Aldır diyenler, kürtajı mı yapıyor?Doğurursa siz mi bakacaksınız ?
Ben y kuşağıyım yaşım 40 oldu sayılır.Sokak röportajları izliyor musunuz bilmiyorum.. z kuşağı gençler hep isyanda. Ekonomi çok kötü. Millet gida masrafı ile başa çıkamıyor. Nerede çocuğun hakkını vererek eğitim, kurs, spor ayakkabı, gezi, teknolojik alet? Benim zamanımda ergenken bu kadar sosyal medya yoktu. Sosyal medya olmadığı için herkese ozenmezdik ya cevremizden görürdük ya görmezdik. Simdi ac youtube, instagram vs yasitlarinin nelere sahip olduğunu en ince ayrıntısına kadar görüyorsun. Tabi ki maddi kiyasin sonu yok. Ama uyduruk bile olsa spor ayakkabı alınmayan cebine harçlık konup sinemaya geziye gidemeyen bir laptop alınmayan çocuk isyan edecek..eder de. Çünkü o ergen bir çocuk. Pedagoji eğitimi aldım. Çocuklar benmerkezcidir. Önce kendini düşünür, ağlar bağırır, ister. Bizim gibi empati yetenekleri daha yoktur. Duygusal zeka ve empati yeteneği belli bir yaştan sonra başlar çünkü.Iyi bir çocukluk gecirmezse o yokluk o hiçbir istediğine sahip olamamak o yetersizlik duygusu ömür boyu onunla kalır. İsterse ileride çok zengin olsun. Yani öyle şükreden evlat olur vs ile olmuyor. Devir ayni devir değil. Diyelim kuzeni, akrabası, yaşıtı kursa gidiyor, en güzel eğitimi alıyor, spor ayakkabısı var, laptop var, gezilere gidiyor vs hepsine özenecek, hepsinden az çok isteyecek. Eskiden benimde böyle durumu çok iyi kuzenim vardı. Çok ozenirdim tek çocuktu. Keşke tek çocuk olsaydım diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ailemi çok severdim hala çok ama çok severim..ama çocuk aklı işte tek çocuk olmak bazen isterdim..masraftan hepimize hersey alınmadi ama ona tek olduğu için pahalı da olsa arada alınırdı. Ve şu an evliyim yaş neredeyse 40. Çocuk sahibi olmuyorum. İşte bu yüzden. Bu travmalardan dolayı.. korkuyorum ya bakamazsam istediklerini veremezsem diye. Ki tek çocuk için bunu düşünüyorum iki üç değil.Ablam 3cuye hamileyken spiral denen rahim içinde korunma aleti de vardi. Ona ragmen hamile kalmişdi. Gorumcesi kaynanasi hepsi aldir dedi. O siralar ablamlar o kadar zor durumdaydilar ki hatta bebek dogarken eşi bir gul almaya bile para bulamamişdi. Biz arabada beklerken çicekci magazasina girip parayi denkleşdiremeyip çikmişdi. O manzarayi unutamam. Herkes aldir derken ablam sadece bir şey soyledi. Tibbin bana bu seçeneği vermesi benim buna hakkim olduğu anlamina gelmez. Benim gibi o da Allahin Ol demesiyle oldu, yaşamin daha başinda olsa da onun yaşama hakkini elinden alamam. Aldirmadi çok şukir. Bebek dogdukdan çok kısa sure sonra eşi çok iyi iş teklifi aldi. Yillardir hiç hesapda olmayan ve yillardir satilmayan bir arazilerine muşteri çikti. Zorluklar bir bir sökuldu gitti o yavrucagin adimlariyla. O tatli balim dün beni arayip teyzeee ortmen bana 5 yildiz verdi diye sevinçden agzi kulaklarindaydi. Lütfen bir hayati, bir yaşami sondurmeyin. Belki onun yaşanacak nice yillari, kalbinde besleyecegi nice duygulari nice hayat hikayeleri olacak. Belki her zaman şukredeceginiz bir evlat olacak. Geri çekilme bir korunma drgil. Hatanizin bedelini caniyla odemesin. Ki bir anne asla yavrusuna kiyamaz. O rahme dusdugu andan itibaren size tutunur, sizin rahminize yuva yapar. Size sığınır. Iki evladimi erken dogumla kaybettim. Yuzlerini bile gormedim. Acisi ateş gibi yuregimde hala. Evlat hasreti çeken bizlerin hikayeleri sizleri kurtaj, aldirma gibi eylemlerden uzak tutsun bari. Hamile kala bilmenin ne kadar buyuk nimet olduğunu lutfen anlayin artik.
