Ben kendi annemle kackere tartıstım bilmiyorum.artık ensonunda kabullendı yada bana belli etmıyorr artık.söleyecegine söluyor sanırım hala.napıyım artık birde onu stres yapamıcam yeterki ben duymuyım
allahtan kayınvalimden bu konuda daha söz dinlıyor:) eşimin kardeşine bıle söylemedı.banada hiç sormuyor konuyla ilgili birsey.ama kesin kararım hiçbir arkadaşıma durumdan bahsetmicem.seni anlamayan insanlara saf saf kendını anlatmak okadar yıkıcı bir durum ki..
Hiç unutmuyorum ; ikinci amelıyatımı olmam gerektiğini öğrendiğimde( artık doktorda karar kılmış ve amelıyat için gün bekliyordum) bir arkadasımla kahve içmeye cıktık.neyse anlattım durumları kıza,gözleri falan doldu ay dualar falan.sonra dedi işte bizde önümüzdeki ay başlıcaz denemeye.işte guzel temenniler karsılıklı fln,öpüştük sarıldık ayrıldık.ertesi akşam eşimle arkadaslarla dısarı cıktık.bir telefon ; ayy ben hamileymişim demez mi kız:))) yok işte röntgen cektırmiş birsey olurmuymus.
Gecırdıgım şoku anlatamam! Tabıyki hiç bozuntuya vermedım ama okadar sinirlenmiştim ki.daha dün korunuodunuz hani:))) ben sana bukdr anlatırken sen karsımda hamile hamile yalan söylemişsin!bide benı nie arıyorsun ertesı gün ben doktormuyum? 3 ay sonra öğrenıyım nolcak yani.ama tabi kötü niyetınden mi,hayır.bunları yaşamadığı için düşünememesinden. Cok üzülmüştüm,ve tabıykı berbat bır geceydi.
Yani arkadaslar; bizi bizden başkası anlamaz:) ve emin olun mutluğumuzu da hiçbir arkadasımız bizim gibi paylaşmaz
Hepimizin mutluluğunu paylaşacagımız günlere...