22 yaşındayım ve 8 Aylık Evliyim

Sanemxxk

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
6 Mayıs 2024
346
57
Merhaba, Ben 22 yaşındayım 8 aylık evliyim. Eşimle 1 senedir tanışıyorduk, aslında evlenmek planlarımın arasında yoktu ama evet dedim bir kere. Severekte evlendim aslında. Evlenmeden önce Kaynanam biraz sorunluydu ama onunla mı evleniyorum diye çokta dert etmedim. Neyse düğün günü geldi çattı. Normalde Kınadır vs. bunların hiçbirini istemedim boşa masraftı çünkü eşimede söyledim sonrasında sıkıntıyı biz çekeceğiz diye ama dinleyen kim? Düğün günü birisi ortaya bir laf atmış. Güya benim annem karşı tarafa görgüsüz demiş. Eşim gelip düğün gecesi kulağıma ''şu annene bir şey söyle hakkımızda böyle konuşuyormuş'' demesin mi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düğün gecesi sinirden adamı öldürecektim yani o derece. Annemin söylemediği ortaya çıktı tabii. Evlendik balayına gittik her şey güzel. Ben bütün altınları eşime verdim kapatsın diye. Sonuç itibariyle tek başına yapmadı o borçları. Gel git zaman borçlardan yakınmaya başladı. Ben de yeni bir iş kurmuştum o sıra. Oda pek istediğim gibi gitmedi açıkçası, eşim borç var borç var diye duruyor. Ben bu yollardan bir çok defa geçtiğim için hayatım, düzeliriz seneye bu olayla gülerek cevap veririz vs. diyorum. hadi bu olayıda atlattım, benim de borcum vardı abim ödüyordu tek ses dahi etmedi. Asıl konu kaynanam geldiğinde bize. Borcu var borcu var diyip söyleniyor. Onun öncesinde de eltimi bana kötülüyor beni de eltime. Bir gün denk geldik konuştuk foyası ortaya çıktı. Bu borç muhabbetini eşime söyledim. Yahu tamam borcumuz varda her geldiklerinde itinaylada söylenmez yani, benim ailem sana böyle bir şeyle gelse nasıl hissedersin dedim. E benim annem böyle diye yanıt verdi. Gelgit zaman bu dış etkenler nereden baksanız 3-4 bunla uğraştık. Kavga üstüne kavga. Bir de kavga ettiğimizde 1 haftada konuşmuyor benimle. Ben açıyorum ilk etapta konuyu sonrasında yine kavga gürültü. Cinsel Hayatımızda pek yok gibi zaten. Haftada 1 mesai gibi oluyor. Kısa kesmem gerekirse; Bu olaylar bittikten sonrada bana karşı bir ilgisizlik olmaya başladı. Hayatı maç-oyun yani bekarmış gibi sanki ben evde yokmuşum gibi olmaya başladı. İşler kötüye gidince de ben evimizin yakında bir yerde çalışmaya başladım. Eve geliyorum yemek, duş, uyku, temizlik. Benim hayatımda böyle olmaya başladı. E ilgisizlik bir yandan. İlgisizlik diyorum ama ciddi manada bir ilgisizlik. Göz ardı edebilecek bir konumda değilim yani. Kendimden, ilişkimizden soğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim oluyor. Her yolu denedim. Aile danışmanına bizzat kendim başvurdum sorunlarımız çözüldü zannettim. Olmadı, yine evde boşanmış kadın gibi oturuyorum yani. En son benim iş konusunda haksızlığa uğradığım bir konuyu dile getirdim ona, E çık o zaman işten dedi. Yani dinlemedi dahi. Kendisi 32 yaşında bu arada. Artık benimde canıma tak etti. Hep ağlıyorum, sinir krizi geçiriyorum evde o içerde oyun oynuyor ben banyoda ağlıyorum. Bir kere bile şunu hallederiz diye başımı okşayıp öptüğünü bilmiyorum. Canıma tak etti. Kavga çıkarmadım hiç. Konuşabilir miyiz dedim, ben dedim aile evinde kalmak istiyorum biraz bakalım birbirimizi özleyecek miyiz yoksa ne olacak gibi. Ben gitmeni istemiyorum dedi. Sorunlar üzerine konuştuk ama parasızlık sevgiye engel değil dedim. Ben en başta da sıkıntı çekmemek adına kendisine dedim ki; Eşyalarımızı 2. el alalım. Toparlana toparlana alırız demiştim. Ama yeni gelin o sanki kendisi istedi. Ailemde bu sürede ev satın aldı, buraya geçersiniz dedi ama ben ailemede bu durumda mahçup olmak istemiyorum. Yani bir çok şey var aslında umarım anlamışsınızdır. Çok mu büyütüyorum veya ne yapmam gerekiyor fikir verir misiniz? Objektif olmanızı rica edeceğim.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Merhaba, Ben 22 yaşındayım 8 aylık evliyim. Eşimle 1 senedir tanışıyorduk, aslında evlenmek planlarımın arasında yoktu ama evet dedim bir kere. Severekte evlendim aslında. Evlenmeden önce Kaynanam biraz sorunluydu ama onunla mı evleniyorum diye çokta dert etmedim. Neyse düğün günü geldi çattı. Normalde Kınadır vs. bunların hiçbirini istemedim boşa masraftı çünkü eşimede söyledim sonrasında sıkıntıyı biz çekeceğiz diye ama dinleyen kim? Düğün günü birisi ortaya bir laf atmış. Güya benim annem karşı tarafa görgüsüz demiş. Eşim gelip düğün gecesi kulağıma ''şu annene bir şey söyle hakkımızda böyle konuşuyormuş'' demesin mi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düğün gecesi sinirden adamı öldürecektim yani o derece. Annemin söylemediği ortaya çıktı tabii. Evlendik balayına gittik her şey güzel. Ben bütün altınları eşime verdim kapatsın diye. Sonuç itibariyle tek başına yapmadı o borçları. Gel git zaman borçlardan yakınmaya başladı. Ben de yeni bir iş kurmuştum o sıra. Oda pek istediğim gibi gitmedi açıkçası, eşim borç var borç var diye duruyor. Ben bu yollardan bir çok defa geçtiğim için hayatım, düzeliriz seneye bu olayla gülerek cevap veririz vs. diyorum. hadi bu olayıda atlattım, benim de borcum vardı abim ödüyordu tek ses dahi etmedi. Asıl konu kaynanam geldiğinde bize. Borcu