Bakin çocuk istememek bir tercih. Kimse kimseyi evlendin ama hamile kalacaksin ve muhakkak çocuğun olacak diye yargilayamaz. Ama iyi korunmamişsan ve hamile kalmişsam da aldirmaya hakkimiz yok. Rahme tutunan eşya değil bir can. Ve insanlarin ruhu bile darilmadan aldiriyorlar. Istatistikleri izledin mi bilmiyorum 18 yaş alti kurtajlar ne kadar çoğaldi. Canlar o kadar oyuncağa, gereksiz birşeye çevrildi ki afedersin şeyinin yerini daha yeni kavrayanlar bile ilişkiye gieip hamile kalip kurtaj yaptiriyor. Zorluklara gelince evet bizim zamanimizda telefon yoktu bu kadar çok bilmezdik ama biz de çok zorluklar yaşadik. Biz 3 kardeşiz. Bir ara biz ana okula başladiğimiz yillarda çoook çok zor durumlara dusduk. Hatirliyorum da ben artik kocaman kiz olmuşdum ama yeni mont almaya paramiz yoktu. Montun kollari neredeyse kolumun ortasina kadar geliyordu dugmesi zor kapaniyordu. Çocuktum arkadaşlarima ozenirdim. Evde gunlerce sofrada annemin ben aç degilim dedigini ama karninin guruldadini bilirim. Bize yemek yetsin diye. Akşama kadar ayakustunde çalişirdi. Akşam kim daha iyi ovacak diye oynayarak annemin ayaklarini ovardik. Bir kere okul donuşunde yerden 2 dondurma gelecek kadar para bulup dondurma almişdik. Çunki istedigimizi almak luksumuz yoktu. Evde vicdan azabi çekmişdik keşke babama verseydik de belki ev için birseyler alirdi diye. Yagmurlu havalar kabusumuzdu evin yeri kovalarla doluydu. Bir sinof arkadaşim o halde gormuşdu evimizi ve sinifda herkese anlatmişdi. Yani ablacim zorlu çocukluk diyince aklima ilk kendim gelirim. Ama diger çocuklar gibi şimarik olmadik. Her sene anneme yeni montlar alirim. Evliyim iş donuşu bazen yeni yeni şeyler alir gotururum. Onlar da tstsin diye. Emekli oldular. Azerbacyanda emeklilere sadece maaşinin yarisi kadar para veriyorlar aylik. O yuzden çoğu emekliler emekliliğe ayrildikdan sonra da çalişiyor. Annemle babam da çalişmak istiyorlardi izin vermedim. Aylik ihtiyaçlarini gucum yettigi kadar karşilamaya çalişiyorum. Bunlari hava atmak için soylemiyorum. Sadece zorluklar bizi daha guçlu ve hayirli evlat yapti. Evet şimdikiler çoook zayif ve herseyde isyan etme ve intihar peşinde. Zabtetmek çok zor. Çocuk istememeniz hakli bir nedenden. Bu bir tercih ve tabiki saygiyi hakediyor. Sadece varolan cani istedigimiz gibi yaşamdan koparamayizBen y kuşağıyım yaşım 40 oldu sayılır.Sokak röportajları izliyor musunuz bilmiyorum.. z kuşağı gençler hep isyanda. Ekonomi çok kötü. Millet gida masrafı ile başa çıkamıyor. Nerede çocuğun hakkını vererek eğitim, kurs, spor ayakkabı, gezi, teknolojik alet? Benim zamanımda ergenken bu kadar sosyal medya yoktu. Sosyal medya olmadığı için herkese ozenmezdik ya cevremizden görürdük ya görmezdik. Simdi ac youtube, instagram vs yasitlarinin nelere sahip olduğunu en ince ayrıntısına kadar görüyorsun. Tabi ki maddi kiyasin sonu yok. Ama uyduruk bile olsa spor