37+4 te bebeğimi kaybettim/ 7.11.2018

37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.
Gözyaşları içinde okudum yaşadıklarınızı.. Rabbim sabır versin.. ÖyLe bi kor ki ölene dek yanacak.. Ben 3 aylıkken kaybettim bebeğimi.. Polikistik overim vardı bnmde.. Dr lar biraz zor anne olursun dediler ama tedavilerden 1 yıl sonra hamile kaldığımı öğrendim.. Dünyanın yönü rengi değişti sanki.. Kontrolüme gitmeme iki gün kala kanamam Başladı.. Gittiğimdeyse çok geç dedi Dr lar.. Kalbi atmıyordu artık.. Bağımız kopmuştu.. Hiç göremedim.. Dr Lara onu sordum.. Bir et parçası dahi olsa görmek istiyorum dedim.. Aklımdan çıkmıyor doktorun dedikleri.. Aklımı kaybedicrm sandım.. Maalesef dedi Dr.. O kadr küçüktü ki parçaları eti bile andırmıyor.. Patolojiye gönderdik gerisi çöpte... O kelimesi yok mu? Rabbim dedim dayanma gücü ver ama ben o gücü kendimde bulamadım.. Sinir krizi geçirdim.. Anestezinin etkisi de vardı üstümde.. Öfkeden acıdan saçlarımı yolmuşum.. Sakinleştirici sonra uyumuşum.. Yengem yanımdaydı o gün hastanede.. Kendime geldiğimde ellerimi açmaya çalışıyordu.. Avuçlarımda dolu dolu saçlarım.. HERKESTEN BİR TESELLİ.. Ama hala inanamıyordm öldüğüne.. Küçüktü hissetmedim belki ama olduğunu ve artık olmadığını biliyordm.. Acının bi tarifi yok ne yazık ki.. Herkes ateşin yaktığını biliyordu bnde ateşte yandığımı.. Bir gerçek var.. Kaçamadığım kaçmaya çalıştıkça kurtulamadığım.. Ben bir gece oturdum şöyle epeyce bir düşündüm.. 25 yaşındaydım.. Daha ne yaşadım ki dedim.. Sonra acının üzerine konuşmak acıttı içimi.. Içim çürüyordu sanki her tesellide.. ÖyLe böyle hatalarım olmuştu.. 25 yaşındaydım.. Bir kayıp verdim siz ne olduğunu bilmezsiniz.. Hayatta ilk kayıbını vermeyen hiç kimse bilmez.. Sonra bir gün 24 saat.. Ve ben o 24 saat oturup düşündüm.. Daha 30 umda değildim.. Kanımda bilmem kaç doz anestezi ağlamaktan öfke krizi geçirmişim.. Kolumda serum içimde kıyamet.. Öfke insanı boğar dedim.. Ne zman boğulacak gibi olsam koştum kaleme kağıda bişeyler yazdım.. Başka türlü yaşayamazsın dedim.. İnsan yazmazsa nasıl yaşar başka türlü.. Sadece yazdım ama paylaşmadım kimseyle.. Sayfalar dolusu kelimeler döktüm.. Acımı döktüm.. Yüreğimi gözyaşımı döktüm.. Hep aynı sonla bitirdim ne yazdıysam.. Hep aynı o son cümlge ile HAYIRLISI.. Tıpkı yazılarımı her sonlandırdığımda yaşları gözlerime zoraki tıkıştırdığım gibi bir cümle.. Duygularım hep aynı dedim.. Sevinçlerim.. Üzüntülerim.. Kaybetmelerim.. Özlemlerim. En çok da özlemlerim.. Bir umuda, bir çocuğa VESSELAM ANNE OLMAYA bir hiç var olmamışa ve bir de adını cemre koyacam dediğim cemre me özlemim hep aynı.. Hep aynı Ağırlıkta.. SAHİİ NEDEN??
 
