Merhaba arkadaşlar, kimseyle paylaşmak istemediğimden burdan fikir almak istedim. ben 7 aylık evliyim, 6aylık da hamileyim. Korunuyorduk ama her korunma kesin çözüm değilmiş bebeğimiz gelme zamanı buymuş diyorum kendi kendime. Zaten cocugumuzun oluyor olmasından pişman da değilim.
biz eşimle 2,5yıl sevgili 1 yıl nişanlı kaldık. akabinde evlendik. ailesine düşkünlüğünü zaten biliyorum ama aman aman bi düşkünlük değil mesela en ufak bi şeyde diş gösterip beni savunur biri bana şaka bile yapsa.altlı üstlü oturuyoruz ailesiyle. ben calıstıgım için geç dönüyrum annesi yemek hazır yapma diyor bu konuda söylenemem nankörlük olur ama mutfağımı ayırmak istiyorum makarna da yetişse o gün makarna yensin istiyorum söyleyemiyorum tabi. eşime söylüyorum tamam diyor eksikleri alıp eve geliyorum kayınvalidem yemek hazır kızım gel diyince kıramıyorum. ama mutfagı acilen ayırmak istiyorum. ağır bi hamilelik geçiriyorum o yüzden cok yoruluyorum ama yemek olayını yavaş yavaş halletsem de sorun yok benim için. tek sorun bu da değil. bebeğimin cinsiyeti kız kayınbabam tutturdu kayınvalıdemin adını koymak için baskı yapmaya, başlarda eşim yok merak etme halledicem dedi 5 gün önce de 2. bi isim seçer misin 2 isim koyalım dedi kabul etmedim. ama ailesi sanıyor ki 2 isimli olacak. benden habersiz kimlik cıkarılırsa ne olur bilmiyorum. ben eski isim koymak istemiyorum kızıma. mesela dün dogum guınuydu eşimin. yemekten sonra pastayı hazırladım üflemesi için görümcem iki cocugunu kucagına verdi eltim kendş cocugunu verdi ben de karnımda kızımla foto cektim onları. oysa her dogum gunlerinde herkesi ailesiyle bırakır fotoğraf cekerim. sonra pastayı kesti karsısında babası vardı babasına yedirdi. eve cıkınca söyledim sen kıymet veremiyosan evlenmeyecektin ailenle evli kalsaydın diye. bi kaç ay sonra benim dogum gunum kızım da dogmus olacak bizi cekeceksin o kare de sen olmayacaksın dedim. artık en ufak şeyler bile bana batmaya başladı fazlasıyla. yoruldum eğer evlenmek ağırsa hala evli oldugunu hissedemiyosa once olgun tavırlarla nasıl oldu da kandım bilmiyorum . iyi huyları bu huylarının önüne geçmese ne yapardım onu da bilmiyorum. çalışıyorum ve maaşım geldiği gibi tek kişi de birikmesi için eşime atıyorum. kendime ve ya eve bişey alacaksam ondan istiyorum. bu durmdan da sıkıldım alısık değilim hep ekonomi özgürlüğüm vardı ailemin kredi kartlarını ben yönetirdim şimdi elimde hiç paranın olmaması canımı sıkmaya başladı. bi yere gidemedik 7 aylık evliyiz baş başa gittiğimiz bi yer yok. gitsek bile muhakkak birileri dahil oluyor. ailesine hayır eşimle gidicem diyemiyor. bi plan yapıyorum ya biri hastalanıyor ya araba arızalanıyor lanetlenmiş gibi asla özgürce kapımı cekip cıkamıyorum. siz olsaydınız ne yapardınız ?
Peşinize biri takılmaya kalktığı zaman gitmekten vazgeçebilirsiniz mesela, belim ağrıyor sanki deyip dönün, eve gelince de eşinize söyleyin gerekeni.
Bu arada yemeği ayırmak da sizin hatanız, ben evde yapacağım artık, size yeteri kadar zahmet verdik deyip kararınızın arkasında duracaksınız.
Fotoğraf mevzusu ayrı saçmalık neden 'karısı ve kızı buradayken yeğenleriyle fotoğrafını BEN mi çekeceğim' diyemiyor musunuz? Neden sizi başkaları düşünsün, siz hakkınızı savunacaksınız.
İsim konusunda da hatalısınız kvye dönüp 'kaynananın adını hangi kızına koymuştun anneciğim' desene.
Eşine 'ben de hesabımda yatırımımı görmek istiyorum, ödemeler için göndereyim ama kalanı ben altın hesabıma atayım, nasıl olsa gerektiğinde hepsi bozulacak' diyebilirsiniz.
Böyle sessiz sessiz beklerseniz daha ÇOOOOK beklersiniz. Evlişiğinize ağırlığınızı koyamayacaksanız evlenmeyin yaaaaa
3 yıl kp ile altlı üstlü oturdum. Cicim aylarım, hamileliğim, lohusalığım, hepsi orada geçti. Görümcelerim evimi de toplamaya kalkıştı, mutfağımı karıştırıp çekirdek de aldı. Ama hepsini birer defa yapabildiler, yapıştırdım lafı herkesin eli kucağında kaldı. Kocanız sizi korusun diye beklemeyeceksiniz, siz gerekeni yapacaksınız.