9 aydır evliyiz, yaşadıklarımız normal mi?

Öncelikle evet haklısınız. Haklısınız fakat hatalısınız.
Bidefa olgun falan hiç değilsiniz bunu bir unutun gitsin. Olgunluk kafa yapısı ile alakalıdır 1 yaş büyük olmakla değil. Bunu neden söylüyorum? Hem olgunum diyorsunuz hemde haklı dertlerinize çözüm olarak tartışma çıkarma yoluna gidiyorsunuz. bir sorunu çözmenin yolu huzursuzluk çıkarmak değildir.
Bakın bunlar sizin sözleriniz, *Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı.* demeyin efendim birşey. Size ne onların yaşam tarzından? Ne demek onların yaşam tarzını beğenmiyorum?? Bir defa haddiniz değil. Gidipde bunu yüzlerine söylemek ise sizi tamamen haksız ve hatalı bir konuma koyuyor, büyük hadsizlik.
Olgun olan bir birey sorunlarına çare ararken başkalarının yaşam tarzı üzerinden tartışma çıkarmaz.
Evlenince arkadaşlar arka planda olur kısmına ise katılmıyorum. Hiçkimse başkası geldi diye arka plana itilmemeli. Herşeyin bir ölçüsü var. Bu ölçüyü kurduktan sonra arkadaş ayrı eş ayrı aile ayrıdır. Ha sizin eşiniz aşırıya kaçıyor her gün her gün arkadaşlarında ise bu elbette bir sorun.
 
23 çok küçük bi erkeğin evlenmesi için bence.

ayrıca şikayet etmekten vazgeçmeniz lazım.
 
Eşin hep gece çalışıyor anladığım gelip uyuyor kalktığında sen yoksun o da arkadaş ya da aile ile takılıyor

Sen evde olduğunda da o ya dışarda ya da sen akraba eş dost gidelim diyorsun

Saatleri net yazarsan gün planı yapmak lazım size

Adam akşam 12 de işe gidecek 8 de eşi gelmiş hadi emmioğlu Ahmet in eşinin abisinin bebeği olmuş oraya gideceğiz diyor

Yurt dışı yaşamı değişik bir kısım böyle çok bağlı, büyük aile modunda yaşıyor ama burada kolay kolay kimse bu yukarıda yazdığım akrabaya gitmez mesela

Eşin de o ortamda sıkılıyor geriliyor yüzü düşüyor

Ona da sor ne yapmak ister mesela bilgisayar oyunu oynamayı tercih edebilir ziyaret yerine

Bir de ailesinde neyi eleştiriyorsun

Onu da yazar mısın farklı bakış açıları ile bir değerlendirelim
 
Annesi veya babasi konuşsa eşinizle. Çekip kenara bak oglum sen artık evlisin. Karını bırakıp bekarlik gunlerindeki gibi arkadaslarina gidemezsin dese
 
Bu arada benim eşimin ailesi köyde yaşıyor bizim evimize gelip gittiler çok sayıda bikere bile dememişimdir onlar hakkında kötü bişey eşimde küçükken çobanlık yapmış bitek okuyan o olmuş içlerinde ne diyim valla hepside pırlanta gibi insanlar.. şu insanları küçük görme huyunuzdanda vazgeçin..
 
Merhaba kızlar/ ablalar bu aralar içimi kemiren birşey var ve sizinle paylaşmak, aranızda evli olanlar varsa onların da tavsiyelerini, yorumlarını okumak istiyorum.. İnşaallah bana yardımcı olabilirsiniz..

