3. Doğum ve annemin davranışları

Şükret ki kız kardeşin var bende o da yok tek varlığım eşim ve çocuklarım. Bana da anne bile demek istemediğim insanımsı hamileliğimde yerin dibine soktu soktu çıkardı hamilelik sğrecim çok zordu ne yardımı kendi işlerini de ben yapıyordum vs en sonunda işler sarpa sardı ben kendi ailemi korudum yanımda olmaması gerektiğini söyledim huzursuzluk istemediğimi belirttim. Örnek torum bakacak ya telefonda ya oyunda ya bahçede dedikoduda... valla artık hayat felsefem beni ailemi üzene bye bye. Anada olsa baba da olsa kimse kusura bakmasın çok gaddarlaştım ve bunu yapalı 4 ay oldu çok şükür evimde ne tartışma var ne birşey tek olan kızıma oldu çok etkilendi. Düşün ki karı koca kavga etmiyor tartışmıyor ama kız annesi ile damat kayınvalidesi ile ya da torun vs sürekli bir kaos ortamı... yaşı başı geçti artık insana bilinç ve bencillikten uzak olması lazım. 👍🏻
En iyisini yapmışsınız, zorla güzellik olmuyor galiba bizde aynı duruma geleceğiz,çok üzücü
 
Merhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin🥺🥺

Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...

İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.

Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..

Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.

Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??

(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor🥺🥺)
Benzer hayatları yaşıyoruz tek değilmişim galiba; hamileydim annem 6 ay ne aradı ne sordu. 6. Aydan sonra işi düştüğü için beni aradı 8 aylık doğuma gittim hastaneye geldi misafir gibi oturdu ben sancı çekerken "yaa öyle kolay değil işte anne olmak" deyip durdu. doğum bile yapmadan eve gitti baban evde yalnız deyip babamın hiç bir hastalığı falan yok gayet sağlıklı olmasına rağmen zaten genç 52 yaşında babam. Eşimle bir başımıza kaldık. ben doğuma giderken tek eşim vardı yanımda doğumhane kapısında da tek o bekliyordu. Bebeğim doğdu eşimle yalnız baktık sabaha kadar ikimizde acemi. doğum yaptığımı eşim haber verdi gece doğum yapmıştım sabah erkenden gelirler sandım öğleden sonra 16:00 da geldiler. Neden erken gelmedin dedim ev işi anca bitti dedi. kucağına bile almadı bebeğimi ben verdim kucağına o da resmi olsun diye. şimdi kızım 9 aylık geçen gün hasta oldu bebeğim hastanede sabaha kadar serum aldı ateşler içinde yandı orta kulak intihabı olmuş annem bir kere bile aramadı. dün aradı beni hiç çocuğu sormuyor maaşıyla alakalı birşey soruyor suratına kapattım bende. Yeter artık.
 
Benzer hayatları yaşıyoruz tek değilmişim galiba; hamileydim annem 6 ay ne aradı ne sordu. 6. Aydan sonra işi düştüğü için beni aradı 8 aylık doğuma gittim hastaneye geldi misafir gibi oturdu ben sancı çekerken "yaa öyle kolay değil işte anne olmak" deyip durdu. doğum bile yapmadan eve gitti baban evde yalnız deyip babamın hiç bir hastalığı falan yok gayet sağlıklı olmasına rağmen zaten genç 52 yaşında babam. Eşimle bir başımıza kaldık. ben doğuma giderken tek eşim vardı yanımda doğumhane kapısında da tek o bekliyordu. Bebeğim doğdu eşimle yalnız baktık sabaha kadar ikimizde acemi. doğum yaptığımı eşim haber verdi gece doğum yapmıştım sabah erkenden gelirler sandım öğleden sonra 16:00 da geldiler. Neden erken gelmedin dedim ev işi anca bitti dedi. kucağına bile almadı bebeğimi ben verdim kucağına o da resmi olsun diye. şimdi kızım 9 aylık geçen gün hasta oldu bebeğim hastanede sabaha kadar serum aldı ateşler içinde yandı orta kulak intihabı olmuş annem bir kere bile aramadı. dün aradı beni hiç çocuğu sormuyor maaşıyla alakalı birşey soruyor suratına kapattım bende. Yeter artık.
Ayy aynı şeyler işte, çok üzüldüm Allah yardımcınız olsun valla iyi ki eşiniz yanınızdaymış çok benzer hayatlar yaşamışız
 
