Geldi mi o zaman.. Gitmeden bir süre önce başlayan,son 1 ayda iyice şiddetlenen acılar,hüzün,daha ayrılmadan delicesine başlayan özlemin doruk noktasına ulaştığı gün geldi mi şimdi.. Hepinizi çok çok iyi anlıyorum;yaşadım çünkü. Nefes alamamak,birisi "günaydın" dese ağlamaya başlamak,yemek yiyememek,tam boğaza takılan o kocaman yumruk.. Hepsini,hepsini çok iyi biliyorum.. Ama zaman geçecek. Yarından itibaren durmuş gibi gelecek size belki ama aslında onunla birlikteyken hızla geçtiği gibi geçecek aynı.. Yerine yerleşti mi,insanlar nasıl,üşüdü mü,yoruldu mu,karnı acıktı mı,canı sıkıldı mı,gözleri doldu mu hiç... Bunun gibi daha onlarca soru.. 35 kaldı bizim allaha şükür ama bu sorular hala kafamda. Bakıyorum,zaman geçmiş evet. Sanki yıllar geçmiş ama en azından gelmesine 35 gün kalmış.. Yani; geçecek.. Sıkıldığınızda (ki doğrusunu söylemek gerekirse "sıkılmama" durumunu nadir yaşayacaksınız çok uzun bi süre), düşünün ki önünüzdeki en büyük engellerden biri kalmış gitmiş olacak Ekim geldiğinde :) Havaların yeniden soğuduğu zaman,onun elleriyle ısınacak elleriniz yine :) Gelecek.. Zaman geçecek ve o gelecek,hayat kaldığı yerden akmaya başlayacak.. Şimdi size düşen güçlü olmak! Sakın ağlamayın,düşük moralle konuşmayın onunla,güçlü olun. En azından onunla konuşurken.. Moral verin ki o da güçlü olsun. Ve gösterebileceğiniz azami anlayışı göstermeye çalışın,bu da çok önemli.. İnşallah çabucak gelip geçecek.. Allah sağ salim geldiği günü göstersin hepinize,hepimize bir an önce
Hepinize şimdiden hayırlı tezkereler
Benim sevgilim de İskenderun'daydı acemilikte. Sonra büyük bir kısmı Kocaeli'ne bağlı değişik ilçelere,bir kısmı Erdek'e,birkaç kişi İstanbul'a geçti ustalıkta,İskenderun'da kalan da oldu.
İskenderun'da yemekler süperdir :) Bol bol ankesörlü telefon olduğundan,komutanları da çok sıkmazsa rahatça konuşabilirsiniz günde birkaç kez :) BİZim komutan çok rahat olduğundan, acemiliğimiz yatarak geçti diyebilirim,her şey süperdi :) Bol şans :)