9 yaşındaki oğlum doğduğunda annem benim bulunduğum şehre geldi. Ben de esim de çalışıyoruz. Annem kendi isteğiyle bakmak istedi kendisi emekli. Baska kardeşim vs yok. Çöpsüz üzüm tabiri caizse. Ben çocukken yaşadığım ailevi problemlerden dolayı gelmesini istemedim. Aramızda sogukluk oluştu babamla bir dargin bir barışık canımdan bezdim. Evi var arabasi varemeklisi var ama bir türlü bosanmak istemedi. Ben de üniversite mezunuyum okulu bitirince calisabilirim yeter bana bu eziyeti yapmayin dedim yine de olmasi. Velhasil babam yillar önce vefat etti.
Annem kendine kiralik bir ev tuttu ben bakip buyuturum diye. Ama ben bir kere soğudum toparlayamiyorum. Samimi qnne kızlardan degiliz, ben gayet mesafeliyim. Oğlum 1 yaşlarındayken anne dedim tamam sağol bu kadar ueter, sen de hqstasin zorlaniyorsun bakma. Sessiz kalmakla yetindi bir süre bakmaya devam etti vs. Simdi oğlumun kardesleri var. Onlara bakiyor qma ben cok mutsuzum. Cocuklarim 3.5 ve 2.5 yaşlarında.
Iki numara doğduğunda cok zorlamadi ama üstüne pandemi ve 3 numara gelince çocuk inanilmaz kıskançlık triplerine girdi, kendince hakli. Ortanca cok hareketli inatçı aceleci yani ne derseniz.. zor bir çocuk Allah saglik versin. Küçük henüz dillenmedi ama rutini olan bir çocuk, sakin bir çocukluk geciriyor.
Simdi büyük oğlumla inanilmaz catisiyoruz. Memnuniyet sıfır. Hiçbir sey yetmiyor hep daha fazlasini istiyor oyun oynuyoruz e carsiya gitmedik onu yapiyoruz bunu yapmadik vs. Beni sürekli kontrol etmeye çalışıyor mesajlarimi okuma derdinde kime yaziyorum ne konusuyorum.. her şeye hakim olmaya calisiyor ve ben normalde de bu tür seylere gelemeyen bir insanim, kocamdan cekmedigimi oglumdan cekiyorum. Nereye gitsem gelmek ister. Zaten disari cikma sansim cok az, ,vaktim olmuyor ama goturebilecegim yere de götürüyorum. En basitinden kuaförden randevu aliyorum onu gördüğünde duydugunda zıplıyor ben de gelicem sana orda ne yapacaklar anlatsam da ikna olmaz görse dahi şüphe eder.
Genel olarak böyle. Ben çok yoruldum. Çok çocuktan ve çalışmaktan değil yorgunluğum çocuğumu ikna edememekten, laf anlatamamaktan.. ben kendim birkaç kez psikologa gittim. Qma basmakalip oyun hamuruna sekil vermeye calisir gibi karşılık bulmak hosuma gitmedi, devam etmedim.
Gecen gün oglumun okulundaki rehber öğretmenle konuştum. Annemin narsist olabilecegini söyledi. Aslinda babam tam anlamiyla öyleydi. Miras birakirlar, devrederler, anneniz devralmis dedi.
Cocuklara bakici bulamiyorum oturduğumuz yer sehir merkezine uzak, kimse gelmek istemiyor cevredekilwrden sartlari uyan olmuyor maalesef. Ya herkesin küçük cocugu var ya da yaşlı, cocuklarin peşinden koşamazlar.
Kreşe anaokuluna vs düşünüyorum ortanca Eylül ayinda başlayacak ama küçük için yine biri şart. Yan komşum olabilir ama ben cesaret edemiyorum tamamen komsulukla ilerlesin iliskimiz diye. Lütfen bana yardımcı olun. Sıkışmış hissediyorum. Her türlü yorum fikir ve detay isteyene açığım. Uzun ama durum bu ..
Annem çocuklara bakmaya devam etmeli mi, oğlumla ilişkimi nasıl düzeltebilirim ya da sorunun kaynağı ne acaba? Kısır bir dongudeyim sanki..