boş verin gelmesin

lakin ben yukarıda yazanları anlamadım

yani büyük çocuk 10 yaşında küçük 4

çocuklar neden perişan olsun bir saatte

evet evde yalnız bırakmamanızı anlarım da kadın gelmiş başlarında oturmuş

her gün durdukları evlerinde bir saatte çocuklar nasıl perişan oluyor

10 yaşındaki oğlum odasında derste

ders biterse sokağa çıkma saatinde çıkıp dolaşıyor hatta markete gidip alışveriş yapıyor

4 yaşında kardeşi olsa bir saat oyalayabilir de

hiç olmadı açar tv bir saat izler yine olur

bir de yani annenizin huyu belirli

girmeyin beklentiye

onun yemek yapmayacağı vs aleniymiş, siz öğlene kadar akşam yemeğini de yapmalıydınız, hadi onu geçtim hazır sipariş vermeliydiniz vs

tırnağınız olduğu kadar başınızı kaşıyın ve mümkünse annenizden hiç ama hiç beklentiye girmeyin üzülüyorsunuz çünkü

sağlıkla kucağınıza alın
Bunların hepsine katılıyorum. Sabahtan yemeğinizi hazırlayıp koysaydınız zira anneniz sonradan böyle olmamış,her zamanki hali belliki.
Isıtır yerlerdi,10 yaşındaki çocuğunuz kendi yemeğini de koyabilirdi,kardeşiyle oturup yiyebilirdi. Annenizde yerdi yemezdi kendi bileceği iş.
Bilemedim,benim annemde 2.dogumda tuhaf davrandı,yemek yemiyorum diyordu vs. Ben kalkıp yemek pişirdim hep,ki hamarat bir kadındı birşeye dokunmadı. Ben bozuldum tabi,o da bana bozulmuş evine dönünce konuştuk ikimizde kendi kendimize küsmüşüz,ben o birşeyi ellemiyor diye bozulmuştum,o da bana söylemedin şunu yap diye hep kendin yaptın diye bozulmuş iyi de annemde olsa ben diyemem yani huyum bu annemde niyetlenmeyince yoruluyor diye kendi işimi gördüm,suratım asıkmış ona bozulmuş ki cok ağrim olmuştu sezeryan oldum,spinal anestezi birde kızım çok üzdü beni,hem bedenen hem ruhen çok yıprandım. Anlamamışız birbirimizi yani,anlayamamışız. Sizde de böyle durumlar olabilir, belki anneniz alındı birşeye yada yapı olarak alıngandır. Kendi kendine küsmüştür birşeye.
 
Zaten nasip olursa eşimin kuzeni var ablamız o çocukların yanında olacak benim refakatçim eşim olacak
İlerde anneniz yaşlanınca aynı muameleyi ona yapın. Yeğenlerin sana baksın deyin. Sakın elini bite tutmayın. Pişman ola ola gitsin bu dünyadan. İnsan kesiş köpeği doğum yaptığında üzerine titriyor. Sizin anneniz nasıl vicdansız
 
