37+4 te bebeğimi kaybettim/ 7.11.2018

marbling10 .!.:

Amin canım bebeğimizle kavuşacağımız günü bekliyoruz artık. Allah doğru yoldan ayırmasın kavuşmayı nasip etsin inşallah

Genişletmek için tıkla...

Anneyimbenanne35 .!.:

canm benm sabır sukur okdr önemliki ve bunlar imtihan bizim için sınav rabbim büyük

Genişletmek için tıkla...

marbling10 .!.:

Canım evlat acısı hep zor ben de şükrediyorum kendiöe. Kucağına alıp kaybedenlerin acısı ne kadar büyük. Allah hepimize sabır versin. Tekrar hamile kaldın mı sonrasında

Genişletmek için tıkla...

marbling10 .!.:

Bu dünya geçici bunu biliyoruz çok şükür. Acımızla birlikte mutluluk duyuyoruz bebeğimiz çok güzel bir yerde diye. Haklısın hepsi sınav Zbaşarıyla geçmek nasip olsun hepimize. Kalbime saplanan birşey var ve ben bununla yaşamayı bu acıya alışmayı öğreneceğim. Veren çok kıymetli çünkü. Gelene de aldığına da razıyız

Genişletmek için tıkla...

H E .!.:

Daha yeni kürtaj oldum
Rabbım inşalah bu sefer sağlıklı sıhhatlı bir gebelik nasip eder

Genişletmek için tıkla...

Fistiklicikileta .!.:

Allah sabirlar versin cok üzüldüm. Ve allah yeniden saglikli dogum nasip etsin ins. İmtihan dunyasi diye bosa demiyorlar . Cevrene bak herkes bir seyle sinaniyor.

Genişletmek için tıkla...

Anneyimbenanne35 .!.:

masalalh subhanallah rabbim en değerli meyvelerinden nasip etsin inşalalh

Genişletmek için tıkla...

marbling10 .!.:

Evet canım hele burada neler okuyorum şükrediyorum bile halime bazen. Allah razı olsun

Genişletmek için tıkla...

Fistiklicikileta .!.:

Burda bir annenin yazisini okumustum . Tup bebekti sanirim cocugu. Yani caba vermis. Sonra kucuk dogmustu sanirim. Hep kuvezde . Yasina bbile kuvezde girmisti sanirim. Tamda hatirlayamiyorum. Ama hep kuveze git ,gel . Burda da paylasmis her seyi. Sonra sanirim evine bile gelmeden , vefat etmisti hastanede. Cok uzulmustum onada .allah sabirlar versin. Umarim simdi cok mutlumutludur.

Zaten bdvyi okuyup hergun halimize sukretmeliyiz .

Allah hepimizin gonlune gore versin ins. Hep dua edelim .

Genişletmek için tıkla...

Mirac Aselim .!.:

37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.

Genişletmek için tıkla...

Tatlianne20 .!.:

Tekrardan basın sagolsun cou dag gibi çocok insan kaybediyor genç yasta gunahsiz gittiler benim düşüncem şöle allahim gunahsiz melek aliyorki bu kimseye nasip olmaz onlar bizi kurtarcak bizler artik kendimize dua edelim ahiretimizi düşünelim senindemi ilkdi canım.

Genişletmek için tıkla...

Mirac Aselim .!.:

Evet canım ilk bebeğimdi ilk hamileliğimdi. Doğru söylüyorsun hayatımıza dikkat edelim ki bebeğimizi utandırmayalım bizi cennete almasına engel olmayalım

Genişletmek için tıkla...

Mirac Aselim .!.:

Evet canım ilk bebeğimdi ilk hamileliğimdi. Doğru söylüyorsun hayatımıza dikkat edelim ki bebeğimizi utandırmayalım bizi cennete almasına engel olmayalım

Genişletmek için tıkla...

Mirac Aselim .!.:

37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.

Genişletmek için tıkla...

