23 Haftalık bebeğimi aldırmak zorunda kaldım

Canım kadınlar…gerçekten ne kadar dayanıklıyız…taş olsa çatlar ama biz umudumuzu kaybetmeyelim…acıları yaşıyoruzki mutluluklarımızın anlamı olsun..bende 27 haftalık gebeliğimi sonlandırmak zorunda kaldım…genetik taramalı tüp bebek yapmama rağmen 13. haftada nazal kemiği görülmediği için şüphelenip amniyosentez yaptırmıştım…ve genetik bozukluk çıktı…
Sonrası, zor bir karar…iğne ile bebeğin kalbini durdurma…sunni sancılar, ölü bi bebeği doğurmak…yani yaşadıklarınızın aynısını yaşadım…
Ama demekki bizim için hayırlısı buymuş… Biz de güzel günler göreceğiz. Bu acıları yaşadığımız için mutluluğumuzun değerini daha çok biliyor ki… Hepinizi yüreğimizdeki yaradan öpüyorum kardeşlerim…
 
Canımsın İnşallah Allah bizim için çok daha güzelini hazırlıyordur.. bir daha böyle bir acı yaşamayalım, her sey güzel olacak acısı her zaman baki kalacak ama..
 




ben kendi arkadaslarıma gruba yazmaya gelmiştim fakat burayı okuyuverdim. yazmadan cıkamayacagım. cok acı bir tecrübe olmuş hepinize. geçmişler olsun. cok üzüldüm. rabbim sabırlar versin. tekrar yüzünüzü güldürsün. saglıklı hayırlı uzun ömürlü evlatlar nasip etsin, tez elden cok içten dua ediyorum su an. allahım amin.
 
Canım benim Allah razı olsun
 
Canımmm Kalpten çok teşekkürler
 
Ah bitanem ah yavrummm. Rabbim yardımcın olsun... Çok zor. Bir insanın ömründe yasayabilecegi en büyük acı evlat acısı çok ama çok iyi biliyorum. Hele evladını kaybeden bir anneyse...tarifi yok. Ben bebeğimi hiç bişey yokken uykusunda kaybettim. 1 saat içinde bebeğim ölmüş ani bebek ölümü sendromu dediler. Bizlere sefaatci olacak onlar. Neden demeyin sorgulamayın. Ömür o kadar olunca elden anne bile olsak bişey gelmiyor.
Canı veren rabbim canına can katan bizlerken....biz bile bir yerden sonra hicbirsey yapamıyoruz. Elimizde olsa dağları devirmezmiyizzz. En kötüsü de careszlik zaten. İnan okurken gözümün önüne geldi meleğin. Gözlerim doldu çok kötü oldum. Gececek mi diyorsun ya... O çağlayan gibi kanayan yaran bir süre sonra iplik gibi hep akıyor. O yara ne kapanıyor ne de o kan duruyor için için kaniyorsun...
Rabbim yüreğine bir damla su serpsin açın hafiflesin diye sana bol bol dua edeceğim.
 
Canım benim kader arkadaşım İnşallah acılarımız dinecek. Bitmeyecek belki ve kendi adıma söyleyim bitmesin Allah ım bana Arda'mı unutturmasın. O benim cennet kuşum bu ayrılık geçici bizde göç edip gidince kavuşacağız...
 
Başınız sağolsun Allah sabır versin
 
Merhaba bayanlar benimde malesef bu kötü olay 12 yıl önce geçti başımdan insan unutamıyor malesef tabiki acısı hafifliyor ondan sonra 2 oğlum oldu çok şükür ben birde sizler gibi de değildim 3 4 aylık kaybetmedim bebeğimi 9 aylık kaybettim hemde doğacağı gün. Herşey o kadar güzel ilerliyordu ki akşam doğum nişanlım geldi benim hastaneye gittik bana açılan var doğum başlıyor dendi ama ultrasonla bakıldığında bebeğin kalp atışları yok dendi o an nasıl bir feryat koparsıydam artık hastane inledi sesimle nasıl olur dedim doktor benim bebeğim bugün oynuyordu hareketleri vardı yine de ben onu suni sancı dalan almadan normal doğumla kendi sancısıyla doğurdum yalnız bana göstermediler çok isterdim görmeyi hayalinde nasıl bir bebek varsa öyle kalsın dediler hep bir kızım olsun istemişimdir kızdı zaten ölen bebeğim ama Allah nasip etmedi şimdi 2 oğlum var
 