Herşeyi uzun uzadıya yazsam kimse okumaz, üşenir ama bu bir örnekti,sabah kalktım evi derledim topladım, dolapta çocuklara yeneğim vardı, sadece akşamın yemeğinin malzemelerini hazırladım akşam pişirilecekti, meyve tabağı hazırladım, sürahilerindeki suya varana kadar doldurdum inanın,ben bugün doktora gideceğim hiçbirşey yapmasamda olur demedim yani, ama kendiside aç gelmiş bir çay demleyip dolaptakilerden ortaya koyup hepberaber yiyip içseler nolurdu aksine masadaki meyveler bile duruyor aç acına beni beklemiş, tabiki 1 saatte harap olup perişan olmazlar ama sizde annenizin torunuyla bir nebze dahi olsa ilgilenmesini istemezmisiniz onuda geçtim, konu aslında her doğumda aynı şeylerin yaşanılması zira ben alıştım böyle olmasına sadece nasıl bir. Tutum sergilesem onu düşündüm sormak istedim, kimseyi kırmak istemiyorum yapıma ters fikir almak istedim sizlerden
Çocuklarınızdan biri en az 6 yaşında. Yazdığınızdan bunu anladım.
6 yaşındaki çocuk masadaki meyveyi alır da yer de. Demek istediğim perişanlık durum yok.
Ve yine en az 6 yıldır çocuğunuz var ve anneniz ilgilenmediyse bugün de ilgilenmeyecektir. Bu sürpriz değil ki :)
Keşke ilgilense.
Benim annem de çocuklarla ilgilenmez.
En büyük 6 yaşında, 3 kere gelip tek başına kalmamıştır çocuklarla. Bir kere hastaneye giderken kaldı, küçük hastaydı, ben döne kadar telefonu ile ilgilenmiş. Çocuklar da tv izlemiş. Acıkan kalkmış masadan poğaça meyve almış. (6 ve 3.5 yaşlar)
İnanın komşuma bıraksam daha verimli geçerdi çocukların vakitleri :) ama böyle olacağını bildiğim için şaşırmadım yada hayal kırıklığına uğramadım.
güvende kalsalar yeter :)
Üzmeyin kendinizi bunlarla. Anneniz böyle biri. Siz daha iyi bir anneyi, çocuklarınız daha iyi bir anneanneyi hak ediyor. Ama elinizdeki bu :) hayatınızdaki kendi seçtiğiniz insanları daha vefalı seçersiniz.
 
Eşiniz haklı. Ben olsam ben de bize doğumlarımızı zehir eden anneyi görmek istemem. Bu kişi kayınvalideniz olsa siz de istemediniz.
Gerçekten üzücü. Annelik böyle değil.
Siz varken yokluktasınız. O halde yokmuş gibi düşünün, yapacak birşey yok.
Çağırmayın, zaten memnun olacağa benzer.
Sağlıklı doğumlar dilerim. Bozmayın moralinizi.
 
Bosverin hiç takmayın.gelmesin zaten daha iyi.ilk çocuğumda annemle kız kardeşim kaldı yanımda.iyi niyetli olsalarda bı hengame bı telaş oldu hep sbahaa kadar.ikincide herkese dedimki kimse gelmesin kimseyi istemiyorum.esim kaldı yanımda.oyle güzel öyle duygu yüklü bı geceydiki anlatamam.sabaha kadar hem bebeğimize baktık hem sohbet ettik.bence o gece ayrı bı anlam kattı ilişkimize.sizde böyle yapın.zaten tecrübeleriniz.gul gibi bakarsınız ikiniz.cok ta romantik bı anı oluyor.saglikla kucaklayin inşallah.
 
Ne alaka adam karısının üzüldüğünü görmek istemiyor çünkü gelip de bari moralini bozmasın demek istemiş bence
eşinden niye soğutuyosunuz ki şimdi arkadaşı
Erkekler aynı şeyi kendi anaları yapınca iyi niyetli diyor, kızın anası yapınca yuzunu görmek istemiyor.
Aynı şey adam ve anasının arasında gecseydi, kadın karışmamali ana oğul arasına, onlar küser barışır halleder derdim. Şimdi de adamın yaptığı cok hadsiz. Onu ilgilendiren bir durum yok. Asıl karısını annesine karşı daha da dolduran o. Hamile kadını uzmemesi gerekirken gazliyor
 

Merhabalar hanımlar size danışmak istediğim bir konu var lütfen dışarıdan bir göz olarak bana fikir verin🥺🥺

Şuan 33 haftalık hamileyim ilk doğumum aşırı zorlu oldu normaldi ama çok çektim annem doğumuma bile son anda gelmiş, başkasının çocuğu doğuruyor gibi evde öyle beklemiş, hiç umursamamış ben çok sonradan öğrendim çünkü devlette kimseyi almıyorlardı içeriye, sonrasında da hep kaçtı hiç ilgilenmedi gelmedide hiç...

