Allahım size de sabır versin.
... O hastaneden eli boş kucağım boş döndüğüm günü hiç unutamıyorum, rabbime sığınmaktan çaremiz yok, ondan geldik ona döneceğiz, bundan sonra ki bebeklerimize sağlık ömür versin sıkıntısız sağlıklıca kucağımıza almayı nasip etsin ancak böyle hafifler bu acı,Yaşadığınız hayal kırıklığını öyle iyi anlıyorum ki. Hepimizin hayali doğumdan sonra o ilk ağlayışlarını duymak ve onlar için seçtiğimiz en güzel kıyafet ile onları görmek iken.. Bizim de kaderimizde bu varmış demekten başka bir şey gelmiyor elden galiba. Yok yani gerçekten yok.
Benimde en büyük keşkem oğlumun yüzünü görmemek. Kefenle görebildim ama yüzüne bakamadım. Okadar gücü bulamadım kendimde. Yalnız değilsin canım. Sizin bebeğinizinde benimki gibi herşey yolundayken kalbi durmuş sanırım. Ben şimdi genetik sonuçları bekliyorum. Birşey çıkmayabilir diyor doktorlar. Size hiç yorumda bulundular mı?Bazen ben de keşke baksa mıydım oğluma diyorum. Bi görseydim öpüp koklasaydım. Ama o yaşadığım anları tekrar hatırlıyorum, kendimde o gücü hiç bulamamıştım. Gerçekten görenlere öyle imreniyorum ki. Hatta kendi eliyle yıkayıp kefenleyenleri bile duydum. Ben çok güçsüz bir insan mıyım, niye yapamadım diye çok kızıyorum kendime.
Bir de sizin bebeğinizde öncesinde bir kalp problemi mi vardı yoksa benim gibi her şey yolundayken kalbi mi durdu.
Canım Allah sabır versin okurken ağladım. Olanda hayır vardır elbet müsterih ol asla çocuk sahibi olamayacak insanlar var kendini daha fazla üzüp harab etme. Rabbim inşallah yeniden nasip eder sağlıkla sıhhatle kucağınıza alırsınız10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
Ben hiç cenazesini görmedim sezeryan oldum mal gibi yattım kalkamadımBenimde en büyük keşkem oğlumun yüzünü görmemek. Kefenle görebildim ama yüzüne bakamadım. Okadar gücü bulamadım kendimde. Yalnız değilsin canım. Sizin bebeğinizinde benimki gibi herşey yolundayken kalbi durmuş sanırım. Ben şimdi genetik sonuçları bekliyorum. Birşey çıkmayabilir diyor doktorlar. Size hiç yorumda bulundular mı?
Bende sezeryan oldum canım. Kar yağıyordu o gün herkes gitme üşütürsün dedi ama ben soğuğu hiç hissetmedim. Siz meleğinize mi genetik yaptırdınız kendinize mi ? Biz oğlumdan parça yolladık sonuç bekliyoruz. Eşimle bende yaptırmak istiyoruz ama nasıl yaptıracağım bilmiyorum. Nereler yapıyor biliyor musunuz?Korunmak istemiyorum ben hemen olsun istiyorum i
Ben hiç cenazesini görmedim sezeryan oldum mal gibi yattım kalkamadımbende eşime kızıyorum niye getirip göstermedin diye, genetik test bizde yaptırdık sonuç bekliyoruz iki ay oldu yaptıralı,
Hamilelik öncesi ben ve eşim genetik testi yaptırmıştık ve sorun çıkmamıştı. Hamileliğim boyunca da her şey yolundaydı. Gelişimi 2,5 hafta önden gidiyordu hatta. 2 gün evvel son kontrolümde de gayet iyi demişti dr. O gün nst'de son kez kalbini dinlemişim oğlumun. Ani bebek ölümü diye geçiyormuş adı. Kalbi durmuş. Hiçbir sebep bulamadılar. Hamilelik sürecinde yapılan tahlilleri başka dr'lara gösterdim, ilave testler yaptırdım, dikkat çeken bir bulguya rastlamadılar. Bu da bir yerde insanı korkutuyor. Hiçbir şey yokken bile bir şey olabiliyor diyorsun. Çevremde herkes korkunu aş diyor ama demesi kolay. Başına kötü bir şey gelen insan ister istemez kaygılanıyor ve bu defa olmayacak senaryolar da yazmaya başlıyor. Yaşamayan, hayatı süt liman olan biri nereden bilecek acıyı ve kötü şeyler aklına getirecek ki. Yine de elimden geldiğince olumlu düşünmeye çalışıyorum ama kızgınlığım insanların anlamamasına ve basite indirgemesine. Sanki elimizden oyuncağımız alındı da şımarıklık yapıyoruz. Evladımızı kaybettik biz ya bu böyle basitçe geçiştirilmemeli. İlla ki insanlar moral vermek istiyorsa hiçbir şey demesin daha iyi.Benimde en büyük keşkem oğlumun yüzünü görmemek. Kefenle görebildim ama yüzüne bakamadım. Okadar gücü bulamadım kendimde. Yalnız değilsin canım. Sizin bebeğinizinde benimki gibi herşey yolundayken kalbi durmuş sanırım. Ben şimdi genetik sonuçları bekliyorum. Birşey çıkmayabilir diyor doktorlar. Size hiç yorumda bulundular mı?