Yaşadıklarınızı okuyunca ağladım ,üzmeyin kendinizi desem de boş biliyorum.Rabbime sığınmaktan başka elden gelen birşey yok.Allahım tez zamanda size de sağlıklı evlat nasip etsin inşallah.Benim de bir gebelik kaybım oldu ,detaylı araştırma yaptırdım kromozomlarımda translokasyon olduğunu öğrendim.doktorum tüp bebek yaptırmamı önerdi pgt ile.şu an 4 aylık bir kızım var.Size de yapılmadıysa kromozom analizi yaptırın ,eğer kromozomlarda problem varsa kendiliğinden hamile kalırsanız Allah korusun tekrar aynı problem ile karşılaşabilirsiniz .Bu gibi durumlarda tüp bebek ve genetik araştırma çok önemli.Sevgiler
 
Çok üzüldüm çok.Bende hamileyim böyle acıları okuyunca insanın sevinesi bile gelmiyor ya birşey olursa diye.Allah yardımcınız olsun.
 
Sadece size yazabilmek icin uye oldum, benim bir oglum var, oglumdan once bir dusuk yasadim, bebegimin kalbi durdu aldirmak zorunda kaldim, cok agladim hala da aglarim,,,, sonra hamile kaldim bir oglum oldu, oglumun kardesi olsun istedim, hep saglik diledim ama kizim olsunda cok istedim, hemen hamile kaldim, benim yasim 40 oldugu icin perinotolaga gittim hep zaten , 13. Hafta ultrasound da doktor birseyleri ters gordu zaten hemen anladim, hemen aminyosentez yapilmasini istedi ama aminyosentez i isterken yuz ifadesinden anladim, bebekde cok buyuk bir problem oldugunu, (oglumun doktoru da ayrica) birkac gun sonra hastaneye gittim tek basima ,karnimdam sivi aldilar , 5 gun sonra sonuc cikti, esimle down sendromluysa gebeligi sonlandirmamaya karar verdik, ama bebegim hem down sendromluydu hem beyninde sivi toplanmisti hem omiriliginde problem vardi, Ben ilk once aldirmak istemiyorum dedim, doktor eger aldirmqzsan buyuk ihtimalle karninda ölür, ilk dogumun sezeryan, buyurse sezeryan yapilir dedi, saglikli bir cocugun var kendini tehlikeye atma, sonra gene olur dedi,,, ustune esimle iki gun dusunduk gebeligi sonlandirmaya karar verdik, yatisim yapildi, vajinal yoldan suni sanci verildi, zaten ilk sanci verildiginde kalbi duruyor dediler, ilk suni sanciyi verirken avazim ciktigi kadar bagirdim, sonucta karninda yasayan bebeginin kalbi duruyor ölüyor, hayatimin en kotu 8 -9 saatini gecirdim, bebegim dogdu, hemsirelere bakmak istiyorum dedi, dogmadi dediler, ama bakmak istiyorum o benim bebegim dedim, bana gore dunyanin en guzel bebegigdi, sonra bebegimi hastanede biraktim otopsi yapilmqsi gerekiyormus birde bende saglik sorunu varmi diye bakilmqsi gerekiyordu, hastaneden tek basima aldim bebegimi, kutuya koymuslar beyaz kopuk kutulara, kucagimda hastaneden mezarliga goturdum ama mezarliklar mudurlugunde biraktim bebegimi, bir Cenaze aracina koyacagiz, bebekler icin ozel bir yer oraya gomecegiz dediler, gidemedim mezarliga, sanki ikiyuzluluk yapiyormusum gibi geldi, sonucta onun hayatina son verme kararini veren bendim, hangi yuzle gidicektim , gidemedim, utandim bebegimden, hala bogazimda dugumdur, gitsemiydim, onunla beraber,,,zavalli kizim,,,, bilmiyorum, sonra eve geldim birkac gun sonra ona ait neler varsa ultrason goruntuleri, hastanedeyken ona yazdigim mektubu, herseyi yirttim attim, sanki onlari atinca, hayatimdan cikicak, acisi yok olucak gibi geldi, esimle tup bebek yapmaya karar vermistik ama esim kesinlikle bebek istemedigini soyledi yaklasik 7-8 ay once, eskiden benim icimde bir umut vardi bebegim olur diye ama olmayacagini kabullendim, simdi o kadar cok pismanlik varki icimde, keske gebeligi sonlandirmasaydim, kendi secimi ile kendi karar verdigi zaman yasami son bulsaydi diyorum ama bir yandan da bakmakla yukumlu oldugum bir cocugum var bana birsey olsaydi oglum annesiz kalirdi diyorum,,,, gecen gun YouTube da birsey izledim, bir kadin intihar etmis , bebegi olmuyor diye, sonra cenazesinin kalkacagi zaman kimsesiz ölü dogmus bir bebegi de kadinin tabutunun ayak kismina koymuslar, aile ne oluyor demis, hoca aciklamis , ailede bizim esimiz, ablamiz cocugu olmuyor diye intihar etti, kimsesiz ölü dagan bebegi kadinin gogsune koyup beraber gommusler, bunu izledigimden beri cok psikolojim bozuldu, durup dururken agliyorum 18 ay oldu ama sanki ilk baslarda bile bu kadar cok aglamamistim....
 