Gözyaşları içinde okudum yaşadıklarınızı.. Rabbim sabır versin.. ÖyLe bi kor ki ölene dek yanacak.. Ben 3 aylıkken kaybettim bebeğimi.. Polikistik overim vardı bnmde.. Dr lar biraz zor anne olursun dediler ama tedavilerden 1 yıl sonra hamile kaldığımı öğrendim.. Dünyanın yönü rengi değişti sanki.. Kontrolüme gitmeme iki gün kala kanamam Başladı.. Gittiğimdeyse çok geç dedi Dr lar.. Kalbi atmıyordu artık.. Bağımız kopmuştu.. Hiç göremedim.. Dr Lara onu sordum.. Bir et parçası dahi olsa görmek istiyorum dedim.. Aklımdan çıkmıyor doktorun dedikleri.. Aklımı kaybedicrm sandım.. Maalesef dedi Dr.. O kadr küçüktü ki parçaları eti bile andırmıyor.. Patolojiye gönderdik gerisi çöpte... O kelimesi yok mu? Rabbim dedim dayanma gücü ver ama ben o gücü kendimde bulamadım.. Sinir krizi geçirdim.. Anestezinin etkisi de vardı üstümde.. Öfkeden acıdan saçlarımı yolmuşum.. Sakinleştirici sonra uyumuşum.. Yengem yanımdaydı o gün hastanede.. Kendime geldiğimde ellerimi açmaya çalışıyordu.. Avuçlarımda dolu dolu saçlarım.. HERKESTEN BİR TESELLİ.. Ama hala inanamıyordm öldüğüne.. Küçüktü hissetmedim belki ama olduğunu ve artık olmadığını biliyordm.. Acının bi tarifi yok ne yazık ki.. Herkes ateşin yaktığını biliyordu bnde ateşte yandığımı.. Bir gerçek var.. Kaçamadığım kaçmaya çalıştıkça kurtulamadığım.. Ben bir gece oturdum şöyle epeyce bir düşündüm.. 25 yaşındaydım.. Daha ne yaşadım ki dedim.. Sonra acının üzerine konuşmak acıttı içimi.. Içim çürüyordu sanki her tesellide.. ÖyLe böyle hatalarım olmuştu.. 25 yaşındaydım.. Bir kayıp verdim siz ne olduğunu bilmezsiniz.. Hayatta ilk kayıbını vermeyen hiç kimse bilmez.. Sonra bir gün 24 saat.. Ve ben o 24 saat oturup düşündüm.. Daha 30 umda değildim.. Kanımda bilmem kaç doz anestezi ağlamaktan öfke krizi geçirmişim.. Kolumda serum içimde kıyamet.. Öfke insanı boğar dedim.. Ne zman boğulacak gibi olsam koştum kaleme kağıda bişeyler yazdım.. Başka türlü yaşayamazsın dedim.. İnsan yazmazsa nasıl yaşar başka türlü.. Sadece yazdım ama paylaşmadım kimseyle.. Sayfalar dolusu kelimeler döktüm.. Acımı döktüm.. Yüreğimi gözyaşımı döktüm.. Hep aynı sonla bitirdim ne yazdıysam.. Hep aynı o son cümlge ile HAYIRLISI.. Tıpkı yazılarımı her sonlandırdığımda yaşları gözlerime zoraki tıkıştırdığım gibi bir cümle.. Duygularım hep aynı dedim.. Sevinçlerim.. Üzüntülerim.. Kaybetmelerim.. Özlemlerim. En çok da özlemlerim.. Bir umuda, bir çocuğa VESSELAM ANNE OLMAYA bir hiç var olmamışa ve bir de adını cemre koyacam dediğim cemre me özlemim hep aynı.. Hep aynı Ağırlıkta.. SAHİİ NEDEN??
Çok üzüldüm canım çok üzülmene çok üzüldüm bebeğine çok üzüldüm doktorların acımasızlığına çok üzüldüm “neden” demene çok üzüldüm. Sorma neden deme bu de benim ve bebeğimin kaderi buydu de. Bu benim sınavım onun mükafatıydı de. Hakkımızda hayırlı olan yazılmış olan buydu de. Emin ol bizim gibi çok anne var yüreği yanıyor. Benim bebeğimin yanında ondan sonra iyi bebek daha yatıyor. Daha bir ay oldu kim bilir hangi ailenin nasıl yüreği yandı. Minik bebeklerimizin ne suçu var da Alah alacak onların canını. Bizim bilmediğimiz ne güzellikler gizli belki de bu acıda. Allah hepimize dayanma gücü versin sabır versin güzellikler versin. Her birimize yeni hayırlı evlatlar varsin. Sevgiyle kal.
 