Doğumdan 6 saat içinde kaybettim bebeğimi ayağa kalkacak gibi değildim bacaklarım hala uyuşuktu, bebeğimi ertesi gün gömdüler ne otopsi nede baska bişe yaptırmadık bebeğe,, genetiği eşimle kendime yaptırdık, izmirde yaptırdık biz, araştırma hastaneleri yapıyor biliyorumBende sezeryan oldum canım. Kar yağıyordu o gün herkes gitme üşütürsün dedi ama ben soğuğu hiç hissetmedim. Siz meleğinize mi genetik yaptırdınız kendinize mi ? Biz oğlumdan parça yolladık sonuç bekliyoruz. Eşimle bende yaptırmak istiyoruz ama nasıl yaptıracağım bilmiyorum. Nereler yapıyor biliyor musunuz?
Bizede ani bebek ölümü dediler, aynı korkular bende de var, hiç bişe yokken bi anda ölümle sonuçlandı, korkularımız cok doğal, Rabbim İnş bidaha ki hamileliklerde içimize ferahlık verirHamilelik öncesi ben ve eşim genetik testi yaptırmıştık ve sorun çıkmamıştı. Hamileliğim boyunca da her şey yolundaydı. Gelişimi 2,5 hafta önden gidiyordu hatta. 2 gün evvel son kontrolümde de gayet iyi demişti dr. O gün nst'de son kez kalbini dinlemişim oğlumun. Ani bebek ölümü diye geçiyormuş adı. Kalbi durmuş. Hiçbir sebep bulamadılar. Hamilelik sürecinde yapılan tahlilleri başka dr'lara gösterdim, ilave testler yaptırdım, dikkat çeken bir bulguya rastlamadılar. Bu da bir yerde insanı korkutuyor. Hiçbir şey yokken bile bir şey olabiliyor diyorsun. Çevremde herkes korkunu aş diyor ama demesi kolay. Başına kötü bir şey gelen insan ister istemez kaygılanıyor ve bu defa olmayacak senaryolar da yazmaya başlıyor. Yaşamayan, hayatı süt liman olan biri nereden bilecek acıyı ve kötü şeyler aklına getirecek ki. Yine de elimden geldiğince olumlu düşünmeye çalışıyorum ama kızgınlığım insanların anlamamasına ve basite indirgemesine. Sanki elimizden oyuncağımız alındı da şımarıklık yapıyoruz. Evladımızı kaybettik biz ya bu böyle basitçe geçiştirilmemeli. İlla ki insanlar moral vermek istiyorsa hiçbir şey demesin daha iyi.
Mayısta 40 oluyorum. Yumurtalarımda da azalma ve tembellik başlamış. Doktorum klomen verdi bu hafta onu kullanmaya başlıycam. Umarım vücudum kendini toparlar ve hayırlısı ile tekrar hamile kalabilirim/kalabiliriz. Allahım tez zamanda hayırlısı ile bizleri evlat sahibi yapsın en büyük dileğim bu.