ayakkabı alınmayan cebine harçlık konup sinemaya geziye gidemeyen bir laptop alınmayan çocuk isyan edecek..eder de. Çünkü o ergen bir çocuk. Pedagoji eğitimi aldım. Çocuklar benmerkezcidir. Önce kendini düşünür, ağlar bağırır, ister. Bizim gibi empati yetenekleri daha yoktur. Duygusal zeka ve empati yeteneği belli bir yaştan sonra başlar çünkü.Iyi bir çocukluk gecirmezse o yokluk o hiçbir istediğine sahip olamamak o yetersizlik duygusu ömür boyu onunla kalır. İsterse ileride çok zengin olsun. Yani öyle şükreden evlat olur vs ile olmuyor. Devir ayni devir değil. Diyelim kuzeni, akrabası, yaşıtı kursa gidiyor, en güzel eğitimi alıyor, spor ayakkabısı var, laptop var, gezilere gidiyor vs hepsine özenecek, hepsinden az çok isteyecek. Eskiden benimde böyle durumu çok iyi kuzenim vardı. Çok ozenirdim tek çocuktu. Keşke tek çocuk olsaydım diye düşündüğümü hatırlıyorum. Ailemi çok severdim hala çok ama çok severim..ama çocuk aklı işte tek çocuk olmak bazen isterdim..masraftan hepimize hersey alınmadi ama ona tek olduğu için pahalı da olsa arada alınırdı. Ve şu an evliyim yaş neredeyse 40. Çocuk sahibi olmuyorum. İşte bu yüzden. Bu travmalardan dolayı.. korkuyorum ya bakamazsam istediklerini veremezsem diye. Ki tek çocuk için bunu düşünüyorum iki üç değil.
Yani o dediğiniz gibi olmuyor. Size göre 1 tabak daha olur. Ama bir çocuğun ihtiyaçları çok çeşitli. Ayrıca bu evlat sahibi olmayanları olamayanları düşünün aldırmayın olayını anlamıyorum. Bu sizin düşünceniz. Ben çok ciddi korunuyorum hem doğum kontrol iğnesi oluyorum hem her ay doğurgan dönemimde eşimle asla beraber olmuyorum. Ama cocuga yetemeyeceğimi düşünsem bu kadar önleme rağmen hamile kalsam aldırırım. Önce benim mutluluğum gelir. Anne mutlu değilse çocuk asla ama asla mutlu olamaz. Benim annem bizi doğurmuş ama bence hayatından hiç mutlu değildi. Hiç iyi bir çocukluk geçirmedim. Sevildiğimi hissetmedim.. hep bağırdı dövdü. Dertlerimi bile dinlemezdi. Böyle bir annem olmasını sizce ister miydim? İstemezdim. Annemi çok severim şu an canını ver dese veririm ama o çocukluk yaraları korkuları hala kapanmıyor. Hala tek çocuk sahibi bile olamadım korkudan. Ben nasıl anne olurum vs diye. Öyle seversiniz hayırlı evlat olur demekle olmuyor. Hep şunu derim anne mutlu değilse çocuk asla ama asla mutlu olamaz. Mutsuz sevgisiz tahammülsuz bir anneyi de hiçbir cocuk haketmez. Öyle dediğiniz gibi rizik geldi çok iyi iş oldu diye de olmaz. Anne olmak maddi manevi az çok istemekle ilgili. Maneviyat yoksa da olmaz. Konu sahibi hazır değilim bakamam kaldıramam bunu çok ağır gelir depresyona girerim diyor hala doğur diyorsunuz. O kadın depresyona girse Allah korusun o iki çocuğu telef olsa ne olacak. Kim bunun vebalini taşıyacak? O yüzden bu konularda olayı konu sahibi gözünden değerlendirmek gerek diye düşünüyorum. Ki konu sahibi maddi manevi bir çocuğa daha kesinlikle hazır değil.
