22 yaşında 9 Aylık evliyim boşanmak doğru bir karar mı?

Boşan kimse senden degerli değil. İzin almak ne demek ya sen onun kölesi değilsin, evlilik böyle birşey degil.
 
Neden çocuk istiyorsun? Sıkıldığın için mi? Yoksa evlendim çocuk olmalı psikolojisi mi?
Hayatta hiç bir şeyi ertelememek lazım. Bunların en başında da mutsuz bir evliliği bitirmek var. Mutsuz olduğun, kendini kendin gibi hissetmediğin bir yerde asla kalma. Hayat değerli ve yapacak yaşayacak çok güzel şeyler var.
 
dul esi ölmus olana denir
bosanmis bayanlar bekar dır.
dul deseler ne olacak yani kime ne
bu hayat senin insanlar her zaman bir lakap takarlar bir yakistirma yaparlar tıka kulagini geç.
böyle sacma sapan bir adam icinde hayatinin en en en guzel yillarini mahvetme.
 
Abla seviyorum ama onu ya da evlendiğim için sevmek zorunda olduğumu düşünüyorum bilmiyorum..

Asla kabul etmez evlilik böyle olur daha ne bekliyorsun ki benden diyor😔
Peşinden çok koştum ama elde ettim hedefime ulaştım diyor sana (kafalar bu ,bunlarin derdi evlenmek yuva kurmak degil)birde evlilik.böyle olurmus öyle mi?

Ayrılığı hiç konusun mu?aynen burada yazdığın gibi al karşına konuş ,tepkisi nedir seni kaybetmekten korkmuyor mu ? 22 yaşındasin genceciksin sadece Kocalık görevini yerine getirmiyor desen mahkemede haklı bulunursun ,güzel söz yok ,çalışmayı sevmiyor,yaptiklarina kusur buluyor yaklaşınca ittiriyor eee ne yapacağız bu adamı?

Dul.kadın meselesinde ilerde sorun yaşarsan her türlü kendini savunacaksin dul olmak ayıp değil kusur degil oncelikle kafani bir degistir seviyesiz insanlarla karsilasirsan kimsenin seni yargilamasina müsade etmeyeceksin sesin gür çıkacak ama tabi bunun gibi adamlar yüzünden hızla çoğaldıgi için çoğu ailede olduğu için millet boşanmaya degil uzun evlilikler şaşırıyor
 
Kararı verecek olan sizsiniz. Sadece şunu söylemek için geldim, millet ne der diye düşünmeyin. Çok kızıyorum elalemi kafaya takana. İt ürür kervan yürürmüş. Konu ne olursa olsun elalem ne der demeyin. Onlar hep diycek bi şey bulur dili büzüşesiceler.
 
Evlenince böyle olmaz. Evlilikte insan eşinin kıymetini bilir sever sayar ilgi ve sevgi gösterir. Bu adam seni hizmetçi gibi görmeye başlamış. Cinsellikte de sorun var iyi ki çocuk olmamış. Ben çalışırken sen yatıyorsun demesi çok onur kırıcı. Yaşın çok genç bir ömür böyle bir adamla evli kalıp sevilmediğin bir hayat mı yaşamak istiyorsun. Bence buna iyi karar ver
 
Boşan diyemem boşanma da diyemem ama şunu diyebilirim. Bir insan elinden geleni yapıp olmuyorsa o zaman gitmeyi dusunebilir. Bence evliliğin hayal ettiğin gibi olmadan asla çocuk yapma. Evlilik terapisti fikrine kesinlikle katılıyorum ama kocanda bunu kabul edebilecek kapasite yok gibi görünüyor. Eşinin mutlu bir anında güzelce konusmayi dene. Böyle devam ederse uzulerek devam edemeyeceğini belirt. Bunları söylerken kararlı olduğunu hissettir ona.
 
Öncelikle şunu söyleyeyim, evlilik böyle bir şey değil. Önünde güzel bir hayat varken böyle bir kalas için harcamaya değer mi? Alıntıladığım yerleri bir oku:
Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum.
Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken.
Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor.
Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor.
akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem.
Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor
Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım.
Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor

Sana dokunmayan, sevmeyen, sıkılınca anneme git diyen, ailenle görüştürmeyen, çalıştırmayan kocanın neden her türlü hizmetini kusursuz yerine getiriyorsun? Neden suyunu ayağına getiriyorsun? Neden sabahları zorla uyandırıp işe gönderiyorsun? Kölesi misin?

Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi.
Böyle anlayışlı annen var koşa koşa gitsene kollarına?

Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye?
Farklı olmaz ama diyelim ki oldu, sırf başkalarının bakışı farklı olmasın diye, başkaları için bu hayatı yaşamaya devam mı edeceksin?

Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki..
Tabii ki bir kişi bile böyle demeyecek eminim. Bu bir yuva değil.
Kimileri terapi demiş. Çift terapisi almak için ortada bir ilişki olması lazım. Burada o yok.
 
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
daha yolun basindayken cocuk falan da yokken hemen bosan sakın kimseyi dinleme bir ömür bu sekilde gecmez sakin kendine yazik etme kolu komsu ne der diye asla dusunme hayatinin hatasini yaparsin. cok gencsin henuz hicbir sey aksine bir ömür kazanırsın boşan gitsin. Sonra cok pisman olursun simdi bosanmazsan. her sey yoluna girer kuzum hicbir seyi dusunme simdilik kendine iyi bak ve umarim kurtarabilirsin kendini
 
Ah be kızım yakmışsın kendini. Niye o yaşta evlendin demeyeceğim keza sende pişmanlığını yaşıyorsun belliki.

Bak ben 25 yaşındayım 2 senedir atanmak için uğraşıyordum çok şükür atandım işimin başına geçeceğim. Aramızda çok yaş farkı yok. Ayrıl ve hayatını en baştan kur. Çalış ayaklarının üzerinde dur kimse ezemesin seni.

Baban gözlerinin içine bakıyordur eminim, eşinin kölesi ol diye vermedi kızını.

Ayrıca anlattıkların sevgisizlik kokuyor. Seven insan böyle davranmaz. Bırak şu hergeleyi ne hali varsa görsün.

Daha genceciksin. ileride karşına seni seven ve değer veren biri mutlaka çıkacaktır. O zaman ben geçmişte bunu kendime nasıl yapmışım dersin.

Zararın neresinden dönsen kârdır. Aklını başına al kendine değer ver, bu hayata 1 kere geliyorsun kimse mutsuz olmak için evlenmez. Zincirlerinden kurtul.
 
Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık.

Tam dogru cevabi kendiniz yazmissiniz , esiniz bunun icin evlenmis sizinle , yasiniz kucuk oldugu icin kanmissiniz o pesimden kostu muhabetine
Bosan ya da bosanma diyemem ama evlilik boyle birsey degil bunu soyliyim
 
