Bende küçükken parmak emiyordum.Acı ojeler,eldivenler vs vs annem bir sürü yöntem denemiş ama bıraktıramamış.Bu yüzden diş ve damak yapımda bozuldu tel takıldı dişlerime sonrasında da uygun yaşa gelince zirkonyum yaptırdım.Yani gerçekten çok büyük dert inşallah bırakır.Benim bırakma şeklimde tamamen korku ile olmuştu.Bir televizyon programında parmağında sorun olan bir kız görmüştüm,sorun neydi tam hatırlamıyorum geçmiş zaman.Ama teyzem bak parmak emersen parmağın böyle olur demişti çok korktum çok ağlamıştım.Sonra yavaş yavaş bırakmaya başladım.Bazen unutup yapıyordum ya da çok emmek istiyordum dayanamıyorum.Ama sonra o kız aklıma gelince hemen çekiyordum elimi ağzımdan.Ama o parmağın tadını gerçekten unutamıyorum.Ne tatlı gelirdi tadı yahu
