- 1 Nisan 2020
- 249
- 172
- Konu Sahibi mavibeneklikiz777
- #1
Merhabalar, kafam o kadar dolu ki biraz içimi dökmek için konu açmak istedim. 24 yaşındayım ve bu yaşıma kadar hiç ilişkim olmadı. Platonik bazı durumlar oldu fakat devamı gelmedi. En son geçen sene iş yerinden biri benimle baya ilgilendi uğraştı fakat hep içimden bir ses benimle konuşurken başkalarına da aynı şeyleri yaptığını düşündürüyordu. Özellikle bir kız çok dikkatimi çekiyordu. Bu durum bu seneye kadar devam etti. Fakat ne yazık ki düşündüğüm gibi de oldu ve ikimiz için de uğraştığını öğrendim. Sorduğumda onunla alakam yok diyordu fakat benimle olamayınca gözümün önünde onunla çıkmaya başladı. Onunla olamayınca tekrar bana yöneldi. Onunla çıkıyorken bile hala benimle ilgilenmeye devam etti. Kafam çok karışmıştı. Ben gerçekten onu çok sevmiştim fakat içime sinmeyen pek çok sorun vardı. Benden tamamen ümidi kesince yaklaşık bir ay sonra aynı ortamdan başkasına yöneldi. Ve yine tüm bunlar gözümün önünde yaşandı. Çok sevdiğim ve inandığım için de gözümün önünde başka kızlarla konuşuyor olması geziyor olması işkence gibi geliyordu. Şu an işyerimizde değiliz virüsten dolayı kapalı. Fakat dönüşte onları yine yan yana göreceğim için tedirgin oluyorum. Bu kızlar dışında da yöneldiği başkaları olmuş ve yine aynı ortamda. Ve bu son kız tüm bunları bilmesine rağmen bunu hemen kabul etti anlayamıyorum. Yüz yüze baktığım insanlardan tiksinir oldum. İnsanların nasıl bu kadar basitleşebildiğini aklım almıyor. Ben ilk ilişkimin çok özel olmasını istemiştim. Krşımdaki kişinin sadece bana odaklı ve beni herkesten farklı görmesini istemiştim. Kendim bu anlayıştayım çünkü. Her önüne gelene yürüyen insanlar, birileriyle aynı anda konuştuğunu bile bile bir erkeğe hemen karşılık veren kızlar bana çok tuhaf geliyor. İnsanlar sanki biri boşta kalsada atlasak diye bekliyor. İnanın çok korkuyorum herkes mi böyle çıkacak diye. Ve tüm bu olanlara rağmen o kişiyi hala sevdiğimi hissediyorum. O tamamen bitmeden başkasını düşünmekte saçma geliyor. Hep saplanıp kalıcam diye korkuyorum. Forumda dikkatimi çeken başlıklara baktım sürekli bir aldatma, kandırma, evlenmesine rağmen eski sevgilisini özleme... vb. acı verici olaylar var. Evlilik için uygun olduğum yaşlarda içimde ciddi bir evlilik korkusu, aldatılma korkusu, birilerine yara bandı olma korkusu, gerçek aşkı bulamama korkusu oluştu. Çok uzun yazmışım ve sizlerden tam olarak ne istediğimi de bilmiyorum. Fakat kısaca erkekler hep cinsellik odaklı,nefes alsın yeter diyen, her kıza potansiyel aday gözüyle bakan iğrenç karakterdemi olacak? Gerçek aşk ütopik birşey mi İlişki koçlarının yazılarını okuyorum videolarını izliyorum. Sürekli taktikler veriyor. yok sevdiğini belli etme cepte olursun. Yok şöyle yap yokböyle yap. Ben sevdiğim adama sevgimi içimden geldiği gibi gösteremeyeceksem ne anlamı kaldıki. Gerçekten eskide mi kalmış o adam gibi seven sevdiğine sahip çıkan insanlar. Evlilik için erken olsa da hayatımda biri olsun istiyorum. Aşkı bulmak istiyorum. Bu konuda düşüncelerinizi, deneyimlerinizi paylaşırsanız çok seviniri.m
İçimi döktüm rahatladım:)
İçimi döktüm rahatladım:)