22 yaşında üniversiteye başlamak, ailem ve kaygılarım.

heatmiser .!.:

Merhaba. İçimi dökmek istiyorum umarım çok kötü cümleler kurmam, elimden geldiğince de uzatmamaya çalışacağım zaten. Öncelikle ben bölümümde çok mutsuz olduğum için ve bu mesleği yapmak istemediğim için bölümümü bıraktım. Sınava tekrar hazırlanıyorum fakat geç kalmışlık hissi içimi yiyip bitiriyor, babamın yüzüne bakamıyorum annem zaten sürekli beni kötüleyip duruyor yüzüme vuruyor. Sizce 26 yaşında mezun olmak kötü müdür? Üniversite sırasında kendimi cidden geliştireceğimi ve elimden geldiğince çalışacağımı düşünüyorum.

Şimdi asıl konum şu ki babam 61 yaşında hala çalışıyor emekli fakat işi gerçekten kas gücü ve ciddi mental isteyen bir iş. emekli maaşıyla asla bir ömür geçmez.. annem zaten çekilecek biri değil pek her şeyi burnumuzdan getiriyor. şu an çalışmak istiyorum iş bulamıyorum kardeşim küçük daha 17 yaşında babam her zaman ölene kadar çalışacak mıyım tarzı laflar söylüyor elimden hiçbir şey gelmesi beni bitiriyor yani bu mentali gerçekten çok kötü bir şekilde kavradım ve geleceğime çok büyük zarar veriyorum bunları düşünmekten ders çalışamıyorum mutsuzum kafam dağınık.. hedefim de oldukça yüksek. ben 26 yaşında mezun olacağım için o zaman tam olarak yardımım dokunur gibi hissediyorum ama üniversitemi de şehir dışı istiyorum. odtü veya ankara üniversitesi hedefim, yapabileceğimi de biliyorum geleceğimi düşünmek istiyorum bunlar beni çok heyecanlandırıyor ama aileme yük olma hissinden nefret ediyorum babamın gittikçe çöküşünü görmek kalbimi paramparça ediyor.. şu an evinde olabilirdi mesela. Ne yapacağım bilmiyorum direkt hiç okumadan dümdüz bir işe mi girsem diyorum bunu da kendime yakıştıramıyorum ne bileyim hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. zaten üniversiteli falan gördükçe de içim mahvoluyor. iyice hassaslaştım para kazanmayı bir şekilde öğrenip hem aileme hem kendime yetmek istiyorum. kendimi düşünmeyi öğrenmek istiyorum

Genişletmek için tıkla...

heatmiser .!.:

Merhaba. İçimi dökmek istiyorum umarım çok kötü cümleler kurmam, elimden geldiğince de uzatmamaya çalışacağım zaten. Öncelikle ben bölümümde çok mutsuz olduğum için ve bu mesleği yapmak istemediğim için bölümümü bıraktım. Sınava tekrar hazırlanıyorum fakat geç kalmışlık hissi içimi yiyip bitiriyor, babamın yüzüne bakamıyorum annem zaten sürekli beni kötüleyip duruyor yüzüme vuruyor. Sizce 26 yaşında mezun olmak kötü müdür? Üniversite sırasında kendimi cidden geliştireceğimi ve elimden geldiğince çalışacağımı düşünüyorum.

Şimdi asıl konum şu ki babam 61 yaşında hala çalışıyor emekli fakat işi gerçekten kas gücü ve ciddi mental isteyen bir iş. emekli maaşıyla asla bir ömür geçmez.. annem zaten çekilecek biri değil pek her şeyi burnumuzdan getiriyor. şu an çalışmak istiyorum iş bulamıyorum kardeşim küçük daha 17 yaşında babam her zaman ölene kadar çalışacak mıyım tarzı laflar söylüyor elimden hiçbir şey gelmesi beni bitiriyor yani bu mentali gerçekten çok kötü bir şekilde kavradım ve geleceğime çok büyük zarar veriyorum bunları düşünmekten ders çalışamıyorum mutsuzum kafam dağınık.. hedefim de oldukça yüksek. ben 26 yaşında mezun olacağım için o zaman tam olarak yardımım dokunur gibi hissediyorum ama üniversitemi de şehir dışı istiyorum. odtü veya ankara üniversitesi hedefim, yapabileceğimi de biliyorum geleceğimi düşünmek istiyorum bunlar beni çok heyecanlandırıyor ama aileme yük olma hissinden nefret ediyorum babamın gittikçe çöküşünü görmek kalbimi paramparça ediyor.. şu an evinde olabilirdi mesela. Ne yapacağım bilmiyorum direkt hiç okumadan dümdüz bir işe mi girsem diyorum bunu da kendime yakıştıramıyorum ne bileyim hayallerimi gerçekleştirmek istiyorum. zaten üniversiteli falan gördükçe de içim mahvoluyor. iyice hassaslaştım para kazanmayı bir şekilde öğrenip hem aileme hem kendime yetmek istiyorum. kendimi düşünmeyi öğrenmek istiyorum

Genişletmek için tıkla...