var borcu var diyip söyleniyor. Onun öncesinde de eltimi bana kötülüyor beni de eltime. Bir gün denk geldik konuştuk foyası ortaya çıktı. Bu borç muhabbetini eşime söyledim. Yahu tamam borcumuz varda her geldiklerinde itinaylada söylenmez yani, benim ailem sana böyle bir şeyle gelse nasıl hissedersin dedim. E benim annem böyle diye yanıt verdi. Gelgit zaman bu dış etkenler nereden baksanız 3-4 bunla uğraştık. Kavga üstüne kavga. Bir de kavga ettiğimizde 1 haftada konuşmuyor benimle. Ben açıyorum ilk etapta konuyu sonrasında yine kavga gürültü. Cinsel Hayatımızda pek yok gibi zaten. Haftada 1 mesai gibi oluyor. Kısa kesmem gerekirse; Bu olaylar bittikten sonrada bana karşı bir ilgisizlik olmaya başladı. Hayatı maç-oyun yani bekarmış gibi sanki ben evde yokmuşum gibi olmaya başladı. İşler kötüye gidince de ben evimizin yakında bir yerde çalışmaya başladım. Eve geliyorum yemek, duş, uyku, temizlik. Benim hayatımda böyle olmaya başladı. E ilgisizlik bir yandan. İlgisizlik diyorum ama ciddi manada bir ilgisizlik. Göz ardı edebilecek bir konumda değilim yani. Kendimden, ilişkimizden soğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim oluyor. Her yolu denedim. Aile danışmanına bizzat kendim başvurdum sorunlarımız çözüldü zannettim. Olmadı, yine evde dul karı gibi oturuyorum yani. En son benim iş konusunda haksızlığa uğradığım bir konuyu dile getirdim ona, E çık o zaman işten dedi. Yani dinlemedi dahi. Kendisi 32 yaşında bu arada. Artık benimde canıma tak etti. Hep ağlıyorum, sinir krizi geçiriyorum evde o içerde oyun oynuyor ben banyoda ağlıyorum. Bir kere bile şunu hallederiz diye başımını okşayıp öptüğünü bilmiyorum. Canıma tak etti. Kavga çıkarmadım hiç. Konuşabilir miyiz dedim, ben dedim aile evinde kalmak istiyorum biraz bakalım birbirimizi özleyecek miyiz yoksa ne olacak gibi. Ben gitmeni istemiyorum dedi. Sorunlar üzerine konuştuk ama parasızlık sevgiye engel değil dedim. Ben en başta da sıkıntı çekmemek adına kendisine dedim ki; Eşyalarımızı 2. el alalım. Toparlana toparlana alırız demiştim. Ama yeni gelin o sanki kendisi istedi. Ailemde bu sürede ev satın aldı, buraya geçersiniz dedi ama ben ailemede bu durumda mahçup olmak istemiyorum. Yani bir çok şey var aslında umarım anlamışsınızdır. Çok büyütüyorum veya ne yapmam gerekiyor fikir verirmisiniz?
22 yaş 8 aylık evlilikte bunların hepsi fazla değil mi ? Koskoca adam altınları da vermişsiniz , senin borcunu da ailen ödüyor ? O ne borç yaptı da odeyemiyor ?totsuna guvenmiyorsa evlenmeseydi. Çocuk yapma boşan gitsin . Ayrıca " dul karı " tabiri hoş değil.
 
ğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim ol

22 yaş 8 aylık evlilikte bunların hepsi fazla değil mi ? Koskoca adam altınları da vermişsiniz , senin borcunu da ailen ödüyor ? O ne borç yaptı da odeyemiyor ?totsuna guvenmiyorsa evlenmeseydi. Çocuk yapma boşan gitsin . Ayrıca " dul karı " tabiri hoş değil.
Haklısınız, Dul karıdan kastım ölen bir eş için değil aslında, farklı. Yine de uyardığınız için teşekkür ederim
 
Merhaba, Ben 22 yaşındayım 8 aylık evliyim. Eşimle 1 senedir tanışıyorduk, aslında evlenmek planlarımın arasında yoktu ama evet dedim bir kere. Severekte evlendim aslında. Evlenmeden önce Kaynanam biraz sorunluydu ama onunla mı evleniyorum diye çokta dert etmedim. Neyse düğün günü geldi çattı. Normalde Kınadır vs. bunların hiçbirini istemedim boşa masraftı çünkü eşimede söyledim sonrasında sıkıntıyı biz çekeceğiz diye ama dinleyen kim? Düğün günü birisi ortaya bir laf atmış. Güya benim annem karşı tarafa görgüsüz demiş. Eşim gelip düğün gecesi kulağıma ''şu annene bir şey söyle hakkımızda böyle konuşuyormuş'' demesin mi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düğün gecesi sinirden adamı öldürecektim yani o derece. Annemin söylemediği ortaya çıktı tabii. Evlendik balayına gittik her şey güzel. Ben bütün altınları eşime verdim kapatsın diye. Sonuç itibariyle tek başına yapmadı o borçları. Gel git zaman borçlardan yakınmaya başladı. Ben de yeni bir iş kurmuştum o sıra. Oda pek istediğim gibi gitmedi açıkçası, eşim borç var borç var diye duruyor. Ben bu yollardan bir çok defa geçtiğim için hayatım, düzeliriz seneye bu olayla gülerek cevap veririz vs. diyorum. hadi bu olayıda atlattım, benim de borcum vardı abim ödüyordu tek ses dahi etmedi. Asıl konu kaynanam geldiğinde bize. Borcu var borcu var diyip söyleniyor. Onun öncesinde de eltimi bana kötülüyor beni de eltime. Bir gün denk geldik konuştuk foyası ortaya çıktı. Bu borç muhabbetini eşime söyledim. Yahu tamam borcumuz varda her geldiklerinde itinaylada söylenmez yani, benim ailem sana böyle bir şeyle gelse nasıl hissedersin dedim. E benim annem böyle diye yanıt verdi. Gelgit zaman bu dış etkenler nereden baksanız 3-4 bunla uğraştık. Kavga üstüne kavga. Bir de kavga ettiğimizde 1 haftada konuşmuyor benimle. Ben açıyorum ilk etapta konuyu sonrasında yine kavga gürültü. Cinsel Hayatımızda pek yok gibi zaten. Haftada 1 mesai gibi oluyor. Kısa kesmem gerekirse; Bu olaylar bittikten sonrada bana karşı bir ilgisizlik olmaya başladı. Hayatı maç-oyun yani bekarmış gibi sanki ben evde yokmuşum gibi olmaya başladı. İşler kötüye gidince de ben evimizin yakında bir yerde çalışmaya başladım. Eve geliyorum yemek, duş, uyku, temizlik. Benim hayatımda böyle olmaya başladı. E ilgisizlik bir yandan. İlgisizlik diyorum ama ciddi manada bir ilgisizlik. Göz ardı edebilecek bir konumda değilim yani. Kendimden, ilişkimizden soğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim oluyor. Her yolu denedim. Aile danışmanına bizzat kendim başvurdum sorunlarımız çözüldü zannettim. Olmadı, yine evde dul karı gibi oturuyorum yani. En son benim iş konusunda haksızlığa uğradığım bir konuyu dile getirdim ona, E çık o zaman işten dedi. Yani dinlemedi dahi. Kendisi 32 yaşında bu arada. Artık benimde canıma tak etti. Hep ağlıyorum, sinir krizi geçiriyorum evde o içerde oyun oynuyor ben banyoda ağlıyorum. Bir kere bile şunu hallederiz diye başımını okşayıp öptüğünü bilmiyorum. Canıma tak etti. Kavga çıkarmadım hiç. Konuşabilir miyiz dedim, ben dedim aile evinde kalmak istiyorum biraz bakalım birbirimizi özleyecek miyiz yoksa ne olacak gibi. Ben gitmeni istemiyorum dedi. Sorunlar üzerine konuştuk ama parasızlık sevgiye engel değil dedim. Ben en başta da sıkıntı çekmemek adına kendisine dedim ki; Eşyalarımızı 2. el alalım. Toparlana toparlana alırız demiştim. Ama yeni gelin o sanki kendisi istedi. Ailemde bu sürede ev satın aldı, buraya geçersiniz dedi ama ben ailemede bu durumda mahçup olmak istemiyorum. Yani bir çok şey var aslında umarım anlamışsınızdır. Çok büyütüyorum veya ne yapmam gerekiyor fikir verirmisiniz?
Bence cevabı sen biliyorsun fikire gerek yok

Bu adamla olmaz
Fakat biliyoruz ki duzelır dıye cocuk yapıp oturacaksın
duzelmeyecek tabii
 