Biz birbirimizi tanıyalı yaklaşık 2 sene oldu ve bunun 9 ayı evliyşz ve bu 9 ay içerisinde çok iniş ve çıkışlarımız oldu. Ben 24, eşim 23 yaşında. Ve evet, ben ondan olgunum ve sabırla onun da olgunlaşmasını beklemeliyim, biliyorum. Ama yoruldum sanki.. 4 günü iyi, 5. gün kötü oluyoruz. Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı. Veya eşimde sevmediğim şeyler yüzünden. Biz Hollanda’da yaşıyoruz ve ben istiyorum ki eşimle eş, dost, akraba ziyaretlerine gidelim. O sevmiyor, bir yere gidince 2 saat zor oturuyor ordan çıkınca da yüzünğ asıyor, sinirli oluyor. Veya başka bir konu eşim gece çalıştığı için, gündüzleri evde oluyor uyuyor veya dışarda arkadaşlarıyla geziyor.
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor.. Ve bir sürü küçük-büyük sıkıntılar derken bu cinselliğimize de yansıyor. Ben isteksiz oluyorum, istekli olunca da bile acı hissediyorum.
Nişanlıykrn hep gezerdik, eğlenirdik.. Çiçekler alırdı, gönlümü hoş ederdi.. ama artık hiç biri yok. Konuşunca ben hemen ağlıyorum, o sesini yükseltiyor ve hatta hakaretler bile kullanıyor bazen. Ben de bunları unutmak istiyorum ama hafızamdan çıkmıyor...
Doğru bir düzenimiz yok ve bu beni çok yoruyor, bem düzenli yaşayan bir insanım. Sabahları kahvaltı etmiyoruz, akşamları ise o arkadaşlarıyla olduğu zaman benim içimden yemek yapmak gelmiyor. Eskiden gülüştüğümüz, sohbet ettiğimiz TV karşısı veya arabayla uzun/kısa yolculuklar şimdi çoğu zaman tartışmaya dönüşüyor.. Ben evliliğimi kurtarmak istiyorum, öncesi gibi sevgi saygıdolu olmak ve daha güçlü olmak istiyorum.. Allah hepimizin evliliğini korusun..
Ben düzenli bir insanım diyorsunuz ve ekliyorsunuz sabahlari kahvalti etmiyoruz aksamlari o arkadaslariyla oluyor benimde yemek yapmak icimden gelmiyor diyorsunuz DÜZEN BUMU?? Bi sabahta kalkın bi zahmet kahvaltı hazırlayın eşinizi kaldırın .. eşiniz eve gelmedi diye akşam yemek hazirlamamak nedir?? Siz hazırlayın aksam yemeginizi kendiniz için bile olsa oturun yiyin eşiniz geldiğinizde onada sorun yemek yaptim acmisin diyin veya arayın bu aksam yemegi beraber yiyelim hazirlik yapiyorum diyin. . Düzenli olmayı birde böyle deneyin...
 
Merhaba kızlar/ ablalar bu aralar içimi kemiren birşey var ve sizinle paylaşmak, aranızda evli olanlar varsa onların da tavsiyelerini, yorumlarını okumak istiyorum.. İnşaallah bana yardımcı olabilirsiniz..

Biz birbirimizi tanıyalı yaklaşık 2 sene oldu ve bunun 9 ayı evliyşz ve bu 9 ay içerisinde çok iniş ve çıkışlarımız oldu. Ben 24, eşim 23 yaşında. Ve evet, ben ondan olgunum ve sabırla onun da olgunlaşmasını beklemeliyim, biliyorum. Ama yoruldum sanki.. 4 günü iyi, 5. gün kötü oluyoruz. Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı. Veya eşimde sevmediğim şeyler yüzünden. Biz Hollanda’da yaşıyoruz ve ben istiyorum ki eşimle eş, dost, akraba ziyaretlerine gidelim. O sevmiyor, bir yere gidince 2 saat zor oturuyor ordan çıkınca da yüzünğ asıyor, sinirli oluyor. Veya başka bir konu eşim gece çalıştığı için, gündüzleri evde oluyor uyuyor veya dışarda arkadaşlarıyla geziyor.
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor.. Ve bir sürü küçük-büyük sıkıntılar derken bu cinselliğimize de yansıyor. Ben isteksiz oluyorum, istekli olunca da bile acı hissediyorum.
Nişanlıykrn hep gezerdik, eğlenirdik.. Çiçekler alırdı, gönlümü hoş ederdi.. ama artık hiç biri yok. Konuşunca ben hemen ağlıyorum, o sesini yükseltiyor ve hatta hakaretler bile kullanıyor bazen. Ben de bunları unutmak istiyorum ama hafızamdan çıkmıyor...
Doğru bir düzenimiz yok ve bu beni çok yoruyor, bem düzenli yaşayan bir insanım. Sabahları kahvaltı etmiyoruz, akşamları ise o arkadaşlarıyla olduğu zaman benim içimden yemek yapmak gelmiyor. Eskiden gülüştüğümüz, sohbet ettiğimiz TV karşısı veya arabayla uzun/kısa yolculuklar şimdi çoğu zaman tartışmaya dönüşüyor.. Ben evliliğimi kurtarmak istiyorum, öncesi gibi sevgi saygıdolu olmak ve daha güçlü olmak istiyorum.. Allah hepimizin evliliğini korusun..