Çok üzüldüm canım çok üzülmene çok üzüldüm bebeğine çok üzüldüm doktorların acımasızlığına çok üzüldüm “neden” demene çok üzüldüm. Sorma neden deme bu de benim ve bebeğimin kaderi buydu de. Bu benim sınavım onun mükafatıydı de. Hakkımızda hayırlı olan yazılmış olan buydu de. Emin ol bizim gibi çok anne var yüreği yanıyor. Benim bebeğimin yanında ondan sonra iyi bebek daha yatıyor. Daha bir ay oldu kim bilir hangi ailenin nasıl yüreği yandı. Minik bebeklerimizin ne suçu var da Alah alacak onların canını. Bizim bilmediğimiz ne güzellikler gizli belki de bu acıda. Allah hepimize dayanma gücü versin sabır versin güzellikler versin. Her birimize yeni hayırlı evlatlar varsin. Sevgiyle kal.
Canım benim duygularını ne kadar güzel ifade etmişsin.Ben de senin için bu duygular içindeyim.Senin Mirac Aseline dünyada kavuşamamana çok üzüldüm,eşinin seni suçlamasına çok üzüldüm,senin çok üzülmene çok üzüldüm, lohusayken ölmek istemene çok üzüldüm, rüyamda göremiyorum diye çok üzülmene çok üzüldüm...Canım kardeşim Cemre2580 Cemre2580 e verdiğin tavsiyelerden ne kadar güzel bir sabırla sabretmeye çalıştığını anlıyorum. Sınav demişsin, hayırlısı böyleymiş demişsin,bu acıda bilmediğimiz nice hayırlar gizli demişsin...Söylediklerine katılıyorum canım benim.Allah yardımcın olsun, kolaylıklar versin.Mirac Aselin cennet öncün olsun.Hayırlı sağlıklı evlatlarla seni ve tüm isteyenleri lütuflandırsın Yüce Rabbim
 
Canım benim duygularını ne kadar güzel ifade etmişsin.Ben de senin için bu duygular içindeyim.Senin Mirac Aseline dünyada kavuşamamana çok üzüldüm,eşinin seni suçlamasına çok üzüldüm,senin çok üzülmene çok üzüldüm, lohusayken ölmek istemene çok üzüldüm, rüyamda göremiyorum diye çok üzülmene çok üzüldüm...Canım kardeşim Cemre2580 Cemre2580 e verdiğin tavsiyelerden ne kadar güzel bir sabırla sabretmeye çalıştığını anlıyorum. Sınav demişsin, hayırlısı böyleymiş demişsin,bu acıda bilmediğimiz nice hayırlar gizli demişsin...Söylediklerine katılıyorum canım benim.Allah yardımcın olsun, kolaylıklar versin.Mirac Aselin cennet öncün olsun.Hayırlı sağlıklı evlatlarla seni ve tüm isteyenleri lütuflandırsın Yüce Rabbim
Allah razı olsun duaların kabul olsun inşallah. Hayat bir sınav biliyoruz ama nefsimiz kaldıramıyor üzülüyoruz. Allah her acının mükafatını verecektir inanıyorum. Ayağımıza batan dikenin bile karşılığını alacakken bu yaşananlar nasıl karşılıksız kalsın. Ama işte bu dünyalık düşündüğümüz için üzülüyoruz acı çekiyoruz. Ölüm hepimiz için. Bir gün herkes gidecek. Bunu içten hissederek yaşasak hiçbirşeye üzülmeyiz
 
Allah razı olsun duaların kabul olsun inşallah. Hayat bir sınav biliyoruz ama nefsimiz kaldıramıyor üzülüyoruz. Allah her acının mükafatını verecektir inanıyorum. Ayağımıza batan dikenin bile karşılığını alacakken bu yaşananlar nasıl karşılıksız kalsın. Ama işte bu dünyalık düşündüğümüz için üzülüyoruz acı çekiyoruz. Ölüm hepimiz için. Bir gün herkes gidecek. Bunu içten hissederek yaşasak hiçbirşeye üzülmeyiz
Canım kardeşim çok haklısın.Rabbimiz bu acılar karşısında nice sayısız mükafatlar verecek inşallah...Gözlerin görmediği, gönüllerin bilmediği sonsuz nimetler verecek sana ve senin gibi acılı annelere.Mirac Aselini kaybettin sanma.Belki en büyük kazancın O senin.Cennette kavuşacağın cennet öncün O senin inşallah..Yavrun dünyanın sıkıntılarını çekmeden cennete gitti seni bekliyor inşallah annesi.Hem bu dünyada da nice güzellikler verecek güzel sabrın karşılığında Yüce Mevlam.Bu dünyada da göz aydınlığı,gönül huzuru evlatlar lütfetsin Allah sana.Ailene de sağlık ve mutluluklar versin
 
