Evliliğim normal mi sizce ne yapmalıyım ???

Lilalilyum .!.:

Bahsettiğiniz özellikler evlenmeden önce de belli olacak şeyler. Keşke acele etmeseymişsiniz.

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

Bir tane olmuştu, çok eğlenceliydi,ama olmadı…

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

Cuma gelmediler,cumartesi akşam iftar davetimiz vardı tüm akrabalara mevlitli, ona kv kp ve kocam geldiler , herkesten sonra geldiler herkesten önce gittiler,giderken nezaketen bana da “hadi bizimle gel” teklifinde bulundu kvdem, mutfakta işlerim var çok bulaşık var dedim koca koca tencereler, onları halledeyim dedim gitti kocasına sordu geldi dedi “biz bizim köye namaza yetişeceğiz seni yarın kocan alır “ , yalan, 35 yıldır idare etmeye alışmış oğlunu bana da idare ediyor, ben biliyorum camiiye namaz kılmaya gitmezler hiç,tabi yarın oldu koca felan yok ortada biliyorum gelmez belki iftara bile aile zoruyla geldi…

Son büyük tartışmamız geçen pazar olmuştu,cenaze meselesinden sonra, beni almaya gelmeyince ben de kendimi birilerine bıraktırdım eve gelince sinir küpü olmuştum , baktım geniş geniş yatıyor salona kovdum, bir insanın gönülden bir şeyi rica etmesinden sonra o işin tam tersini yapmasını hazmedemiyorum…Ertesi gün akşam bana sanki hiç bir şey olmamış gibi yaklaşmaya çalıştı, oysa benim öfkem hafiflememişti bile, asıl büyük tartışma orda oldu, ben hemen annemleri aradım ve kv leri gelsinler bu iş bitecekse bitsin diye, benim insan kaçağı kocam hemen topukladı evden.Salı günü de gelmeyince ben de annemin evine gittim…1haftadır oradayım ve bir haftadır 1 Allah ın kulu da sen nerdesin ne yapıyorsun diye aramadı, Ahmet beyde zaten bu nedir bilmiyorum bir hafta değil bir ay olmasam aramaz zaten…Annem “son bir kez git konuş “ dedi ve ben bu akşam eve geldim, geldiğimde bana ilk dediği “ evde su yok, varsa yakınlarda bir arkadaşında kalabilirsin “ , ben de “ aynı ortamda kalmaya tahammülün yoksa sen gidebilirsin “ dedim. İftarımı açtım vs “konuşabilir miyiz “ dedim,

Ben :“1 haftadır düşünmek için bol bol zamanın olmuştur, kafanda ne var , ne düşünüyorsun???”
A: Ben sahura kalkınca bir daha uyuyamıyorum,üç saatlik uykuyla duruyorum, bunu düşünüyorum.

Ben : Biz her seferinde seninle aynı problemleri yaşıyoruz, artık bana biraz şeffaf olman lazım , ne zamana kadar insanların dediğinin böyle tam tersini yapmaya devam edeceksin??? Ben senden dolayı bir şeyden mutlu olduğumda bu sana acı mı veriyor ???

A:İki kişilik fitre parası verdim başka para ihtiyacın olduğunda bana söylersin

Ben : Ben sana fitre demiyorum para demiyorum lütfen sorularıma cevap verir misin ???

A:Gündemimde bunlar yok, sen bana git dedin gittim, üç gün sonra geldim sen evde yoksun ancak nerde olduğunu tahmin edebiliyorum

Ben:Bana durup dururken böyle davranmışım muamelesi yapma, beni o raddeye getiren davranış üzerine düşündün mü hiç , hiç buna kafa yoruyor musun???

A:Bir önemi yok, gündemimde yok

Ben: Arasan öğrenirdin aslında çok zor değil, bunu ilk kez yapmamazlık yapmıyorsun.Ben bundan da geçtim, benimle konuşman lazım , neden gelmedin cenaze evine ne zamana kadar böyle devam edeceksin???

A:Benim hayattan ve kimseden beklentim yok kimsenin de benden olmasın

Ben:Bak benim mücadeleye gücüm kalmadı, bana karşı artık şeffaf olmak zorundasın, hastalığın ile ilgili her şeyi bilmek istiyorum

A: Hiç bir zaman bilemeyeceksin, zaten öyle bir şey yok

Ben: Ya nasıl öyle bir şey yok ??? Sen demedin mi bana psikoz teşhisi konuldu diye vs

Asinirden gülerek) Ben öyle bir şey demedim , onlar senin kafanda

Ben : Yandan kuranı getir el bascam, ben bu psikoz kavramını ilk o zaman senden duydum

A: Tamam demiş olabilirim hatırlamıyorum ama sen bununla ilgili bir şey öğrenmeyeceksin

Ben: Ne zamana kadar böyle davranmaya devam edeceksin?Aile terapisine gelmeyi neden kabul etmiyorsun???

