- 15 Mayıs 2012
- 758
- 55
- 318
- Konu Sahibi 3kedili1bebeli
-
- #21
Duymayacağım :)) boşwereceğim :)
Ben darmadağın olduğumda sanki el uzatacaklar
Duymayacağım :)) boşwereceğim :)yaparlar baskı boşver duyma bazı şeyleri insanlar hep konuşur
herkes kaçaçak yer ararDuymayacağım :)) boşwereceğim :)
Ben darmadağın olduğumda sanki el uzatacaklar
Ayy moral olduherkes kaçaçak yer ararkara günde karanlığa karışır herkes salla takma kafana.
Merhaba,Ben annesi 38,babası 42 yaşındayken ,12 ila 14 yaşında iki ablası varken tekne kazintisi doğmuş biriyimMerhabalar
Yaş 40 ( 85’liyim ) kızım 12 yaşında (2013’lü nisan)
6 aylık rutin doktor kontrolünde annem de geldi benimle
Tabi kayınwalidemlerden de 2.çocuk için baskı hep var sağ olsunlar :)
Doktor yumurtalar falan çok iyi güzel her şey yolunda bi sıkıntı yok ama neden çocuk istemiyorsunuz diyip durdu ( sanki kendi bakacak )
Tabi annem de duydu ya başladı :)
Annem sürekli yaşadığım ilde olsa bu kadar beklemezdim yapardım bakardı da benden çok iyi bakardı
Ama adana’da oturuyor kardeşim de amerikada belki bikaç seneye annem de gider düşüncesi öyleydi
Şimdi yap ben bakarım 2 yaşına kadar diyo falan…
Ama benim öyle bi psikolojim yok ha rabbim de nasip edecek mi onu da bilmeyiz de …
Rahata ermişim , kızım büyümüş , arkadaş gibi gezip tozuyoruz , yurtdışı gezilerimizi planlıyoruz babasıyla beraber… ve bunun gibi şeyler..
Ama sil baştan her şeyi yaşamak çok zor
Tahammülüm yok bazen şişiyorum eşime diyorum Allahını sewersen sen dinle ilgilen ben spora gidicem diyip atıyorum kendimi dışarı
Hadi nasip oldu bebek diyelim
Kızıma haksızlık gibi olacak diye düşünüyorum
Onun zamanından çalıcam gibi
Belki üniversitede yanında benim de gitmem gerekecek ortalık kötü
Birinin peşini zor kovalıyorum
Onunla tekrar aynı şeylerle uğraşamam
Ama anlamıyorlar
Eşim de benden dolayı istemiyor bana kıyamıyor
Ben maddi yönden anca destek oluyorum fiziksel ve psikolojik olarak sen yıpranıyorsun diyor
Haklı da
Kendi de gezmek istiyor
Biri elinde biri kucağında ben istemem öyle sen de hayattan zevk al sen de bi defa geliyorsun dünyaya der hep
Kafam karıştı
Kimseyle de paylaşamıyorum ..
Bi iç döktüm
Aklıma gelenler şuanlık böyle ama daha artı eksiye döktüğümüz kağıdımız da vardı her şeyiyle .. yapmamaya karar vermiştik .. tabi nasip meselesi o apayrı konu..
kayınvalide tarafında yardımcı kimse yok onu da belirteyim
Yani bi işim war bırakayım diyeceğim de kimse yok ..
Neyse sewgilerle …
Yani kadın doğum doktoru eşi bile sokmuyor içeri bunu nasıl almışlar.40 yaşında bir kadın olarak neden jinekologa annenizle gitme ihtiyacı hissettiniz ve daha da önemlisi annenizin muayenehane içinde ne işi vardı?
Çocukların fikri alınmayacak durumlar vardır; çocuk sahibi olmak veya olmamakta bunlardan biri.iyi de kızlarıda o ailenin bir bireyi. niye sorulmasın?
Doktorlar söylüyor öyle,bana da 36 yaşındayken söylemişti ,potansiyel musteriYapmak için bir tane sebep yazmamışsınız aile baskısı dışında. Siz de istemiyorsunuz zaten. Gerekçelerinizde de çok haklısınız. Herkes işine baksın. Doktor da çok hadsizmiş sana ne yani?
