kürtaj tecrübesi olanları sormuşsunuz ya,cevap vermek istedim.
ben 2.gebeliğimi ilki tam 1yaşındayken yaşadım.öyle bi 1sene geçirmiştim ki sabah gün ağardıktan sonra bebeğim uyurdu.uykusuzluk ve sinirden kafamı duvarlara vurur kendimi deli gibi tokatlardım ve sizin hastalığınıza benzer bir rahatsızlık doğum sürecimle başlamıştı yetmezmiş gibi yeni ev yapmamızla kredi ödememiz başlamış ve eşimin işi sonlanmıştı.
adetim geciktiği gibi test yaptım sonuç pozitif.asla dedim yapamam daha bebeğime bakamıyorken hamilelik üstüne lohusalık falan deliririm dedim.eşim benden daha kararlıydı malum para yok pul yok.kalbi atmadan hemen ertesi gün aldırdım.daha 4haftalık rahme yeni düşmüş dedi dr.
inanın bir gün bile pişman olmadım.bazen annem sorardı pişman mısın diye yok anne bakamazdım şimdiki aklım olsa yine yaparım derdim...ta ki 2.çocuğumu doğurana kadar...
onu kucağıma almamla bu yaptığım şey çook koydu bana.ona haksızlık ettiğimi düşündüm hep.hani öncesinde aklıma gelirdi aldırmasaydım şu kadar yaşında olacaktı falan diye ama dediğim gibi vicdanen rahatsız değildim
ama şimdi ona çok büyük haksızlık yaptığımı düşünüyorum.acaba ahirette o da olacak mı diyorum sonra yok olmaz ruhu yoktu ki kalbi yoktu ki diyorum.sonra aklıma rahme düştüğü geliyor...hani bilsem ki sadece hücreden ibaret bir canlı değil ahirette benden hesap sormayacak(ki günah açısından değil korkum,sadece vicdanen)o zaman rahatlarım ama bilememek vicdanımı sorgulatıyor.
demem o ki asla pişman olmam olmadım olmayacağım diyen ben bile artık pişman oldum ne yazıkki.keşke başta eşim olmak üzere birileri yapma etme deseydi destek çıksaydı o zamanlar yapmazdım.
belki de günah çıkartmak için yazdım bu yazıyı bilmiyorum ama bunu yazma sorumluluğu hissettim bi an kendimde.Rabbim en hayırlı kararı vermeni nasip etsin
Sadece yorumumu paylaştım, karar verici sizsiniz. Doğmasını istiyorsanız doğmalı, karar sizin..