A: Bu davranışlar her zaman olabilir , terapiye gelmiyorum

Ben : Neden ?

A:Çünkü gelmiyorum, çünkü faydalı olduğuna inanmıyorum

Ben: Seninle şu an iletişim kurmaya çalışıyorum neden beni bu kadar zorluyorsun???

A:Ben kurmak istemiyorum, bak sen yokken ben ne güzel huzurluydum ben sadece huzur istiyorum şimdi uykum da kaçtı

Ve gider…

Genişletmek için tıkla...

sasifelekcikmazi .!.:

Kim ayrıldı? O mu siz mi?

Genişletmek için tıkla...

zebekine .!.:

tüm konularınızı, yorumlarınızı da okudum. amacınız nedir? yani hasta veya değil ortada evlilik olmadığı kesin.. diyelim ki evet hastayım ve hastalığım da şu şu var eee sonuç ? bu adam tedavi asla olmaz biran önce hayatınıza bakın

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

Önce ailem istemedi, sonra ben ailemi ikna ettim o istemedi, naza çekti kendini, ilk başta her şey çok eğlenceli ve güzel olmasına karşın sonrasında “bir var bir yok” moduna büründüğü için bitti

Genişletmek için tıkla...

sasifelekcikmazi .!.:

Emin olun sıkıştırmak değil amacım. Daha önce de kımseyi terketmemissiniz Durum baştan aşağı karakomedi. Sizin tutunma çabaniz enteresan. Benim fikrime göre sizin bırakma sorununuz var. Belki de yanılıyorumdur. Umarım çok mutlu olursunuz.

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

Çok teşekkür ederim yazdığınız ve nezaketiniz için Bende de sorun varsa bilmiyorum aylardır terapi alıyorum orda terapistim de bazı gördüğü şeyleri tabi ki paylaşıyor benimle…Bırakmaktan korkmuyorum emin olun , çok sevdiğim ama hayatımdan çıkan çok insan oldu hayatımda buna sadece ikili ilişki olarak bakmayın vefatlar, mesafeler vs.Bu ilişki bitse rahat bir nefes alacağımı hissediyorum sadece ben son ana kadar elimden geleni yapmak istedim beş sene sonra dönüp kendime baktığımda “keşke şunu da yapsaydım “ dememek için…

Genişletmek için tıkla...

sasifelekcikmazi .!.:

Vefat zorunlu ayrılık, arkadaş biri gider diğeri gelir. Ben hiçbir duygusal ilişkimizde birakamamanizdan söz ediyorum. Karşı tarafın ve de ailesinin çabası yok. Eğer çabaları olsaydı ok. Bazen kendimizi çok karmaşık durumların içinde buluyoruz. Eğer kelimesi cogaliyor. Bazen de herşey apaçık ortada oluyor. Bence sizin hikayenizde herşey gün gibi ortada. Resmen oğullarına bakıcı almışlar. Umarım başka biri ile hayallerinizdeki iliskiyi yaşarsınız.