Merhaba arkadaşlarım ablalarım.. yardımınıza çok ihtiyacım var. Biraz uzun oldu ama nolur okuyun yardımcı olun bana.. Eşimle Eylül ayında tanıştık 4 aylık yalvarma, peşimden koşma kapımın önüne gelip bekleme ağlama sonucunda Aralık ayında hayatıma kabul ettim. Sevgili olduk Martta nişanlandık ve Eylül'de evlendik. O kadar çok sorunum var ki. Yüz yüze tartışamıyoruz en ufak suratım düşsün benden çok o surat asıyor. Günlerce konuşmasam günlerce konuşmuyor. Nişanlıyken hep çocuğumuz olsun hemen derdik evlendikten sonra biraz bekleyelim zamanı var demeye başladı 9 aydır bekliyorum. Normalde kadın istemez erkek ister bebeği ama ben çok istediğim halde kabul ettiremedim. Doğal olarak benim de hevesim kaçtı zaten bu durumdayken bebeği düşünmek istemiyorum. Ben çok bakımlı biriyim kişisel temizliğime her zaman çok dikkat ederim. hatta ilk nişanlandığımızda kimse yakıştıramamıştı bizi eşimin zengin vs. Olduğunu düşünmüşlerdi. Yoksa ona bakmayacağımı söylüyorlarmış arkamdan. Biraz özel ama 1 buçuk 2 ayda bir ilişki yaşıyoruz o da ben yanıma yaklaşmadığın için gururum inciniyor diye üzülüp ağlayıp kavga çıkardıkran sonra oluyor. Evlendiğimizden beri bir kere gelip sarılıp öptüğünü bilmiyorum. Ben yaklaşınca şakayla karışık git yaa bi dur vs. Sözler ediyor sanki kadın gibi naz yapıyor itiyor beni. Zoruma gidiyor uzaklaşıyorum. Bu arada defalarca konuştum bunları bana karşı biraz ilgili ol biraz sevgi göster diye. Benim adım evde "hişt, kız, aloooo" bu şekilde çağırılıyorum. Ben ona aşkım hayatım canım derken. Tabii ki evlilik bu nişanlılık gibi olmaz diyeceksiniz ama daha 1 yıllık bile evli değiliz ki.. Ben hayat dolu bir insanımdır her zaman enerji doluyumdur. Ama artık içimde o enerji, istek mutluluk yok. Bu evde sadece temizlik, yemek, çamaşır bulaşık yıkamak için varmışım gibi geliyor artık. Evden çıkmıyorum psikolojim altüst oldu. Sürekli azar işittiğim için o psikolojiye kapılmışım kendi ailemle görüştüğümde sürekli babam birşeylere kızacak sanıyorum anne hadi babam kızmasııın diyip durduğum için annem anladı burada çok ezildiğimi. Çok ağladı. Yaptığım yemeklere ben de dahil herkes bayılırken o sürekli kusur buluyor. Bir bardak suyunu dahi mutfaktan gelirken bile kendi almıyor. Her sabah 7 de uyandırıyorum işe gitmesi için zar zor işe gönderiyorum. (çalışmayı sevmiyor) o gittikten sonra uyuduğum zaman kızıyor. Ben çalışıyorum sen uyu anca diye. Çalışmak istiyorum izin vermiyor. akşam gelip yemek yedikten sonra beni evde tek başıma bırakıp arkadaşlarıyla dışarı çıkıyor. Geldiğinde de uykudan gözlerini açamıyor sırtını dönüp uyuyor düğün gecesi hariç bir kere uyurken sarıldığını bilmem. Evde sıkılıyorum diyorum sıkılıyorsan annemlere git diyor çok iyi anlaşıyorum eşimin ailesindeki herkesle ama oraya gittiğimde akşam yemeğe kendisi de oraya geliyor ve kayınvalidem eşimin dizinin dibinden ayrılmıyor , sanki onun eşi oymuş gibi davranıyor eşime ayağının altına kurban olduğum diye hitap ediyor ve o da annesine her gün daha da aşık olduğunu söylüyor. Anneni mi çok seviyorsun beni mi diye şakayla karışık sorduğumda annemi seviyorum tabiki sorman hata diye bir cevap aldım. Aynı zamanda benim ailemde sürekli kusur arıyor. Onlarla beni bir yere göndermiyor ablama gelinlik ve ev eşyası almaya gidilecek iki kardeşiz benden başka kardeşi yok beni istedi yanında ve beni de çağırdılar. O kadar doldum ki artık ne yapacağımı bilmiyorum. Eğer oraya da göndermezse kalbimden geçen tek şey eşyalarımı toplayıp ailemin evine dönmek. Annem az buçuk biliyor bu yaşadıklarımı kapımız her zaman açık sana dedi. Sizce ne yapmalıyım her yolu denedim herşeyi yaptım ama bir türlü mutlu olamıyorum düzelmiyor durumlar. Ayrılırsam herkesin bana bakışı farklı mı olur dul diye? Ya da pişman olur muyum sizce? Lütfen yardım edin fikirlerinize ihtiyacım var bitik durumdayım artık...
Eșin yanına eş değil evine hizmetçi arıyormuş işlerini görsün diye. Senin için hayırlısı olsun. Ama sakın çocuk falan yapma gerçek huzuru bulmadikca, iyiki bu adamla evliyim dediğinde çocuk düşün.
 
bu yaşadığın evlilik değil.
al karşına sorunumuz bunlar diye anlat..
düzelmeyi düşünmüyorsa çabalamıyorsa ayrıl..
bu nedir ya ben şiştim okurken
 
Abla demek istediğim aslında bu yaşta bile evliliğin sorumluluklarını kaldırabiliyorum aynı zamanda kendime de bakıyorum demek istedim fakat yanlış kelime kullanmışım ağlayarak yazdım konuyu affola..

yaa cok uzdun simdi beni. aglama lutfen. bir hata yapmis, cok ecele etmissin..ama bu da hayatinin kalaninda sana buyuk ders olacak inan. 4 ay flort cok az mesela. biz sevgili oldugumuzda 3 yildir cok iyi taniyorduk birvirimisi yine de evlenmemiz 2 sene daha surdu ki ikimizde 30 yasindaydik.

daha cok gencsin. cekme daha ilk aylarda boyle olan adami. ayril. tek yasa. calis. kendi ayaklarinin uzerinde dur. ozgur ol. dilerim sonrasinda seni cok seven baska bir adamla mutlu olursun.
 
X