- Konu Sahibi TheIntrovert
-
- #81
Huzur evinde aşık olup evlenenler var ya.
Huzur evinde aşık olup evlenenler var ya.Merhaba,
senerlerce burayi takip ettim ve bugün ilk defa bende bir derdimi paylasmak istedim. Bu arada yabanci ülkede yasiyorum. Orada dogdum ve büyüdüm. Klavyem Türkce degil. Bu yüzden kusura bakmayin lütfen. Imla hatalarimda olursa simdiden özür diliyorum.
Ben bir kac hafta önce sevgilimden ayrildim. Ben 36 o 37 yasinda. Üc senedir beraberdik. Türkiye'de yasasada, üc senedir uzak mesafeli bir ilisikimiz vardi ve gayet güzel gidiyordu her sey. Ben Türkiye'ye geldikce bulusuyor ve evlilik planlari yapiyorduk. Bana iki sene önce evlilik teklifi yaptiydi. Kabul ettiydim ve cok mutluydum. Sorun su ki, onun kendi sahsina ait sorunlari vardi (buraya yazmak istemiyorum, ama sorunlarin ne oldugunu biliyordum; asilamayacak bir seyler degildi).
Tam sorunlar artik bitti derken, bu yaz nisanimiz olacakti (ailelerimiz zaten bir süre önce tanismisti). Ama ben son zamanlarda yipranmistim. Cünkü hic bir sekilde ilerlemiyorduk sanki. Hep benim itelememle evlilik konularimiz ilerliyordu. Beni cok sevidiginden emindim. Hala eminim, ama ben bütün sorumluluklari sanki bana yüklüyormus gibi his ediyordum. Cünkü onun maddi durumu yoktu (sorunlarinin bir tanesi buydu). Ben bunu biliyordum. Sorumluluklara hazirdim (kendim akademisyen olarak calisiyorum) ama bana sözle dahi olsa "Benim durumum yok, ama ben senin arkandayim sevgilim. Elimden geleni yaparim" diyemiyordu. Hep sorunlarinin arkasina saklandi. Seninle evlenmek istiyorum, seni cok seviyorum diyordu ama hic bir icrat yoktu tabiri caizse. Bu yüzden cok kavga ettigimiz oldu.
Daha fazla beni usandiran seyler oldu ama buraya yazmaya gerek yok uzun uzun. Sonuc, cok severek ayrildim. Cünkü ileriyi göremedim. Beni yipratan biriyle devam edemezdim, ne kadar canim yansada ondan ayrilirken. Ailem cok dogru bir karar oldugu söylüyor bana (durumun detaylarini biliyorlar cünkü). Arkamdalar bu konuda.
Benim sorum su: Artik enerjim o kadar düstü ki, acaba diyorum 36 yasindan sonra ask evliligi mümkün mü? Cünkü bir insani tanidim, ettim derken sanki cok zaman geciyor. Tanimadanda nasil evlenirsin? Sanki bir daha eski sevgilime karsi his ettigim o sicakligi ve yakinligi kimseye karsi his edemem gibi geliyor. Belki sacmadir düsündüklerim ama su an gercekten pozitif sözlere ihtiyacim var. Sizin bu konuda düsünceleriniz ne? Sadece mantikla evlenemem herhalde (su an zaten icim hic bir sey istemiyor sevgililik ve evlilik konularinda).
Kendimi cok yorgun ve mutsuz his ediyorum...
Haklisiniz, bende duruma daha pozitif bakmaya calisiyorum. Evet gercekten enerjimi tüketen bir iliskiydi ve sorun oluyordu benim bunu dile getirmem. Enerji vampirleri sevmiyor onlara yaptiklarini yüzüne söyleyince. Yeni anladim bunu :).36 yaşın, her şeyin sonu olduğunu hissettiren erkeklerden uzak durun önce. Bir kadının en güzel yaşlarıdır onlar. Hem gençtir hem aklı başındadır. Bir de aşk olduğu zaman, zaten öyle mi yapsam böyle mi yapsam diye uzun uzadıya düşünmezsiniz. Bir bakmışsınız, dünya evindesiniz. Ha sonrası ne olur bilmiyorum ama diyelim hayal kırıklığı oldu, aşk yanınıza kâr kalır, diyelim iyi oldu, ballı kaymak zaten.
Yaşınız ve koşullarınız gayet ideal. Sizin enerjinizi aşağı çeken kişilere itibar etmeyin.