İkinci doğumum diğerinden 6 sene sonra oldu onda belki değişmiştir diye düşündüm ama malesef daha beterlerini yaptı, son anda sezeryana döndü doğum, kimsem olmadığı için etrafımda refakatçim olarak durmasını istedim ama it gibi pişman oldum,odada ne benimle ne bebekle asla ilgilenmedi, sürekli elinde telefon birileriyle konuştu durdu, hastanede sıkılıyorum diyip sürekli birilerini çağırdı ve zaten 1 gün kaldığımız hastanede tüm gününü çağırdığı kişilerle hastanenin kantininde geçirdi,ben odada bebeğe hep tek baktım ve gecede hep uyudu asla bebeği kucağıma dahi vermedi hep kalkıp ben aldım kucağıma, 1 gün sonra taburcu olduk, eve geldik durup dururken kavga çıkardı eşin beni istemiyor öyle sezdim diyip ortalığı karıştırdı ve 1 günlük sezeryanlı iken beni öylece bırakıp gitti, 10 gün 15 gün boyuncada asla ne aradı ne de sordu ama asla kimsenin istememesi gibi bir durum söz konusu olmadı kimse ağzını bile açmadı ona ama onada birşeyler uydurdu kaçtı, onuda sineye çektim yapacak birşey yok dedim sustum.

Ve ikinci doğumumdan 4 sene sonra, yani Bu sene haziran ayında korunduğumuz halde sürpriz bir şekilde tekrar hamile olduğumu öğrendim ama kesinlikle annemi hiçbir işime dahil etmedim çünkü artık anladım istemiyor öz evladı yük geliyor, yine aynı şeyleri yaşatacak bana biliyorum az buçuk tahmin ediyorum yapacaklarını. sadece ve sadece 4 gün önce çok müşkülde kaldığım için aradım bir tek 8 ay boyunca 1 kere yani ve rica ettim nst kontrolüm var 2 aydır zaten pandemi var diye hastaneye gidemedim 1 saatliğine gelip bizim evde çocukların yanında durabilir misin, bırakacak kimse yok dedim oda çok zorda kaldığım için, normalde eşim bakıyor ben hastaneye gidiyorum ama o gün için izin alamadı,
annem de tamam sen beni sabah erkenden ara hatırlat ben uyuyor oluyorum genelde dedi, erken değil ama 11.30 gibi aradım ve 3 gibi gelseniz yeter 1 saate dönerim zaten dedim, geldi saat 3te suratı 5 karış, noldu dedim kahvaltı bile yapmadım aç geldim dedi, bende anne ben seni 11.30 aradım o zamandan bu zamana kaç saat geçti neden yapmadın dedim, uyuyorum ben diyor sürekli böyle öğleden sonraya kadar sürekli uyur herhangi birşey olduğunda kahvaltı yapmadım ben der ortaya düşer, insanlar senin kahvaltı yapmadığını nereden bilsin acaba?? Son günlerime geldim yürüyemiyorum bile ellerim ayaklarım şişti, hastaneden geldim ne çocuklara bakmış, ne yemek yapmış, nede bir çöpün ucundan tutmuş geldiğimde öylece oturuyordu, çocuklarım perişan olmuş, bana acıktık biz dedi ve o halimle yemek yapıp sofra kurdum ve elini dahi kımıldatmadı, kızım senin ayakta duracak halin yok şu çorbanıda ben yapayım bile demedi anlayacağınız, herkesin annesi böyle mi yaa bıktım artık asla bir annelik yapmıyor, ama yeğenleri var onların her işine koşar, saatlerce onlarla telefonda konuşur, temizliklerinden, yemeklerine herşeylerini yapar ama öz çocuklarına asla yapmıyor hep külfetiz iki kızı biz ona..

Kız kardeşimde geçen sene doğum yaptı o sancı çektiği andada, gün oturmasına gitmiş akşama kadar asla gelmedi, en son abla sanırım doğuruyorum hastaneye gidiyorum ben dedi, ve koşarak ben gittim yanına ve kız kardeşimin doğumunda ben bulundum onunlada ilgilenmedi malesef.

Ve şimdi 3. Doğumda eşim onu asla istemiyor tamamen soğudum annenden yüzünü dahi görmek istemiyorum, bir insan evlatlarını bu kadar hiçe sayarmı diyor, bu doğumda etrafımızda bulunmasın, gelmesin gitmesin diyor, işin aslı bende asla istemiyorum ama ortada şuan kavga, tartışma vs. De yok nasıl istenmediğini ve yaptıklarının merhametsizce şeyler olduğunu fark ettireceğim(işin aslı daha önce çok seferde kavga çıkarmadan dile getirdim ama asla oralıklı olmuyor) çok soğudum gerçekten bu anlattığım daha devede kulak anlatsam aşırı uzun olur kimse okumaz, sizin anneniz böyle birisi olsa napardınız??