Merhaba, Ben 22 yaşındayım 8 aylık evliyim. Eşimle 1 senedir tanışıyorduk, aslında evlenmek planlarımın arasında yoktu ama evet dedim bir kere. Severekte evlendim aslında. Evlenmeden önce Kaynanam biraz sorunluydu ama onunla mı evleniyorum diye çokta dert etmedim. Neyse düğün günü geldi çattı. Normalde Kınadır vs. bunların hiçbirini istemedim boşa masraftı çünkü eşimede söyledim sonrasında sıkıntıyı biz çekeceğiz diye ama dinleyen kim? Düğün günü birisi ortaya bir laf atmış. Güya benim annem karşı tarafa görgüsüz demiş. Eşim gelip düğün gecesi kulağıma ''şu annene bir şey söyle hakkımızda böyle konuşuyormuş'' demesin mi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düğün gecesi sinirden adamı öldürecektim yani o derece. Annemin söylemediği ortaya çıktı tabii. Evlendik balayına gittik her şey güzel. Ben bütün altınları eşime verdim kapatsın diye. Sonuç itibariyle tek başına yapmadı o borçları. Gel git zaman borçlardan yakınmaya başladı. Ben de yeni bir iş kurmuştum o sıra. Oda pek istediğim gibi gitmedi açıkçası, eşim borç var borç var diye duruyor. Ben bu yollardan bir çok defa geçtiğim için hayatım, düzeliriz seneye bu olayla gülerek cevap veririz vs. diyorum. hadi bu olayıda atlattım, benim de borcum vardı abim ödüyordu tek ses dahi etmedi. Asıl konu kaynanam geldiğinde bize. Borcu var borcu var diyip söyleniyor. Onun öncesinde de eltimi bana kötülüyor beni de eltime. Bir gün denk geldik konuştuk foyası ortaya çıktı. Bu borç muhabbetini eşime söyledim. Yahu tamam borcumuz varda her geldiklerinde itinaylada söylenmez yani, benim ailem sana böyle bir şeyle gelse nasıl hissedersin dedim. E benim annem böyle diye yanıt verdi. Gelgit zaman bu dış etkenler nereden baksanız 3-4 bunla uğraştık. Kavga üstüne kavga. Bir de kavga ettiğimizde 1 haftada konuşmuyor benimle. Ben açıyorum ilk etapta konuyu sonrasında yine kavga gürültü. Cinsel Hayatımızda pek yok gibi zaten. Haftada 1 mesai gibi oluyor. Kısa kesmem gerekirse; Bu olaylar bittikten sonrada bana karşı bir ilgisizlik olmaya başladı. Hayatı maç-oyun yani bekarmış gibi sanki ben evde yokmuşum gibi olmaya başladı. İşler kötüye gidince de ben evimizin yakında bir yerde çalışmaya başladım. Eve geliyorum yemek, duş, uyku, temizlik. Benim hayatımda böyle olmaya başladı. E ilgisizlik bir yandan. İlgisizlik diyorum ama ciddi manada bir ilgisizlik. Göz ardı edebilecek bir konumda değilim yani. Kendimden, ilişkimizden soğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim oluyor. Her yolu denedim. Aile danışmanına bizzat kendim başvurdum sorunlarımız çözüldü zannettim. Olmadı, yine evde dul karı gibi oturuyorum yani. En son benim iş konusunda haksızlığa uğradığım bir konuyu dile getirdim ona, E çık o zaman işten dedi. Yani dinlemedi dahi. Kendisi 32 yaşında bu arada. Artık benimde canıma tak etti. Hep ağlıyorum, sinir krizi geçiriyorum evde o içerde oyun oynuyor ben banyoda ağlıyorum. Bir kere bile şunu hallederiz diye başımını okşayıp öptüğünü bilmiyorum. Canıma tak etti. Kavga çıkarmadım hiç. Konuşabilir miyiz dedim, ben dedim aile evinde kalmak istiyorum biraz bakalım birbirimizi özleyecek miyiz yoksa ne olacak gibi. Ben gitmeni istemiyorum dedi. Sorunlar üzerine konuştuk ama parasızlık sevgiye engel değil dedim. Ben en başta da sıkıntı çekmemek adına kendisine dedim ki; Eşyalarımızı 2. el alalım. Toparlana toparlana alırız demiştim. Ama yeni gelin o sanki kendisi istedi. Ailemde bu sürede ev satın aldı, buraya geçersiniz dedi ama ben ailemede bu durumda mahçup olmak istemiyorum. Yani bir çok şey var aslında umarım anlamışsınızdır. Çok büyütüyorum veya ne yapmam gerekiyor fikir verirmisiniz?

Evlenmek neysede bukadarda kör gibi olunmamalı.
Prensesmi bu erkekler? Ay zorlanmasın, ay şu olmasın? Yeri gelecek zorlanacakta, aile kurmak kolaymı? Ne diye sen altınları eline sayıyorsun adamın? Veya o gece kulağına onu dediğinde ne diye ortalığı ayağa kaldırmıyosun?
Adama prenses gibi davranmışsın adamda seni asla umursamıyor. Birde prensesi ailenin aldığı evemi oturtacaksın?
Ben olsam boşanırım. Yok boşanmıyorsun çocuk yapma bari.
 