Merhaba öncelikle çok geçmiş olsun başımız sağ olsun aynı şeyi bende yaşadım meleğim var benimde hala inanmak istemiyorum ama elimizden hiç bir şey gelmiyor insan başına gelmeyince anlayamıyor evet duyunca üzülüyoruz ama yaşamadan hissedemiyoruz bizim bebeğimiz tüp bebek tedavisi ile olmuştu sebebimiz aciklanamayan infertilite acaba tüp bebek olur mu olmaz mı onda bile çok korkmuştum döllenme olur mu embriyo oluşur mu transfer sonrası 3ay riskli diyorlar acaba düşük olur mu kendimi çok kollama lazım ev temizliği yapmadım iş yerinde çoğunlukla oturarak çalıştım sağlıklı beslenmeye çok özen gosterdim sigarayı bıraktım kendimi pamuklara sardım resmen gece uykumda bile sol tarafıma yatiyordum üzerine yatarım diye uykularımı bolundugunu bilirim 18.haftaya kadar muayenelerim hiç bir sorun risk kötü harf bile çıkmadı hatta doktorum sen tüp bebek ile hamile kaldığım için hasta değilsin gebesin tadını çıkar sürekli yatayım diye düşünme rahim ölçümun su düşük riskin yok yürüyüş yap vs bir de bana böyle söyleyince ne bileyim biraz içim hafiflemisti o gün cinsiyeti öğrendik partimizi yaptık Allah'ım uçuyorum nasıl mutluyum anlatamam sanki yeniden doğdum dünya benim olsa vallaha bu kadar sevinmem sonra 18 Mayıs'ta 2.kontrole gittik ballı sütümü ictim pekmezimi yedim suslendim kızımı görmeye gideceğim doktor muayene ederken konuşamadı ben bekliyorum kalp atışını dinletsin bana sorular soruyor o an acaba bizim bebegimiz hasta mı özel bebek mi aklıma o geldi ama bebeğinizin kalbi durmuş dedi tam o gün 20.haftamdi öncesi şehir hastanesi muayene aynı sonuç sonra hemen araştırma hastanesi yatışım yapıldı aynı sonuç yani 3farkli doktordan aynı sonuç olunca ve durum degismeyince önce ağızdan sonra alttan ilaç verilerek 3.gun 20mayis akşam saat 18.15 te bebeğimi dogurarak veda ettim ne yaşadığım acilar ağrılar umrumda o an sadece özlemle bekledigim yavrumun benden gidişi beni mahvetti 1 hafta hastanede kaldım kan değerlerim 6 larda sonra taburcu oldum evde nasıl yaşadığımı bilmiyorum haftası kontrolde içeride plesanta kaldığını ve tekrar yatışım yapilacagi söylendi önce ilaçla bir kısım parça döküldü sonra 1.5 saat vakumlama ile herhangi bir uyuşturma yapılmadan içerisi temizlendi ertesi gün taburcu ettiler ama kan değerlerim sürekli kontrol edilmesi gerekiyordu ve 4unite kırmızı 2unite sarı kan verildi 35 gün oldu ama sanki hiç yaşamıyorum gibi geliyor saçlarım beyazladi içim ne yapsam mutlu olamıyorum neşem yerine gelmiyor hastanedeyken Allah'ım ben senden razıyım bana bunu imtihan gördün sen bizlerden razı ol içime su serp diye çok çok dua ettim gül kızıma her gün dua ediyorum aklımdan çıkmıyor işime geri döndüm başladım ama kafam dagilmiyor 5 ay 5 farklı ömür yaşadım sanki ben çok bağlandım her animda gül bahçem ömrümün gül bahçesi yediğim içtiğim her şey yarasın yavruma diye severdim karnımı şuan karnimdan ve atan kalbimden nefret ediyorum yemek yemekten keyif alamıyorum sanki ben onun için yasamisim sonrası yok gibi çok uzun yazdığımı fark ettim ama içimde daha fazlası var güçlü durmaya çalışıyorum sanırım basaramiyorum Allah'ım böyle bir acıyı dusmanimin başına vermesin evlat imtihanı çok çok zormus Rabbim isteyen herkese sağlıklı sıhhatli eli ayağı düzgün hayirli evlatlar versin
 