37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.
Canim benim tamamen ayni olayleri yasamisiz suan okurken yine yasadiklarim gozumde canlandi ayni seyleri yasadin gercekten cok zor dayanilmasi en zor aci. Ben sadece 2 3 saniye kadar dogumhanede gordum zaten sokun etkisiyle tekrar goreyim demek aklima bile gelmedi. Suan gozlwtim doldu cok uzuldum bende hala esyakrina bakip koklayip kendimi avutuyorum. 6 ay oldu bu ay bi dontkrla gorusup tekrar testlerimin yapilmasini istiycem. Umarim Allahim hakkimizda ne hayirliysa onu versin.. dualarimdasin canim
 
Canim benim tamamen ayni olayleri yasamisiz suan okurken yine yasadiklarim gozumde canlandi ayni seyleri yasadin gercekten cok zor dayanilmasi en zor aci. Ben sadece 2 3 saniye kadar dogumhanede gordum zaten sokun etkisiyle tekrar goreyim demek aklima bile gelmedi. Suan gozlwtim doldu cok uzuldum bende hala esyakrina bakip koklayip kendimi avutuyorum. 6 ay oldu bu ay bi dontkrla gorusup tekrar testlerimin yapilmasini istiycem. Umarim Allahim hakkimizda ne hayirliysa onu versin.. dualarimdasin canim
Başın sağolsun canım sen de mi sezaryen oldun? Haberleşelim doktor kontrolünden sonra. Benim daha yeni ama kanamam bitmedi. Bir de bugünlerde biraz garip doktora gittim pıhtılaştırıcı ilaç verdiler fayda etmedi hiç adet kanaması mı geçiriyorum anlamadım. Hem üzüntü yaşıyoruz hem sıkıntımız var bir de bu sorunlar çıkıyor herşeyi tekrar hatırlatıyor :KK43:
 
Başın sağolsun canım sen de mi sezaryen oldun? Haberleşelim doktor kontrolünden sonra. Benim daha yeni ama kanamam bitmedi. Bir de bugünlerde biraz garip doktora gittim pıhtılaştırıcı ilaç verdiler fayda etmedi hiç adet kanaması mı geçiriyorum anlamadım. Hem üzüntü yaşıyoruz hem sıkıntımız var bir de bu sorunlar çıkıyor herşeyi tekrar hatırlatıyor :KK43:
evet bende aezeyan olmak zorunda kaldim cunku gittigimde plasenta ayrilmasi ve ice kanamadan dolayi tansiyonum 23e yukselmisti belden uyusturup sezeryana aldilar. Ay sonuna dogru riskli gebelik uzmanina gidicem bakalim o neler diycek. Allahim bize meleklerimizin acisini biraz olsun hafifleticek hayirli evlatlar nasip eder insallah
 
evet bende aezeyan olmak zorunda kaldim cunku gittigimde plasenta ayrilmasi ve ice kanamadan dolayi tansiyonum 23e yukselmisti belden uyusturup sezeryana aldilar. Ay sonuna dogru riskli gebelik uzmanina gidicem bakalim o neler diycek. Allahim bize meleklerimizin acisini biraz olsun hafifleticek hayirli evlatlar nasip eder insallah
Amin canım amin. Seni üzmeyecekse o günü anlatabilir misin? Bebişin cinsiyeti neydi kaç haftalıktı? Neler yaşadınız :KK43:
 