(not olarak her kız gibi bende annemi yanımda istedim sadece, başka hiçbir çıkar menfaat beklemiyorum,yardımı da yok zatende, manende hiçbir şekilde yanımda olmuyor🥺🥺)
Öyle iyi anlıyorum ki sizi. Farzetinki öldü, sıfır beklenti içinde olun annenize karşı. Doğum içinde haber vermeyin niye söylemedin derse bende anlamadim acilen oldu falan dersiniz. Zaten o da pek gönüllü değil olsa gerek.
Ben kızımdan sonra daha bir soğudum annemden bir tarafim beni sarıp sarmalasin, yardımı dokunsun isterken diğer tarafım o açığı neden olmuyor diye sürekli sorguladı. Yabancı biri gibi uzaktan iletişimde kalarak devam ediyoruz. Böylesi çok daha az kırıcı.
Görmediğimiz, hissetmediğimiz ne varsa dolu dolu çocuklarımıza yaşatmak nasip olsun. Ömür boyu kollayalım, asla böyle anne olmayalım insaAllah.
Doğum için de mümkünse 40 çıkana kadar eşinizin akrabalarından ya da kendi tanıdıklarınızdan 1 aylık da olsa şartları zorlayarak bakıcılık için ricada bulunun ücret karşılığı. Ablamda öyle yaptı, çok rahat etti.
Bir kadın bu duyguları sayılı yaşıyor çok özel zamanlar, zehir etmeyin lütfen
kendinize, tadını çıkartın. Güzel doğumlar, keyifle büyüsün kuzularınız.
 
Öyle iyi anlıyorum ki sizi. Farzetinki öldü, sıfır beklenti içinde olun annenize karşı. Doğum içinde haber vermeyin niye söylemedin derse bende anlamadim acilen oldu falan dersiniz. Zaten o da pek gönüllü değil olsa gerek.
Ben kızımdan sonra daha bir soğudum annemden bir tarafim beni sarıp sarmalasin, yardımı dokunsun isterken diğer tarafım o açığı neden olmuyor diye sürekli sorguladı. Yabancı biri gibi uzaktan iletişimde kalarak devam ediyoruz. Böylesi çok daha az kırıcı.
Görmediğimiz, hissetmediğimiz ne varsa dolu dolu çocuklarımıza yaşatmak nasip olsun. Ömür boyu kollayalım, asla böyle anne olmayalım insaAllah.
Doğum için de mümkünse 40 çıkana kadar eşinizin akrabalarından ya da kendi tanıdıklarınızdan 1 aylık da olsa şartları zorlayarak bakıcılık için ricada bulunun ücret karşılığı. Ablamda öyle yaptı, çok rahat etti.
Bir kadın bu duyguları sayılı yaşıyor çok özel zamanlar, zehir etmeyin lütfen
kendinize, tadını çıkartın. Güzel doğumlar, keyifle büyüsün kuzularınız.
Güzel tesellileriniz için çok teşekkür ederim çok mutlu oldum o kadar iyi anlamışsınız ki beni tamamen söylediğiniz şekilde devam edeceğiz sanırım hayırla sağlıkla kucağıma alayım şuan tek düşüncem bu kimse hersene çocuk doğurmuyor mutlu olmak için o anların tadını çıkarabilmek için elimden geleni yapacağım inşallah 💐💐
 
Erkekler aynı şeyi kendi anaları yapınca iyi niyetli diyor, kızın anası yapınca yuzunu görmek istemiyor.
Aynı şey adam ve anasının arasında gecseydi, kadın karışmamali ana oğul arasına, onlar küser barışır halleder derdim. Şimdi de adamın yaptığı cok hadsiz. Onu ilgilendiren bir durum yok. Asıl karısını annesine karşı daha da dolduran o. Hamile kadını uzmemesi gerekirken gazliyor
Yok tam aksine ilk bebeğimizde 10 sene öncesi kendi anneside yaptı aynılarını tam herşey burnumuzdan geliyordu ki acıyın artık bize bizi ortada bırakıyorsunuz çocuğumuzun sevincini yaşayamadık eğer böyle yapılacaksa gelmemen daha hayırlı dedi annesine de taraf tutma gibi bir. Durum söz konusu olmadı ama süreç gerçekten ikimiz içinde yıpratıcı oldu hep sadece huzurlu bir süreç yaşamak istediğimiz bizi anlamıyorlar 🥺🥺
 