Hiç denk gelmedim neden çocuk istemiyorsun diye soran doktora. Müşteri olarak bakıyorsa da hadsiz oluyor işte yineDoktorlar söylüyor öyle,bana da 36 yaşındayken söylemişti ,potansiyel musteri
38 yaşındayken kadın doğumcum bana sormuştu .Hiç denk gelmedim neden çocuk istemiyorsun diye soran doktora. Müşteri olarak bakıyorsa da hadsiz oluyor işte yine
Yaş 34. 2 çocuk var biri 12 kız biri 8 erkek. Yeminle başka bir çocuğa, evde fazladan bir nefese ne bedenen ne ruhen takatim varMerhabalar
Yaş 40 ( 85’liyim ) kızım 12 yaşında (2013’lü nisan)
6 aylık rutin doktor kontrolünde annem de geldi benimle
Tabi kayınwalidemlerden de 2.çocuk için baskı hep var sağ olsunlar :)
Doktor yumurtalar falan çok iyi güzel her şey yolunda bi sıkıntı yok ama neden çocuk istemiyorsunuz diyip durdu ( sanki kendi bakacak )
Tabi annem de duydu ya başladı :)
Annem sürekli yaşadığım ilde olsa bu kadar beklemezdim yapardım bakardı da benden çok iyi bakardı
Ama adana’da oturuyor kardeşim de amerikada belki bikaç seneye annem de gider düşüncesi öyleydi
Şimdi yap ben bakarım 2 yaşına kadar diyo falan…
Ama benim öyle bi psikolojim yok ha rabbim de nasip edecek mi onu da bilmeyiz de …
Rahata ermişim , kızım büyümüş , arkadaş gibi gezip tozuyoruz , yurtdışı gezilerimizi planlıyoruz babasıyla beraber… ve bunun gibi şeyler..
Ama sil baştan her şeyi yaşamak çok zor
Tahammülüm yok bazen şişiyorum eşime diyorum Allahını sewersen sen dinle ilgilen ben spora gidicem diyip atıyorum kendimi dışarı
Hadi nasip oldu bebek diyelim
Kızıma haksızlık gibi olacak diye düşünüyorum
Onun zamanından çalıcam gibi
Belki üniversitede yanında benim de gitmem gerekecek ortalık kötü
Birinin peşini zor kovalıyorum
Onunla tekrar aynı şeylerle uğraşamam
Ama anlamıyorlar
Eşim de benden dolayı istemiyor bana kıyamıyor
Ben maddi yönden anca destek oluyorum fiziksel ve psikolojik olarak sen yıpranıyorsun diyor
Haklı da
Kendi de gezmek istiyor
Biri elinde biri kucağında ben istemem öyle sen de hayattan zevk al sen de bi defa geliyorsun dünyaya der hep
Kafam karıştı
Kimseyle de paylaşamıyorum ..
Bi iç döktüm
Aklıma gelenler şuanlık böyle ama daha artı eksiye döktüğümüz kağıdımız da vardı her şeyiyle .. yapmamaya karar vermiştik .. tabi nasip meselesi o apayrı konu..
kayınvalide tarafında yardımcı kimse yok onu da belirteyim
Yani bi işim war bırakayım diyeceğim de kimse yok ..
Neyse sewgilerle …
Normalde bence ideali 2 dir ama bence sizin hayatınız için tek ideal. Bir sürü neden saymışsınız zaten konuyu tekrar okusanız eminim sizde netleşirsiniz :)Merhabalar
Yaş 40 ( 85’liyim ) kızım 12 yaşında (2013’lü nisan)
6 aylık rutin doktor kontrolünde annem de geldi benimle
Tabi kayınwalidemlerden de 2.çocuk için baskı hep var sağ olsunlar :)
Doktor yumurtalar falan çok iyi güzel her şey yolunda bi sıkıntı yok ama neden çocuk istemiyorsunuz diyip durdu ( sanki kendi bakacak )
Tabi annem de duydu ya başladı :)
Annem sürekli yaşadığım ilde olsa bu kadar beklemezdim yapardım bakardı da benden çok iyi bakardı
Ama adana’da oturuyor kardeşim de amerikada belki bikaç seneye annem de gider düşüncesi öyleydi
Şimdi yap ben bakarım 2 yaşına kadar diyo falan…
Ama benim öyle bi psikolojim yok ha rabbim de nasip edecek mi onu da bilmeyiz de …
Rahata ermişim , kızım büyümüş , arkadaş gibi gezip tozuyoruz , yurtdışı gezilerimizi planlıyoruz babasıyla beraber… ve bunun gibi şeyler..
