5 yaşında ki çocukla düşman gibiyiz

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
İstisnasız her evime geldiğinde bir eşyamı alıyor götürüyor.
Kumbara kalemler ya da ufak bi eşya bunu zaten ben evden getirmiştim dıye gözümün içine baka baka bağırıyo
Annesi de tamam al diyo bana soran yok alıyolar ve gidiyolar.
Mesele ne kalem ne kumbara mesele ben kimim burda?
Allah sana sabır versin. Bir şekilde engelle bu durumu , tamam çocuk diyoruz ama şimdi öğrendikleri ve yaptıkları büyüdüğündeki davranışlarını etkileyecek bana göre. Ya da ailesi pedagog yardımı alsın. İnan arkadaşımın böyle bir çocuğu var geldiğinde sinir küpüne dönüyorum. Yeni evliyim 2 kez geldi 3 eşyamı kırdı. Biri hediyeydi. Hala inadına istediğini veriyor benden izin almadan al diyor çocuğuna. Siz iyi sabırlısınız.
 
Ayy gerçekten böyle bi durum benim de başlımda var . Kendimi aylarca suçladım küçücük çocuktan nefret edemezsin kalbini kirletme diye. Ama gerçekten gördüğüm anda kaçmak istiyorum. Henüz iki yıllık evliyim nişanlıyken başladı her şey. Eşim yeğenini deliler gibi seviyor ve çocuk inanılmaz şımarık 5 yaşında bi kız. Aynı şeyler ben de yaşıyorum. Kaynım ve kayınvalidemler altlı üstlü oturuyor. Aslında en üst katta eşimin evi ama ben sırf bu çocuk ve annesi yüzünden başka bi muhitte kira da oturuyorum. Çokta mutluyum. Sofraya otururuz ağlar sen orda oturma. Zile basarız içerde ağlama sesi gelir kapıyı ben açıcaktayım. Kaynanam hırka giyer ağlar hırkayı çıkar. Ve ağlaması sanki etini şıkmışsın gibi uğunarak. Ben ilk evlendiğimde bilmiyordum bazen yalnızken ne biliyim mesela önündeki sehbayı yerine kaldırmıştım birden uğunarak ağlamaya başladı. Çok savaş verdim çok hediyeler aldım ama hayır olmuyor. Bu sıkıntı tek bende sanıyordum ama gerçekten çok üzgünüm başaramıyorum baş edemiyorum . Kayınvalidem çok iyi bi insan bayılıyorum kendisinine kalbi tertemiz ama sırf üst kattakiler yüzünden sık görüşemiyorıuz çünkü hemen aşağı geliyorlar eltim ise ayrı bir boyut oraya hiç girmek istemiyorum.
 
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Evde çaki bebek var kaçin..
Bu ne yaaaa cocuk deil seytannnnn acil uzmanla gorusmesi lazim bunun yoksa durum gercekse vahimmmmm!!!!
 
Yemin ediyorum cinnet sebebi :KK62:
Ne demek ya, vermiyorum bırak deyin. Bir şeylere sınıra gelmiş belliki. Ama çocuktan önce görümce kriz geçirir bence buna. O da crvabını almış olur. Annesine çocuğuma bağıramazsın deyip insanları delirten biri de iyi falan değildir, uzak durun şundan.
 
İstisnasız her evime geldiğinde bir eşyamı alıyor götürüyor.
Kumbara kalemler ya da ufak bi eşya bunu zaten ben evden getirmiştim dıye gözümün içine baka baka bağırıyo
Annesi de tamam al diyo bana soran yok alıyolar ve gidiyolar.
Mesele ne kalem ne kumbara mesele ben kimim ki burda
Annesi dengesiz çocuğun öyle olması normal
bunların acısı ilerde çıkıyor
çocuk böyle yetiştirilmez bu çocuk narsist olma yolunda ilerliyor
 
Çocuk sevildiğini hissetmiyor bence. Üzerinde ilgiyi alakayı ancak bu şekilde topladığını düşünmüş ve öyle ezbere hareket ediyor. Anne babasının yetersiz ilgilenmesi sonucunda bu şekilde gelişim göstermiş diye düşünüyorum. Çocukları sevildiklerini hissederek yetiştirip büyütmek gerek.
 