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

9 aylık evliyiz, tanışma sürecimiz pek uzun değildi. Evlilik kararı bir şekilde alındı ve ben eşimin birçok taraflarını haliyle nikahtan sonra tanıdım.Nişanlılık döneminde kafamda soru işareti olan her şey evlilikte netleşti. Eşim depresif,asosyal.Hatta birkaç yıl önce bu konularla ilgili ciddi tedavi süreçleri olmuş , hastanede yatmış falan felan ben bunları evlendikten sonra kötü tecrübeler neticesinde öğrendim. 9 aydır mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidiyoruz.Genelde bir şey isteyen,talep eden,sosyal taraf benim ama eşime göre bunların çoğu gereksiz.Kafasında farklı takıntıları var sürekli kafasının doluluğundan şikayetçi , ben psikolojik tedavi alması gerektiğini düşünüyorum ama o istemiyor.Aileni terapisi alıyorum aylardır ona da katılmak istemiyor ve ben tek taraflı çabalayıp duruyorum. Topluma bakarak değer yargıları çok farklı mesela bir yere gidilecekse “sen git ben seni zorlamıyorum ama sen de beni zorlama “ ya da “birbirimizin hayatına müdahale etmeyelim “ ya da “ben seninle bir yere gelmesem kimse bunu sorun etmez tek sorun eden sensin “gibi şeyler söylüyor. 2.5 gün çalışıyor onun dışında sosyal portallarda günlerce dolanır ve uyur bunların dışında bir arkadaş ortamı vs yok sadece ailesinin yanına gider haftada bir orda da faaliyetler aynı…Alınmam gereken birçok cümle olmasıyla beraber tatlı dil, asabiyet, naz , en basit haliyle konuları, evlilik hayatının gereklilikleri , eşlerin birbirlerine karşı sorumlulukları gibi çok şeyleri anlatmaya çalışıyorum ama hiç bir zaman anlaşıldığımı hissetmedim…Anlaşılmak,sahiplenilmek,sevilmek gibi duygular yok bende, adam tam bir duygu cimrisi…Bununla beraber , varolan sorunları sonrasında oturup konuşma durumu da yok, üstü kapatılıp geçiliyor ve ben sakin zamanlarda açmak istediğimde “böyle durup durup bunları mı konuşacağız “ oluyor.Ailesi ile konuşmaya çalışıyorum “biz onu şimdiye kadar öyle idare ettik sen de idare ediver “ diyorlar ama onların anne baba, benim eş olduğumun farkına varılamıyor pek…Sosyal ve duygusal hayatımda yalnızım…Eşim bir ara adım atmaya başlamıştı fakat artık tamamen “benden birşey bekleme,ben böyleyim beni böyle kabul et “gibi şeyler söylüyor, nişanlıyken böyle değildi ve gittikçe de hiç iyi bir yere gitmiyor… Son tartışmamızdan sonra ben artık evlilik ve ayrılık ın orta noktasından “ayrılık” kısmına bir adım daha yaklaştım çünkü bir eşle değil idare edilmesi gereken bir çocukla uğraşıyormuşum gibi geliyor ve bu evlilik beni çok yordu benden çok şey götürdü…

Sonuç olarak,sormak istediğim şey şu ki;sizler durumu nasıl değerlendiriyorsunuz???Düzelir miyiz biz, ben dediği gibi onu kendi haline biralıp kendi hayatımı yaşamaya devam mi edeyim yoksa yol yakınken vaz mı geçeyim???…

Genişletmek için tıkla...

Onikiagustos .!.:

Ömrünüzü bi adamı düzeltmek için uğraşarak heba etmeyin.
Kendimi sizin yerinize koyduğumda ben onu düzeltmek için uğraşırım evet ama bi yere kadar uğraşırım. Düzelmiyorsa artık kendi hayatıma bakarım.
Kendinize saygınız varsa kendi hayatınıza bakın hayat çok kısa belki yeni biriyle tanışıp düzgün bi evlilik yapıp mutlu olacaksınız. Mutlu olmaya sizinde hakkınız var.

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

sadece ben son ana kadar elimden geleni yapmak istedim beş sene sonra dönüp kendime baktığımda “keşke şunu da yapsaydım “ dememek için…

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

Kesinlikle bu soruyu ben çok sordum ;Mutlu olmak varken neden böyle yapıyor???…Cevabını uzun süre de aradım…

Genişletmek için tıkla...

Cattyhol .!.:

Siz ayrıldıktan değil 5 sene 5 ay sonra "neden bu kadar çekmişim ki? "diye düşüneceksiniz

Genişletmek için tıkla...

Ebehanim99 .!.:

İnsanlar kötüye de alisiyorlar kimse konfor alanının dışına çıkmak istemiyor. Bu şekilde defresif hareketlere alışmış sizinle mutlu olması için değişmesi lazm ve bunu istemiyor huzursuzluk daha kolay geliyor çünkü normalleri bu

Genişletmek için tıkla...

birgaripyolcu744869 .!.:

9 aylık evliyiz, tanışma sürecimiz pek uzun değildi. Evlilik kararı bir şekilde alındı ve ben eşimin birçok taraflarını haliyle nikahtan sonra tanıdım.Nişanlılık döneminde kafamda soru işareti olan her şey evlilikte netleşti. Eşim depresif,asosyal.Hatta birkaç yıl önce bu konularla ilgili ciddi tedavi süreçleri olmuş , hastanede yatmış falan felan ben bunları evlendikten sonra kötü tecrübeler neticesinde öğrendim. 9 aydır mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidiyoruz.Genelde bir şey isteyen,talep eden,sosyal taraf benim ama eşime göre bunların çoğu gereksiz.Kafasında farklı takıntıları var sürekli kafasının doluluğundan şikayetçi , ben psikolojik tedavi alması gerektiğini düşünüyorum ama o istemiyor.Aileni terapisi alıyorum aylardır ona da katılmak istemiyor ve ben tek taraflı çabalayıp duruyorum. Topluma bakarak değer yargıları çok farklı mesela bir yere gidilecekse “sen git ben seni zorlamıyorum ama sen de beni zorlama “ ya da “birbirimizin hayatına müdahale etmeyelim “ ya da “ben seninle bir yere gelmesem kimse bunu sorun etmez tek sorun eden sensin “gibi şeyler söylüyor. 2.5 gün çalışıyor onun dışında sosyal portallarda günlerce dolanır ve uyur bunların dışında bir arkadaş ortamı vs yok sadece ailesinin yanına gider haftada bir orda da faaliyetler aynı…Alınmam gereken birçok cümle olmasıyla beraber tatlı dil, asabiyet, naz , en basit haliyle konuları, evlilik hayatının gereklilikleri , eşlerin birbirlerine karşı sorumlulukları gibi çok şeyleri anlatmaya çalışıyorum ama hiç bir zaman anlaşıldığımı hissetmedim…Anlaşılmak,sahiplenilmek,sevilmek gibi duygular yok bende, adam tam bir duygu cimrisi…Bununla beraber , varolan sorunları sonrasında oturup konuşma durumu da yok, üstü kapatılıp geçiliyor ve ben sakin zamanlarda açmak istediğimde “böyle durup durup bunları mı konuşacağız “ oluyor.Ailesi ile konuşmaya çalışıyorum “biz onu şimdiye kadar öyle idare ettik sen de idare ediver “ diyorlar ama onların anne baba, benim eş olduğumun farkına varılamıyor pek…Sosyal ve duygusal hayatımda yalnızım…Eşim bir ara adım atmaya başlamıştı fakat artık tamamen “benden birşey bekleme,ben böyleyim beni böyle kabul et “gibi şeyler söylüyor, nişanlıyken böyle değildi ve gittikçe de hiç iyi bir yere gitmiyor… Son tartışmamızdan sonra ben artık evlilik ve ayrılık ın orta noktasından “ayrılık” kısmına bir adım daha yaklaştım çünkü bir eşle değil idare edilmesi gereken bir çocukla uğraşıyormuşum gibi geliyor ve bu evlilik beni çok yordu benden çok şey götürdü…

Sonuç olarak,sormak istediğim şey şu ki;sizler durumu nasıl değerlendiriyorsunuz???Düzelir miyiz biz, ben dediği gibi onu kendi haline biralıp kendi hayatımı yaşamaya devam mi edeyim yoksa yol yakınken vaz mı geçeyim???…

Genişletmek için tıkla...

tadimyok .!.:

İnsanlar eleştirmişler ama herkesin dinamiği çok farklı 8 yıl sevgili kalıp 8 günde boşanan var tam tersi de. Siz onun hasta olduğunu daha önceden bilseydiniz yine de evlenirdiniz gibime geliyor. Bazılarımızın anaç ya da iyileştirici olma yönü ağır basar. Alma-verme dengesinde kantarın topuzunu kaçıracak kadar. Her ne olursa olsun siz elinizden geleni yaparak en iyisini yapmışsınız. ben bu konuda farklı düşünüyorum biraz. Hasta olan siz de olabilirdiniz neticede belki öncesinde söyler belki söylemezdiniz. Birçoğumuz kötü dönemlerden geçiyoruz. Kimimiz tedavi görüyor düzelmek istiyor kimimiz durumun farkında bile değil. Ancak gelinen noktada insana ailesi bile destek olmuyor böyle dönemlerde herkes kendi başının çaresine nasıl bakıyorsa o da bakacak. Acı çekecek dibe vuracak belki daha da kötü olacak ama kimse ona bir şey yapamaz. siz de. üstelik bu bir risk. erkeklere de bu kadar fedakarlık yapmaya gerek var mı tartışılır. kadının biri böbreğini vermiş adam aldatmış. yani önce siz kendi ruhsal bütünlüğünüzü korumalısınız düzeleceği varsa düzelir ya da düzelsin de gelsin. zaman geçince geriye sizden bir şey kalmaması ihtimali de var en nihayetinde ve en doğru kararı verecek olan sizsiniz. acele alınan her karardan kaçının. ben size direkt boşanın ya da boşanmayın diyemem ama evliliğe devam edecek olursanız sakın ha çocuk yapmayın!

Genişletmek için tıkla...

BenIpek .!.:

cesaretin varsa kendin yürü hayata bence.

Genişletmek için tıkla...