Evet her gün biraz daha iyi oluyor insan. Sanirim gercekten zaman her seyin ilaci. Tesekkürler yorumunuz icin.Biraz zamana bırakmak lazim. Ayrılığınız daha cok yeni.
Aşkın da yaşla alakası olduğunu düşünmüyorum. Hem 36 yas ne ki daha...
Aşkın yaşı yok gerçekten.Merhaba,
senerlerce burayi takip ettim ve bugün ilk defa bende bir derdimi paylasmak istedim. Bu arada yabanci ülkede yasiyorum. Orada dogdum ve büyüdüm. Klavyem Türkce degil. Bu yüzden kusura bakmayin lütfen. Imla hatalarimda olursa simdiden özür diliyorum.
Ben bir kac hafta önce sevgilimden ayrildim. Ben 36 o 37 yasinda. Üc senedir beraberdik. Türkiye'de yasasada, üc senedir uzak mesafeli bir ilisikimiz vardi ve gayet güzel gidiyordu her sey. Ben Türkiye'ye geldikce bulusuyor ve evlilik planlari yapiyorduk. Bana iki sene önce evlilik teklifi yaptiydi. Kabul ettiydim ve cok mutluydum. Sorun su ki, onun kendi sahsina ait sorunlari vardi (buraya yazmak istemiyorum, ama sorunlarin ne oldugunu biliyordum; asilamayacak bir seyler degildi).
Tam sorunlar artik bitti derken, bu yaz nisanimiz olacakti (ailelerimiz zaten bir süre önce tanismisti). Ama ben son zamanlarda yipranmistim. Cünkü hic bir sekilde ilerlemiyorduk sanki. Hep benim itelememle evlilik konularimiz ilerliyordu. Beni cok sevidiginden emindim. Hala eminim, ama ben bütün sorumluluklari sanki bana yüklüyormus gibi his ediyordum. Cünkü onun maddi durumu yoktu (sorunlarinin bir tanesi buydu). Ben bunu biliyordum. Sorumluluklara hazirdim (kendim akademisyen olarak calisiyorum) ama bana sözle dahi olsa "Benim durumum yok, ama ben senin arkandayim sevgilim. Elimden geleni yaparim" diyemiyordu. Hep sorunlarinin arkasina saklandi. Seninle evlenmek istiyorum, seni cok seviyorum diyordu ama hic bir icrat yoktu tabiri caizse. Bu yüzden cok kavga ettigimiz oldu.
Daha fazla beni usandiran seyler oldu ama buraya yazmaya gerek yok uzun uzun. Sonuc, cok severek ayrildim. Cünkü ileriyi göremedim. Beni yipratan biriyle devam edemezdim, ne kadar canim yansada ondan ayrilirken. Ailem cok dogru bir karar oldugu söylüyor bana (durumun detaylarini biliyorlar cünkü). Arkamdalar bu konuda.
Benim sorum su: Artik enerjim o kadar düstü ki, acaba diyorum 36 yasindan sonra ask evliligi mümkün mü? Cünkü bir insani tanidim, ettim derken sanki cok zaman geciyor. Tanimadanda nasil evlenirsin? Sanki bir daha eski sevgilime karsi his ettigim o sicakligi ve yakinligi kimseye karsi his edemem gibi geliyor. Belki sacmadir düsündüklerim ama su an gercekten pozitif sözlere ihtiyacim var. Sizin bu konuda düsünceleriniz ne? Sadece mantikla evlenemem herhalde (su an zaten icim hic bir sey istemiyor sevgililik ve evlilik konularinda).
Kendimi cok yorgun ve mutsuz his ediyorum...
Aramızda o güven hissedilmiş ki evlenmişiz hanımefendi. Çok şükür 2. Yılımızı yarıladık 2. Çocuğumuzu bekliyoruz. Aramızda hiç mi tartışma olmadı evet oldu ama sevgi saygı ve aşk olduğu için kimi zaman ben kimi zaman o alttan aldı , şuan ikimizde birbirimizin neyi sevip neyi sevmediğini biliyoruz. Birbirimizi tanıyoruz anlıyoruz. Saygı duyuyoruz. Size göre abartmış olabiliriz ama biz gayet memnunuz halimizden
1 ay degil, 1 ay +5 haftada evlenmişler.