Okurken fenalık geçirdim, Allah size sabır versin. Allahtan eşiniz de farkında yani çocuğun normal olmadığının, o da ailesi gibi olsa düşünemiyorum bile durumu… eşim birkaç kez sinirlendi, uzun süre gitmedik demişsiniz. Bence oturup konuşun eşinizle açık açık, sonra da mesafe koyun, yine gitmeyin bi süre. Eğer arayıp sebebini sorarlarsa ya da telefonla taciz etmeye devam ederlerse aileyle de konuşun, biz bu sebepten görüşmek istemiyoruz artık diye.
 
Çocuğu çok yanlış yetiştiriyolar yalnız. Saygı, terbiye yoksunu olarak büyüyor ve bu çok kötü bir şey.
 
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Çocugun ailesi manyak ve malesef çocuğu da o yonde yetiştirmişler. Siz bildiginiz gibi yapin. Kuçuk çocugun emirlerine uymak da ne demek. Ailesi ektigi tohumun meyvesini olgunlaşinca yiyecek. Ne ekiyorlarsa onunla da karşilaşicaklar.
 
Başlığı okuyunca garip gelebilir hatta bunları okuduğunuz zaman tepki de verebilirsiniz.
Eşimin ailesiyle çok iyi anlaşıyoruz bugüne kadar en ufak bı sıkıntı yaşamadık. Aileler de mükemmel anlaşıyor ama mutlaka bir sorun çıkar ya bu sorun 5 yaşında ki bir çocuk.
Görümce ve kayınvalide karşılıklı dairelerde oturuyorlar görümce çalıştığı için oğluna kayınvalide bakıyor yani her akşam oradalar.
Size çocuktan bahsetmek istiyorum.
Kendi ailemde kuzenler de yeğenlerde daha önce böyle bi durum yaşamadım nasıl davranacağımı bilmiyorum.
Çocuk inanılmaz ilgi isteyen bir çocuk ve herkesi yönetmek istiyor. Devamlı emir veriyor ne emir verirse anında yapılıyor.
Örnek verecek olursam.
Hep birlikte masaya oturuyoruz yemek yemeye başlıyoruz çocuk geliyo ve dıyo kı kivi sen ordan kalk şu sandalyeye oturacaksın.
Annesi hemen bana dönüyo kivi geçebilir mısın x öyle istiyor dıyo.
Ya da kvme sen yemek yeme istemiyorum kalk diyo o da tamam deyip sofradan kalkıyo.
Yemeğin ortasında benım canım şu yemek istıyo yapın dıyo anında sofradan kalkıp onu yapıyolar yapınca da vazgectım deyıp yemıyo.
Ya da benım önümde ki tabağı istiyo ben o tabağı yemek ıstıyorum dıye hayır deyınce küsüyo, bağırıyo, ağlıyo kapıları çarpıyo.
Şimdi buraya kadar sanane diyebilirsiniz ama çocuğun bana ayrı bi gıcıklığı var.
Çünkü emirlerini yerine getirmiyorum rica etse ya da normal bir şekilde istese tamam ama devamlı emir vermesi beni sinirlendiriyor.
Gözlerımın içine baka baka beni şikayet ediyor annesıne benımle oynamıyo söyle oynasın.
Ya da ben su istiyorum ama kivi getirecek tarzı
Annesi bana da diyemediği için çocuga yalvarıyo ben getırıyım suyu dıye hayır o getirecek dıye ağlamaya başlıyo bu sefer bana geliyolar lütfen sen verir misin diye.
Günde 5 6 kere görüntülü arıyor eşimi benı açmıyoruz. Açana kadar arıyor. Açınca da telefonu kapatmayın ben sizi izliycem burdan dıyo. Ya da hadi buraya geleceksiniz oyun oynamak istiyorum dıyo sinirden telefonu suratına kapatıyorum arama dıye bu sefer açana kadar eşimi arıyor ya da annesini arayıp telefonumu açmadı dıye annesıne aratıyor.

