9 yaşındaki oğlum ve daha fazlasi

Ahtapot Anne .!.:

Şöyle bir açıklık getirme gereği duyuyorum. Oğlum sıkıldığında anneanneme gideceğim diyerek kaçış yolunu seçiyor. Evde kaldığında yaptıklarımız da yapamadıklarımız da tatmin etmiyor. Kursa vs gitmek istemiyor ama dip dibe yasamak da iyi gelmiyor. Bilemedim ki..

Genişletmek için tıkla...

Sizi anlıyorum çünkü annem de babaannemin bize bakması nedeniyle benzer bir sorun yaşadı (babannemle annemin hiçbir sorunu yoktu ama bakımverme konusunda ikilik oluşmuştu, ben çok memnun ve mutluydum ama annem doğal olarak mutlu değildi).

Çocuklara başka bir aile büyüğü baktığında ve bu aile büyüğü tamamen anne babanın istediği gibi hareket etmediğinde (ki etmiyorlar) çocuk için tutarsız bir ortam oluşuyor. Nerede ne yapması kabul edilir anlayamıyor ve anneanne çocuğu şımarttığı için anneanneye kaçmak istiyor. Bence bu durumda önemli olan çocuğun ne istediği değil, o daha çocuk ve çocuk bakımı bir yetişkinin karar vermesi gereken bir şey, bu kararın yükünü çocuğa atamayız. Anneniz bakmış şükredin diyenleri anlıyorum, annenizin bakması özverili bir şey ama bunun size ve çocuğunuza iyi geldiğini düşünmüyorum. Ha şunu da söyleyeyim ben hiçbir zaman çocuğa babaanne, anneanne bakmamalı diye düşünüyorum, bakış açım tarafsız değil. Kreş ya da bakıcı çok daha iyi olur.

Ya verin çocukları güvenilir temiz iyi bir kreşe benim oglan da 2,5 yaşında verdim yeni çok memnunum çok şükür bu zamana kadar bakıcı vardı pişmanım da keşke daha önce verseydim diyorum çocukların yaşı gelmiş gelişimleri için iyi olur anneanne babaanne bakıcı hala teyze olmuyor olmuyor işte bi süre sonra büyük oglunuzla daha çok zaman geçiirn ve evet psikologa gidin,anneniz kaç yaşında yıpranmış mı nasıl bilmiyorum ama dinç bile olsa olmazzzzz

Kreşte verilenlerle yapılanlarla her neyse işte o ortamla evde yetişkinlerle büyümek aynı değil ben geç kaldım siz kalmayın bence keşke ilk dili çözüldüğünde gönderseydim diyorum şimdi bakıcı işi zaten en zoru