Günaydın hatunlar...
Benim moralim sıfır durumda. Dün benimkinin yengesi aradı cumartesi günü aniden kalp krizinden amcaları vefat etmiş bütün sülale ordaymış benimkinin annesi babası ablaları abileri falan herkez. Dedim yenge, ermana söyledinizmi
haberi varmı? yok dediler . haftasonu ablası evci çıkarınca sölicek üzülmesin şimdi.
böyle daha çok üzülücek dedim haftasonu berbat olucak. benim gidiceğimi kimse bilmiyor onun sülalesinden en yakın arkadaşının gidiceğini biliyorlar sadece. Ablasıyla görüştüm dedim abla söleyin biran önce en azından oda alışsın haftasonuda arkadaşı gidicekmiş izmire en azından azcık kafası dağılır. yok haftasonu çıkarında sölicez falan dediler bende bişey diyemedim. ne dicemki yani hangi sıfatla karışıcam.... Neyse akşam öğrendim ermanla konuştan sonra ablasını aramış erman (benimki bu arada

) ablası söylemiş. Aradan yarım saat geçti beni aradı, Ermanla senelerdir birlikteyim ilk defa onun sesini öyle duydum, ağladı telefonda. Bir yandan ben ağladım biryandan sevdiğim

( içim gitti yapıcak hiç birşeyim yoktu.... Çok sinirliydi söylemedikleri için en azından benide alabilirlerdi komutanlar izin verirdi dedi. aileside kendince düşünmüş üzülmesin diye ama böyle daha kötü oldu. tek başına orda içi içini yiyor şimdi biliyorum. dedim hayatım bende akşam üstü öğrendm ama tembihlediler beni biz sölicez diye o yüzden sana birşey söyleyemedim. böyle saçma işmi olur saklanırmı falan diye söylendi zaten 2-3 dk bile konuşamadık ikimizde ağlamaktan. telefonu kapattıktan sonra ben iyice koptum zaten ne uyku tuttu ne bişey. böyle bir anda insan sevdiğinin yanında olamayınca çok kötü oluyor. o ağladı ve ben ona sarılıp teselli edemedim sakinleştiremedim.
Allahım böyle bir acıyı bize birdaha yaşatma yarabbim..