Adet duzene girdi mi acaba 2 ay oldu hala lekelenme ve kananam oluyoÜç ayı geçti, yine hamile kalmak istiyorum ama korkuyorum da
Benim ki düzene girdi bi sıkıntı yokAdet duzene girdi mi acaba 2 ay oldu hala lekelenme ve kananam oluyo
Rabbim sabırlar versin cok üzüldüm canim10 gün önce pazar günü oğlumu karnımda kaybettim. 36+3 günlüktü. Cuma günü son kontrolünü yaptırmıştık ve her şey yolundaydı. 3,600 gr, 51 cm’di hatta 2,5 hafta önde gidiyor demişti dr. Pazar günü tekme hissetmedim ve hastaneye gittim. Allahım o günü ancak öldüğümde unuturum. Oğlumun kalbi durmuş. Suni sancı verdiler ama hiç sancım olmadı. Sezeryan istedim. Normal doğum sancısını acısını çekmek önemli değil de, onun ağlama sesi ile doğum yapma hayalini kurarken o küçücük bedenini görmeyi kaldıramam dedim. Hiç göremedim oğlumu. Son Dr a gittiğimizde ultrasonda öyle net görünmüştü ki yüzü, o güzel yüzü. Canım oğlum Özgürüm. Çok çok acı çekiyorum ve ne yapıcam bilmiyorum. İlk hamileliğimdi ve öyle çok hayal kurmuştum ki onunla ilgili. Herkes uykusuz kalacaksın çok yorulacaksın derdi, ben de eninde sonunda geçecek o zorluklar, onu uyurken uyanıkken sürekli izliycem, her hareketini beynime kaydedicem derdim. Ama bir kere bile göremedim, koklayamadım, sevemedim oğlumu. Ben onu kucağımdan indirmem derken hastaneden eve karnım kucağım boş döndüm. Kıyafetlerini yıkayıp asarken eldiveni yere düşmüştü de onu tekrar makineye atmıştım toz oldu diye. Toz değmesin oğluma derken şimdi toprağın içinde benim güzel yavrum. Düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum Allahım ne beter bi acıymış bu. Ben hastanedeyken eşim ve kuzenlerim oğlumun bütün eşyalarını toplamış. Benim hamileyken giydiğim kıyafetlerden kullandığım şampuanlara kadar her şeyi kaldırmışlar. Ama evde attığım her adım, baktığım yaptığım her şey bana oğlumu hatırlatıyor. Dün biraz yürüyeyim diye eşim markete beraber gidelim dedi. Bi insan markette ağlar mı? En son oğlumla alışveriş yaptığım markette şimdi oğlum yoktu yalnızdım. Zaten hep yalnızım. Kendimi öyle gereksiz öyle boş hissediyorum ki anlatamam. Sanki ben oğlum karnımdayken vardım sadece ve onunla var olacaktım. Ama şimdi bi hiçim. Birlikte nefes alıp birlikte yemek yedik. Birlikte gezip birlikte uyuduk. Ama şimdi o yok. Kahvaltıda eşim yumurta yapayım diyo ne önemi var ki. Ben onu Özgür beslensin diye yiyordum. Yediğim içtiğim hiç bişeyin bi önemi yok ki. Karnıma dokunduğumda bana tepki veren, buradayım anne diyen oğlum artık yok ki. Allahım sabır ver nolur. Çok özlüyorum oğlumu nolur yardım et. Kimseyle konuşamıyorum. Sağolsun kayınvalidem her gün bizde. Yemek yapıp evi idare ediyor. Annem de yeğenime baktığı için sadece akşamları gelebiliyor. Onların yanında da ağlayamıyorum üzmemek için ama dayanamıyorum. İçimi buraya dökebilirim diye düşündüm. Allahım kimseyi evladı ile sınamasın. Hayatta en büyük dileğim, allahım tüm evlatları anne babalarının kucağında koysun, evlatlara sağlıklı upuzun ömür versin. Ve hiçbir anne baba evladından çok yaşamasın.