Dikkat etmeyip hamile kalmışsınız asla ama asla bir cana kıymaya hakkınız yok. Kimse kendinde bu hakkı göremez. Evet kolay olmayacak elbette zorlanacaksınız lakin o can sizin ana rahminize düştükten sonra sizede tevekkül etmek düşer. Rabbimizin verdiği cana kıymak bizim haddimize değil...Çok çaresizim kimseye anlatamıyorum 2 tane.kizim var 3 ve 1 buçuk yaşlarında uzun bı sure çocuk dusunmuyorduk çünkü çok yıprandım büyütürken piskolojim çok zorlandi tektim hep korunuyorsuk eşimle ama birkere geri çekilmeye hamile kalmışım ogrendigimden beri ağlıyorum çocuklarımın bana baktığı her an göz yaşı döküyorum kalbim sıkısiyor bir yandan aldırmak istiyorum çünkü biliyorum çok kötü olucam piskolojim eşimde bundan kortugunu söylüyor ama diğer yandan da korkuyorum Rabbim beni daha kötüsüyle sinarsa diye ahh Cook kötüyüm heran her saniye sadece bunu düşünüyorum yemek yiyemiyorum napicam ben hiç bilmiyorum
Ferhans sana bir sır vereyim mi?insanlar bunu kendine neden yapıyor anlam veremiyorum
Kürtajı aldır diyenler neden yapsın ?Aldır diyenler, kürtajı mı yapıyor?
Size böyle bir çocukluk yaşatan ebeveynleriniz olduğu ve hala onlara bakmak zorunda olduğunuz için, onlara bakmak üzere yetiştirildiginiz için çok uzgünum....Ama bir başkasını "çocuklarim bunları yaşamasın" dedi diye eleştirmenizi anlayamam....Siz memnun olabilirsiniz, ama hiçkimse şu anlattiginiz hayatı yaşamak zorunda bırakılmamalı....Bakin çocuk istememek bir tercih. Kimse kimseyi evlendin ama hamile kalacaksin ve muhakkak çocuğun olacak diye yargilayamaz. Ama iyi korunmamişsan ve hamile kalmişsam da aldirmaya hakkimiz yok. Rahme tutunan eşya değil bir can. Ve insanlarin ruhu bile darilmadan aldiriyorlar. Istatistikleri izledin mi bilmiyorum 18 yaş alti kurtajlar ne kadar çoğaldi. Canlar o kadar oyuncağa, gereksiz birşeye çevrildi ki afedersin şeyinin yerini daha yeni kavrayanlar bile ilişkiye gieip hamile kalip kurtaj yaptiriyor. Zorluklara gelince evet bizim zamanimizda telefon yoktu bu kadar çok bilmezdik ama biz de çok zorluklar yaşadik. Biz 3 kardeşiz. Bir ara biz ana okula başladiğimiz yillarda çoook çok zor durumlara dusduk. Hatirliyorum da ben artik kocaman kiz olmuşdum ama yeni mont almaya paramiz yoktu. Montun kollari neredeyse kolumun ortasina kadar geliyordu dugmesi zor kapaniyordu. Çocuktum arkadaşlarima ozenirdim. Evde gunlerce sofrada annemin ben aç degilim dedigini ama karninin guruldadini bilirim. Bize yemek yetsin diye. Akşama kadar ayakustunde çalişirdi. Akşam kim daha iyi ovacak diye oynayarak annemin ayaklarini ovardik. Bir kere okul donuşunde yerden 2 dondurma gelecek kadar para bulup dondurma almişdik. Çunki istedigimizi almak luksumuz yoktu. Evde vicdan azabi çekmişdik keşke babama verseydik de belki ev için birseyler alirdi diye. Yagmurlu havalar kabusumuzdu evin yeri kovalarla doluydu. Bir sinof arkadaşim o halde gormuşdu evimizi ve sinifda herkese anlatmişdi. Yani ablacim zorlu çocukluk diyince aklima ilk kendim gelirim. Ama diger çocuklar gibi şimarik olmadik. Her sene anneme yeni montlar alirim. Evliyim iş donuşu bazen yeni yeni şeyler alir gotururum. Onlar da tstsin diye. Emekli oldular. Azerbacyanda emeklilere sadece maaşinin yarisi kadar para veriyorlar aylik. O yuzden çoğu emekliler emekliliğe ayrildikdan sonra da çalişiyor. Annemle babam da çalişmak istiyorlardi izin vermedim. Aylik ihtiyaçlarini gucum yettigi kadar karşilamaya çalişiyorum. Bunlari hava atmak için soylemiyorum. Sadece zorluklar bizi daha guçlu ve hayirli evlat yapti. Evet şimdikiler çoook zayif ve herseyde isyan etme ve intihar peşinde. Zabtetmek çok zor. Çocuk istememeniz hakli bir nedenden. Bu bir tercih ve tabiki saygiyi hakediyor. Sadece varolan cani istedigimiz gibi yaşamdan koparamayiz