Bu arada biz de eşimle yaz başi tanişip son yaz ayinda evlenmiştik. Yatirim tavsiyesi değildir, herkes yapmasin ama 9 yıl oldu.
Ne güzel, mutluluklar diliyorum. :)Aşkın yaşı yok gerçekten.
ben 35 yaşındayım ılk kez bu yıl aşık oldum:)
Insallah öyle olur. Dilerim öyle olmasini. Ben pek kolay asik olmayan biriyim. Bazi insanlar cabuk cabuk sever asik olur ya, her zaman acaba nasil oluyorlar diyordum. O yüzden sanirim biraz endiselendim :).Aşk öyle bir şey değil o kişiyle tanışınca nasıl tanıyacağım ne kadar süre olacak diye hiiiç düşünmezsiniz bile:)
Bende sevdiğim insandan ayrılınca öyle düşünmüştüm sanki birini tanımak başa sarmak herşeyi çok zor demiştim ama kısmet bu işler hayat sen planlar yaparken başımıza gelenlerdir değil mi?Merhaba,
senerlerce burayi takip ettim ve bugün ilk defa bende bir derdimi paylasmak istedim. Bu arada yabanci ülkede yasiyorum. Orada dogdum ve büyüdüm. Klavyem Türkce degil. Bu yüzden kusura bakmayin lütfen. Imla hatalarimda olursa simdiden özür diliyorum.
Ben bir kac hafta önce sevgilimden ayrildim. Ben 36 o 37 yasinda. Üc senedir beraberdik. Türkiye'de yasasada, üc senedir uzak mesafeli bir ilisikimiz vardi ve gayet güzel gidiyordu her sey. Ben Türkiye'ye geldikce bulusuyor ve evlilik planlari yapiyorduk. Bana iki sene önce evlilik teklifi yaptiydi. Kabul ettiydim ve cok mutluydum. Sorun su ki, onun kendi sahsina ait sorunlari vardi (buraya yazmak istemiyorum, ama sorunlarin ne oldugunu biliyordum; asilamayacak bir seyler degildi).
Tam sorunlar artik bitti derken, bu yaz nisanimiz olacakti (ailelerimiz zaten bir süre önce tanismisti). Ama ben son zamanlarda yipranmistim. Cünkü hic bir sekilde ilerlemiyorduk sanki. Hep benim itelememle evlilik konularimiz ilerliyordu. Beni cok sevidiginden emindim. Hala eminim, ama ben bütün sorumluluklari sanki bana yüklüyormus gibi his ediyordum. Cünkü onun maddi durumu yoktu (sorunlarinin bir tanesi buydu). Ben bunu biliyordum. Sorumluluklara hazirdim (kendim akademisyen olarak calisiyorum) ama bana sözle dahi olsa "Benim durumum yok, ama ben senin arkandayim sevgilim. Elimden geleni yaparim" diyemiyordu. Hep sorunlarinin arkasina saklandi. Seninle evlenmek istiyorum, seni cok seviyorum diyordu ama hic bir icrat yoktu tabiri caizse. Bu yüzden cok kavga ettigimiz oldu.
Daha fazla beni usandiran seyler oldu ama buraya yazmaya gerek yok uzun uzun. Sonuc, cok severek ayrildim. Cünkü ileriyi göremedim. Beni yipratan biriyle devam edemezdim, ne kadar canim yansada ondan ayrilirken. Ailem cok dogru bir karar oldugu söylüyor bana (durumun detaylarini biliyorlar cünkü). Arkamdalar bu konuda.
Benim sorum su: Artik enerjim o kadar düstü ki, acaba diyorum 36 yasindan sonra ask evliligi mümkün mü? Cünkü bir insani tanidim, ettim derken sanki cok zaman geciyor. Tanimadanda nasil evlenirsin? Sanki bir daha eski sevgilime karsi his ettigim o sicakligi ve yakinligi kimseye karsi his edemem gibi geliyor. Belki sacmadir düsündüklerim ama su an gercekten pozitif sözlere ihtiyacim var. Sizin bu konuda düsünceleriniz ne? Sadece mantikla evlenemem herhalde (su an zaten icim hic bir sey istemiyor sevgililik ve evlilik konularinda).
Kendimi cok yorgun ve mutsuz his ediyorum...