Bir iki kere acil işleri olduğu için bır ıkı saat ilgilenmek zorunda kaldım. İkimiz tek olunca ne dediysem yaptı ne dersem tamam tamam hiç zorlamadı. Kapıdan içeri ailesi girer girmez beni terslemeye sanane şu bu dedi anında.
Yanımızda kimse yokken o kadar uysal kı.
Bebeğim var zaten sık gitmiyoruz oraya bu sefer de gecenın saat onbırınde ailesıne ben bebeği görücem dediği için bize geliyorlar. Yatıcaz diyoruz. Yaa şimdi sabaha kadar ağlar 10 dakıka görsün çıkarız diyolar.
Oraya gitsem konuşmalar hep şu şekilde bebeği uyandır sevcem.
Şu elbiseyi giydir.
Oyuncaklarıma dokunmayacak
Onu kimse sevmeyecek
Kucağınıza almayacaksınız su içiyorum içmesin.
Mama içiriyorum içmesin.
Korkudan torununu almıyor kadın kucagına.
Ya da evde ki herkese oyun oynatıp kendi ev halkını izliyor oyuna gırmeyı kabul etmezsen saatlerce ağlıyo
Bir iki kere eşim hareketlerıne o kadar sinirlendi ki uzun süre gitmedik 5 yasında kı cocuk yuzunden.
Kreşe verdiler iki saat sonra aldılar kreşten nedeni de tüm öğretmenler sadece onunla ilgilenecekmiş başka çocuklarla da ilgilendikleri için çocuk ağlamış.
Çocukla yalnız kalmaktan çekiniyorum bir kere puzzle yaptırmaya çalıştı bana bunu senin yapman lazım dedim diye annesine beni şikayet etti beni azarladı, vurdu dıye. gözlerimin içine baka baka bana iftira atıp gülüyor.
Evet bu tamamen yetiştirme tarzıyla alakalı bi durum aileden kaynaklı farkındayım.
Ama bu telefonlar, evde rahat bırakmamalar artık beni delirtmeye başladı gece uyku da bile arıyor açın telefonu dıye. 5 yaşında ki bi çocukla böyle bı zıtlık yaşamak istemiyorum. Yaklaşımım nasıl olmalı yorumlarınızı bekliyorum
Okurken ben sinir oldum 😂
Açıkçası böyle buna benzer bi çocuk vardı yakın çevremde. Bişey konuşursun konuşturmaz. Annesi ay o anlatsın ne anlatacaksa da biz öyle devam edelim der. Anlattığı şey saçma sapan bişey. Bitirince devam edersin konuşmaya 3 sn sonra aynı şeyler. Evde her şey ona ayarlı.
Ben en son canım basıl istiyorsa öyle davranmaya başladım. Mesela verdiğim örnekte çocuğa dönüp “hayır sen şimdi bir şey söyleyemezsin. Biz büyükler önemli bir konu konuşuyoruz. Çocuklar böyle konularda lafa girmemeli,oyunlarına dönmeliler” dedim ağladı, bağırdı,çağırdı,tepindi. Annesi tamam hadi anlat diyince oturduğum masadan kalkıp konuşmasına dahil olmadım. Kimsenin çocuğunun terbiye kıtlığına eşlik etmek zorunda değilim. O mevzuları çekmek zorunda da değilim. Böyle böyle ya çocuğun olduğu ortamlara beni zorlamayı bıraktılar ya hiç çağırmadılar vs.
Bence siz kendi tavrınızı koyun. Çocuğun annesine kırıcı olmadan, eşyalarınızı izinsiz almaması gerektiğini, kendi çocuğunuz için böyle davranılmayacağını söyleyin.
Ayrıca babaannesi sizin çocuğunuzu o çocuğun korkusuna kucağına alamıyorsa, ben olsam açıkça “şimdi bebek olsa da kendisine ilgi göstereni göstermeyeni anlıyor anne. İleride bu çocuk neden bize gelip gitmiyor diye sormazsın herhalde böyle davrandığın için” de derim.
Kim çocuğun oyuncağı olmak istiyorsa olabilir. Siz oyuncak olmak istemiyorsanız bence kendi tavrınızı açıkça koyun ortaya. Çocukla fazla muhatap olmayın. Aramalarını hiç açmayın. Özellikle teke tek hiç yalnız kalmayın. Herkes çocuğuna sahip olsun.
 