Peki spermler konusunda ne duşunuyorsunuz ? Onlar da birer can...Erkeklerin her biri her gün milyonlarcasını öldürüyor...Rabbimiz in verdiği can değil mi onlar yazık, kımıl kımıl koşuyorlar mikroskop altında....Can işte... onların hepsini dolleyemiyoruz hatta onlardan korunarak kurtuluyoruz diye yine günaha girmiş olmuyo muyuz? Bu tevekkül ve günah işleri niye hep kadın ve cocuklarin aleyhine calışıyor, hiç duşündünüz mü?Dikkat etmeyip hamile kalmışsınız asla ama asla bir cana kıymaya hakkınız yok. Kimse kendinde bu hakkı göremez. Evet kolay olmayacak elbette zorlanacaksınız lakin o can sizin ana rahminize düştükten sonra sizede tevekkül etmek düşer. Rabbimizin verdiği cana kıymak bizim haddimize değil...
Napsak acaba ya boşa giden spermleri saksıya falan diksek bir işe yararlar mı acabaKonu sahibine "Ben olsam bakamayacaksam , diğer çocuklarım da zor durumda kalacaksa aldirırdim" demiştim ama şoyle yorumlar, hikayeler okuyunca kendime geldim çok şukur...Hamile kalmak nimet gerçekten, hatta duşumdum de bence korunmak da saçma...Biz kim oluyoruz da Allah'ın vereceği canı engelliyoruz....Hem spermler de birer can....Korunarak spermleri öldürmüş olmuyo muyuz? Korunmayi birakıp ölene kadar her sene bırer tane dogursak da milyonlarca sperm boşa gidiyor....Hepsi birer can halbuki? Hücre yığını diye onların canı yok mu? E her sene hep dogursak da yine dolleyemedigimiz milyonlarca spermi öldürmüş oluyoruz....Milyonlarca sperm hep boşa gidiyor....
Oysa hepsi kimbilir ne rızklarla gelecek , birkaç yıl sonra ne mutlu ne hayirlı evlatlar olacaklar .....Böyle milyonlarca, kımıl kımıl küçuk evladi,yeğeni hep öldürüyormuşuz....Keşke bakteriler gibi hepsini bı kerede dogurabilseydik...musmutlu bol rızıklı kocaman aileler olabilseydik...Şimdi aydinlandim....evet.....
Ne demek size bu çocukluğu yaşatan? Anlattigim uzere anaokuluna başlarken babamin işleri bozuldu. Fakirliyi bize yaşattilar mi demek? Zengin birinin kapisina mi birakmalilardi? Ya da ben buyurken sizin gibi asi olup bana neden istediklerimi almadiniz şimdi caniniz cehenneme mi demeliyim? O zaman korkun hayattan. Şayet ne zaman ne getirecegi belli degil. Zorluga duserseniz çocuğunuz zorluk çekerse kapi önune koyulmaniz olağan bir durum. Gidin geri çekilerek 'korunjn'. Sonra da ben korundum diyin hamile kalin. Aldirin, kurtaj yapin. Ne de olsa bu dunyada hesaba çeken yok. Ben fakirseniz hamile kalin mi dedim? Korunmayin mi dedim? Korunun adam gibi. Ama aldirmayin diyorum. Nerenizle okuyorsunuz yazilani hayret. Yazilan iki kelimeyi bile anlayacak kapasiteniz yok. Hemen silahlarinizi hazirlayip hucuma geçiyorsunuz. Bir okuyun ne demiş acaba anlayin. Anlamayip hele bir de aileme laf ediyorsunuz. Haddiniz olmayarak. Neyse cahillik kokdu burasi. Uğraşamam.Size böyle bir çocukluk yaşatan ebeveynleriniz olduğu ve hala onlara bakmak zorunda olduğunuz için, onlara bakmak üzere yetiştirildiginiz için çok uzgünum....Ama bir başkasını "çocuklarim bunları yaşamasın" dedi diye eleştirmenizi anlayamam....Siz memnun olabilirsiniz, ama hiçkimse şu anlattiginiz hayatı yaşamak zorunda bırakılmamalı....