Merhaba hanimlar,
motivasyonunuza ihtiyacim var ve tekrar yeni konu acmak istemedim cünkü bu konun güncellemesi: Eski sevgilim onu her yerden engellememe ragmen bir sekilde yolunu bulup bana bir kac kez mesaj atti (yeni hesaplar falan acip). Ben ayrildigimiz günden beri hic bir sekilde irtibata gecmedim ve gecmiyorum. Mesajlarinada cevap vermedim. Barismak istiyor, bana yaz, beni ara diyor, degiscegim diyor, seni unutamiyorum falan diyor, ama ben onun sadece kendisini sevebilecegine inaniyorum artik. Attigi bir mesajda dahi sen nasilsin diye sormamis. Hep kendi rahatsizligini üzüntüsünü belirtmis. Kendime sinir oluyorum niye halen etkileniyorum diye. Ona sinir oluyorum cünkü tam unutmaya basliyorum, normallesiyorum, pat diye mesaj geliyor sanki tekrar günlerce kendimle ugrasiyorum. Böyle durumlarda siz ne yapiyorsunuz? Gercekten mesaj yazmak istemiyorum ama insan ikileme düsüyor böyle olunca. Cünkü olumsuz dahi cevap versem sonucta yine irtibata gecmis oluyor insan ve bunu istemiyorum. Kac ay oldu, nasil tamamen bitirebilirim bu insani icimde? Niye bu kadar zor oluyor bana iyi gelmeyen biri oldugunu bildigim halde? Cok mantiksiz degil mi? Simdiden tesekkürler yorumlariniz icin.
Merhaba hanimlar,
motivasyonunuza ihtiyacim var ve tekrar yeni konu acmak istemedim cünkü bu konun güncellemesi: Eski sevgilim onu her yerden engellememe ragmen bir sekilde yolunu bulup bana bir kac kez mesaj atti (yeni hesaplar falan acip). Ben ayrildigimiz günden beri hic bir sekilde irtibata gecmedim ve gecmiyorum. Mesajlarinada cevap vermedim. Barismak istiyor, bana yaz, beni ara diyor, degiscegim diyor, seni unutamiyorum falan diyor, ama ben onun sadece kendisini sevebilecegine inaniyorum artik. Attigi bir mesajda dahi sen nasilsin diye sormamis. Hep kendi rahatsizligini üzüntüsünü belirtmis. Kendime sinir oluyorum niye halen etkileniyorum diye. Ona sinir oluyorum cünkü tam unutmaya basliyorum, normallesiyorum, pat diye mesaj geliyor sanki tekrar günlerce kendimle ugrasiyorum. Böyle durumlarda siz ne yapiyorsunuz? Gercekten mesaj yazmak istemiyorum ama insan ikileme düsüyor böyle olunca. Cünkü olumsuz dahi cevap versem sonucta yine irtibata gecmis oluyor insan ve bunu istemiyorum. Kac ay oldu, nasil tamamen bitirebilirim bu insani icimde? Niye bu kadar zor oluyor bana iyi gelmeyen biri oldugunu bildigim halde? Cok mantiksiz degil mi? Simdiden tesekkürler yorumlariniz icin.
Tesekkür ederim. Bu konuyu yeni bir konuya tasidim karisiklik olmasin diye. Güze yorumunuz icin tesekkür ederim. Evet, bosluk var icimde ve mesaj gelince ben beklemedigim anda irite oluyorum. Icim huzursuz ve mutsuz oluyor. Ama cok ugrasiyorum olmamasi icin.Aylardır bu kişiyle iletişim kurmama iradesi gösterdiğiniz için tebrik ediyorum. Bugünden sonra da bu ṣekilde devam etmenizi tavsiye ederim.
Şu an muhtemelen biraz boşlukta olduğunuz için, hayatınızda yeni birileri olmadığı için onun mesajları sizi etkileyebilir. Bu çok normal. Ancak uzun vadede bu kişi sizi mutlu edecek kişi gibi durmuyor zaten. Önünüze bakın kesinlikle.
Cok tesekkür ederim güzel yorumunuz icin. Evet, tam modum yükseliyor, böyle mesaj gelince, yine ayni bosluga düsüyorum ister istemez. Sinirim bozuluyor. Iyilesmeme izin vermiyor gibi. Evet, yine icraat yok. Cok dogru :).Yani sizin ayrılmanızdan beri 2 aydan fazla geçmiş, hiç irtibat kurmamışsınız ki bu konuda sizi tebrik ve takdir ederim, o hala değişeceğim, öyle olacağım böyle olacağım vaatlerde bulunuyor, yine icraat yok :) çok güzel bir yaştasınız hiç modunuzu düşürmeyin, aksine bundan sonra karşınıza çıkacak adayları bu deneyimle çok daha iyi seçecek ve çok daha rafine mutluluklar yaşayacaksınız. Neden yeni, arınmış ve güzel hayatınıza bu eskiden gelen yükü ayakbağı edesiniz ki?