Benzer şeyler benim de başıma geldi fakat çok şükür ki bir oğlum vardı ama sanki ben o duyguları hiç yaşamamışm gibi üzülüyordum gidenin yeri başka oluyor bizim de13 haftalıkken sonlandırma kararı aldık çok çok zor ve ardından tekrar düşük ama ardından bir sene sonra 36 haftalık hamileyim şimdi nifty temiz ama içime sor bi de nasıl acaba diye her doktor kontrolü ıstırap korkuyorum inşallah sağlıkla kucağımıza alırız inşallah size de nasip eder sağlıkla
 
Ben de 27 Mayıs günü 21+1 haftalık hamileyken meleğim oglusuma ayrıntılı ultrasonda kalbinin durduğunu öğrendik. Asla inanmadım hastaneye yatmayi reddettim... üstelik iki hafta olmuş kalbi durali ve ben asla anlamadim. İlk gebeligimdi doğal yolla çocuğunuz olmaz demişlerdi. Eşim de ben de ameliyat olmuştuk. İki sene sürdü tedavilerimiz yaptığım kürler vs...mucizemizdi o bizim. Sizin gibi suni sanciyla yaklaşık on saatte gitti bedenimden ama ruhum çok yarali...hala kabullenemiorm icimiz nasil serinlicek bilmiyorum Allah hepimizin yardımcısı olsun.
 