Bunları size kim yaşattı? Sakince cevap verin...Ne demek size bu çocukluğu yaşatan?
Benim asi olduğumu nerden çikardınız?Ya da ben buyurken sizin gibi asi olup bana neden istediklerimi almadiniz şimdi caniniz cehenneme mi demeliyim?
Çocuğumu , bana bakması gerektiği yönünde yetistirmiyorum.....Zorluğa düşersem bu sadece benim sorunum olur, çocuğum bana yardım etmek zorunda değil... Çocuğum zorluğa düşerse ise yardım etmek benim görevim çunkü ben anneyim...O değil....Bu yüzden maddi manevi riskleri planlayıp geleceğini inşa ediyorum. Bunu yapabilmek için de sadece tek çocuk doğurdum...Zorluga duserseniz çocuğunuz zorluk çekerse kapi önune koyulmaniz olağan bir durum.
Ailenize biz laf etmedik ki....Size yasattiklarını siz kendiniz anlattınız? Üstelik bir anne olarak yaşadiklariniza sizden daha çok üzüldüm...Sizin tarafinizdayım, Niye hakaret ediyorsunuz ki?Anlamayip hele bir de aileme laf ediyorsunuz. Haddiniz olmayarak. Neyse cahillik kokdu burasi. Uğraşamam.
Tahminen Azerbaycan'da doğmuşsunuz. Turkiyeye gelme imkanınız olmuş burada Türk cumhuriyetlerinden gelenlere daha avantajlı kosullar var. Bir sınavla istediğiniz bölümde okumuşsunuz iyi para kazanıyorsunuz hayatınız kurtulmuş.. tahminen böyledir diye düşünüyorum. Devletimiz sayesinde imkanınız olmuş hayatınız kurtulmuş. Ailenize bile yardım ediyorsunuz. Ya bu imkanlar olmasaydı ne olacaktı? Şu an Türk gençlerinin böyle imkanları yok. Hiçbir ülke Türkiye gibi kucak açmaz bizim gençlere.Bakin çocuk istememek bir tercih. Kimse kimseyi evlendin ama hamile kalacaksin ve muhakkak çocuğun olacak diye yargilayamaz. Ama iyi korunmamişsan ve hamile kalmişsam da aldirmaya hakkimiz yok. Rahme tutunan eşya değil bir can. Ve insanlarin ruhu bile darilmadan aldiriyorlar. Istatistikleri izledin mi bilmiyorum 18 yaş alti kurtajlar ne kadar çoğaldi. Canlar o kadar oyuncağa, gereksiz birşeye çevrildi ki afedersin şeyinin yerini daha yeni kavrayanlar bile ilişkiye gieip hamile kalip kurtaj yaptiriyor. Zorluklara gelince evet bizim zamanimizda telefon yoktu bu kadar çok bilmezdik ama biz de çok zorluklar yaşadik. Biz 3 kardeşiz. Bir ara biz ana okula başladiğimiz yillarda çoook çok zor durumlara dusduk. Hatirliyorum da ben artik kocaman kiz olmuşdum ama yeni mont almaya paramiz yoktu. Montun kollari neredeyse kolumun ortasina kadar geliyordu dugmesi zor kapaniyordu. Çocuktum arkadaşlarima ozenirdim. Evde gunlerce sofrada annemin ben aç degilim dedigini ama karninin guruldadini bilirim. Bize yemek yetsin diye. Akşama kadar ayakustunde çalişirdi. Akşam kim daha iyi ovacak diye oynayarak annemin ayaklarini ovardik. Bir kere okul donuşunde yerden 2 dondurma gelecek kadar para bulup dondurma almişdik. Çunki istedigimizi almak luksumuz yoktu. Evde vicdan azabi çekmişdik keşke babama verseydik de belki ev için birseyler alirdi diye. Yagmurlu havalar kabusumuzdu evin yeri kovalarla doluydu. Bir sinof arkadaşim o halde gormuşdu evimizi ve sinifda herkese anlatmişdi. Yani ablacim zorlu çocukluk