Nasıl bu kadar çabuk gûvenebildinizBen 30 yaşındaydım hayattan aşk anlamında pek ümidim kalmamışken ( yaşadığım durumlardan dolayı) biri çıktı karşıma öyle bir anda pat diye, 2 hafta tanıştık çıktık ettik derken 3 hafta sonra nişan oldu ve 1 ay sonra evlendik şuan 2. Yılımızdayız ve 2. Çocuğumuzu bekliyoruz Allah nasip ederse
Yani hiç bir zaman bitti deme heran herşey olabilir hayatta
Yirmili yaşlarda salak olunuyor tabiri caizse,hiç bir şeye bakılmıyor adamın biraz kaşı gözü mü hoşuna gitti hemen her şeyine evet denilip evleniliyor..ben 22 yaşında kendim düzenli bir işim varken düzenli bir işi olmayan biriyle evlendim neredeyse tüm düğünümü kendim yaparak 8 yıl sonrada boşandım şu an cesur değil mal oluyorsunInsanlar yirmili yaslarda sanki evlilik konusunda daha mi cesur oluyor? Yada deli mi desek :). Saka bir yana, dedigim gibi, ben daha hic evlenmedim ve ilk defa böyle ciddi bir iliski olunca, ayrilmak daha da zor oldu benim icin. Ama tecrübe daha saglikli bir birliktelige yol acar umarim. Sizede mutluluklar diliyorum. :)
Ben 8 yıllık 2 çocuğumun babasından boşandim 4 ay önce,dün çiçek yollamış özür dilerim diye..Aklı nerdeydi biz boşanana Kadar aynı şekilde siz ayrılık noktasına gelene kadar aklı nerdeydi sizi manipüle etmesine izin vermeyin millet kırk yıllık kosasindan bosaniyor ya sevgili ne kiMerhaba hanimlar,
motivasyonunuza ihtiyacim var ve tekrar yeni konu acmak istemedim cünkü bu konun güncellemesi: Eski sevgilim onu her yerden engellememe ragmen bir sekilde yolunu bulup bana bir kac kez mesaj atti (yeni hesaplar falan acip). Ben ayrildigimiz günden beri hic bir sekilde irtibata gecmedim ve gecmiyorum. Mesajlarinada cevap vermedim. Barismak istiyor, bana yaz, beni ara diyor, degiscegim diyor, seni unutamiyorum falan diyor, ama ben onun sadece kendisini sevebilecegine inaniyorum artik. Attigi bir mesajda dahi sen nasilsin diye sormamis. Hep kendi rahatsizligini üzüntüsünü belirtmis. Kendime sinir oluyorum niye halen etkileniyorum diye. Ona sinir oluyorum cünkü tam unutmaya basliyorum, normallesiyorum, pat diye mesaj geliyor sanki tekrar günlerce kendimle ugrasiyorum. Böyle durumlarda siz ne yapiyorsunuz? Gercekten mesaj yazmak istemiyorum ama insan ikileme düsüyor böyle olunca. Cünkü olumsuz dahi cevap versem sonucta yine irtibata gecmis oluyor insan ve bunu istemiyorum. Kac ay oldu, nasil tamamen bitirebilirim bu insani icimde? Niye bu kadar zor oluyor bana iyi gelmeyen biri oldugunu bildigim halde? Cok mantiksiz degil mi? Simdiden tesekkürler yorumlariniz icin.
Aynen, akli neredeydi ayrilana kadar diyorum bende. Cok dogru. Insallah sizinde bundan sonra her sey gönlünüzce olur.Ben 8 yıllık 2 çocuğumun babasından boşandim 4 ay önce,dün çiçek yollamış özür dilerim diye..Aklı nerdeydi biz boşanana Kadar aynı şekilde siz ayrılık noktasına gelene kadar aklı nerdeydi sizi manipüle etmesine izin vermeyin millet kırk yıllık kosasindan bosaniyor ya sevgili ne ki
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?