Bende 26 haziran cumartesi gecesi 2 de acilde aynı durumu yaşadım doğuma 2 hafta vardı hissetmedim hareketlerini acile gitmiştim akşamdan kalbi durmuş dediler gecesine aldılar sezeryanla oğlumu göstermediler koklatmadılar eşim sabahında defnetti mezarlığa bir İzmire rahmet yağdı pazar sabahı mezarlığa koyana kadar yağmur yağmış Allah inşallah bizleri de cennetine mazhar eylesin yavrularımızla ebedi dünyada olalım inşallah tabi ki herşey Allah tan. Ama 5 gün oldu beynim o kadar dolu ki sürekli düşünüyorum bütün testleri iyidi herşey normaldi bir anda kalbi neden durdu bir türlü anlam veremiyorum sebepsiz o kadar çok var ki araştırmalarımdan okuyorum Allah bizlere sabır versin
 
Içim yandi okurken hala agliyorum rabbim yuregine oyle bi su serpsin ki acin dinsin insallah
 
 
Merhaba hikayenizi okudum ,gerçekten üzuldum cok geçmiş olsun.Yaşadığınızi acıyı tahmin bile edemiyorum.Keşke dogum dan sonraki asamalari görmeseydinizi belki o kadar acı cekmezdiniz belki.Neyse tavsiyem cok yanliz kalmayin evde yoksa hiç unutmazsiniz aci cekersiniz.Ne diyim işallah bir daha yaşamazsiniz.Bir daha cocuk dusunürseniz tüp bebekle genetik tarama yaptıktan sonra gebe kalmayı düsunünebilirsiniz.Sorun tabiki doktora.Kendinize iyi davranin hoşcakalin.
 
Rabbim sabırlar versin inşallah evlendikten 1 yıl sonra hamile kaldım. 11. Haftaya geldigimzide belki cinsiyetini bile öğreniriz heyecanıyla girdiğim ultrason da doktorun bir anda yüzünün düşmesiyle içime bir taş oturdu sanki. Bir sorun mu var dedim dikkatlice inceleyip birde vajinal bakalım dedi.. bebeğimin ense kalınlığı 9 mm ölçtü normalde sınır 2 2.5 mm oluyormuş. Kol ve bacakları aşırı derecede kısa kalmis. Amniyosentez için yönlendirdi ama sonuç belli gelin kürtaj yapalım en iyisi dedi. 16. Haftada Amniyosentez yaptırdık temiz çıktı. Aldırmayı kesinlikle aklımdan geçirmedim. Doktorlar yaşamla bağdaşmayan bir hastalık "Akondrogenezis' olduğunu söyledi.. Kol bacaklarda 15 hafta gerilik vardi. daha bir sürü sorun.. Normal bir hamilelik gibi geçirmeye çalıştim. Elim çorap dahi almaya gitmedi... 36. Haftada kontrolde acilmam başladığı bebek ters olduğu için acil sezeryana alındım.. ameliyata girmeden önce hiç hareket etmeyen bebeğim hareketlendi ve karnımda elini uzattığını hissettim resmen elleri belli oluyordu.. sanki anneciğine veda ediyormuşcasina.. ah benim güzel yavrum. Sadece 3 dk yasayabilmis solunum cihazına bağlamaya bile fırsat olmamış. Beni uyandırmaya çalışan hemşireye direk bebeğimi sorduğumda derin bir sessizlik ve gelen bir ses " üzülme bir daha olur" ... Cennet kuşu kanatlanıp uçmuş, ciğerim yanmış... Rabbim en iyisini sen bilirsin eksiltip çoğaltan sensin, veren de alanda sensin... Aldirmadigim için hiç pişman olmadım. O an ki psikolojiyle yakinimdakiler görme unutamazsın dediler, göremedim.. o kadar pişmanım ki buna niye bakmadım niye opmedim bir kere ... En büyük pismanligim.. sonra toprak bağrına bastı yavrumu.. minicik bedeni 2 kürek toprakla kapandı işte.. yanında bir sürü cennet arkadaşı var oğlumun.. Rabbim kimseyi evlatla imtihan etmesin .. 1 yıl sonra bir kızım oldu Rabbime sonsuz şükürler olsun.. Selametle
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…