bende de aynı problem oldu dogumdan sonra hamile kalamadım doktora gittim önce rahimde sıvı birikmesi olmus dedi sonr ayumurtlama olmuyor dedi klomen basladık yumurta olustu hatta bi kaç tane oldu baya büyüdü bunlardan biri canlı olursa ikiz bile olur dedi ama catlamadı malesef igne yaptılar göbekten çatlaması için ilişki tarihini doktor verdi kontrole gittim ama malesf igneye ragmen catlamamıs ve catlayamadıgı için kiste dönüşmüş şuan kafayı yemek üzereym bebek istiyorum ve olmuyor yapmadıgım sey kalmadı olsun diyeHamilelik öncesi ben ve eşim genetik testi yaptırmıştık ve sorun çıkmamıştı. Hamileliğim boyunca da her şey yolundaydı. Gelişimi 2,5 hafta önden gidiyordu hatta. 2 gün evvel son kontrolümde de gayet iyi demişti dr. O gün nst'de son kez kalbini dinlemişim oğlumun. Ani bebek ölümü diye geçiyormuş adı. Kalbi durmuş. Hiçbir sebep bulamadılar. Hamilelik sürecinde yapılan tahlilleri başka dr'lara gösterdim, ilave testler yaptırdım, dikkat çeken bir bulguya rastlamadılar. Bu da bir yerde insanı korkutuyor. Hiçbir şey yokken bile bir şey olabiliyor diyorsun. Çevremde herkes korkunu aş diyor ama demesi kolay. Başına kötü bir şey gelen insan ister istemez kaygılanıyor ve bu defa olmayacak senaryolar da yazmaya başlıyor. Yaşamayan, hayatı süt liman olan biri nereden bilecek acıyı ve kötü şeyler aklına getirecek ki. Yine de elimden geldiğince olumlu düşünmeye çalışıyorum ama kızgınlığım insanların anlamamasına ve basite indirgemesine. Sanki elimizden oyuncağımız alındı da şımarıklık yapıyoruz. Evladımızı kaybettik biz ya bu böyle basitçe geçiştirilmemeli. İlla ki insanlar moral vermek istiyorsa hiçbir şey demesin daha iyi.
Mayısta 40 oluyorum. Yumurtalarımda da azalma ve tembellik başlamış. Doktorum klomen verdi bu hafta onu kullanmaya başlıycam. Umarım vücudum kendini toparlar ve hayırlısı ile tekrar hamile kalabilirim/kalabiliriz. Allahım tez zamanda hayırlısı ile bizleri evlat sahibi yapsın en büyük dileğim bu.
doktor bana korunma hakkında bir sey söylemedi tabi ben normal dogum yapmıstım gerci ama bi arkadasım sezerayn oldu ardına hamile kaldı hemde hiç istemiyordu sıkıntı olmadı acıkcası rabbim göstermesin canım hemde hiç kimseye bunu benzer ya da aynı seyleri yasatmasın evlat acısı kimse yasamasınAynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum kaybetmek istemiyorumsezeryan oldum hemde sıkıntı olur mu diye düşünüyorum
Amin inşallah canım, Rabbim evlat isteyen bekleyen herkese sağlıklıca nasip etsin kucağımıza alalımdoktor bana korunma hakkında bir sey söylemedi tabi ben normal dogum yapmıstım gerci ama bi arkadasım sezerayn oldu ardına hamile kaldı hemde hiç istemiyordu sıkıntı olmadı acıkcası rabbim göstermesin canım hemde hiç kimseye bunu benzer ya da aynı seyleri yasatmasın evlat acısı kimse yasamasın
Şimdi üç ay geçti dr üç ay daha bekleyin ondan sonra korunmanıza gerek yok dedi, ama ben cuma günü baska Dr gideceğim bakalım o nasıl yönlendirecekdoktor bana korunma hakkında bir sey söylemedi tabi ben normal dogum yapmıstım gerci ama bi arkadasım sezerayn oldu ardına hamile kaldı hemde hiç istemiyordu sıkıntı olmadı acıkcası rabbim göstermesin canım hemde hiç kimseye bunu benzer ya da aynı seyleri yasatmasın evlat acısı kimse yasamasın
Bende bundan korkuyorum işteben hemen düsündüm malesef 7 ay oldu hala olmadı
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?