Amin canım amin. Seni üzmeyecekse o günü anlatabilir misin? Bebişin cinsiyeti neydi kaç haftalıktı? Neler yaşadınız :KK43:
Ben manisa akhisarliyim. 13 temmuz gunu hastanede kontrollerim vardi bebegim 36 haftalik 52 cm 2700 grdi. Suyu herseyi normaldi benimde tansiyon seker herseyim normaldi. Aksamuzeri izmir torbaliya gittik hicbirseyim yokken gece 2 de aniden sancim basladi belden kasiklarima kadar indi bende ishal olmusum sonra daha da siddetlendi sancim hemen hastaneye gittik allahtan hastane yakindi. Ebeler hemen muayene ettiler ama ne suyum gelmisti nede acilmam vardi bunlar birbirlerine baktilar sonra dontor geldi nstye bagladilar kalp atislari 60a dusmus hemen sezeyana alalim dediler. Beni uyusturup bebegi alana kadar melegim kanatlanip ucmus . Tansiyonun yukselmesinden domayi gozlerimi acamiyordum bi an ayaklarini gordum melegimin ve o sira ebe domtora ölüm saatine 3 mu yazicaz deyince anlamistim birseyler oldugunu o an hemen gornek istiyorum dedim tam annesinin kiziydi kibar naif melek gibi. Ama maalesf kurtulamadi. Sbaah olmustu defnedilmek icin akhisar goturduler melegimi ama son kez goremedim opup kokusunu icine cekemdigim icin cok pismanim Allahtan umit kesilmez canim onlar bizim sefaatcimiz olucak insallah
 
Ben manisa akhisarliyim. 13 temmuz gunu hastanede kontrollerim vardi bebegim 36 haftalik 52 cm 2700 grdi. Suyu herseyi normaldi benimde tansiyon seker herseyim normaldi. Aksamuzeri izmir torbaliya gittik hicbirseyim yokken gece 2 de aniden sancim basladi belden kasiklarima kadar indi bende ishal olmusum sonra daha da siddetlendi sancim hemen hastaneye gittik allahtan hastane yakindi. Ebeler hemen muayene ettiler ama ne suyum gelmisti nede acilmam vardi bunlar birbirlerine baktilar sonra dontor geldi nstye bagladilar kalp atislari 60a dusmus hemen sezeyana alalim dediler. Beni uyusturup bebegi alana kadar melegim kanatlanip ucmus . Tansiyonun yukselmesinden domayi gozlerimi acamiyordum bi an ayaklarini gordum melegimin ve o sira ebe domtora ölüm saatine 3 mu yazicaz deyince anlamistim birseyler oldugunu o an hemen gornek istiyorum dedim tam annesinin kiziydi kibar naif melek gibi. Ama maalesf kurtulamadi. Sbaah olmustu defnedilmek icin akhisar goturduler melegimi ama son kez goremedim opup kokusunu icine cekemdigim icin cok pismanim Allahtan umit kesilmez canim onlar bizim sefaatcimiz olucak insallah
kizdi bu arada melegim BADE'm
 
Ben manisa akhisarliyim. 13 temmuz gunu hastanede kontrollerim vardi bebegim 36 haftalik 52 cm 2700 grdi. Suyu herseyi normaldi benimde tansiyon seker herseyim normaldi. Aksamuzeri izmir torbaliya gittik hicbirseyim yokken gece 2 de aniden sancim basladi belden kasiklarima kadar indi bende ishal olmusum sonra daha da siddetlendi sancim hemen hastaneye gittik allahtan hastane yakindi. Ebeler hemen muayene ettiler ama ne suyum gelmisti nede acilmam vardi bunlar birbirlerine baktilar sonra dontor geldi nstye bagladilar kalp atislari 60a dusmus hemen sezeyana alalim dediler. Beni uyusturup bebegi alana kadar melegim kanatlanip ucmus . Tansiyonun yukselmesinden domayi gozlerimi acamiyordum bi an ayaklarini gordum melegimin ve o sira ebe domtora ölüm saatine 3 mu yazicaz deyince anlamistim birseyler oldugunu o an hemen gornek istiyorum dedim tam annesinin kiziydi kibar naif melek gibi. Ama maalesf kurtulamadi. Sbaah olmustu defnedilmek icin akhisar goturduler melegimi ama son kez goremedim opup kokusunu icine cekemdigim icin cok pismanim Allahtan umit kesilmez canim onlar bizim sefaatcimiz olucak insallah
İnşallah canım inşallah. Bak benim profilimde son mesajıma bak bir arkadaş bana yazmıştı çok beğendim çok huzur verdi sen de oku derim. Kaderimiz aynı olmuş resmen ama ben gittiğimde bebeğim bizi bırakmıştı. Kader işte bize Allahın bir hediyesi ❤️
 
Zaten oyle soyleyerek avutuyoruz kendimizi cnaim benim . Kaderi degistiremiyoruz maalesef yazimiz buymus. Tek yapmamiz gereken bol bol dua etmek ve Allahimiza tevekkul etmek sabretmek. Allah sabredenlerin yanindadir..
Evet canım ne yapalım geri alamayız engel olamayız Allah istedi aldı.