Yok tam aksine ilk bebeğimizde 10 sene öncesi kendi anneside yaptı aynılarını tam herşey burnumuzdan geliyordu ki acıyın artık bize bizi ortada bırakıyorsunuz çocuğumuzun sevincini yaşayamadık eğer böyle yapılacaksa gelmemen daha hayırlı dedi annesine de taraf tutma gibi bir. Durum söz konusu olmadı ama süreç gerçekten ikimiz içinde yıpratıcı oldu hep sadece huzurlu bir süreç yaşamak istediğimiz bizi anlamıyorlar 🥺🥺
Öylesine sözüm yok o zaman sözümü geri aldım. Bizim evdeki insanimsi gibi sandim
 
Çok şaşkınım, ne diyeceğimi bilemiyorum. Uykusuna bu kadar düşkün olup kahvaltı etmeye zaman bulamayisina mi şaşırsam,
Veya sirf bunun icin size geldi diye trip atmasina mi,
Cocuklara iyi kotu yiyecek bisey bir ekmek arasida hazirlamamasina mi,
Kirk yilda bir gelmis kiz yorgun gelir dogurdu doguracak bi yemek yapim sevinsin dememesine mi? Istese en azindan arayip su su malzemen nerde bulamadim yada yemek yapim caniniz ne ceker diyebilirdi.
Kardesiniz sanci cekerken güne gitmesine mi...ya şoktayim yemin ederim. Bide yeğenlerine koşuyor öyle mi?
Annenizin yasi kac bu arada?
Allah kolaylık versin, umarim düzelir gerçekten üzüldüm şimdi. Beklentili bir insanada benzemiyorsunuz desem ki istekleriniz kadini yordu.
 
Kac gundur yazmayim yazmayim diyorum artik kendimi tutamayacagim. Allah askina bu kadincagiz bu usengeclikle sizi nasil buyuttu? Mucize gibi birsey suan hayatta olmaniz.
 
Güzel tesellileriniz için çok teşekkür ederim çok mutlu oldum o kadar iyi anlamışsınız ki beni tamamen söylediğiniz şekilde devam edeceğiz sanırım hayırla sağlıkla kucağıma alayım şuan tek düşüncem bu kimse hersene çocuk doğurmuyor mutlu olmak için o anların tadını çıkarabilmek için elimden geleni yapacağım inşallah 💐💐
Elbette yapın fazlasıyla hakediyorsunuz çünkü prenses gibi büyümeyen, prenses gibi annesine nazlanamayan herkes öyle güzel hakediyorki bu duyguları. Dolu dolu yaşamak nasip olsun tekrardan, keyifle, sağlıcakla.
Mutluluklar. 🌹
 
Çok üzüldüm. Rabbim öyle anneyi kimsenin başına vermesin. Annemden Allah binlerce kez razı olsun. Romatizması, kireçlenmesi, kıkırdak erimesi vs. var dizlerinde ve en ufak birşeyde çok ağrısı oluyor, kilosu da var, tansiyon hastası ayrıca ama iş yapmayı hele de çocukları için çabalamayı çok seviyor. Ben de hamileyim, bana geldiğinde veya ben ona gittiğim zaman iş yapmamı istemez, bana yardım eder, kızım sen iş yaparken ben yoruluyorum birlikte yapalım birlikte oturalım sen iki canlısın der. Hamile olmasam da en ufak bir sıkıntım da yardımcı olmaya çalışır. Doğum öncesi ev temizliği yapılacak, benden önce annem düşünüyor, ben camların içini sileyim eşin dışını silsin, birlikte evi temizleyelim, perdelerini yıkayalım doğuma için rahat gidersin diyor. Rabbim annenize annelik hissiyatı versin, evlatlarının değerini anlayacak ders versin.
 
X