Merhaba, Ben 22 yaşındayım 8 aylık evliyim. Eşimle 1 senedir tanışıyorduk, aslında evlenmek planlarımın arasında yoktu ama evet dedim bir kere. Severekte evlendim aslında. Evlenmeden önce Kaynanam biraz sorunluydu ama onunla mı evleniyorum diye çokta dert etmedim. Neyse düğün günü geldi çattı. Normalde Kınadır vs. bunların hiçbirini istemedim boşa masraftı çünkü eşimede söyledim sonrasında sıkıntıyı biz çekeceğiz diye ama dinleyen kim? Düğün günü birisi ortaya bir laf atmış. Güya benim annem karşı tarafa görgüsüz demiş. Eşim gelip düğün gecesi kulağıma ''şu annene bir şey söyle hakkımızda böyle konuşuyormuş'' demesin mi. Benim başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Düğün gecesi sinirden adamı öldürecektim yani o derece. Annemin söylemediği ortaya çıktı tabii. Evlendik balayına gittik her şey güzel. Ben bütün altınları eşime verdim kapatsın diye. Sonuç itibariyle tek başına yapmadı o borçları. Gel git zaman borçlardan yakınmaya başladı. Ben de yeni bir iş kurmuştum o sıra. Oda pek istediğim gibi gitmedi açıkçası, eşim borç var borç var diye duruyor. Ben bu yollardan bir çok defa geçtiğim için hayatım, düzeliriz seneye bu olayla gülerek cevap veririz vs. diyorum. hadi bu olayıda atlattım, benim de borcum vardı abim ödüyordu tek ses dahi etmedi. Asıl konu kaynanam geldiğinde bize. Borcu var borcu var diyip söyleniyor. Onun öncesinde de eltimi bana kötülüyor beni de eltime. Bir gün denk geldik konuştuk foyası ortaya çıktı. Bu borç muhabbetini eşime söyledim. Yahu tamam borcumuz varda her geldiklerinde itinaylada söylenmez yani, benim ailem sana böyle bir şeyle gelse nasıl hissedersin dedim. E benim annem böyle diye yanıt verdi. Gelgit zaman bu dış etkenler nereden baksanız 3-4 bunla uğraştık. Kavga üstüne kavga. Bir de kavga ettiğimizde 1 haftada konuşmuyor benimle. Ben açıyorum ilk etapta konuyu sonrasında yine kavga gürültü. Cinsel Hayatımızda pek yok gibi zaten. Haftada 1 mesai gibi oluyor. Kısa kesmem gerekirse; Bu olaylar bittikten sonrada bana karşı bir ilgisizlik olmaya başladı. Hayatı maç-oyun yani bekarmış gibi sanki ben evde yokmuşum gibi olmaya başladı. İşler kötüye gidince de ben evimizin yakında bir yerde çalışmaya başladım. Eve geliyorum yemek, duş, uyku, temizlik. Benim hayatımda böyle olmaya başladı. E ilgisizlik bir yandan. İlgisizlik diyorum ama ciddi manada bir ilgisizlik. Göz ardı edebilecek bir konumda değilim yani. Kendimden, ilişkimizden soğumaya başladım artık. Her ay mutlaka bir şeyden çıkıyor evde sessizlik hakim oluyor. Her yolu denedim. Aile danışmanına bizzat kendim başvurdum sorunlarımız çözüldü zannettim. Olmadı, yine evde dul karı gibi oturuyorum yani. En son benim iş konusunda haksızlığa uğradığım bir konuyu dile getirdim ona, E çık o zaman işten dedi. Yani dinlemedi dahi. Kendisi 32 yaşında bu arada. Artık benimde canıma tak etti. Hep ağlıyorum, sinir krizi geçiriyorum evde o içerde oyun oynuyor ben banyoda ağlıyorum. Bir kere bile şunu hallederiz diye başımını okşayıp öptüğünü bilmiyorum. Canıma tak etti. Kavga çıkarmadım hiç. Konuşabilir miyiz dedim, ben dedim aile evinde kalmak istiyorum biraz bakalım birbirimizi özleyecek miyiz yoksa ne olacak gibi. Ben gitmeni istemiyorum dedi. Sorunlar üzerine konuştuk ama parasızlık sevgiye engel değil dedim. Ben en başta da sıkıntı çekmemek adına kendisine dedim ki; Eşyalarımızı 2. el alalım. Toparlana toparlana alırız demiştim. Ama yeni gelin o sanki kendisi istedi. Ailemde bu sürede ev satın aldı, buraya geçersiniz dedi ama ben ailemede bu durumda mahçup olmak istemiyorum. Yani bir çok şey var aslında umarım anlamışsınızdır. Çok büyütüyorum veya ne yapmam gerekiyor fikir verirmisiniz?