diyince aklima ilk kendim gelirim. Ama diger çocuklar gibi şimarik olmadik. Her sene anneme yeni montlar alirim. Evliyim iş donuşu bazen yeni yeni şeyler alir gotururum. Onlar da tstsin diye. Emekli oldular. Azerbacyanda emeklilere sadece maaşinin yarisi kadar para veriyorlar aylik. O yuzden çoğu emekliler emekliliğe ayrildikdan sonra da çalişiyor. Annemle babam da çalişmak istiyorlardi izin vermedim. Aylik ihtiyaçlarini gucum yettigi kadar karşilamaya çalişiyorum. Bunlari hava atmak için soylemiyorum. Sadece zorluklar bizi daha guçlu ve hayirli evlat yapti. Evet şimdikiler çoook zayif ve herseyde isyan etme ve intihar peşinde. Zabtetmek çok zor. Çocuk istememeniz hakli bir nedenden. Bu bir tercih ve tabiki saygiyi hakediyor. Sadece varolan cani istedigimiz gibi yaşamdan koparamayiz
Bu kaşık altından sanırım satıp satıp mamalarını alırım okul masraflarını karşılarım yedirir iciririm bencede peki .. bı kutu mama al desem dogurmasaydin der !! İnsanlar başına gelmeyince herşeyi toz pembe görüyorlar galibaBir kaşık yetiyor yani çocukları büyütmeyepeki o zaman
İşin birde manevi yönü var, çocuğu büyütmek için bir kaşık yeterli görenler, ne kadar zor olduğunu asla bilemezler.Bu kaşık altından sanırım satıp satıp mamalarını alırım okul masraflarını karşılarım yedirir iciririm bencede peki .. bı kutu mama al desem dogurmasaydin der !! İnsanlar başına gelmeyince herşeyi toz pembe görüyorlar galiba
Siz en başta maddi durumum çok iyi dediğiniz için daha çok manevi yeterlikler üzerine konuşuldu ama ülkede işin ekonomik boyutu da gerçekten korkunç noktalara geldi...Bu kaşık altından sanırım satıp satıp mamalarını alırım okul masraflarını karşılarım yedirir iciririm bencede peki .. bı kutu mama al desem dogurmasaydin der !! İnsanlar başına gelmeyince herşeyi toz pembe görüyorlar galiba
Sanane!Haklısın valla.üstelik hâlâ üpkemizdeki kadınların çok büyük bir bölümü ev hanımı.
Bu kadin korunarak hamileDikkat etmeyip hamile kalmışsınız asla ama asla bir cana kıymaya hakkınız yok. Kimse kendinde bu hakkı göremez. Evet kolay olmayacak elbette zorlanacaksınız lakin o can sizin ana rahminize düştükten sonra sizede tevekkül etmek düşer. Rabbimizin verdiği cana kıymak bizim haddimize değil...
Ben ugruna hastanelere gidilip, tedavi olunarak dunyaya gelmiş bir cocugum. Yasim neredeyse 30a yaklasti. Hala anneme "beni niye dogurdun, marifet miydi" diye zaman zaman sitem ederim. 80 yasinada gelsem icimdeki yaranin kabugu ara ara kopup, bolca kanayacak. Doğurduğun cocuga iyi bir rol model olamamak, gelecek verememek, ebeveynlik yapmamakta günah degil mi? Yasam hakkimi elimden almalarini tercih ederdim. Insanlara gunah gunah diye diye travmalarla dolu cocuklarin buyumesine vesile oluyorsunuz. Birakin yahu herkes neyin gunah olup olmadigini biliyorBen kendim bakacak kadarını doğurdum.Benim aklımın almadığı insanların bu bilinçsizligi yok
Allah'in verdiği canı yalnızca Allah alır.Ki Allah evlat sahibi olmada herkesi hur bırakmış ki korunabiliyoruz.