Merhaba arkadaşlar, kimseye aileme bile anlatamadığım için burdan yazdım. Eşim ile 4 yıldır evliyiz ve 7 aylık hamileyim. Asla yapmam dediğim şeyi yaptım ve evi terk ettiim. Sürekli görüştüğümüz evli arkadaşlarımız vardı. Evli arkadaşlarımız da bizi bir çiftle tanıştırdı , çok iyi insanlar ama bazı insanlarla enerjiniz tutmaz ya onlarla da tutmadı benim enerjim. Birkçaz kez eşim için yemeğe birlikte çıktık. 3 gün önce bizi tekrardan yemeğe davet ettiler, ev aldıkları için kutlama yemeğine. Ben de gitmek istemedim çünkü 2 haftadır üst üste çıktık ve yanlarında çok sıkılıyorum. Kibarca başka bir işimiz olduğu için gelemeyeceğimizi söyledim. Vay efendim söylemez olaydım eşim benim çok problemli biri olduğumu, kimseyle anlaşamaıdğımı, çevremde kimsenin olmadığından tutun benim yüzümden çevremizde kimsenin kalmayacağına kadar bana söylendi. Ki herkesle samimi olmayan ama sevdiğim insanlarla problemsiz ilişki yaşadığım bir yapım var. Bu yüzden aramız zaten limoniydi. Dün iş için evden erken çıktım bizden sonra eve usta gelecekti, bir önceki gece tansiyonum düştüğü için mufağın içindeki 3 bardağı yıkayamadım. Ben iş için evden eşimden erken çkıyorum. Eşim beni aradı ve usta gelecek o bardakları neden yıkamadın diye söylendi. İş yerinde arkadaşıma olayı anlatırken bir yandan eşimi arıyordum(arkadaşıma çok takıntılı titiz annesi sanki bu kadar takıntılı titiz mi dedim.) o arada telefonu açtı ve dediğimi duydu. Bana senin ağzını burnunu kırarım dedi. Telefonu yüzüne kapadım tekrar aradı duyuyor musun ağzını yüzünü kırarım dedi. Her yerden engelleyip dün gece ailemin evine gittim. Kız kardeşine mesaj attırdı, beni beklesin konusmadan gitmesin diye ama artık dayanabilecek gücüm kalmadı... Acaba çok mu ani karar verdim diyorum bir yandan ama öbür türlüsü bana psikolojik şiddet...
şapsal ya