İstisnasız her evime geldiğinde bir eşyamı alıyor götürüyor.
Kumbara kalemler ya da ufak bi eşya bunu zaten ben evden getirmiştim dıye gözümün içine baka baka bağırıyo
Annesi de tamam al diyo bana soran yok alıyolar ve gidiyolar.
Mesele ne kalem ne kumbara mesele ben kimim burda?
Ailesi ile konuşun bence.
Çocuklarına nasıl davrandıkları onları ilgilendirir zira şimdiden ve tabi ilerde de zorluğunu yaşayacak olan onlar ama size diretemez.
Siz sınırlarınızı çizin en başından.
Size bırakmasınlar mesela, teklif ettiklerinde benimde bebeğim var ben başedemiyorum kusura bakmayın diyebilirsiniz.
Telefonla arandığınızda açmamak yerine komple kapatın.
Herkesi parmağında oynatıyor çocuk istiyorlar ki sizi de oynatsın ama iyilik yapmıyorlarki çocuğa. Dunya böyle bir yer değil. Okulda,dısarda başka alanlarda kimse nazını bu kadar çekmeyecek çocuğun,şımarık ,geçimsiz olarak anılacak.
Keşke bir uzmandan destek alsalar.
 
Bence siz davranışlarınızda tutarlı olun ve asla pes etmeyin. Ailesi ile sizi karşı karşıya getirdiğinde de tutarlı davranışlarınızdan vazgeçmeyin.
 
kücük bir örnek vereyim size,
Komşum çalıştığı İçin bebeğine diğer kardeşler baba kuzen vs baktı, çocuk aşırı şımardı, güzellikle istediği olmayınca zorbalıkla yaptı , şimdi 12 yaşında, evde terör estiriyor. Bana istediğini zorla asla yaptıramadı, mesela teni çok sıcaktır, kışın atletle üşümez ama benden bir şey isteyecek olsa ben öyle gezme hasta olursun dediğim için çorap kalın kazak pantolon hatta çeket giyip gelirdi , teyzem kızacak diye , ama annesi asla istediği bişeyi yaptırtamaz. Ben kızmadım çocuğa sadece ısrarlı bir şekilde “hayır” dedim. Geçen gün yine okul önünde gördüm kar yağmış hava buz, çeketi elinde bekliyordu, bende teyzem üzerini giyermisin dedim ama üşümüyorum dedi, dedim biliyorum ama yinede giysen iyi olur hasta olabilirsin, hıhı tamam dedi ve giydi, teşekkür ederim dedim. köşeye geçtim bir kaç dakika sonra çıkarır diye bekledim ama çıkarmadı , çok mutlu oldum annesine anlattım.
Hatta bazen annesi bana gizliden söyler sen söylesene şuna şöyle yapsın seni dinliyor diye . Bence sizde tepenizde size emir vermesine izin vermeyin, kendi çocuğunuzada başta zor olacak ama öyle davranmalarına müsade etmeyin
 
Çocuğa çok üzüldüm. Ailesi ona nasıl bir kötülük yaptığının farkında değil. Siz veya etraflarındaki diğer insanlar en kötü ihtimalle bir daha görüşmezsiniz olur biter ama çocuk hayatının sonuna kadar zorlu bir kişilik bozukluğuyla yaşayabilir veya ağır tedavilerle uğraşmak zorunda kalabilir. Büyüdükçe durulması da bir ihtimal, ama maalesef bu durumun çocuğa yapılan büyük bir yanlış olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Yazık o masum yavruya.
Sizi de çok iyi anlıyorum ama, geceleri ararlarsa hiç açmayın bence. Açarsanız da çocuk çıkarsa "bebek uyuyor biz de şimdi uyuyacağız hadi sana iyi geceler tatlı rüyalar fıstığım" diyip kapatın. Ailesi de ne derse desin artık. Birkaç gece bunu yaparsanız artık aramaz bence.
 
Ben de eğitimciyim ama gerçekten başlarım böyle çocuğa .Simarikligi da geçmiş .Kimse kimsenin delisini avutmak zorunda değil .Benim eşimin yeğeni bunun yanında melek ama ben de eşimde haddini bildiriyoruz yeri gelince.Yoksa o da aynısını yapacak .Çocuğun maskarasi olacak değilsiniz kaç yaşında .Ben olsam çocuğun davranışlarından rahatsız olduğumu acikca söylerim .Ve yapmak istemiyorum derim .
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X