Ama sil baştan her şeyi yaşamak çok zor
Tahammülüm yok bazen şişiyorum eşime diyorum Allahını sewersen sen dinle ilgilen ben spora gidicem diyip atıyorum kendimi dışarı
Hadi nasip oldu bebek diyelim
Kızıma haksızlık gibi olacak diye düşünüyorum
Onun zamanından çalıcam gibi
Belki üniversitede yanında benim de gitmem gerekecek ortalık kötü
Birinin peşini zor kovalıyorum
Onunla tekrar aynı şeylerle uğraşamam
Ama anlamıyorlar
Eşim de benden dolayı istemiyor bana kıyamıyor
Ben maddi yönden anca destek oluyorum fiziksel ve psikolojik olarak sen yıpranıyorsun diyor
Haklı da
Kendi de gezmek istiyor
Biri elinde biri kucağında ben istemem öyle sen de hayattan zevk al sen de bi defa geliyorsun dünyaya der hep
Kafam karıştı
Kimseyle de paylaşamıyorum ..
Bi iç döktüm
Aklıma gelenler şuanlık böyle ama daha artı eksiye döktüğümüz kağıdımız da vardı her şeyiyle .. yapmamaya karar vermiştik .. tabi nasip meselesi o apayrı konu..
kayınvalide tarafında yardımcı kimse yok onu da belirteyim
Yani bi işim war bırakayım diyeceğim de kimse yok ..
Neyse sewgilerle …
Keyfinize bakın ya ne çocuğu? Ailelerin bu müdahalesi de çok sinir bozucu değil mi? Bakacak biri olsa bile insan istemeden neden çocuk yapsın?Merhabalar
Yaş 40 ( 85’liyim ) kızım 12 yaşında (2013’lü nisan)
6 aylık rutin doktor kontrolünde annem de geldi benimle
Tabi kayınwalidemlerden de 2.çocuk için baskı hep var sağ olsunlar :)
Doktor yumurtalar falan çok iyi güzel her şey yolunda bi sıkıntı yok ama neden çocuk istemiyorsunuz diyip durdu ( sanki kendi bakacak )
Tabi annem de duydu ya başladı :)
Annem sürekli yaşadığım ilde olsa bu kadar beklemezdim yapardım bakardı da benden çok iyi bakardı
Ama adana’da oturuyor kardeşim de amerikada belki bikaç seneye annem de gider düşüncesi öyleydi
Şimdi yap ben bakarım 2 yaşına kadar diyo falan…
Ama benim öyle bi psikolojim yok ha rabbim de nasip edecek mi onu da bilmeyiz de …
Rahata ermişim , kızım büyümüş , arkadaş gibi gezip tozuyoruz , yurtdışı gezilerimizi planlıyoruz babasıyla beraber… ve bunun gibi şeyler..
Ama sil baştan her şeyi yaşamak çok zor
Tahammülüm yok bazen şişiyorum eşime diyorum Allahını sewersen sen dinle ilgilen ben spora gidicem diyip atıyorum kendimi dışarı
Hadi nasip oldu bebek diyelim
Kızıma haksızlık gibi olacak diye düşünüyorum
Onun zamanından çalıcam gibi
Belki üniversitede yanında benim de gitmem gerekecek ortalık kötü
Birinin peşini zor kovalıyorum
Onunla tekrar aynı şeylerle uğraşamam
Ama anlamıyorlar
Eşim de benden dolayı istemiyor bana kıyamıyor
Ben maddi yönden anca destek oluyorum fiziksel ve psikolojik olarak sen yıpranıyorsun diyor
Haklı da
Kendi de gezmek istiyor
Biri elinde biri kucağında ben istemem öyle sen de hayattan zevk al sen de bi defa geliyorsun dünyaya der hep
Kafam karıştı
Kimseyle de paylaşamıyorum ..
Bi iç döktüm
Aklıma gelenler şuanlık böyle ama daha artı eksiye döktüğümüz kağıdımız da vardı her şeyiyle .. yapmamaya karar vermiştik .. tabi nasip meselesi o apayrı konu..
kayınvalide tarafında yardımcı kimse yok onu da belirteyim
Yani bi işim war bırakayım diyeceğim de kimse yok ..
