Kızlar o kadar yorgunum ki anlatamam
İşler bitmek bilmiyor.Yüzdüm kuyruğuna geldim artık gerçi ama öte yandan da bittim.
Bugün ani bir gelişme olsa doğum başlasa vallahi normal doğum yapacak gücüm yok.Asıl ondan korkuyorum.Yoksa herşey yolunda giderse Allah'ın izniyle kendimi hem fiziksel hem psikolojik olarak doğuma hazırlayabileceğim koskoca 1 ayım var.Ama şu belirsizlik öyle kötü ki..Bir de burada yaşanan erken doğumlar,çevremden duyduklarım hep tetikte olmama neden oluyor.En ufak bir sancıda ağrıda gidip bakıyorum nişan nişan var mı diye..
Dün özellikle çok yoruldum.Ütülerimi bitirdim.Hastane çantamı hazırladım.Paso çamaşır yıkıyorum zaten.Koltuk kılıflarına kadar yıkadım dün.akşamüstü öyle bir sancı girdi ki rahim ağzından,aklım çıktı.Sonra bir daha,bir daha..Wc ye gidip bakmaya korktum nişan gelmiştir diye.Neyse ki birşey olmadı ama kızım bana iyi bir ders verdi.Otur artık oturduğun yere,beni de kendini de yorma demek istedi sanırım.:)
Bugün de biberon,emzik,süt sağma mak.aksesuarları,göğüs kalkanı vs sterilize ettim,kilitli buzdolabı poşetlerine koydum.Dünden yıkadığım ana kucağı kılıflarını taktım,o da hazır.Kızımın ablasından ona geçen odası perdeleri hariç hazır,ama ilk 3-4 ay benim yanımda uyuyacağı için Park yatağımızı yatak odasına kurdum.
Yorgun ama huzurluyum.En azından hazırlıklar bitti.Bir de perdeye karar verebilsem ..
Çok merak ediyoruz minik prensesimizi.Ablası hergüne konuşuyor,gel artık seni çok özledim diyor sürekli..
Acaba kardeşine sipariş ettiği hediyeyi mi özledi diye takılıyoruz eşimle :)