22 yaşında 9 Aylık evliyim boşanmak doğru bir karar mı?

Umaysglm .!.:

Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...

Genişletmek için tıkla...

Umaysglm .!.:

Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...

Genişletmek için tıkla...

Umaysglm .!.:

Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...

Genişletmek için tıkla...

Umaysglm .!.:

Bu cümleniz o kadar onur kırıcı ki.. Haklısınız söylediğiniz şeylerde teşekkür ederim Allah mutluluğunuzu daim etsin inşaallah

Genişletmek için tıkla...

Umaysglm .!.:

Biraz uzun oldu

Genişletmek için tıkla...

Magnifiaque .!.:

Okurken gina geldi

Genişletmek için tıkla...

PeRRieR .!.:

Ya şu hişt, aloo felan bundan sonrasını okumadım bıle inanın. Cocugunuzda yokken lutfen ayrılın bu adamdan. Çokta gencsınız yazık valla. Dusunmeyin bile.

Genişletmek için tıkla...

Patianne .!.:

Bir annesinin paşası vakası daha ...annesi öyle bir pohpohlamış ki öyle burnunu kaldırmışki kendini bulunmaz hint kumaşı sanıyor eşiniz...herşeyi geçtim ayda bir cinsellik olması tuhaf geldi...yeni evli genç bir çift için bu çok fazla...
Bak güzelim bu adamdan incelik bekleme,sana sarılmayan öpmeyen annesine tapan bir adamdan koca olmaz...ve en önemli sorun şu ki çalışmayı sevmemesi...yarın birgün işten çıkıp sizi mağdur etmesi çok olası....heleki çocuk olursa büyük sıkıntı...hemen boşanın diyemem ama büyük bir ders şart...
Maalesef konu ailesine yansıyacak ..en azından soracaklar sebebini aranızda iyi olduğu için yapacaklar bunu
Onlara detay verirseniz idare et alışır biz neler gördük bunda ne var bilmem ne deyip konuyu bastırırlar..buna izin vermeyin
Eşinize ondan ayrılmak istediğinizi söyleyin sebebini sorarsa karşılıklı iletişim kuramadığımız,ileride de kuramayacağınızı düşündüğünüz için yol yakınken ayrılmak istediğinizi çok genç olduğunuzu hayatınıza yeniden yön vermek istediğinizi söyleyin
Ama kesinlikle kararlı olun konuşurken asla taviz vermeyin
Eşyalarınızı toplayın ve bunu onun evde olduğu gün yapın baktınız sizi iknaya çalışmıyor o zaman gidin ailenizin yanına...
Bırakın sürünsün!ve gidincede hemen ikna olmayın dönmek için....naza çekin
Diyelimki döndünüz asla taviz vermeyin arkasını toplamayın bırakın suyunu kendi alsın bişey isteyince yapmayın terslenin biraz...zorlayın hemde çok zorlayın ....
cinsellikten uzak olan erkekler maalesef eşlerine pek değer vermiyorlar gözlemlediğim kadarıyla...eğer cinselliğe düşkün olsaydı onu kullanmanız ve iknanız daha kolay olurdu diye düşünüyorum... ama bunlar da zamanla olacak şeyler ...
Tahammül seviyenizle alakalı birazda
Bende çok sorun yaşamıştım yeni evliyken 40 kiloya düşmüştüm eşim sizinki gibi değildi ama oda beni çok yormuştu hergün ağlardım fix...aşağılardı terslerdi insan içinde yapardı birde...17 yıl oldu şimdi ağzını açtırtmıyorum
Bir söylerse 3 söylüyorum ...bir küfür ederse ben 10 ediyorum ...o kadar kıymetliyimki anlatamam...adamın istediği nazik naif kadın değilmiş ...çingenelikmiş çirkeflikmiş kaşarlıkmış meğer...(tabi bunu birebirken uyguluyorum dılardan görenler beni çok nazik naif bir insan olarak bilirler :) ...ama bunuda yıllar sonra keşfettim.. en az 8. 9. Yılım ağlamakla geçti...kaynanamın yanında herhangi bir konu için sesimi bile yükselemezdim hemen bağırırdı bana oda oğluyla gurur duyardı.. .Şimdi anasına arkasından demediğimi bırakmıyorum yüzüne de terslenıyorum bazen gıkı çıkmıyor...
.saçma değilmi ?ama bu şekilde buldum mutlu olmanın yolunu...birde benim şansım yaş aldıkça cinselliğe dahada düşkün olması.
Ben bu anlamda yeni evliyken çok donuk ve tecrübemizdim ama şimdi aştım....(yatak önemli maalesef)
37 yaşında bir ablanız olarak tecrübelerimi paylaştım kardeşim....isterseniz özelden yazıp dahada detay alabilirsiniz...evlilik zor zanaat keşfetmek için zamana ihtiyacınız var...ama uğraşamam zamanına yazık derseniz boşayın gitsin..zira eşinizi en iyi siz tanıyorsunuz
Sevgiler

Genişletmek için tıkla...

Perpul .!.:

Acaba konu sahibi boşandı mi?

Genişletmek için tıkla...

delifisek .!.:

Bence siz bı şekilde o çocuğu yapicaksiniz. Evliliğimiz düzgün olsa bile bu ne acele derdim. Böyle adama cocuk vermek için istekli olan bir kadının boşanma laflarına inanmıyorum maalesef

Genişletmek için tıkla...