Allâh’ın Resûlü’nün oğlu küçük (Abdullah) yaşta vefât edince Hazret-i Hatîce (r.a.):

“−Ey Allâh’ın Resûlü! Yavrumun sütü taştı. Keşke Allâh onun ömrünü, süt çağını tamamlayıncaya kadar uzatsaydı!” dedi.

Bunun üzerine Peygamber Efendimiz:

“−O süt devresini Cennette tamamlayacak!” buyurdu.

Hazret-i Hatîce vâlidemiz:

“−Yâ Resûlallâh! Şâyet bunu (kesin olarak) bilseydim çocuğun ölümü nazarımda hafiflerdi!” dedi.

Peygamber Efendimiz:

“−İstersen Allâh’a duâ edeyim de sana onun sesini işittireyim.” buyurdu.

Fakat Hatîcetü’l-Kübrâ (r.a.), teslîmiyet ve sadâkat vasfını bir daha göstererek:

“−Hayır, yâ Resûlallâh! Ben Allâh ve Resûlü’nü tasdîk ediyorum.” dedi. (İbn-i Mâce, Cenâiz, 27)
 
Çok üzüldüm canım çok üzülmene çok üzüldüm bebeğine çok üzüldüm doktorların acımasızlığına çok üzüldüm “neden” demene çok üzüldüm. Sorma neden deme bu de benim ve bebeğimin kaderi buydu de. Bu benim sınavım onun mükafatıydı de. Hakkımızda hayırlı olan yazılmış olan buydu de. Emin ol bizim gibi çok anne var yüreği yanıyor. Benim bebeğimin yanında ondan sonra iyi bebek daha yatıyor. Daha bir ay oldu kim bilir hangi ailenin nasıl yüreği yandı. Minik bebeklerimizin ne suçu var da Alah alacak onların canını. Bizim bilmediğimiz ne güzellikler gizli belki de bu acıda. Allah hepimize dayanma gücü versin sabır versin güzellikler versin. Her birimize yeni hayırlı evlatlar varsin. Sevgiyle kal.
Her bir acı bir diğerinin devamı gibi.. Bu konuda ne kadr söz cümle varsa yazasım içimdekileri atasım geliyor.. Ama bir yerden sonra ne kelimeler bir anlam taşıyor nede insanın buna gücü yetiyor.. Zor bir sınav.. Rabbim dayanma gücü versin inşaAllah.. Ve bide bu acı karşısında dayanabilecek olgunluk.. Ben ne yazık ki güçlü değilim.. Evimin karşısında bi kadın oturuyor.. Sanırım 2-3 yaşlarında bi bebeği var.. Balkonuna astığı bebek kıyafetlerinden anlıyorum.. Her sabah penceremden bu manzarayı görmek.. Rabbim diyorum ahvalimi sen biliyorsun.. Gözlerim dolu dolu çekiliyorum pencereden.. Yaşasaydı böyle olurdu şöyle olurdu demekten kaldıramıyorum bazen.. İsyan değil.. Daha kötüsü yaşanmadan Rabbim hayırlısını böyle layık gördü diyorum.. Ama ben çocukken bile çocukları çok severdm.. Herkesin acısı kendine ama bence bu acı ortak.. Bu acı aynı.. Yazdıklarını okuduğumda kolumda serumu hissettim.. Acıyı.. Öfkeyi.. O berbat duyguları.. Krizleri.. Ne desem az geliyor yetmiyor bu acıya.. Acın acımız demiştin ya.. Ben o kadr içten algıladım ki bunu.. İnanıyorum.. Bir anne ewladını kaybetmişse bunun acısı bütün yüreklerde dillerde aynıdır.. Ne diyeyim ki güzel kardeşim.. Rabbim hayırlısıyla yeniden ewlat nasip etsin inşaAllah...
 
