Merhaba kızlar/ ablalar bu aralar içimi kemiren birşey var ve sizinle paylaşmak, aranızda evli olanlar varsa onların da tavsiyelerini, yorumlarını okumak istiyorum.. İnşaallah bana yardımcı olabilirsiniz..
Biz birbirimizi tanıyalı yaklaşık 2 sene oldu ve bunun 9 ayı evliyşz ve bu 9 ay içerisinde çok iniş ve çıkışlarımız oldu. Ben 24, eşim 23 yaşında. Ve evet, ben ondan olgunum ve sabırla onun da olgunlaşmasını beklemeliyim, biliyorum. Ama yoruldum sanki.. 4 günü iyi, 5. gün kötü oluyoruz. Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı. Veya eşimde sevmediğim şeyler yüzünden. Biz Hollanda’da yaşıyoruz ve ben istiyorum ki eşimle eş, dost, akraba ziyaretlerine gidelim. O sevmiyor, bir yere gidince 2 saat zor oturuyor ordan çıkınca da yüzünğ asıyor, sinirli oluyor. Veya başka bir konu eşim gece çalıştığı için, gündüzleri evde oluyor uyuyor veya dışarda arkadaşlarıyla geziyor.
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor.. Ve bir sürü küçük-büyük sıkıntılar derken bu cinselliğimize de yansıyor. Ben isteksiz oluyorum, istekli olunca da bile acı hissediyorum.
Nişanlıykrn hep gezerdik, eğlenirdik.. Çiçekler alırdı, gönlümü hoş ederdi.. ama artık hiç biri yok. Konuşunca ben hemen ağlıyorum, o sesini yükseltiyor ve hatta hakaretler bile kullanıyor bazen. Ben de bunları unutmak istiyorum ama hafızamdan çıkmıyor...
Doğru bir düzenimiz yok ve bu beni çok yoruyor, bem düzenli yaşayan bir insanım. Sabahları kahvaltı etmiyoruz, akşamları ise o arkadaşlarıyla olduğu zaman benim içimden yemek yapmak gelmiyor. Eskiden gülüştüğümüz, sohbet ettiğimiz TV karşısı veya arabayla uzun/kısa yolculuklar şimdi çoğu zaman tartışmaya dönüşüyor.. Ben evliliğimi kurtarmak istiyorum, öncesi gibi sevgi saygıdolu olmak ve daha güçlü olmak istiyorum.. Allah hepimizin evliliğini korusun..
Biz birbirimizi tanıyalı yaklaşık 2 sene oldu ve bunun 9 ayı evliyşz ve bu 9 ay içerisinde çok iniş ve çıkışlarımız oldu. Ben 24, eşim 23 yaşında. Ve evet, ben ondan olgunum ve sabırla onun da olgunlaşmasını beklemeliyim, biliyorum. Ama yoruldum sanki.. 4 günü iyi, 5. gün kötü oluyoruz. Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı. Veya eşimde sevmediğim şeyler yüzünden. Biz Hollanda’da yaşıyoruz ve ben istiyorum ki eşimle eş, dost, akraba ziyaretlerine gidelim. O sevmiyor, bir yere gidince 2 saat zor oturuyor ordan çıkınca da yüzünğ asıyor, sinirli oluyor. Veya başka bir konu eşim gece çalıştığı için, gündüzleri evde oluyor uyuyor veya dışarda arkadaşlarıyla geziyor.
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor.. Ve bir sürü küçük-büyük sıkıntılar derken bu cinselliğimize de yansıyor. Ben isteksiz oluyorum, istekli olunca da bile acı hissediyorum.
Nişanlıykrn hep gezerdik, eğlenirdik.. Çiçekler alırdı, gönlümü hoş ederdi.. ama artık hiç biri yok. Konuşunca ben hemen ağlıyorum, o sesini yükseltiyor ve hatta hakaretler bile kullanıyor bazen. Ben de bunları unutmak istiyorum ama hafızamdan çıkmıyor...
Doğru bir düzenimiz yok ve bu beni çok yoruyor, bem düzenli yaşayan bir insanım. Sabahları kahvaltı etmiyoruz, akşamları ise o arkadaşlarıyla olduğu zaman benim içimden yemek yapmak gelmiyor. Eskiden gülüştüğümüz, sohbet ettiğimiz TV karşısı veya arabayla uzun/kısa yolculuklar şimdi çoğu zaman tartışmaya dönüşüyor.. Ben evliliğimi kurtarmak istiyorum, öncesi gibi sevgi saygıdolu olmak ve daha güçlü olmak istiyorum.. Allah hepimizin evliliğini korusun..