Çocukları cam fanusta yetiştirmek de hiç hoş değil, resmen çocuğun duygusal bağişikligini düşürüyor.
Benim ablam da oyle, ananesinin çocuğa 'kuserim ama' diye bir şeyleri yaptırmak istemesi bile yasak
bırak çocuk darlansin. Darlana darlana sınırlarını korumayı öğrenir.
Onu sevmeyenlerle nasıl mucalede edeceğini öğrenirse ileride o kadar güzel idare eder bu durumları.
Yeni nesilde herkesin çocuğu prenses gibi yetisiyor, sevgi cemberiyle sariniyor. Okula bir gidiyorlar , bir sinif dolusu paşa/prenses . Hiç bir özelliği yok çocuğun o insanlar arasında.
Böyle bir yüzleşme bana korkunç geliyor.
Okul öncesi zorbalıkla nasıl mücadele edeceğinizle ilgili çok fazla kaynak var. Bence izledikçe sizin de nasıl yaklassaniz daha sağlıklı olacağına dair bir fikriniz olur
Çocuk benim çocuğum/yeğenim olsaydı ona herkesin herşeyi sevmeyeceginden , bunun çok normal olduğundan bahsederdim. "Mesela baban brokoliyi çok seviyor ,sen de çok seviyorsun,çok sağlıklı. ama ben hiç sevmiyorum' gibi örnekler verir, ondan da benzer, genelin sevip onun sevmediği şeylerin örneklerini ister, sohbet sonunda bziim sevmememizin o şeyin değerini kaybetmecegine varirdim. Çünku hayatı boyunca pek çok insan onu sevmediğini, onla oynamak istemediğini söyleyecek,hatta onunla dalga geçecek. Bunu engelleyemez kimse. Sadece bunun kendisiyle değil söyleyen/sevmeyen kişiyle ilgili bri durum olduğunu bilse bile süreci daha kolay atlatır