Canım kardeşim çok haklısın.Rabbimiz bu acılar karşısında nice sayısız mükafatlar verecek inşallah...Gözlerin görmediği, gönüllerin bilmediği sonsuz nimetler verecek sana ve senin gibi acılı annelere.Mirac Aselini kaybettin sanma.Belki en büyük kazancın O senin.Cennette kavuşacağın cennet öncün O senin inşallah..Yavrun dünyanın sıkıntılarını çekmeden cennete gitti seni bekliyor inşallah annesi.Hem bu dünyada da nice güzellikler verecek güzel sabrın karşılığında Yüce Mevlam.Bu dünyada da göz aydınlığı,gönül huzuru evlatlar lütfetsin Allah sana.Ailene de sağlık ve mutluluklar versin
Amin canım amin Allah razı olsun. Destek olduğun yazdıklarımı okuduğun acılarımı paylaştığın için apayrı teşekkür ediyorum. Burada benimle dertlenen acılarıma üzülen teselli eden herkesten Allah razı olsun. Aynı acıyı yaşayanlara Allah sabır versin. Yaşamayanlara da göstermesin inşallah
 
Her bir acı bir diğerinin devamı gibi.. Bu konuda ne kadr söz cümle varsa yazasım içimdekileri atasım geliyor.. Ama bir yerden sonra ne kelimeler bir anlam taşıyor nede insanın buna gücü yetiyor.. Zor bir sınav.. Rabbim dayanma gücü versin inşaAllah.. Ve bide bu acı karşısında dayanabilecek olgunluk.. Ben ne yazık ki güçlü değilim.. Evimin karşısında bi kadın oturuyor.. Sanırım 2-3 yaşlarında bi bebeği var.. Balkonuna astığı bebek kıyafetlerinden anlıyorum.. Her sabah penceremden bu manzarayı görmek.. Rabbim diyorum ahvalimi sen biliyorsun.. Gözlerim dolu dolu çekiliyorum pencereden.. Yaşasaydı böyle olurdu şöyle olurdu demekten kaldıramıyorum bazen.. İsyan değil.. Daha kötüsü yaşanmadan Rabbim hayırlısını böyle layık gördü diyorum.. Ama ben çocukken bile çocukları çok severdm.. Herkesin acısı kendine ama bence bu acı ortak.. Bu acı aynı.. Yazdıklarını okuduğumda kolumda serumu hissettim.. Acıyı.. Öfkeyi.. O berbat duyguları.. Krizleri.. Ne desem az geliyor yetmiyor bu acıya.. Acın acımız demiştin ya.. Ben o kadr içten algıladım ki bunu.. İnanıyorum.. Bir anne ewladını kaybetmişse bunun acısı bütün yüreklerde dillerde aynıdır.. Ne diyeyim ki güzel kardeşim.. Rabbim hayırlısıyla yeniden ewlat nasip etsin inşaAllah...
Bilmem mi canım o hissi bilmem mi? Ne zaman bir hamile görsem ne zaman bebek görsem hatta kız çocuğu görsem içim yanıyor. Bebeğim bu yaşları hiç göremeyecek diyorum içimden. Ne kadar rabbimize teslim olsak da nefsimize söz geçmiyor bazen. Allahın dediği olur biz ondan eminiz ve neden biz deme hakkımız yok. Hatta rabbim o meleklerin annesi olarak bizi seçti ne kadar güzel bir duygu bu. Düşünsene doğup büyüyen evlatlarımızla belki ebediyette aynı yerde olamayacağız herkesin hakkında hayırlısı olsun. Ama bebeklerimiz bizi hiç bırakmayacak Allahın izniyle
 
Amin canım amin Allah razı olsun. Destek olduğun yazdıklarımı okuduğun acılarımı paylaştığın için apayrı teşekkür ediyorum. Burada benimle dertlenen acılarıma üzülen teselli eden herkesten Allah razı olsun. Aynı acıyı yaşayanlara Allah sabır versin. Yaşamayanlara da göstermesin inşallah
Amin inşaAllah.. Zor.. Gerçekten sabır gerekiyor.. Ve Rabbim bu sabrı gönlümüze inşirah ferahlığı suretinde versin.. Bunun bir teşekkürü olamaz ki kardeşim.. Yeter ki dinsin acısı..
 
X