- 29 Ocak 2024
- 13
- 4
- 20
- Konu Sahibi 0Estarabim
- #1
Öncelikle çok sorunlu bir aileden geldiğimi belirtmek isterim. Tipik alkolik baba çalıştığı için çocuklarıyla ilgilenmeye vakti olmayan cefakar anneciğim. Kavga şiddet küfür hakaret fakirlik. Anlayacağınız cehennem gibi bir hayat. Ancak bardağa dolu tarafından bakmak gerekirse bu hayat beni belli başlı konularda eğitti diyebilirim. Şimdi acıklı yaşamımı anlattığıma göre konumuza dönebilirim. Ablamla hiç anlaşamıyoruz. Öncelikle küçüklükten hatırladığım ilk şeylerden bazıları ablamın beni dövdüğüydü. Tabi bu evde sağlıklı psikolojiye sahip olmak imkansız olduğu için büyüklerinden gördüğü şeyleri yapmasını normal karşılıyorum. Bende çok umursamaz bir çocuk olarak yetiştim bu benim savunma mekanizmamdı hiçbir şeyi umursamaz böylelikle delirmekten kurtulmuş olurdum. Ancak bu durum çok daha büyük belalar açtı ama neyse konumuz bu değil. Ablam beni döverdi dövmesine ama korurdu da mesela başka çocuklar ban sataşmazdı ya da okuma yazma öğretmek için çok uğraşırdı kötü yaptığımda yine döverdi ama 
İlişkimiz o kadar kötü değildi tipik kavga eden barışan normal kız kardeşlerdik. Ne olduysa şu 1-2 yıl içerisinde oldu. Ablam üniversiteden eve döndü şuan 26 yaşında ben 19 yaşındayım. Şuan kpss ye hazırlanıyor bende mezuna kaldım istediğim bölüm gelmediği için. Bu sene çok mu stresli bilmiyorum ama her şeye kızıyor bağırıyor. Hadi küçükken yaparsın ama 19 yaşımda ki insana da vurulmaz ama o hep yapıyor. Ablamdır büyüğümdür diye durmaya çalışıyorum ama benimde dayanamadığım zamanlar oluyor karşılık veriyorum bazen. Sonra ağlıyor ama benim ağlamam hiç umurunda olmuyor. Mezuna kalmadan önce sen mezuna kalma ben seninle uğraşamam gibi bunun daha hakaretli halinde söylemlerde bulunuyordu o yüzden bende sürekli kütüphaneye gidiyorum ki yüzümü görmesin ama yinede kavga edecek bir şey çıkıyor. Mesela bir ev işi yaptırıyor bana beğenmiyor tekrar tekrar yaptırıyor sonra bende isyan edip yapmıcam diyince yerlerde sürüklüyor beni. Bende biraz tembel bir insanım ev işi konusunda. Sürekli onu yapmadın bunu yapmadın şunu yapmadın senin pisliklerini topluyorum diyor. Pislik dediği de bir tabak ha onun dışında evde ruh gibi geziyorum tek eşyam yok triggerlanmasın diye. Sürekli iletişimini köpek gerizekalı hayvan aptal diye kuruyor adımı bile söylemiyor artık. Aramız o kadar kötü ki aynı evin içinde düşmanız resmen. Çok aptalca kendi bana yaptığı şeyi ben ona yapınca kötü ben oluyorum halbuki o da bana aynı şeyi yapıyor ama kurban o. Bu evdeki herkesin psikolojisi bozuk sinir harbi geçiriyor. Geçen bu değil büyük ablam bir yağı düzgün koyamadım şişeye diye bana etmedik hakaret bırakmadı. Hatta ortanca ablan sana böyle davranmakta haklı bile dedi sadece bir yağı şişeye düzgün koyamadım diye. Ben artık yüzünü görmek bile istemiyorum ablamdır birlikte güzelce anlaşmak varken niye böyle oluyor diyorum ama olmuyo işte. Resmen kendi kredisini kendi bitirdi bende yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum aynı babam gibi. Babamda eskisi gibi değil şiddeti bıraktı ama acaba babam eskisi gibi değil artık diye mi böyle oluyor hep huzursuzluğa alıştığımız için diye düşünüyorum. Geçen bardağı taşıran son damla oldu. Eskiden ben seni okuturum kardeşimsin sen benim diyen insan kpss ye hazırlanıyor dedim ya eğer öğretmen olursam seni okutmam senin için tek kuruş bile harcamam alın terim sana gittiği için yazık olur büyük olan ablamın parasına da çökme! dedi. Bakın bu bir sorun gerçekten değil ben işin parasında gerçekten değilim ama nasıl böyle bir şey diyebilir yaa? Ben çalışırım paramı kazanırken gene okurum. Zaten ömrüm boyunca çalıştım ama bu nasıl bir söz burada anladım artık bu sınav sterisde değil başka şeyde o gerçekten benden nefret ediyor. İşin en acı kısmı nefret etmesi için tek neden yok ya sadece aptal kavgalar. Nasıl bu kadar büyütülebilir aklım almıyor. Ben ondan nefret edemiyorum ama yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum artık. Gelse yanımda ki koltuğa otursa gitmesi için zaman tutuyorum gitmezse ben kalkıp gidiyorum. Gerçekten onunla iyi anlaşmak isterdim ama anlamıyorum onu minicik kavgaları bu kadar büyütmek normal mi? Artık eskisi gibi olamayacağız asla onu bilmem ama benim içinde bir şeyler bitti ona karşı ve eskisi gibi olmayacak hiçbir şey. Çok üzülüyorum bunu yazarken bile ağladım.