Yasiniz cok genc bu tur problemler karsisinda size tavsiyem alin esinizi karsiniza konusun acik ve net. Oncelikle sevmesen bile asla ailesini elestirme ne olursa olsun. Sen olgunum diyosun ancak elestirmek bir olgunluk gostergesi degildir ve erkegi sogutur. Ikincisi arkadaslariyla belli bi gorusme gunu ayarlasin. Madem arkadaslarini seviyor haftanin 1gunu gorusebilir. Evlilerse esli gorusmeler yapin evinize davet edin tanimaya calisin arkadaslarini. Ben esimin arkadaslarina karisirim ama uzaktan degil kotu yonlerini soyleyip ona gore karar verip karisirim. Durduk yere onla gorusmiceksin gitmiceksin demem mantikli sebep bulurum ve gormesini saglarim ki kendi de gorur zaten. 3.olarak akrabada 2 3 saat kaliyosa ne guzel iste bu gece bu akrabadayiz dese bu seferde akraba gexiyoz diye soylenirdiniz. Az gorusun ama sik gorusun. Mesela ailenize illa esinizle gitmek zorunda degilsiniz siz gider ziyaret edersiniz demek ki rahatsiz hissediyor onun acisindan dusunun bide
 
Son düzenleme:
Öncelikle yaşınız ister 24, ister 54 olsun eşinizin ailesine saygı duymak zorundasınız, o da sizin ailenize tabiki. Sırf yaşam tarzlarını beğenmediğiniz için bunu yuvanızda problem yapmanız bence çok yanlış. Sonuçta evlenirken nasıl bi aileyle birleştiğinizi mutlaka görmüşsünüzdür. Eşinizde sizin değiştiğinizi düşünerek uzaklaşıyo olabilir. Sakin bi kafayla oturun ve sevgililik nişanlılık döneminizle, evlilik hayatınızdaki artıları eksileri bulun. Mutlaka sizdede, eşinizdede hata vardır ve bunları nefret kusmadan birbirinizle konuşursanız iyi sonuçlar elde edersiniz. Umarım mutlu olursunuz
 
Bu ziyaret işi benide baydı .
Benim esim cok onem verir .Dıdisinin dıdısı na gidip bide hafizamda nesi oldugunu aklimda tutamıyorum .:KK70:
Anasınin halasının kızinin damadısı:KK70:
 
Eşinin ailesini eleştirmek, haklı olsan bile yapacağın son şey olsun. Gerçi bunu henüz ben de başaramadım, hatta 3 gün önce tartıştık ve adam bana nankör dedi. Çok basit bi şekilde annesinin yaptığı haksızlığı dile getirmiştim, he deyip geçebilirdi ama adam büyüttü büyüttü sonra da ben nankör oldum. Kendime kızıyorum hem de çok fazla, kaynana bilerek yapsa da deme diyorum ama işte başaramadım 1 yıldır. Bakalım ilerleyen zamanda neler olacak. Ama eleştirmeyi dediğim gibi bırakmaya çalış mutlaka.
 
Evlilik bu işte sorumluluk ister fedakarlık ister değişim ister değişmeyen evliliği kavrayamamıştır..

Erkekler geç olgunlaşıyor maalesef.. Bana ikinizde sıkılmış geldiniz ama oturup düzgünce konuşmanız lazım 9 aylık evlisiniz daha siz canım cicim ayları heryerde öpüşüp koklaşmanız gerekirken senin ailen benim ailem toplarına girmişsiniz sonu iyi olmuyor bu konunun..
 
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor..
İşte bu görecelidir. Akraba ziyareti sevmem. Bayramların birinde halalarıma teyzeme babanneme,bazı kuzenlere falan giderim birinde esimin memleketinde olurum,diğer zamanlar akrabaları gördüğüm söylenmez, tesadüf babamda karşılaşırız bazen. Eşim bir şey derse ona dediğim " mesafe candır"
Akraba ziyaretini seviyorsanız yalnız gidin,zoraki olan şey illaki yüz ekşitir eşiniz öyle olsun istemese de. Sürekli arkadaşlarıyla vakit geçirmesi de normal değil. Dışarıda vakit geçirmeyi seviyorsa siz eşlik edebilirsiniz,akraba ziyaretini düşündüğünüzde siz akrabanıza o arkadaşlarına gidebilir. Bayramda seyranda beraber gidersiniz akrabalara bu kadarı da sorun olur mu?
 
Ailesinin yaşam tarzını beğenmemek nasıl bir şey ki? Evlenmeden önce ailesini ve O nu tanımıyor muydunuz? Ne bekliyorsunuz ki? Siz beğenmediğiniz için değişmelerini mi? Bu biraz bencillik değil mi?
 