Aranızda 10 yaş var, onun olgunluk göstermesi gereken yerlerde sen gösteriyorsun. Hayat bu borçta olur, yoklukta olur evlilik bunlarla birlikte uğraşmak zaten. Bu adamın olgunlaşacağına pek ihtimal vermiyorum, iyi korunun çocuk yapmayın, bir süre daha gözlemleyin derim. Bu mıymıy erkek modu pek çekilir gibi değil
 
Bence cevabı sen biliyorsun fikire gerek yok

Bu adamla olmaz
Fakat biliyoruz ki duzelır dıye cocuk yapıp oturacaksın
duzelmeyecek tabii
Aslında ben onuda anlıyorum, hayatında bir kere bile fatura veya borç edinmemiş bir insan. Ama ailesinin yetiştirme
Evlenmek neysede bukadarda kör gibi olunmamalı.
Prensesmi bu erkekler? Ay zorlanmasın, ay şu olmasın? Yeri gelecek zorlanacakta, aile kurmak kolaymı? Ne diye sen altınları eline sayıyorsun adamın? Veya o gece kulağına onu dediğinde ne diye ortalığı ayağa kaldırmıyosun?
Adama prenses gibi davranmışsın adamda seni asla umursamıyor. Birde prensesi ailenin aldığı evemi oturtacaksın?
Ben olsam boşanırım. Yok boşanmıyorsun çocuk yapma bari.
Aile kurmak elbette kolay değil, bu zorluğun farkındayım. Altınları saymamın sebebi aslında gözümde yoktu. Maddi durum olarak her türlü toparlanırız yeter ki bu konuda sıkıntı çıkmasın istedim. Direkt düğün günü söyledim zaten. Herkes bir araya toplandı, Annem kızım üzülmesin diye pek bir şey demedi ama içten içe oda üzülüyordu. Dedikodu Kayınvalidemden çıkmış. Annem Yine de iyi olun kızım derdinde. Ben iyilikle son bulsun istiyorum artık. Çocuk fikri zaten hiç aklımda yoktu.
 
Aranızda 10 yaş var, onun olgunluk göstermesi gereken yerlerde sen gösteriyorsun. Hayat bu borçta olur, yoklukta olur evlilik bunlarla birlikte uğraşmak zaten. Bu adamın olgunlaşacağına pek ihtimal vermiyorum, iyi korunun çocuk yapmayın, bir süre daha gözlemleyin derim. Bu mıymıy erkek modu pek çekilir gibi değil
Aslında bu yüzden biraz aile evinde kendimi dinlemek istiyorum, gerçekten istiyor muyum özleyecek miyiz.
 
Kizim sen cok cömert ve verici insansin, ama maalesef yalnis adama karsi. 8 ay icinde bu yasadiklarin asla Normal degil. Esin ama bunu "normaline" dönüstürmüs. Bunlar herseyin fragmani. Cocuk olunca cok daha da beter olur. Bence sen dedigin gibi biraz ailenin yanina git, kafani dinlen, hayatina böyle disardan bir göz at. Kizim olsan (yasim nerdeyse seninkinin iki kati, olabilirdin yani :) ) böyle sevgisiz bir sekilde hayatini sürdürmeni istemem.
 
Terbiyesiz.
Bu ne demek? Bu nasıl bir tabir.
İnsanlar gene boşanınca ya da eşleri vefat edince oturuyor. Sen evli olduğun halde böylesin.
Lütfen yanlış anlamayın, evet farkındayım yanlış bir tabir ama amacım bu yönde kullanmak değildi. Bunu daha önceki mesajlarda açıkladım. Ben evliyken boşanmış gibiyim anlamında söyledim. Asla ama asla kötü niyetle kullanmadım.
 
X