İlişkimiz o kadar kötü değildi tipik kavga eden barışan normal kız kardeşlerdik. Ne olduysa şu 1-2 yıl içerisinde oldu. Ablam üniversiteden eve döndü şuan 26 yaşında ben 19 yaşındayım. Şuan kpss ye hazırlanıyor bende mezuna kaldım istediğim bölüm gelmediği için. Bu sene çok mu stresli bilmiyorum ama her şeye kızıyor bağırıyor. Hadi küçükken yaparsın ama 19 yaşımda ki insana da vurulmaz ama o hep yapıyor. Ablamdır büyüğümdür diye durmaya çalışıyorum ama benimde dayanamadığım zamanlar oluyor karşılık veriyorum bazen. Sonra ağlıyor ama benim ağlamam hiç umurunda olmuyor. Mezuna kalmadan önce sen mezuna kalma ben seninle uğraşamam gibi bunun daha hakaretli halinde söylemlerde bulunuyordu o yüzden bende sürekli kütüphaneye gidiyorum ki yüzümü görmesin ama yinede kavga edecek bir şey çıkıyor. Mesela bir ev işi yaptırıyor bana beğenmiyor tekrar tekrar yaptırıyor sonra bende isyan edip yapmıcam diyince yerlerde sürüklüyor beni. Bende biraz tembel bir insanım ev işi konusunda. Sürekli onu yapmadın bunu yapmadın şunu yapmadın senin pisliklerini topluyorum diyor. Pislik dediği de bir tabak ha onun dışında evde ruh gibi geziyorum tek eşyam yok triggerlanmasın diye. Sürekli iletişimini köpek gerizekalı hayvan aptal diye kuruyor adımı bile söylemiyor artık. Aramız o kadar kötü ki aynı evin içinde düşmanız resmen. Çok aptalca kendi bana yaptığı şeyi ben ona yapınca kötü ben oluyorum halbuki o da bana aynı şeyi yapıyor ama kurban o. Bu evdeki herkesin psikolojisi bozuk sinir harbi geçiriyor. Geçen bu değil büyük ablam bir yağı düzgün koyamadım şişeye diye bana etmedik hakaret bırakmadı. Hatta ortanca ablan sana böyle davranmakta haklı bile dedi sadece bir yağı şişeye düzgün koyamadım diye. Ben artık yüzünü görmek bile istemiyorum ablamdır birlikte güzelce anlaşmak varken niye böyle oluyor diyorum ama olmuyo işte. Resmen kendi kredisini kendi bitirdi bende yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum aynı babam gibi. Babamda eskisi gibi değil şiddeti bıraktı ama acaba babam eskisi gibi değil artık diye mi böyle oluyor hep huzursuzluğa alıştığımız için diye düşünüyorum. Geçen bardağı taşıran son damla oldu. Eskiden ben seni okuturum kardeşimsin sen benim diyen insan kpss ye hazırlanıyor dedim ya eğer öğretmen olursam seni okutmam senin için tek kuruş bile harcamam alın terim sana gittiği için yazık olur büyük olan ablamın parasına da çökme! dedi. Bakın bu bir sorun gerçekten değil ben işin parasında gerçekten değilim ama nasıl böyle bir şey diyebilir yaa? Ben çalışırım paramı kazanırken gene okurum. Zaten ömrüm boyunca çalıştım ama bu nasıl bir söz burada anladım artık bu sınav sterisde değil başka şeyde o gerçekten benden nefret ediyor. İşin en acı kısmı nefret etmesi için tek neden yok ya sadece aptal kavgalar. Nasıl bu kadar büyütülebilir aklım almıyor. Ben ondan nefret edemiyorum ama yüzünü görmeye bile tahammül edemiyorum artık. Gelse yanımda ki koltuğa otursa gitmesi için zaman tutuyorum gitmezse ben kalkıp gidiyorum. Gerçekten onunla iyi anlaşmak isterdim ama anlamıyorum onu minicik kavgaları bu kadar büyütmek normal mi? Artık eskisi gibi olamayacağız asla onu bilmem ama benim içinde bir şeyler bitti ona karşı ve eskisi gibi olmayacak hiçbir şey. Çok üzülüyorum bunu yazarken bile ağladım.
zayıf olan avlanıyor. Trajikomik.