Neyse sewgilerle …
Haklısınız bence de ,çocuk isteyen zamanında düşünmeli;40 yaşından sonra düşüncesi çok ilginç geliyor bana.Tabi isteyen doğurur da niye bekleyesin ki ömrümün yarısı bitsin de doğrayım diye.Merhaba,Ben annesi 38,babası 42 yaşındayken ,12 ila 14 yaşında iki ablası varken tekne kazintisi doğmuş biriyimBu süreci yaşayan bir çocuk ve yetişkin olarak hicc tavsiye etmem.Her şeyin sonuna,tahammulsuzlugune ,heyecansizligina kalıyorsunuz.Ilk anlarda sonradan olduğunuz için çok şımartilip el üstünde tutulabilirsiniz lakin o hiç öyle gitmiyor.Her şeyin, herkesin gözünde ilk göz ağrıları yaşanmış oluyor.Anne ve babanın enerjisi tükeniyor ,şu gün doğursaniz çocuk 10 yaşındayken siz 50 olacaksınız ve o 10 yaş enerjisini kesinlikle ilk cocuktaki gibi karsilayamayacaksiniz,Annaneler ,babanneler bencil olmasın.Kendileri bi kac sene ilgilenip ortadan çekilecek çünkü onlar da iyice yaşlanacak.Demem o ki,bi kişinin uzun yıllardır çocuğu olmuyordur ,tüp bebek vs deniyordur, hiç çocuğu yoktur ,ona tamam ama 12 yaşında çocuğu olan 40 yaşında biri için aynı şey geçerli değil. Kardesi ile arasında nesil farkı olacak.O üniversiteyi bitirdiğinde kardesi daha ilkokul çocuğu olacak,hiç bir paylaşımları olmuyor inanın.Tekne kazintisi olmayı sadece yaşayan bilir.Tercih sizin tabii.Hakkinizda hayırlar olsun insallah
Eger kendiniz bunu istemiyorsaniz bence baskaisnin lafiyla yapmayin. Su yada kadar ben bakarimlara da guvenmeyin. Ben 34 um. Oglum 5 yasinda ben cesaret edemiyorum cunku dediginiz gb okula basladi hersey rayina oturdu simdi al basa donmek urkitucu geliyor. Benim kv de ara ara yokluyor kiz torun hasretinden ama ben bir gun bir bebek daha istiyorum dersem anca goze alirim bunu. Sizin durumda dusunmeye bile degmez. Gecistirin ve yapmayinMerhabalar
Yaş 40 ( 85’liyim ) kızım 12 yaşında (2013’lü nisan)
6 aylık rutin doktor kontrolünde annem de geldi benimle
Tabi kayınwalidemlerden de 2.çocuk için baskı hep var sağ olsunlar :)
Doktor yumurtalar falan çok iyi güzel her şey yolunda bi sıkıntı yok ama neden çocuk istemiyorsunuz diyip durdu ( sanki kendi bakacak )
Tabi annem de duydu ya başladı :)
Annem sürekli yaşadığım ilde olsa bu kadar beklemezdim yapardım bakardı da benden çok iyi bakardı
Ama adana’da oturuyor kardeşim de amerikada belki bikaç seneye annem de gider düşüncesi öyleydi
Şimdi yap ben bakarım 2 yaşına kadar diyo falan…
Ama benim öyle bi psikolojim yok ha rabbim de nasip edecek mi onu da bilmeyiz de …
Rahata ermişim , kızım büyümüş , arkadaş gibi gezip tozuyoruz , yurtdışı gezilerimizi planlıyoruz babasıyla beraber… ve bunun gibi şeyler..
Ama sil baştan her şeyi yaşamak çok zor
Tahammülüm yok bazen şişiyorum eşime diyorum Allahını sewersen sen dinle ilgilen ben spora gidicem diyip atıyorum kendimi dışarı
Hadi nasip oldu bebek diyelim
Kızıma haksızlık gibi olacak diye düşünüyorum
Onun zamanından çalıcam gibi
Belki üniversitede yanında benim de gitmem gerekecek ortalık kötü
Birinin peşini zor kovalıyorum
Onunla tekrar aynı şeylerle uğraşamam
Ama anlamıyorlar
Eşim de benden dolayı istemiyor bana kıyamıyor
Ben maddi yönden anca destek oluyorum fiziksel ve psikolojik olarak sen yıpranıyorsun diyor
Haklı da
Kendi de gezmek istiyor
Biri elinde biri kucağında ben istemem öyle sen de hayattan zevk al sen de bi defa geliyorsun dünyaya der hep
Kafam karıştı
Kimseyle de paylaşamıyorum ..
Bi iç döktüm
Aklıma gelenler şuanlık böyle ama daha artı eksiye döktüğümüz kağıdımız da vardı her şeyiyle .. yapmamaya karar vermiştik .. tabi nasip meselesi o apayrı konu..
kayınvalide tarafında yardımcı kimse yok onu da belirteyim
Yani bi işim war bırakayım diyeceğim de kimse yok ..
Neyse sewgilerle …
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?