinden gitmek zorunda kalıyorum sık olmasa da, her gidişim ayrı bir tranva, karı koca ömrümüzden 10 yıl kaybetmiş dönüyoruz evimize.
Sizlerden ufak bir ricam var. Yukarı yazdıklarımı değerlendirin ve annemin özelliklerinden birini bile taşıyorsanız lütfen bir an önce tedavi olmaya başlayın. Evlatlarınızın huzuru, yaşlılığınızın selameti için yapın bunu. Evlatlarınız ayakları geri geri giderek çalmasın kapınızı, inanın evlat için çok acı verici. Bir gün hak vaki olup annem bu dünyadan gittiğinde ben çok ağlayacağım. Ama onu kaybettiğim için değil, huzuruna sığınabileceğim bir anneye hiç sahip olamadığım için.
Hepinize sevgiler saygılar, iyi akşamlar.
Kırmızı oda izlese eminim bizi yerecek bir şeyler bulur, kendine hayatta kondurmaz. Günün çoğunu kardeşimde geçiriyoruz zaten ama kalmak uygun düşmüyor çünkü çalışma düzenleri farklı, biz evdeyken rahatça uzanıp dinlenemezler.babanız ayrıldı mı inşallah ayrılmıştır
gerçi kendine bir yer yaptı orda yaşıyor demiştiniz
maalesef düzelmez böyle gelmiş böyle gider
kırmızı oda yı falan mi izletseniz acaba belki heveslenir anlar onda da bişey olduğunu
sizde mümkün olduğunca görüşmeyin
oraya gittiğinizde kardeşinizde kalma şansınız yok mu?
Ne kadar fazlaymışlar, keşke evlenmeseler ya da doğurmasalarmışben 23 yaşında anne oldum ve o zaman annemin beni sevmediğini anladım. Sevgi onun anladığı şey değilmiş evladını sevmek bambaşka bişeymiş. ve bi gün annemle aramızda bişey oldu artık dayanamadım ben dedim beni sevmediğini anne olunca anladım. benim annem kızım niye öyle diyorsun sen benim evladımsın insan evladını sevmezmi hiç demedi.