Mirac Aselim .!.:

37+4 te, 6 kasım akşamı belimden kasıklarıma ve kalçama vuran bir ağrı vardı ve kasılmalar oluyordu. Süresi kısa aralıklıydı. Sanırım doğum başlıyor diye düşünüp biraz daha belirtilerin artmasını bekledim. Duş aldım. Ağrılar dayanılmaz değildi. Gece 12 gibi yarım saat kadar uyumuşum. Uyandığımda tuvalete gitme ihtiyacı oluştu. İshal olmuştum. Geri geldim yattım. Sancıları evde çekme konusunda çok şey okumuştum. Uyuyamadım kalktım salona gittim oraya yatacakken suyum geldi. Eşim uyandı biraz bekleyelim dedim. 5 dk olmadan tekrar suyum geldi ped koydum, hastaneye doğru yola çıktık. 15 dk sonra hastane acile geldik asansörden çıkarken yine suyum geldi hemen ebeyi çağırdık. Altını çıkar dediğinde pedde komple kan vardı. Endişelendim sordum normal dedi ebe doktoru çağırdılar açıklığa baktı muayene etti kanama sürüyordu. Plasenta erken ayrılmış acil sezaryene almaları gerekiyordu. Doktor bir de ultrasonda baktı. Kocam ağlayarak yanıma geldi onu sakinleştirmeye çalıştım. Hazırladılar doğumhaneye gittik genel anestezi uygulandı. Uyandırdılar kocama bebeğimizi sordum, Yenidoğan ünitesine aldılar 2550 gr 44 cm doğdu Dedi saçlarını başını anlattı. Ben sürekli uyudum uyandım uyandıkça ne zaman gelecek kızımız diye sordum. Hep birşeyler söylediler ama bi aksilik olduğunu anlıyordum. Sabaha karşı eşim bebeğimizin karnımda öldüğünü Söyledi. Doktor ona sezaryen öncesi anlatmış bebeğimiz artık yaşamıyormuş. Yıkıldım üzüldüm ağladım herkes çok ağladı. Sabah 8 gibi bebeğimi morgtan aldılar getirdiler. Kucağıma aldım o kadar masum o kadar minikti ki çok güzel bir bebekti. Onun için yaptırdığım müslin örtülerden birine sardılar kucağımda tutmaya sarılmaya bile kıyamadım. Öpemedim koklayamadım. Belki şok yüzünden belki narkoz ve sakinleştiricinin aptallığı ama şimdi çok üzülüyorum neden daha çok tutmadım öpmedim diye. Beş dk bile tutmamışımdır belki minicik yumuşak yanağına dokundum sadece sonra kocam kucağına aldı ve defnetmeye götürdü. Allahtan gelen Allaha döner. Bizi bekleyecek bir meleğimiz var artık. Ama bu acı çok farklı. İki gün sonra hastaneden çıkarken(aşırı kan kaybetmiştim) kucağımız boştu. Kadın doğum servisinden eli boş çıkan biri gerçekten çok üzücü ve ben bunu yaşadım. Evimize elimiz boş geldik. Eve geldiğimde göğüslerim şişti süt oldu. Her anne sütü olsun diye uğraşırken ben sütüm gitsin diye uğraştım ağrılar çektim. Bebeğim kendisi için oluşan sütten bir damla içemedi. Minicik bir mezarda minicik bedeni yatıyor. Bizi cennette bekliyor inşallah. Dün memlekete gitmek üzere yola çıktık ziyaretine gittik kuzumuzu. Yeni bir bebek gömmüşler yanına. Saygısızın biri benim kuzumun mezarının üstüne basmış çok üzüldüm. Bugün 10 gün oldu hala o sarıldığı müslin bezle yatıyorum. Bebek ördürmüştüm ona sarılıyorum. Çok özlüyorum kıymetlimi ama dayanmak zorundayız. Bu acıları yaşayanlar eminim vardır. Sizlerle paylaşmak istedim yazmak anlatmak istedim. Allah kimseye yaşatmasın bu durumu diyeceğim ama en iyisini O bilir.

Genişletmek için tıkla...

mira54 .!.:

Okurken bile cok kötü oldum allah sabirlar wersin

Genişletmek için tıkla...

H E .!.:

Ah Allahımmm benım çektiğim acı ne k i .
Bende 5 haftalık kalbını bile duyamadıgım bebeğimi kaybettım .
Seenn ahh sen butun hareketlerını hıssettın .
Allahım yardımcın olsun

Genişletmek için tıkla...