Bu arada arada çok büyük bir problem yoksa ailesini eşine eleştirmemelisiniz. Haklı bile olsanız erkek ailesine laf söylenmesini sevmez. Kadın için de geçerli tabii
 
Yaşlarınız çok küçük .
Evliliği taşıyamamışsınız gibi geldi bana .
Aile terapisti düşünmez misiniz?
 
Butun bunlari evlenmeden once tartmaniz lazimdi.
En az uc sene bir birliktelikten sonra evlilik karari alinmali benim dusuncem.
Hayata dair cok daha farkli bakis acisi, baska baska uyumsuzluklar yoksa sabredin elbette.
Ama tumuyle farkliysaniz bu sekilde mutlu olup olmadiginizi tekrar degerlendirim bence.
 
Yargilamak istemiyorum ama 23 yaşında bir erkegin yuva kurduğunu düşünemiyorum bile. Çevremde 23 yaşında erkekler var, daha delikanlı modundalar, ergenlikten yeni çıkmış gibiler .Çok ta büyük bir yaş değil hele erkek için hiç degil.

Bence eşinizi aile babası yapmaya çalışmak yerine, ona ayak uydurmaya çalışırsanız daha mutlu olursunuz. Karşılıklı orta yolu bulabilirsiniz.
 
Sen sürekli eşinin ailesini eleştirirken onun sürekli seninle akraba ziyaretlerine gelmesini nasıl bekliyorsunki.Ailesini çok sevmesen bile idare etmek zorundasın.Bu eşlerin arasını bozan en büyük sebeplerden biri.O sana hep senin aileni eleştirse sen ondan nasıl soğursun bir düşün.
 
Merhaba kızlar/ ablalar bu aralar içimi kemiren birşey var ve sizinle paylaşmak, aranızda evli olanlar varsa onların da tavsiyelerini, yorumlarını okumak istiyorum.. İnşaallah bana yardımcı olabilirsiniz..

Biz birbirimizi tanıyalı yaklaşık 2 sene oldu ve bunun 9 ayı evliyşz ve bu 9 ay içerisinde çok iniş ve çıkışlarımız oldu. Ben 24, eşim 23 yaşında. Ve evet, ben ondan olgunum ve sabırla onun da olgunlaşmasını beklemeliyim, biliyorum. Ama yoruldum sanki.. 4 günü iyi, 5. gün kötü oluyoruz. Tartışmalarımız ya onun ailesi hakkında oluyor, benim onlarım yaşam tarzını beğenmemem ve bunum hakkında onlara veya eşime birşey dememle alakalı. Veya eşimde sevmediğim şeyler yüzünden. Biz Hollanda’da yaşıyoruz ve ben istiyorum ki eşimle eş, dost, akraba ziyaretlerine gidelim. O sevmiyor, bir yere gidince 2 saat zor oturuyor ordan çıkınca da yüzünğ asıyor, sinirli oluyor. Veya başka bir konu eşim gece çalıştığı için, gündüzleri evde oluyor uyuyor veya dışarda arkadaşlarıyla geziyor.
Ailesinden çoğu şeyi görmemiş, örf ve adetlerimizde ziyaretin veya evlilik hayatında artık arkadaşların arka planda olması gerektiğini bilmiyor.. Ve bir sürü küçük-büyük sıkıntılar derken bu cinselliğimize de yansıyor. Ben isteksiz oluyorum, istekli olunca da bile acı hissediyorum.
Nişanlıykrn hep gezerdik, eğlenirdik.. Çiçekler alırdı, gönlümü hoş ederdi.. ama artık hiç biri yok. Konuşunca ben hemen ağlıyorum, o sesini yükseltiyor ve hatta hakaretler bile kullanıyor bazen. Ben de bunları unutmak istiyorum ama hafızamdan çıkmıyor...
Doğru bir düzenimiz yok ve bu beni çok yoruyor, bem düzenli yaşayan bir insanım. Sabahları kahvaltı etmiyoruz, akşamları ise o arkadaşlarıyla olduğu zaman benim içimden yemek yapmak gelmiyor. Eskiden gülüştüğümüz, sohbet ettiğimiz TV karşısı veya arabayla uzun/kısa yolculuklar şimdi çoğu zaman tartışmaya dönüşüyor.. Ben evliliğimi kurtarmak istiyorum, öncesi gibi sevgi saygıdolu olmak ve daha güçlü olmak istiyorum.. Allah hepimizin evliliğini korusun..

Eşini örf adet diye germesen daha iyi olabilir bence
Ben de hiç sevmiyorum akraba gezmeyi
23 yaşında bir "çocuğun" da bunlardan hoşlanmaması bence normal
erkek kardeşim 23 yaşında ve akrabalarla zaman geçirmeyi hiç sevmiyor
 
X